.......ผมเพิ่งเข้าใจ สําหรับราคาข้าวตันละ 15000 มันน้อยไปสําหรับชาวนา

เมื่อก่อนคิดว่าเยอะ
เพราะหลงไปคิดคํานวณเอาแค่ต้นทุน   โดยลืมนึกถึงความเสี่ยงเรื่องภัยธรรมชาติ

เมื่อยามฝนฟ้าดี    ราคาดี   เราก็ไปกล่าวหาว่าเขาโลภ
แต่พอมีภัยธรรมชาติ    บางปีก็แทบไม่มีผลผลิตออกมา

ฝนแล้งก็ให้ชาวนาหยุดปลูกข้าว   จะได้เก็บนํ้าเอาไว้
เพื่อให้คนกรุงเทพ   ได้อุปโภค  บริโภค

พอนํ้าเยอะ
ก็เอาที่นาไปเป็นแก้มลิง   เพื่อป้องกันนํ้าท่วมกรุงเทพ

พอมีรัฐบาล   ที่ออกนโยบายช่วยเหลือขาวนา
เพื่อทําให้เขาพอลืมตาอ้าปากได้
ก็มีคนคอยขัดขวาง    ( ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นคนกรุงเทพนั่นแหละ )

อาชีพชาวนาไทย
จึงไม่ได้รองรับ   แต่เฉพาะความทุกข์ของตัวเอง
ยังกลายเป็นที่รองรับปัญหาความทุกข์    ของคนทั้งประเทศ

นี่แหละครับ........ชีวิตชาวนา

..........สําหรับ    ใครที่คิดจะแบ่งโซนสินค้าการเกษตร  
โดยเฉพาะข้าว    เลิกคิดเถอะครับ

สินค้าการเกษตร   ไม่ใช่สินค้าอุตสหกรรม
ที่สามารุถ   กําหนดอุปสงค์   อุปทาน   ให้แน่นอนได้
เพราะมันมีตัวแปรที่สําคัญคือ   ภัยธรรมชาติ

ถ้ากําหนดพื้นที่การเกษตร    เอาไว้พอดี   
ยามเมื่อมีภัยธรรมชาติ
จนผลผลิตเกิดความเสียหาย     แล้วจะทํายังไงครับ

-----------------------------------