ตอนนี้เราทำงานได้วันละ 400 บาท ตกเดือนละ 12000 บาท
สามารถกินข้าวฟรีที่ทำงานได้หนึ่งมื้อ เราทำงานตั้งแต่บ่าย 2 ครึ่ง ถึง 4 ทุ่ม และต้องเปลี่ยนกะทุกเดือนวนไป ทำ ตี 5 ถึงบ่าย 2 ครึ่ง
เช่าบ้านอยู่เพราะมาอยู่ต่างจังหวัด ที่ทำงานสามารถหยุดได้อาทิตย์ละครั้ง แต่ถ้างานเยอะมากก็ไม่ได้หยุด
ข้าวเช้ากับข้าวเย็นก็ต้องซื้อกินเอง เคยนับแบบจริงจังกินข้าววันนึงก็ตกวันละ 120 บาท
ข้าวเช้าและเย็นรวมแล้ว ตกเดือนละ 3600 บาท
สิ้นเดือนต้องจ่ายค่าน้ำและไฟเราอยู่คนเดียวค่าน้ำและไฟไม่เกิน 500 บาท ค่าเช่าบ้านเดือนละ 2500 บาท ค่าโทรศัพท์และอินเตอร์เน็ตอีก 700 บาท สรุป เราต้องกินข้าวจ่ายค่าต่างๆที่จำเป็นตกเดือนละ 7300 บาท
เราจะเหลือเงินที่ไม่ได้ทำอะไรจากเงินเดือนๆละ 4700 บาท
นี้เราคิดโดยที่ไม่หักค่าซื้อของใช้เข้าบ้านและอื่นๆอีกที่จำเป็นต้องซื้อ ถ้าไม่เที่ยว ไม่กินอย่างอื่นนอกจากข้าวแกงและอาหารตามสั่ง ไม่ซื้อเสื้อผ้า ก็จะเหลือเท่านี้
งานเดี๋ยวนี้หายาก ข้าวของก็แพง จะซื้อเสื้อแต่ละตัวคิดแล้วคิดอีก อยากกินของดีๆก็ต้องคิดแล้วคิดอีก นี้แหละนะชีวิตลูกจ้างกินเงินเดือน อยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองก็ต้องมีเงินก้อน อยากมีเงินก้อนก็ต้องติดหนี้ ซึ่งเราเกลียดการติดหนี้มาก และถ้าทำธุรกิจเองก็ต้องมีเงินก้อนมาช่วยหมุน แค่คิดหัวก็จะระเบิด และแล้วก็ต้องทนเป็นแบบนี้ต่อไป
บ้านเราไม่ได้รวย ไม่ได้มีกินแบบเหลือใช้ แต่พออยู่พอกิน ถ้าไม่อยากได้อะไรก็อยู่ได้สบาย
เรียนจบมาใช้เงินก็เยอะ เพื่อมาทำงานได้เงิน 12000 บาท เราไม่ได้เป็นคนมีความสามารถพิเศษหรือว่าเป็นคนเก่งอะไร เราก็แค่คนธรรมดา
ทุกวันนี้ จบมาสองปี คิดว่าจะทำงานส่งตังให้แม่ใช้ ยังยากเลย โทรคุยกับแม่แต่ละครั้งรู้สึกอยากขอโทษและขอบคุณ ที่แม่คนเดียวเลี้ยงเรามาจนเรียนจบและมีงานทำแบบนี้ แม่เราโคตรเก่ง (พ่อตายตั้งแต่เรียนประถม) ทุกวันนี้อยากให้แม่สบาย แต่ก็ทำไม่ได้ รู้สึกโคตรแย่
โทรหาแม่ แม่ก็บอกเสมอ แค่ลูกดูแลตัวเองได้แค่นี้ก็พอแล้ว แม่ไม่เป็นไร แม่ยังแข็งแรงอยู่สามารถทำงานเลี้ยงตัวเองได้สบายๆแบบนี้ไปอีกหลายปี
ขอโทษทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านทุกคน พอดีมันอึดอัดอยากหาที่ระบาย จะเขียนลงเฟสตัวเองก็กลัวญาติเห็นและมาหัวเราะกับความคิดเด็กๆแบบนี้
ไปทำงานละ ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านบทความไร้สาระแบบนี้จนจบ
ตีแผ่ชีวิตลูกจ้างกินเงินเดือน ที่เพิ่งเรียนจบมาสองปี
สามารถกินข้าวฟรีที่ทำงานได้หนึ่งมื้อ เราทำงานตั้งแต่บ่าย 2 ครึ่ง ถึง 4 ทุ่ม และต้องเปลี่ยนกะทุกเดือนวนไป ทำ ตี 5 ถึงบ่าย 2 ครึ่ง
เช่าบ้านอยู่เพราะมาอยู่ต่างจังหวัด ที่ทำงานสามารถหยุดได้อาทิตย์ละครั้ง แต่ถ้างานเยอะมากก็ไม่ได้หยุด
ข้าวเช้ากับข้าวเย็นก็ต้องซื้อกินเอง เคยนับแบบจริงจังกินข้าววันนึงก็ตกวันละ 120 บาท
ข้าวเช้าและเย็นรวมแล้ว ตกเดือนละ 3600 บาท
สิ้นเดือนต้องจ่ายค่าน้ำและไฟเราอยู่คนเดียวค่าน้ำและไฟไม่เกิน 500 บาท ค่าเช่าบ้านเดือนละ 2500 บาท ค่าโทรศัพท์และอินเตอร์เน็ตอีก 700 บาท สรุป เราต้องกินข้าวจ่ายค่าต่างๆที่จำเป็นตกเดือนละ 7300 บาท
เราจะเหลือเงินที่ไม่ได้ทำอะไรจากเงินเดือนๆละ 4700 บาท
นี้เราคิดโดยที่ไม่หักค่าซื้อของใช้เข้าบ้านและอื่นๆอีกที่จำเป็นต้องซื้อ ถ้าไม่เที่ยว ไม่กินอย่างอื่นนอกจากข้าวแกงและอาหารตามสั่ง ไม่ซื้อเสื้อผ้า ก็จะเหลือเท่านี้
งานเดี๋ยวนี้หายาก ข้าวของก็แพง จะซื้อเสื้อแต่ละตัวคิดแล้วคิดอีก อยากกินของดีๆก็ต้องคิดแล้วคิดอีก นี้แหละนะชีวิตลูกจ้างกินเงินเดือน อยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองก็ต้องมีเงินก้อน อยากมีเงินก้อนก็ต้องติดหนี้ ซึ่งเราเกลียดการติดหนี้มาก และถ้าทำธุรกิจเองก็ต้องมีเงินก้อนมาช่วยหมุน แค่คิดหัวก็จะระเบิด และแล้วก็ต้องทนเป็นแบบนี้ต่อไป
บ้านเราไม่ได้รวย ไม่ได้มีกินแบบเหลือใช้ แต่พออยู่พอกิน ถ้าไม่อยากได้อะไรก็อยู่ได้สบาย
เรียนจบมาใช้เงินก็เยอะ เพื่อมาทำงานได้เงิน 12000 บาท เราไม่ได้เป็นคนมีความสามารถพิเศษหรือว่าเป็นคนเก่งอะไร เราก็แค่คนธรรมดา
ทุกวันนี้ จบมาสองปี คิดว่าจะทำงานส่งตังให้แม่ใช้ ยังยากเลย โทรคุยกับแม่แต่ละครั้งรู้สึกอยากขอโทษและขอบคุณ ที่แม่คนเดียวเลี้ยงเรามาจนเรียนจบและมีงานทำแบบนี้ แม่เราโคตรเก่ง (พ่อตายตั้งแต่เรียนประถม) ทุกวันนี้อยากให้แม่สบาย แต่ก็ทำไม่ได้ รู้สึกโคตรแย่
โทรหาแม่ แม่ก็บอกเสมอ แค่ลูกดูแลตัวเองได้แค่นี้ก็พอแล้ว แม่ไม่เป็นไร แม่ยังแข็งแรงอยู่สามารถทำงานเลี้ยงตัวเองได้สบายๆแบบนี้ไปอีกหลายปี
ขอโทษทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านทุกคน พอดีมันอึดอัดอยากหาที่ระบาย จะเขียนลงเฟสตัวเองก็กลัวญาติเห็นและมาหัวเราะกับความคิดเด็กๆแบบนี้
ไปทำงานละ ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านบทความไร้สาระแบบนี้จนจบ