เมื่อภรรยา ไม่ชอบที่บ้าน

ผมกับแฟนรุ้จักกันมาประมาณ7-8 ปี และผมเองก็มีการนอกใจบ้าง แอบคุยกะสาวๆบ้าง จนวันนึงแม่เขาจับได้ครับ บอกว่าทำให้มันถูกต้องเลยดีกว่าไหม จะได้หยุด ตัวผมเองก็เลยตกลงใจ เพราะผมเอง อยากตอบแทนเขา ในการที่เขาไม่เคยนอกใจผมเลยสักครั้ง เขาเป็นคนนิสัยดีครับ ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย ขายของเก่งมาก อัธยาศัยดีมาก เข้ากันได้ทุกๆคน เพื่อนผม ญาติพี่น้องผม พ่อแม่ผม ก่อนแต่งงาน ธรรมดาครับที่จะต้องหาสถานที่ นั่นนี่ในการจัดงานแต่ง ยอมรับครับ มีความสุขมากและเหนื่อย ผมเองได้ไปยืมเงินพ่อผม 1 แสนบาท เพื่อมาร่วมวางเป็นสินสอด ซึงเดี๋ยวจะคืนพ่อในสามวันหลังจากแต่งงานเสร็จ พ่อผมตอบว่าไม่มี ให้ไปยืมป้าผมได้ไหม ผมเลยตอบโอเค แต่หลังจากที่ไปคุย ได้สองอาทิตย์ พ่อผมกลับไปซื้อสด รถมือสองมาซะงั้น แฟนผมจึงรู้สึกเสียใจมาก ว่าพ่อผมไม่เอาเขา เขาเริ่มรู้สึกไม่ดีด้วย พอถึงวันแต่ง หลายอย่างราบรื่น สะดุดบ้างนิดๆหน่อยๆ แฟนผมเริ่มมีอาการงี่เง่า คือผมเองชุดงานเช้าไม่ครบ ต้องรอพี่ชายเอามาให้ พอเขามาถึงพร้อมญาติๆ ผมก็รีบไปเอา เพราะมันใกล้เวลามงคลแล้ว ผมเลยจัดการเรียบร้อย เขาต่อว่าผมก่อนเลยว่า ทำไมเอาแต่ญาติตัวเอง ผมเลยเอ้า ปล่าว วิ่งไปเอาของไง เพราะชุดมันยังไม่ครบเนี่ย งานแต่งนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยดี ผ่านมาเกือบ1-2เดือน ผมกับแฟน ตกลงกันว่าจะมาอยุ่ที่บ้านผม เพราะแม่ผมล้มป่วยด้วย ผมจะได้ดุแลท่านได้ มีอยู่คืนนึง อ้อ ลืมครับ แฟนผมเป็นแม่ค้าขายครีมที่ห้างแห่งนึงนะครับ ทำงานเลิกงานเวลาห้างครับ พอกลับบ้าน ผมกับแฟนทอดปลากิน ประมาณ4 ทุ่ม ควันโขมง พ่อผมออกมาเข้าห้องน้ำ เลยถามว่า ทำไรกิน ขวันโขมงเลย  เหม็น   แฟนผม โกรธมาก นิสัยพ่อผม เป็นคนเงียบๆ คุยบ้างถ้าถามอะไรก็ตอบ ไม่ได้หยิ่งหรืออะไร ไม่กี่อาทิตย์เขาจึงกลับไปอยู่ที่บ้านเขา ผมก็เลยตามไปอยุ่ด้วย โดยที่ผมกลับบ้านเฉพาะวันที่ผมต้องพาแม่ไป รพ พออยู่บ้านเขา เขาก็บอกผม ว่าพ่อผมไม่เอาเขา ไม่ชอบเขา เกลียดเขา ผมเลยทำไรไม่ถูก เลยไปถามป้าผม ว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ผมทำยังไงดี ป้าผมก็เลยเฉลยไป ว่าเงินที่ได้มาคือเงินพ่อผม ไปฝากสหกรณ์ครูไว้ พ่อผมให้ป้าถอนมาให้ แค่นั้น ผมเลยเอาคำตอบมาบอกแฟน แต่แฟนผมเหมือนไม่อยากเชื่อ และเริ่ม อคติกับพ่อผม ลามไปพี่ชายผม จนเขาไม่ไปบ้านผมเลยเป็นปี สองปี พ่อผมก็ถามหาตลอด ว่าทำไมไม่มา ผมก็แก้ตัวให้ว่า อ๋อ ติดขายของ ยังไม่ว่างเลย หลังจากนั้นแม่ผมเสีย ผมเองก็จะไปบ้าน ทุกเย็นวันพุธ กับวันอาทตย์เต็มวันแทน เพราะว่าผมเหลือพ่อคนเดียว เลยอยากไปดูเเลท่านบ้าง ซื้อข้าวให้ท่านทานสักมื้อก็ยังดี แต่แฟนผมก็ยังยืนยันว่าไม่ไปบ้านผม จนหลังๆมา ผมก็เริ่มเซ็งๆ พี่ชายผมเองเริ่มพาแฟนมาบ้าน ผมได้แต่นั่งมองเขา คิดในใจว่า เห้อ ทำไมเราไม่เป็นแบบนี้บ้างนะ มาบ้านได้ มาหาเพื่อนๆเราได้ แต่ก็เอาน่ะ ช่างมัน ผ่านมาปีกว่า ก็เริ่มมาว่าพ่อผม ว่าเกลียดพ่อผม เกลียดพี่ผม เกลียดแฟนพี่ผม ไม่อยากไปที่บ้านผม เพราะไม่อยากเจอ ผมก็อ่ะ ไม่เป็นไร ไม่ไป ผมไปเอง แต่พอผมไป เริ่มมีปัญหา โทรตามให้มาช่วยขายของบ้าง เอานั่นเอานี่บ้าง ถ้าไปช้า เริ่มด่าผมแรงๆ ไอเฮียบ้าง ไอสัน บ้าง มึนไม่คิดจะมาช่วยกุทำมาหากินบ้างหรอ ไอเราก็เริ่มงง ว่าอ้าว เรากลับบ้านมาแค่อาทิตย์นึง วันครึ่งเอง มันจะเป็นไรไป อ่ะ ผมก็รีบกลับไป พอหลังๆ ผมกลับบ้านตามวันที่บอก เริ่มมาด่าพ่อผมแรงขึ้น เร่ิมแช่ง หลังๆมา เริ่มไปด่าแม่ผม ซึงแม่ผมเสียไปแล้วด้วย เริ่มแช่งแม่ผม แช่งผม เร่ิมด่าแรงๆ ตัวผมเองก็อดทนมาก เพราะคิดว่า เขาคงโมโหมั้ง ผมเลยอ่ะ ไม่เป็นไร แต่พักหลังมานี่ เริ่มมาใช้กำลังกับผม เร่ิมหยิก จิกหัว ตบ ผม ผมเริ่มไม่ไหว เลยตอบโต้โดยการผลักเขาให้ล้มลงไปบนที่นอน เพื่อให้เขาสงบ เขาจะเป็นแบบนี้ ทุกครั้ง ที่ผมกลับไปบ้าน แล้วกลับมาหาเขา ช้า หรือผิดเวลา เป็นอย่างนี้ นานมาก จนผมรุ้สึกเริ่มไม่ไหว เริ่มไปบอกพ่อแม่เขา ว่าลูกสาวเขาเป็นแบบนี้ ผมไม่ไหว  เคลียกันโดยการที่บอกให้เขาผม พ่อแม่เขา มานั่งจับเข่าคุยกันถึงปัญหา หลายครั้งมาก ตกลงก็แล้ว จะไปหาพ่อผมบ้างเพราะพ่อผมไม่เคยคิดไม่ดีอะไรกับเขาเลย เขาก็ไม่ทำตามที่พูด ผมเริ่มอึดอัดเพราะเขาด่า ผมเองคิดว่า ผมแค่กลับบ้าน ซึ่งผมก็กลับบ้านจริงๆ ผมคอยบอกเขาตลอดว่า ให้โทรเช็คพ่อผมได้เลย ตัวผมเองอยากให้เขาได้คุยกับพ่อบ้าง เผืออะไรที่เขาเข้าใจผิด จะได้ดีขึ้นบ้างแหละ แต่ทำไมถึงต้องมาทำร้ายหรือด่าอะไรแรงๆแบบนี้ด้วย ครั้งแรก ผมกลับบ้าน เป็นเพราะว่าเขาให้ผมกลับ ตัวเขาให้เหตุผลว่าเขาเข้ากับคนรอบตัวผมไม่ได้ ผมเลยอ่ะ โอเค ตามนั้น แต่ผ่านมาได้สองสามเดือน เขาก็โทรมาให้ผมกลับไป ถ้าไม่กลับเขาจะทำร้ายตัวเอง แต่ผมตัดสินใจกลับ เพราะกลัวเขาทำร้ายตัวเอง จนวันนึงครั้งที่สอง ผมขุ่เขาไปว่า ถ้ายังไม่หยุดนิสัยแบบนี้ ผมจะกลับไปอยุ่ที่บ้าน ผมหนี ต้องใช้คำว่าหนีนะครับ กลับบ้านจริงๆ บล๊อกเบอร์ บล๊อกการติดต่อทุกอย่าง เพื่อไม่อยากฟังเขาด่าผม แต่ผมก็ใจอ่อน เปิดโทรศัพท์ ให้เขาติดต่อได้ ก็ตามคาด ด่าผมเละ แช่งผมเลย ผ่านมาสองสามวัน เขาเริ่มเห็นว่าผมไม่กลับแน่ เริ่มโทรมาร้องไห้ ขอร้องให้ผมกลับ ไม่กลับ จะกินยาบ้าง จะกระโดดจากระเบียงชั้นสองบ้าง ผมก็กลัวเขาทำ แต่ครั้งนี้ ผมไม่กลับ ผมยืนยันผมจะอยุ่บ้าน และตัดสินใจ เล่าให้พ่อฟัง ถึงสิ่งที่ผมเจอมาและเก็บไว้ในใจตลอด พ่อผมถึงกับอึ้งไปพักนึง และโทรกลับหาภรรยาผม ทันที ถามตรงๆว่า หนูเป็นไรลูก พ่อไม่มีอะไรกับหนูนะลูก มีอะไรก็ถามพ่อ คุยกับพ่อนะ พ่อผมทำแบบนี้ ตลอด  คือการโทรไปเคลีย ผมก็อ่ะ เขาน่าจะเข้าใจ แต่ในใจผม ผมไม่อยากลับไปคบกะเขาแล้ว เพราะนี้ครั้งที่สองแล้ว มันแรงมากๆ ผมอึดอัด และเครียดมากๆ เขากลับมาว่าผมว่า ผมเห็นแก่ตัว ใจดำ เขาขาดผมไม่ได้ เห้อ ผมทำไงดีครับ แนะนำที