เรื่องเกิดขึ้นปี 2012 มหาลัยนี้เป็นมหาลัยติดทะเล แถวสิบหมื่น(จะใบ้ทำไม55++) ตอนนั้นผมอยู่ปี1 และได้มาอยู่หอในเนื่องจากทางบ้านให้อยู่เพราะเห็นว่าปลอดภัยและมีแอร์สะดวกสบาย ผมได้ห้อง ชั้นสอง ครับ
ครั้งแรกที่เข้าไป ห้องมันอับ แต่คิดในใจมันเล็กเลยอับอึดอัดเป็นธรรมดา สิ่งแรกที่เห็นในห้องนอกจากนอกจากเฟอนิเจอร์ คือ ยันต์ท้าวเวสุวรรณ 2แผ่นโดยแผ่น 1 อยู่ประตูหน้าแต่แปะอยู่ภายในห้อง และอีกแผ่นประตูหลังห้องแปะอยู่ในห้องเช่นกัน เป็นคนมีเซนอยู่แล้วแต่เหมือนตอนนั้นคิดบ้าไรไม่รู้หันไปถามเพื่อนว่า นี้หอใหม่ใช่ป่าวว่ะ เป็นห้องแอร์ยังติดตั้งไม่เสร็จเลย เพื่อนบอกประมาณว่า คงงั้นไม่กี่ปีหลอก ผมเลยอยากลองของจึงดึงยัน ทิ้งใส่ถังขยะและนี้คือจุดเริ่มต้น
เหตุการณมันผ่านมาหลายปีแล้ว จำระยะไม่ได้ โดยช่วงแรกหลังจากถอดยัน ปกติผมเป็นคนนอนหลับลึกมากต่อให้กรนขนาดไหนผมไม่ตื่นถ้าไม่มาสัมผัสตัวช่วงแรกๆตื่นกลางดึกตลอด เพราะรู้สึกและได้ยินเสียงคนเดินไปมารอบห้องตอนแรกนึกว่าเมทเดิน แต่กลับไม่ใช่ ทุกคนหลับครับ และเป็นแบบนี้บ่อยมาก
เหตุการณที่สองผมถ่ายรูปชุดนิติถูกระเบียบที่หอบริเวณทางเดินหน้าห้อง โชวครอบครัวตามประสาเด็กและอัพลงเฟส ปรากฏมีคอมเม้นจากเพื่อน ว่าเห็นเป็นเงาผู้หญิงผมยาวบริเวณกระจกด้านบนของแต่ล่ะห้อง(เสริมทุกห้องที่เป็นห้องแอร์โดยเฉพาะชั้น1 2 จะมีกระจกดำใสติดแทนมุ้งลวดข้างทุกห้องบริเวณด้านหน้าหน้าซึ้งถ้าอยู่ตรงทางเดินหน้าจะเห็นเป็นกระจกอยู่ด้านบนของแต่ละคนเรียงกันไป)
รุปอธิบายหลักทางเดินหน้าห้อง
ผมเห็นดังนั้นจึงตกใจตอนนั้นเริ่มกลัว แต่ งงตรงที่ มันเป็นหอในชายจะมีผีผู้หญิงมาในรูปได้ไง (เฟสนั้นกับรูปหายไป สมัยเฟสบุคกวาดล้างชื่อเฟสแปลกก เสียดายไม่มีหลักฐาน) เริ่มคิดตลอดผู้หญิงในรูปเป็นใคร แต่นี้มันหอในชายนี้หว่า จะมีผีผู้หญิงได้ไง หรืออาจจะเป็นผีที่อยู๋ก่อนจะสร้างตึกนี้ตอนนั้นนีคิดต่างๆนาไปหมด จนเวลารูมเมท กลับกันหมดห้องต้องลากเพื่อนมานอนด้วยแต่ไม่เคยเล่าให้เพื่อนที่มานอนด้วยฟังมาเจอไรกลางคืนกลัวเพื่อนไม่มา คือขอให้มีคนอยู่ก็อุ่นใจ เพราะตอนนั้นเริ่มคิดถ้าไม่มาแค่เสียงเดินมาเป็นตัวทำไง
เหตุการณ์ที่ถือว่าพีค คือคืนนั้นรูมเมททั้ง 3 คนอยู่ครบโดยเราจัดห้องใหม่เป็น เตียง 2 ชั้น 2ตัวชิดมุมห้อง ซ้ายกับขวา ตรงกลางเป็นโต๊ะเขียนหนังสือหั่นหลังชนกันเพราะฉะนั้นถ้าคนที่นอนเตียงล่างจะไม่มีสิทธิเห็นหน้าเพื่อนเตียงตรงข้ามเพราะโต๊ะเขียนหนังสือบัง
รูปอธิบายลักษณะจัดห้อง
ใกล้ๆเที่ยงคืนผมก็กำลังเอนตัวลงนอน ตอนนั้นจำได้ดีมาก เพื่อน 2คนที่อยู่เตียงบน ทั้ง2เตียงหลับ เหลือรูมเมทอีกคนที่นอนชั่นล่างเหมือนผมแต่กั้นด้วยโต๊ะยังไม่นอนเปิดไฟโต๊ะเขียนหนังสือ ไฟพอสว่างแต่ไม่มาก ผมนอนเล่นสัก 10 นาทีกำลังจะหลับ จู่ๆ เหมือนมีใครมายื่นข้างง หูด้านขวา(ด้านซ้ายติดกำแพง) มาบังแสงของรูมเมทที่กำลังเปิดที่โต๊ะเขียนหนังสือพอดี ตอนแรกแวบแรกที่คิดคือ นึกว่ารูมเมทเตียงบนผมลงมา แต่ความรู้สึกมันใกล้มากใกล้จนเหมือนเพื่อนหลังแล้วจองมองผมนอน ผมจึงอยากรู้เพื่อนมานั่งทำไรข้างกูว่ะ จึงลืมตา ภาพที่เห็นไม่ใช่เลยครับ
กลับเป็นเด็ก ย้ำเด็กที่เหมือนทารก ไม่เกินปี ผมบางๆๆไม่ดก แก้ผ้ายืนอยู่ข้างหู (พิมพ์ไปขนลุกไปผมยังจำภาพติดตานั้นได้) พอเหมือนเขารู้เราลืมตา เขาเปลี่ยนจากยื่นเฉยเป็นกระโดดดึ้งๆๆ จนผมตกใจตอนนั้นคิอ ขยับไม่ได้ไม่ใช่โดนอำแต่กลัว ไม่เคยเจอผีเด็กใกล้ชิดขนาดนี้ (แต่แปลกผมกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยเห็นแค่ภาพเสียงเขากระโดหรือหัวเราะ หายใจอะไรลดต้นคอแบบในที่เขาเล่ากันไม่มีเลย) ตอนนั้นผมตัดสินใจใช้กำลังที่มีตอนนั้นหลับตากลั้นใจลุกออกจากเตียงไปอยู่ปลายเตียงของเมทอีกคนที่ยังนั่งเล่นคอมไฟสว่งมาก ตอนนั้นจำได้ผมเหงื่อแตกไปหมด รูมเมทถามประมาณว่าฝันร้ายหรอ ผมตอบไปเพราะกลัวเพื่อนกลัว อืมฝันร้าย แต่คือจริงงผมยังไม่ได้หลับเลย
ทั้งสองเหตุการณ์มันค้างคาผม ไหนจะภาพผ็หญิงผมยาวติดขณะเราถ่ายอยู่ในหอในชายกับเจอวิญญาณเด็ก ตอนนั้นเล่าให้เพื่อนฟังมันก็ฟังผ่านๆน่ะเหมือน อารมว่าเราฝัน จนผมไปถามรุ่นพั่ปี4 ว่าหอเนี่ยมันหออะไรมาก่อน ปรากฏคำตอบที่ได้ยินทำเอาผมเข่าอ่อน พี่บอกประมาณว่า หอที่เอ็งอยู่มันเป็นหอในหญิงมาก่อน พึ่งมาเปลี่ยนเป็นหอชายครึ่งหนึ่งปีเอ็งนี้แหละ(หอห้าสิบปีผมซึกAเป็นชายซึกBเป็นหญิงเชื่อมกันทางเดินตรงกลางชั้นล่างตอนนั้นไม่ได้คิดลึกซึ้งอ่ะไรเลย คิดว่าอยู่คนละตึกไม่ได้อะไรนิ นอกเรื่องแปป ผญชอบมานั่งห้องโถ่งชั้นล่างเพราะผช ชอบใส่บ๊อกเซอมาซื้อของที่ห้องโถ่งชั้นล่างละมั้ง น่าจะถ้าไม่ใช่เหตุผลนี้ขออภัย ผญ ยุคนั้นด้วย) เข้าเรื่อง พอรู้ว่าเป็นหอหญิ ตอนนั้นผมนี้คิดได้เรื่องเดียวเลย เด็กคนนั้นที่มาให้ผมเห็นเขาต้องการบุญและแม่ของเด็กต้องทำแท่งกินยาอะไรประมาณนี้ ผมนี้ตอนนั้นอารมแบบจากกลัวน้องเป็นโกรธมากๆ ถึงขั้นว่าแม่เด็กเลย จนไปทราบข่าวลือไม่รู้จริงไม่จริง พี่บอกว่าชั้น2เมื่อหลายปีก่อนมีนักศึกษาหญิงแลกเปลี่ยนน่าจะจากจีนท้องแล้วโทรศัพท์คุยกับที่บ้านเสียงดังลั่นเลย พอวางสายได้ไม่นานก็โดนตึกลงมาตายเป็นตัวเขาไปโดนอะไรที่พื้นกระแทกนี้แหละผมจำรายละเอียดไม่ได้ ก็กลายเป็นตายทั้งกลมแบบท้องอ่อนน ตอนั้นพอรู้ข่าวลือนี้จึงขอโทษเขาแล้วก็ไปทำบุญให้น้องกับแม่ของน้อง ซึ่งจนปัจจุบันก็ยังไม่รู้ว่า ใช่เด็กจากข่าวลือนั้นรึเปล่า แต่มันยังไม่จบ
เหตุการณ์สุดท้ายก่อนย้ายออกผมกำลังเดินขึ้นไปหาเพื่อนชั้นบนจู่ๆเจอเป็นเด็ก ผู้หญิงน่าจะระดับประถมวิ่งตัดหน้าเลย ใส่ชุดอยู่บ้านธรรมดา วิ่งปกติเหมือนคนวิ่งตอนั้น 50/50 ลูกคนแม่บ้านป่าวว่ะ ผมตัดสินใจไม่วิ่งตามน้องไป ไม่รู้ผมจึงเดินไปดูปีกด้านซ้ายของตึกทันทีตอนั้นเลย ปรากฏ เด็กคนนั้นหายไป ซึ้งบรรไดไม่มีมีแต่จุดเดียวตรงกลางตึก จุดที่ผมเห็นเขาวิ่งผ่านหน้าผมไปด้านซ้าย ถ้าว่าจะวิ่งเข้าห้องคนอื่นไป ทางเดินตึกเนี่ยมันก้อง แค่เสียงรองเท้าวางก็ดังแล้ว ตอนนั้นใจผมไปที่ตาตุ๋มอ่ะหน้าซี๊ดเดินกลับห้องเลย หลังจากนั้นผมย้ายออกหอนอกเลยไม่สนใจอะไรแล้ว เหมือนน่าจะเป็นช่วงดวงตกที่เราไปสัมพันธ์กับพวกเขาพอดีครับ
ขอบคุณภาพ:จากไหนบางไม่รู้ครับผมก็อบมา
เรื่องหลอน หอใน50 มหาวิทยาลัยดังย่านสิบหมื่น
ครั้งแรกที่เข้าไป ห้องมันอับ แต่คิดในใจมันเล็กเลยอับอึดอัดเป็นธรรมดา สิ่งแรกที่เห็นในห้องนอกจากนอกจากเฟอนิเจอร์ คือ ยันต์ท้าวเวสุวรรณ 2แผ่นโดยแผ่น 1 อยู่ประตูหน้าแต่แปะอยู่ภายในห้อง และอีกแผ่นประตูหลังห้องแปะอยู่ในห้องเช่นกัน เป็นคนมีเซนอยู่แล้วแต่เหมือนตอนนั้นคิดบ้าไรไม่รู้หันไปถามเพื่อนว่า นี้หอใหม่ใช่ป่าวว่ะ เป็นห้องแอร์ยังติดตั้งไม่เสร็จเลย เพื่อนบอกประมาณว่า คงงั้นไม่กี่ปีหลอก ผมเลยอยากลองของจึงดึงยัน ทิ้งใส่ถังขยะและนี้คือจุดเริ่มต้น
เหตุการณมันผ่านมาหลายปีแล้ว จำระยะไม่ได้ โดยช่วงแรกหลังจากถอดยัน ปกติผมเป็นคนนอนหลับลึกมากต่อให้กรนขนาดไหนผมไม่ตื่นถ้าไม่มาสัมผัสตัวช่วงแรกๆตื่นกลางดึกตลอด เพราะรู้สึกและได้ยินเสียงคนเดินไปมารอบห้องตอนแรกนึกว่าเมทเดิน แต่กลับไม่ใช่ ทุกคนหลับครับ และเป็นแบบนี้บ่อยมาก
เหตุการณที่สองผมถ่ายรูปชุดนิติถูกระเบียบที่หอบริเวณทางเดินหน้าห้อง โชวครอบครัวตามประสาเด็กและอัพลงเฟส ปรากฏมีคอมเม้นจากเพื่อน ว่าเห็นเป็นเงาผู้หญิงผมยาวบริเวณกระจกด้านบนของแต่ล่ะห้อง(เสริมทุกห้องที่เป็นห้องแอร์โดยเฉพาะชั้น1 2 จะมีกระจกดำใสติดแทนมุ้งลวดข้างทุกห้องบริเวณด้านหน้าหน้าซึ้งถ้าอยู่ตรงทางเดินหน้าจะเห็นเป็นกระจกอยู่ด้านบนของแต่ละคนเรียงกันไป)
ผมเห็นดังนั้นจึงตกใจตอนนั้นเริ่มกลัว แต่ งงตรงที่ มันเป็นหอในชายจะมีผีผู้หญิงมาในรูปได้ไง (เฟสนั้นกับรูปหายไป สมัยเฟสบุคกวาดล้างชื่อเฟสแปลกก เสียดายไม่มีหลักฐาน) เริ่มคิดตลอดผู้หญิงในรูปเป็นใคร แต่นี้มันหอในชายนี้หว่า จะมีผีผู้หญิงได้ไง หรืออาจจะเป็นผีที่อยู๋ก่อนจะสร้างตึกนี้ตอนนั้นนีคิดต่างๆนาไปหมด จนเวลารูมเมท กลับกันหมดห้องต้องลากเพื่อนมานอนด้วยแต่ไม่เคยเล่าให้เพื่อนที่มานอนด้วยฟังมาเจอไรกลางคืนกลัวเพื่อนไม่มา คือขอให้มีคนอยู่ก็อุ่นใจ เพราะตอนนั้นเริ่มคิดถ้าไม่มาแค่เสียงเดินมาเป็นตัวทำไง
เหตุการณ์ที่ถือว่าพีค คือคืนนั้นรูมเมททั้ง 3 คนอยู่ครบโดยเราจัดห้องใหม่เป็น เตียง 2 ชั้น 2ตัวชิดมุมห้อง ซ้ายกับขวา ตรงกลางเป็นโต๊ะเขียนหนังสือหั่นหลังชนกันเพราะฉะนั้นถ้าคนที่นอนเตียงล่างจะไม่มีสิทธิเห็นหน้าเพื่อนเตียงตรงข้ามเพราะโต๊ะเขียนหนังสือบัง
ใกล้ๆเที่ยงคืนผมก็กำลังเอนตัวลงนอน ตอนนั้นจำได้ดีมาก เพื่อน 2คนที่อยู่เตียงบน ทั้ง2เตียงหลับ เหลือรูมเมทอีกคนที่นอนชั่นล่างเหมือนผมแต่กั้นด้วยโต๊ะยังไม่นอนเปิดไฟโต๊ะเขียนหนังสือ ไฟพอสว่างแต่ไม่มาก ผมนอนเล่นสัก 10 นาทีกำลังจะหลับ จู่ๆ เหมือนมีใครมายื่นข้างง หูด้านขวา(ด้านซ้ายติดกำแพง) มาบังแสงของรูมเมทที่กำลังเปิดที่โต๊ะเขียนหนังสือพอดี ตอนแรกแวบแรกที่คิดคือ นึกว่ารูมเมทเตียงบนผมลงมา แต่ความรู้สึกมันใกล้มากใกล้จนเหมือนเพื่อนหลังแล้วจองมองผมนอน ผมจึงอยากรู้เพื่อนมานั่งทำไรข้างกูว่ะ จึงลืมตา ภาพที่เห็นไม่ใช่เลยครับ
กลับเป็นเด็ก ย้ำเด็กที่เหมือนทารก ไม่เกินปี ผมบางๆๆไม่ดก แก้ผ้ายืนอยู่ข้างหู (พิมพ์ไปขนลุกไปผมยังจำภาพติดตานั้นได้) พอเหมือนเขารู้เราลืมตา เขาเปลี่ยนจากยื่นเฉยเป็นกระโดดดึ้งๆๆ จนผมตกใจตอนนั้นคิอ ขยับไม่ได้ไม่ใช่โดนอำแต่กลัว ไม่เคยเจอผีเด็กใกล้ชิดขนาดนี้ (แต่แปลกผมกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยเห็นแค่ภาพเสียงเขากระโดหรือหัวเราะ หายใจอะไรลดต้นคอแบบในที่เขาเล่ากันไม่มีเลย) ตอนนั้นผมตัดสินใจใช้กำลังที่มีตอนนั้นหลับตากลั้นใจลุกออกจากเตียงไปอยู่ปลายเตียงของเมทอีกคนที่ยังนั่งเล่นคอมไฟสว่งมาก ตอนนั้นจำได้ผมเหงื่อแตกไปหมด รูมเมทถามประมาณว่าฝันร้ายหรอ ผมตอบไปเพราะกลัวเพื่อนกลัว อืมฝันร้าย แต่คือจริงงผมยังไม่ได้หลับเลย
ทั้งสองเหตุการณ์มันค้างคาผม ไหนจะภาพผ็หญิงผมยาวติดขณะเราถ่ายอยู่ในหอในชายกับเจอวิญญาณเด็ก ตอนนั้นเล่าให้เพื่อนฟังมันก็ฟังผ่านๆน่ะเหมือน อารมว่าเราฝัน จนผมไปถามรุ่นพั่ปี4 ว่าหอเนี่ยมันหออะไรมาก่อน ปรากฏคำตอบที่ได้ยินทำเอาผมเข่าอ่อน พี่บอกประมาณว่า หอที่เอ็งอยู่มันเป็นหอในหญิงมาก่อน พึ่งมาเปลี่ยนเป็นหอชายครึ่งหนึ่งปีเอ็งนี้แหละ(หอห้าสิบปีผมซึกAเป็นชายซึกBเป็นหญิงเชื่อมกันทางเดินตรงกลางชั้นล่างตอนนั้นไม่ได้คิดลึกซึ้งอ่ะไรเลย คิดว่าอยู่คนละตึกไม่ได้อะไรนิ นอกเรื่องแปป ผญชอบมานั่งห้องโถ่งชั้นล่างเพราะผช ชอบใส่บ๊อกเซอมาซื้อของที่ห้องโถ่งชั้นล่างละมั้ง น่าจะถ้าไม่ใช่เหตุผลนี้ขออภัย ผญ ยุคนั้นด้วย) เข้าเรื่อง พอรู้ว่าเป็นหอหญิ ตอนนั้นผมนี้คิดได้เรื่องเดียวเลย เด็กคนนั้นที่มาให้ผมเห็นเขาต้องการบุญและแม่ของเด็กต้องทำแท่งกินยาอะไรประมาณนี้ ผมนี้ตอนนั้นอารมแบบจากกลัวน้องเป็นโกรธมากๆ ถึงขั้นว่าแม่เด็กเลย จนไปทราบข่าวลือไม่รู้จริงไม่จริง พี่บอกว่าชั้น2เมื่อหลายปีก่อนมีนักศึกษาหญิงแลกเปลี่ยนน่าจะจากจีนท้องแล้วโทรศัพท์คุยกับที่บ้านเสียงดังลั่นเลย พอวางสายได้ไม่นานก็โดนตึกลงมาตายเป็นตัวเขาไปโดนอะไรที่พื้นกระแทกนี้แหละผมจำรายละเอียดไม่ได้ ก็กลายเป็นตายทั้งกลมแบบท้องอ่อนน ตอนั้นพอรู้ข่าวลือนี้จึงขอโทษเขาแล้วก็ไปทำบุญให้น้องกับแม่ของน้อง ซึ่งจนปัจจุบันก็ยังไม่รู้ว่า ใช่เด็กจากข่าวลือนั้นรึเปล่า แต่มันยังไม่จบ
เหตุการณ์สุดท้ายก่อนย้ายออกผมกำลังเดินขึ้นไปหาเพื่อนชั้นบนจู่ๆเจอเป็นเด็ก ผู้หญิงน่าจะระดับประถมวิ่งตัดหน้าเลย ใส่ชุดอยู่บ้านธรรมดา วิ่งปกติเหมือนคนวิ่งตอนั้น 50/50 ลูกคนแม่บ้านป่าวว่ะ ผมตัดสินใจไม่วิ่งตามน้องไป ไม่รู้ผมจึงเดินไปดูปีกด้านซ้ายของตึกทันทีตอนั้นเลย ปรากฏ เด็กคนนั้นหายไป ซึ้งบรรไดไม่มีมีแต่จุดเดียวตรงกลางตึก จุดที่ผมเห็นเขาวิ่งผ่านหน้าผมไปด้านซ้าย ถ้าว่าจะวิ่งเข้าห้องคนอื่นไป ทางเดินตึกเนี่ยมันก้อง แค่เสียงรองเท้าวางก็ดังแล้ว ตอนนั้นใจผมไปที่ตาตุ๋มอ่ะหน้าซี๊ดเดินกลับห้องเลย หลังจากนั้นผมย้ายออกหอนอกเลยไม่สนใจอะไรแล้ว เหมือนน่าจะเป็นช่วงดวงตกที่เราไปสัมพันธ์กับพวกเขาพอดีครับ
ขอบคุณภาพ:จากไหนบางไม่รู้ครับผมก็อบมา