**** มฤตยูคู่เวลา ****

ใบไม้ร่วงตามฤดูกาล      ดอกไม้ยามบาน
ก็ผ่านเหี่ยวแห้งตามคราว

ยามค่ำคืนมองเห็นดาว          ครั้นท้องฟ้าขาว
ดวงดาวก็ลับอับแสง

ระทวยไปด้วยทุกข์แรง         บ่ายเย็นสำแดง
แปลงชื่นชมเปรมปรีดา

กังวลสวดมนต์ภาวนา           ทุกอย่างเช่นว่า
คอยท่าเงื้อมมือมฤตยู

สุขสันต์นิรันดร์อ้างกู่            รื่นเริงบำรู
คู่ดนตรีสุรายาบาล

วันหนึ่งต้องถึงไม่นาน          พึงพาสำราญ
กอบผ่านน้ำตาหลั่งไหล

สาวหนุ่มกระชุ่มกระไร          เปรียมมวลงามไม้
คราบไคลมีคราราโรย

ทรวดทรงอ่าองค์มิโหย         บรรจบโอดโอย
โสยโสยชราแรรอ

งามจันทร์เรารู้จักพอ           ยามไหนแสงทอ
แสงส่ออออับลับตา  

รู้เจ้านางแอ่นน้องยา          บินข้ามภูผา
ฝ่าลมเพทะเลใหญ่

รู้นาข้าวเหลืองคราใด         อพิโถมีใคร
รู้ได้ถึงวันบรรลัย

ติลมฝนปล้นปัจจัย             เด็ดดอกมาลัย
ตักษัยสื่อนัยวังวาย

ลอยคอท่ามกลางชลสาย      นิยามความตาย
ลางร้ายมิอาจพลาดผัน

ลับก่อนลับหลัง เฉาก่อนเฉาหลัง ตายก่อนตายหลัง นั่นคือธรรมดาที่มนุษย์โลกต้องเข้าใจ กับธรรมชาติที่เลี่ยงไม่ได้ !?