สวัสดีค่ะหนูอายุ18ค่ะกำลังจะขึ้นมหาลัย คบกับแฟนมาสองปีกว่าแล้วค่ะ ไปมาหาสู่กันตลอด ทางบ้านทั้งสองรับรู้และไม่ได้กีดกันอะไรค่ะ
แฟนเป็นคนดีมากค่ะ ไม่เกเรเลย พากันไปในทางที่ดี ให้เกียรติหนูและครอบครัว เขาเป็นที่พึ่งทางใจให้หนูตลอดทุกครั้งเวลาหนูต้องการเขาเลยค่ะ เรื่องผญ เหล้ายาคือไม่มีเลย ในภาพรวมคือโอเคหมดเลยค่ะ แต่ก็มีเรื่องนึงที่หนูอึดอัดใจนิดนึงค่ะ ก็คือว่าฐานะที่บ้านเขาไม่ค่อยดีค่ะ เวลาหนูอยากไปไหน กินอะไร หรือว่าทำอะไรพิเศษๆ มันก็รู้สึกอึดอัดใจที่จะชวนค่ะเพราะรู้ว่าเขาต้องประหยัดมากๆ อ้อแล้วก็ที่พูดมาคือหนูแชร์ครึ่งกันตลอดนะคะ ไม่เคยหวังให้เขาเลี้ยงเลย
บางทีเวลาเงินไม่พอใช้เขาก็ชอบมาปรึกษาปนระบายๆให้หนูฟัง(แต่ไม่เคยเอ่ยปากยืมเงินนะคะ) ด้วยความที่หนูก็ห่วงแฟนเลยเคยเเนะนำให้เขาไปหางานพาร์ทไทม์ทำไหม เขาก็ไม่เอา หนูเลยอึดอัดแทนเขาค่ะด้วยความที่ตัวหนูเองที่บ้านก็ฐานะปลานกลางแต่หนูเป็นคนขยันค่ะเวลาเงินไม่พอหนูก็หางานพิเศษทำเพิ่มตลอด เลยไม่เข้าใจในมุมเขาว่าทำไมเลือกที่จะอยู่เฉยๆแล้วทนลำบากแบบนั้น ไม่รู้จะช่วยยังไงนอกจากรับฟังค่ะ พอมันบ่อยๆเข้ามันเริ่มบั่นทอนเราค่ะ
ส่วนเรื่องเรียนเขาก็เป็นคนเรียนหัวกลางๆค่ะ รับผิดชอบงานทุกอย่างดี ไม่ได้ถึงขั้นเรียนเก่งแต่ไม่ได้ทิ้งการเรียนค่ะ
อีกมุมนึงหนูก็เคยคิดถึงเรื่องอนาคตแล้วเอาเขามาเปรียบเทียบกับครอบครัวอยู่บ่อยๆค่ะ ที่บ้านหนูซัพพอร์ตทุกอย่างไม่เคยต้องลำบากเลยค่ะ แต่พอเวลาที่อยู่กับเขาเราเหมือนต้องลำบากลงในบางเรื่องจากที่เคยอยากกินอะไรก็ได้กิน อยากไปไหนก็ได้ไปเป็นต้องมาประหยัดตามเขาค่ะ หนูเลยไม่ค่อยได้เล่าเรื่องเขาให้ที่บ้านฟัง บางทีก็โกหกเรื่องเกี่ยวกับเงินด้วย กลัวที่บ้านจะเป็นห่วงน่ะค่ะ
ที่พูดมาทั้งหมดมันทำให้หนูเริ่มกังวัลที่จะมีอนาคตกับเขาค่ะ หนูอยากมีคนที่ช่วยกันสร้างช่วยกันหาเงินแต่พอเขามีภูมิหลังประมาณนี้เลยกังวลน่ะค่ะ แต่ก็ไม่กล้าตัดสินว่าเขาเป็นคนไม่เอาไหนเพราะเรายังอยู่ในสถานะนักศึกษากันอยู่ด้วยค่ะ ยังมีหน้าที่เรียนอยู่ ใช้เงินที่บ้านอยู่ค่ะ
คำถามที่อยากถามพี่ๆค่ะ
1.หนูควรปรับทัศนคติตัวเองยังไงให้อยู่ในคสพ.นี้แบบมีความสุขได้ดีคะ
2.ในมุมมองผู้ใหญ่ถ้าหนูเป็นลูกสาวพวกพี่ๆจะคิดยังไงกับแฟนหนูคะ
3.หนูต้องใช้ชีวิตมหาลัยอีก4ปีเลยค่ะ ถ้ามีวันนึงหนูบอกเลิกเขาด้วยเหตุผลนี้เรื่องเดียวในระหว่างที่เขายังไม่ได้มีงานมีการทำถือว่าเป็นการใจร้ายไปไหมคะ
ปล. หนูตั้งใจเรียนอยู่แล้วนะคะ หนูแยกแยะเรื่องเรียนกับเรื่องความรักได้ค่ะไม่ให้มันมากระทบกันเเน่นอน ดักไว้ก่อนค่ะเผื่อมีพี่ๆบางคนจะไล่ให้หนูเอาเวลาไปสนใจเรื่องเรียนเพราะเห็นว่าอายุน้อยว😭 ที่คิดมากถึงเรื่องอนาคตทั้งๆที่พึ่งเป็นนศ.อยู่เพราะอยากวางแผนดีๆ ชีวิตจะได้ราบรื่นและจะได้ประสบความสำเร็จเร็วๆค้า
พี่ๆช่วยสอนเด็กวัยรุ่นเรื่องหัวใจหน่อยค้า
แฟนเป็นคนดีมากค่ะ ไม่เกเรเลย พากันไปในทางที่ดี ให้เกียรติหนูและครอบครัว เขาเป็นที่พึ่งทางใจให้หนูตลอดทุกครั้งเวลาหนูต้องการเขาเลยค่ะ เรื่องผญ เหล้ายาคือไม่มีเลย ในภาพรวมคือโอเคหมดเลยค่ะ แต่ก็มีเรื่องนึงที่หนูอึดอัดใจนิดนึงค่ะ ก็คือว่าฐานะที่บ้านเขาไม่ค่อยดีค่ะ เวลาหนูอยากไปไหน กินอะไร หรือว่าทำอะไรพิเศษๆ มันก็รู้สึกอึดอัดใจที่จะชวนค่ะเพราะรู้ว่าเขาต้องประหยัดมากๆ อ้อแล้วก็ที่พูดมาคือหนูแชร์ครึ่งกันตลอดนะคะ ไม่เคยหวังให้เขาเลี้ยงเลย
บางทีเวลาเงินไม่พอใช้เขาก็ชอบมาปรึกษาปนระบายๆให้หนูฟัง(แต่ไม่เคยเอ่ยปากยืมเงินนะคะ) ด้วยความที่หนูก็ห่วงแฟนเลยเคยเเนะนำให้เขาไปหางานพาร์ทไทม์ทำไหม เขาก็ไม่เอา หนูเลยอึดอัดแทนเขาค่ะด้วยความที่ตัวหนูเองที่บ้านก็ฐานะปลานกลางแต่หนูเป็นคนขยันค่ะเวลาเงินไม่พอหนูก็หางานพิเศษทำเพิ่มตลอด เลยไม่เข้าใจในมุมเขาว่าทำไมเลือกที่จะอยู่เฉยๆแล้วทนลำบากแบบนั้น ไม่รู้จะช่วยยังไงนอกจากรับฟังค่ะ พอมันบ่อยๆเข้ามันเริ่มบั่นทอนเราค่ะ
ส่วนเรื่องเรียนเขาก็เป็นคนเรียนหัวกลางๆค่ะ รับผิดชอบงานทุกอย่างดี ไม่ได้ถึงขั้นเรียนเก่งแต่ไม่ได้ทิ้งการเรียนค่ะ
อีกมุมนึงหนูก็เคยคิดถึงเรื่องอนาคตแล้วเอาเขามาเปรียบเทียบกับครอบครัวอยู่บ่อยๆค่ะ ที่บ้านหนูซัพพอร์ตทุกอย่างไม่เคยต้องลำบากเลยค่ะ แต่พอเวลาที่อยู่กับเขาเราเหมือนต้องลำบากลงในบางเรื่องจากที่เคยอยากกินอะไรก็ได้กิน อยากไปไหนก็ได้ไปเป็นต้องมาประหยัดตามเขาค่ะ หนูเลยไม่ค่อยได้เล่าเรื่องเขาให้ที่บ้านฟัง บางทีก็โกหกเรื่องเกี่ยวกับเงินด้วย กลัวที่บ้านจะเป็นห่วงน่ะค่ะ
ที่พูดมาทั้งหมดมันทำให้หนูเริ่มกังวัลที่จะมีอนาคตกับเขาค่ะ หนูอยากมีคนที่ช่วยกันสร้างช่วยกันหาเงินแต่พอเขามีภูมิหลังประมาณนี้เลยกังวลน่ะค่ะ แต่ก็ไม่กล้าตัดสินว่าเขาเป็นคนไม่เอาไหนเพราะเรายังอยู่ในสถานะนักศึกษากันอยู่ด้วยค่ะ ยังมีหน้าที่เรียนอยู่ ใช้เงินที่บ้านอยู่ค่ะ
คำถามที่อยากถามพี่ๆค่ะ
1.หนูควรปรับทัศนคติตัวเองยังไงให้อยู่ในคสพ.นี้แบบมีความสุขได้ดีคะ
2.ในมุมมองผู้ใหญ่ถ้าหนูเป็นลูกสาวพวกพี่ๆจะคิดยังไงกับแฟนหนูคะ
3.หนูต้องใช้ชีวิตมหาลัยอีก4ปีเลยค่ะ ถ้ามีวันนึงหนูบอกเลิกเขาด้วยเหตุผลนี้เรื่องเดียวในระหว่างที่เขายังไม่ได้มีงานมีการทำถือว่าเป็นการใจร้ายไปไหมคะ
ปล. หนูตั้งใจเรียนอยู่แล้วนะคะ หนูแยกแยะเรื่องเรียนกับเรื่องความรักได้ค่ะไม่ให้มันมากระทบกันเเน่นอน ดักไว้ก่อนค่ะเผื่อมีพี่ๆบางคนจะไล่ให้หนูเอาเวลาไปสนใจเรื่องเรียนเพราะเห็นว่าอายุน้อยว😭 ที่คิดมากถึงเรื่องอนาคตทั้งๆที่พึ่งเป็นนศ.อยู่เพราะอยากวางแผนดีๆ ชีวิตจะได้ราบรื่นและจะได้ประสบความสำเร็จเร็วๆค้า