คือขอแทนตัวเองว่า พราว นะค่ะ
มีเพื่อนในกลุ่มแค่ 6 คน รวมพราวด้วย
นารี นามสมมุตินะค่ะ
ไก่
ฟาง
ใฝ
อ้วน
(ใครขี้เกียจอ่าน ข้ามไปตรง ดอกจัน เลยค่ะ*********************************)
เราคบกันมาหลายปีค่ะ ตั้งแต่ประถม จนมาถึงมัธยมเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น มากขึ้นจนนอนด้วยกัน เที่ยงตรง แบบที่นิทมากอ่ะค่ะ กลุ่มเราเป็นกลุ่มที่ทุกคนจะรู้จัก แต่ไม่ทั้งกลุ่มนะค่ะ จะเด่นเฉพาะพราวกับนารีค่ะ ส่วนคนอื่นมักไม่ค่อยรู้จัก พราวทุกคนรู้จักครูนักเรียนทุกคนรู้จักพราวหมด ทั้ง ร.ร. นารีก็ด้วย
มีครั้งนึง นารีมีเรื่อง เราช่วยอย่างสุดความสามารถ แม้กระทั้งตอนที่นารีจะโดนถีบ พราวก็เอาตัวเข้าไปบัง ตอนนารีเข้าห้องปรกครอง เราก็เข้าไปด้วยกันสองคน ส่วน อีก 4 คนรอข้างนอก ไม่ว่าจะไก่ หรือใครมีเรื่อง ไม่มีใครกล้ามีเพราะพราวเป็นเหมือนหัวหน้ากลุ่มค่ะ
มาถึงจุดๆนึง พราวอยู่ ม.4 นะค่ะ มีเรื่องกับพี่ ม.6 พราวยืนด่าเถียงกันอยู่หน้าห้องน้ำ ไม่มีเพื่อนในกลุ่มสักคนจะยืนข้างๆหรือหลัง แต่ยืนห่างจากพราว ประมาณ 10 เมตร แต่ไม่เป็นไรด้วยนิสัย พราวเป็นคนกล้าไม่กลัวใคร เพราะราไม่ผิด ถ้าผิดสิค่อยกลัว พอเรื่องจบพราวก็ ถือว่สไม่เป็นไรพวกมันอาจจะกลัว และก็มีการแขวะกันในเฟส โดยที่ สมมุตินะค่ะ พราวพูดทำนองว่า "เราเป็นคนมีสมองไม่ควรตบใช้กำลังเหมือนสัตว์์ " และก็เท็กนารี บอกว่าแม่สอนมาไรงี้ เนื้อที่ ม.6 หลายเม้น เราตอบคนเดียว นารีเงียบในเม้นนี้ แถมยังมาว่าเราด้วยว่าทำไมต้องเอากูเข้าไปยุ่งกูไม่ได้อยากยุ่งเรื่องของนะ เราก็พอรับได้เพราะ...เพื่อน พอมาวันตอนจบการศึกษา เราเกลียดการพูดจุดด้อยหนึ่งคำ สมมุติคำว่า กระด้ง (ขอไม่บอกนะค่ะเพราะเราเจ็บจริงๆเวลาพูดปมอันนี้) ครูและทั้งห้อง 2/1 เลี้ยงหมูกระทะ โต๊ะเรากินไปสักพัก พูดถึงเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้ นารีกับไก่ก็พูด ว่า อะไรนะอีกระด้ง เราก็พูดปมมันอีเตี้ย อีดำ และเราก็หยุดกินตั้งแต่ตอนนั้น
พอมาอีกวันเราก็ปิดเทอม สักพักและ ฟางก็พูดว่าเราเป็นไร เราเลยพูด ว่าไม่ชอบไรงี้ จนทะเลาะกัน กับนารีและก็ไก่ เราพูดทำนองว่าตอนเป็นเพื่อนกันกูทำให้ขนาดนี้ มังทำให้กูอะไรบ้าง ก็บอกทวงบุญคุณ บลาๆ ประทานว่าเราผิดเองที่โกธ แต่เราเคยบอกแล้วว่าไม่ชอบคำนี้ มันก็พูด จนเราตต้องแกล้งตรอแหล เองว่า ที่ชวนทะเลาะเนีย คิกถึง ไม่ได้คิดจริงๆจังๆแบบนั้น ที่ทะเลาะเพราะคิดถึงเพื่อนๆ พราวนี้ก็ต้องตรอแหลเองเพราะอยากรักษาเพื่อนไว้ ขนาดเพื่อนที่เค้าไปไหนไปกัน ถ้าไก่ นารี ฟาง อ้วน ใฝ ลืมของไว้ที่ไหน ก็ต้องมีใครสักคนไปเป็นเพื่อน เช่น ไก่กับนารี เราไปเป็นเพื่อนตลอดไม่ยอมให้ไปคนเดียวหรอกเพราะถ้าเราไม่ไปมันก็ให้เราไปอยู่ดี แต่ถึงตาพราวลืมงานแค่ลงมาถ่ายเอกสาร หมาซักตัวยังไม่มอง ไปไหนพราวก็ต้องไปคนเดียวเกือบทุกครั้ง ไม่รู้ทำไม มันถึงเป็นแบบนี้ อาจเป็นเป็นเพราะ
ประเด็น คือ พราวเป็นคนที่โ,กส่วนตัวสูง สูงถึงขั้นมาก พราว กรุ๊ป AB ด้วยแต่ไม่เกี่ยวกลับกรุ๊ปเลือดหรอกเป็นที่นิสัยพราวมากกว่า พราวชอบเขียนไดอารี่ บันทึกความทรงจำซึ่งเล่มนี้ ขนาดแม่ยังไม่ให้อ่านเลย เพราะพราวไม่ชอบให้ใครมารู้ความในใจ เพราะพราวไม่ใว้ใจเพื่อนพวกนี้มากนักเพราะพราวก็รู้มามากแต่ไม่พูด พราวเลยโมโหมากที่เพื่อนพวกนี้แอบถ่ายแล้ว เอาไปอ่าน ืไม่รู้กี่หน้า ซึ่งพราวเกลียดมากเกลียดการล่วงเกินล้ำเส้น จึงทะเลอะกัน แต่กลับกลายเป็นพราวเองที่ผิด ที่ไม่ให้เพื่อนอ่านไดอารี่ คือพวกมันที่โลกส่วนตัวไม่สูงมันยังไม่ให้อ่านเลย คือพิมพ์อยู่ตอนนี้ก็นึกแล้วโมโหนะค่ะ
อีกเรื่องพราวชอบพี่เดท(นาสมมุติ) พราวบอกเพลง(นามสมมุติ) นานมากเพลงเป็ฯเพื่อนที่พราวคุยด้วยแล้วสบายใจมากกว่าเพื่นอมนกลุ่มเสียอีก เราคุยกันแม้กระทั้งคนที่พราวชอบ คือพี่เดท และอีกหลายเรื่องที่บอกให้เก็บเปป็นความลับ ซึ่งเพลงคนนอกกลุ่มอยู่กลุ่มอื่นอทนที่จะเก็บความลับไม่ได้ แต่เก็บได้ไว้ใจได้ตลอด มาจนถึงเพื่อน ทรยศในกลุ่มรู้ ไม่ถึงชั่วโมงค่ะ ทั้งห้องรู้ ไม่ถึงวันค่ะ พี่เค้ารู้เพื่อนพี่เค้ารู้ นี่คือเพื่อนในกลุ่มที่บอก ให้เก็บเป็นยความลับงั้นหรือ มันรู้เพราะมันแอบอ่านไดอารี่ นับจากนั้นพาวก็ไม่เคยพกไดอารี่ติดตัวเลย อยู่ที่บ้านตลอด และไม่ใช่แค่เรื่องเดียวนะค่ะ ความลับอื่นถ้ามันรู้คนอื่นรู้แค่นั้นค่ะ เราถึงจะมีเส้นระหว่างกลุ่มเราอยู่
พอมาถึง ความร้าวฉานก็เริ่มขึ้นตลอดกลุ่มเราเป็นกลุ่มที่เรียนเก่งเกือบทั้งกลุ่ม เกรดบางปีเรียงติดกันมากๆ เช่น
ม.2 เทอม1. เทอม 2 ม.3 เทอม1. เทอม2 ม.4 เทอม1
ที่3 นารี. ที่2ไก่. ที่2 นารี. ที่1 พราว. ที่ 4 พราว
ที่4 ไก่ ที่3นารี. ที่3 พราว ที่2 นารี. ที่ 6ไก่
ที่5 พราว ที่4พราว ที่4 ไก่. ที่4ไก่. ที่10นารี
พราวไม่รู้(เลยขอตัดบทมาตอน)ม.3เทอม2 นะที่พราวได้ที่1) ว่าไก่กับนารีแอบนินทาพราวด้วย เพื่อนกันทำแบบนี้หรอ บอกว่าพราวแระจบครู แกล้งแอปใส่ครู คือทุกคนคิดไหม ว่า"ตอหน่าเพื่อนเราจะแรดเราจะพูไม่ชัดเราจะ
มแค่ไหน แต่ต่อหน้าครูเราต้องรู้กาละเทสะมีมารยาท เพราะครูไม่ใช่เพื่อน เราจะทำแบบเดียงกันไม่ได้ เค้าจะหาว่าไม่มีมารยาท" มันกลบว่าเราตีสองหน้า ประจบสอพลอ เลียขาครูทุกคน เพราะตอนนั้นเกรดพราว 3.86
วันหนี่ง เราโพสดีใจ ที่ได้ แต่ไก่ กับนารี ดันมานินทาเราที่เราได้ ส่วนมากพราวกับไก่จะทะเลาะกัน และไก่ก็จะไปบอกกับคนในกลุ่มเกลียดพราวแบบเงีบยๆ ทำนองว่า เพราะพราวต้องการชนะเพื่อนๆทุกคนในกลุ่ม พราวจึงมาอยู่กลุ่มนี้ ทำนองนี้ ไม่เข้าใจว่าการที่พราวทำตัวแข้มเข็งจะทำให้เพื่อนคิดแบบนี้
พราวเป็คนที่แข็มแข็งมาก ต่อหน้าคนอื่น ไม่ชอบทำตัวอ่อนแอให้ใครเห็น ตรงๆ อ้อมบ้างถ้าสถานะการณ์ แต่ลับหลังใครจะรู้ล่ะว่าพราวมารแอบเสียใจแอบนั่งคิดอะไรเลี่ยเปื่อยอยู่คนเดียว ก่อนนอนก็นอนไม่ค่อยหลับจะต้องใช้เวลา 1 ถึง 2 ชม. เพราะเป็นคนที่คิดมากๆ ถถึงขั้นมากที่สุด ที่คนอื่นคาดไม่ถึง
พอแค่นี้ล่ะกันกับอดีด มาปัจจุบันกันเลย ดีกว่า
*****************************************
มาเริ่มที่ ปัจจุบันกัน ตอนนี้ พราว ม.4 ตอนนี้ก็เปิดเทอม 2 กันประมาณ 1 อาทิตย์ แล้วนะค่ะเพื่อนๆ
คือตอนปิดเทอม พอปรพกาศผลการเรียนเทอม 1 ไก่กับนารี มีทีท่าโพสลงเฟสเหมือนไม่พอใจ ครูมากที่ให้เกรดเท่านี้ และทำนองเดิม สถานะการเดิมเริ่มกลับมา นินทาพราว ว่าพราว เหมือนเดิม หนักกว่าเดิมด้วย ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ นี่เพื่อนหรอ... มาใกล้เปิดเทอม
มันชวนกันไปเล่นน้ำที่สระน้ำ... แต่พราวไม่ว่าง เพราะ พราวไปนัดกับยิ้ม(นามสมสมุต้ิ) ที่เรา จะทำหน้าที่ หมอจิตอาสา ตรวจสุขภาพผู้สูงอายุ เพราะนัดกับยิ้มก่อน จึงปฏิเศษเพื่อนเราไปคิดว่าจะเข้าใจ กลับประชดแบบว่า เห็นคนอื่นดีกว่า เออกูไม่ง้อก็ได้ ไม่มีก็เล่นได้ เพราะว่าเเพื่อนในกลุ่มทักมาหลายคนให้ไปเล่น แต่ว่าเราเตรียมการกับยิ้มไว้แล้ว ระหว่างที่เราทำงาน เพื่อนๆก็เล่นๆ พอเราส่งรูปไป บ่นว่าเหนื่อย ส่งไปในแชทห้อง ประมาณว่าเหมนื่อยแต่คุ้มที่เราเป็น หมอจิตอาสา แต่นารีกับไก่ พูดทำนองว่า ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องทำ ลำบาก ทำไปทำไม แบบ ซะเอาะทำเองนิ เราก็ไม่คิดอะไร
พอเปิดเทอม เปิดเรียนเพื่อนในกลุ่มที่มันมาถึงไม่พูไม่คุยกับเราทุกคนไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพราะเราไม่ไปเล่นน้ำด้วย หรืออะไร ผ่านไปหลายชั่วโมง วันที่2 ก็เหมือนเดิม แต่หนักกว่าเดิมซ่ะด้วยซ้ำ จากเคยนั่งใกล้กัน ก็นั่งไกล้เหมือน คุณเคยเห็นคนที่เกลียดกันไหม มันเป็นแบบนั้นไปแล้ว
***และตอนนี้พวกเราแตกกันแล้ว***
ไก่กับนารี อ้วน ฟาง ใฝ ทั้ง5 คนอยู่ด้วยกัน และยังเป็ฯกลุ่มเหมือนเดิม แต่พราวต้องเป็ฯฝ่ายออกมาเอง โอยไม่รู้ตัว
เวลาในห้อง พึ่งเปิดภาคเรียนมาประมาณ 1 อาทิตย์ ก็แขวะพราวแล้วว่า ทำนอง ไม่มีเพื่อนอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว...
ไม่เป็ฯไรค่ะ พราวอยุ่ได้ เพราะพราวชินกับการอยู่คนเดี่ยวมานานแล้ว
สาเหตุอาจมาจาก
1.พราวเรียนดีกว่า ครูชมพราวมากกว่าคนอื่น และเวลาครูชม ไก่กับ นารีจะไม่ค่อยพอใจ
2.เพราะในกลุ่ม โดยเฉพาะไก่กับนารี ชอบคิดว่าพราวชอบอวด เพราะ พราวอยากได้โทรศัพย์ไหม่ ก็ได้ง่ายๆ ขออะไรก็ได้ง่ายซึ้งต่างจากมัน ที่ไม่ได้ ต้องหาเอง และก็จะมาเปรียบเทียบว่าพราวไม่รู้จักหาเอง
3.เพราะการห่างเหินมั้งค่ะ เพราะว่าพราวจะห่อข้าวมากิน ร.ร.เพื่อเป๋็นการประหยัดตังค์อีก 1 ทาง เลยต้องไปกินกับอีกกลุ่ม ไม่ใช่กลุ่มเพลงที่ไว้ใจนะค่ะ แต่ไปกินกับอีกกลุ่มที่ห่อมา จึงทำให้เราไม่ได้อยู่ด้วยกันกับเพื่อน เราก็เรยเริ่มห่างกัน ตอนแรกในห้องยังสนิทเหมือนเดิมแต่ตอนี้ไม่แล้ว...
4.5.6.ไม่รู้สิว่าพวกเขาคิดกันยังไง แต่ไม่เป้นไรพราวต้องอยู่ได้ ยังไม่จบ เพราะว่ายังไม่รู้ว่าเรื่องรางจะเป็ฯอย่างไรต่อไป ...เพราะข้างบนที่บอกคือวันนี้เอง
พราวไม่รู้จริงๆว่าทำไมต้องบอก ใน พันทิป นี้ แต่ไม่รู้จะระบายบอกใครดีค่ะ ตอนนี้... ยังไงก็ขอระบายประสบการณ์ให้เพื่อนพันทิปฟังก็ได้ค่ะ ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายยยยยย...
ถ้าใช้คำหยาบไม่สุภาพ หรือ เกิดข้อผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้ ด้วยนะค่ะ
เพื่อนทรยศ (ใครเคยเป็นบ้าง) ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย
มีเพื่อนในกลุ่มแค่ 6 คน รวมพราวด้วย
นารี นามสมมุตินะค่ะ
ไก่
ฟาง
ใฝ
อ้วน
(ใครขี้เกียจอ่าน ข้ามไปตรง ดอกจัน เลยค่ะ*********************************)
เราคบกันมาหลายปีค่ะ ตั้งแต่ประถม จนมาถึงมัธยมเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น มากขึ้นจนนอนด้วยกัน เที่ยงตรง แบบที่นิทมากอ่ะค่ะ กลุ่มเราเป็นกลุ่มที่ทุกคนจะรู้จัก แต่ไม่ทั้งกลุ่มนะค่ะ จะเด่นเฉพาะพราวกับนารีค่ะ ส่วนคนอื่นมักไม่ค่อยรู้จัก พราวทุกคนรู้จักครูนักเรียนทุกคนรู้จักพราวหมด ทั้ง ร.ร. นารีก็ด้วย
มีครั้งนึง นารีมีเรื่อง เราช่วยอย่างสุดความสามารถ แม้กระทั้งตอนที่นารีจะโดนถีบ พราวก็เอาตัวเข้าไปบัง ตอนนารีเข้าห้องปรกครอง เราก็เข้าไปด้วยกันสองคน ส่วน อีก 4 คนรอข้างนอก ไม่ว่าจะไก่ หรือใครมีเรื่อง ไม่มีใครกล้ามีเพราะพราวเป็นเหมือนหัวหน้ากลุ่มค่ะ
มาถึงจุดๆนึง พราวอยู่ ม.4 นะค่ะ มีเรื่องกับพี่ ม.6 พราวยืนด่าเถียงกันอยู่หน้าห้องน้ำ ไม่มีเพื่อนในกลุ่มสักคนจะยืนข้างๆหรือหลัง แต่ยืนห่างจากพราว ประมาณ 10 เมตร แต่ไม่เป็นไรด้วยนิสัย พราวเป็นคนกล้าไม่กลัวใคร เพราะราไม่ผิด ถ้าผิดสิค่อยกลัว พอเรื่องจบพราวก็ ถือว่สไม่เป็นไรพวกมันอาจจะกลัว และก็มีการแขวะกันในเฟส โดยที่ สมมุตินะค่ะ พราวพูดทำนองว่า "เราเป็นคนมีสมองไม่ควรตบใช้กำลังเหมือนสัตว์์ " และก็เท็กนารี บอกว่าแม่สอนมาไรงี้ เนื้อที่ ม.6 หลายเม้น เราตอบคนเดียว นารีเงียบในเม้นนี้ แถมยังมาว่าเราด้วยว่าทำไมต้องเอากูเข้าไปยุ่งกูไม่ได้อยากยุ่งเรื่องของนะ เราก็พอรับได้เพราะ...เพื่อน พอมาวันตอนจบการศึกษา เราเกลียดการพูดจุดด้อยหนึ่งคำ สมมุติคำว่า กระด้ง (ขอไม่บอกนะค่ะเพราะเราเจ็บจริงๆเวลาพูดปมอันนี้) ครูและทั้งห้อง 2/1 เลี้ยงหมูกระทะ โต๊ะเรากินไปสักพัก พูดถึงเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้ นารีกับไก่ก็พูด ว่า อะไรนะอีกระด้ง เราก็พูดปมมันอีเตี้ย อีดำ และเราก็หยุดกินตั้งแต่ตอนนั้น
พอมาอีกวันเราก็ปิดเทอม สักพักและ ฟางก็พูดว่าเราเป็นไร เราเลยพูด ว่าไม่ชอบไรงี้ จนทะเลาะกัน กับนารีและก็ไก่ เราพูดทำนองว่าตอนเป็นเพื่อนกันกูทำให้ขนาดนี้ มังทำให้กูอะไรบ้าง ก็บอกทวงบุญคุณ บลาๆ ประทานว่าเราผิดเองที่โกธ แต่เราเคยบอกแล้วว่าไม่ชอบคำนี้ มันก็พูด จนเราตต้องแกล้งตรอแหล เองว่า ที่ชวนทะเลาะเนีย คิกถึง ไม่ได้คิดจริงๆจังๆแบบนั้น ที่ทะเลาะเพราะคิดถึงเพื่อนๆ พราวนี้ก็ต้องตรอแหลเองเพราะอยากรักษาเพื่อนไว้ ขนาดเพื่อนที่เค้าไปไหนไปกัน ถ้าไก่ นารี ฟาง อ้วน ใฝ ลืมของไว้ที่ไหน ก็ต้องมีใครสักคนไปเป็นเพื่อน เช่น ไก่กับนารี เราไปเป็นเพื่อนตลอดไม่ยอมให้ไปคนเดียวหรอกเพราะถ้าเราไม่ไปมันก็ให้เราไปอยู่ดี แต่ถึงตาพราวลืมงานแค่ลงมาถ่ายเอกสาร หมาซักตัวยังไม่มอง ไปไหนพราวก็ต้องไปคนเดียวเกือบทุกครั้ง ไม่รู้ทำไม มันถึงเป็นแบบนี้ อาจเป็นเป็นเพราะ
ประเด็น คือ พราวเป็นคนที่โ,กส่วนตัวสูง สูงถึงขั้นมาก พราว กรุ๊ป AB ด้วยแต่ไม่เกี่ยวกลับกรุ๊ปเลือดหรอกเป็นที่นิสัยพราวมากกว่า พราวชอบเขียนไดอารี่ บันทึกความทรงจำซึ่งเล่มนี้ ขนาดแม่ยังไม่ให้อ่านเลย เพราะพราวไม่ชอบให้ใครมารู้ความในใจ เพราะพราวไม่ใว้ใจเพื่อนพวกนี้มากนักเพราะพราวก็รู้มามากแต่ไม่พูด พราวเลยโมโหมากที่เพื่อนพวกนี้แอบถ่ายแล้ว เอาไปอ่าน ืไม่รู้กี่หน้า ซึ่งพราวเกลียดมากเกลียดการล่วงเกินล้ำเส้น จึงทะเลอะกัน แต่กลับกลายเป็นพราวเองที่ผิด ที่ไม่ให้เพื่อนอ่านไดอารี่ คือพวกมันที่โลกส่วนตัวไม่สูงมันยังไม่ให้อ่านเลย คือพิมพ์อยู่ตอนนี้ก็นึกแล้วโมโหนะค่ะ
อีกเรื่องพราวชอบพี่เดท(นาสมมุติ) พราวบอกเพลง(นามสมมุติ) นานมากเพลงเป็ฯเพื่อนที่พราวคุยด้วยแล้วสบายใจมากกว่าเพื่นอมนกลุ่มเสียอีก เราคุยกันแม้กระทั้งคนที่พราวชอบ คือพี่เดท และอีกหลายเรื่องที่บอกให้เก็บเปป็นความลับ ซึ่งเพลงคนนอกกลุ่มอยู่กลุ่มอื่นอทนที่จะเก็บความลับไม่ได้ แต่เก็บได้ไว้ใจได้ตลอด มาจนถึงเพื่อน ทรยศในกลุ่มรู้ ไม่ถึงชั่วโมงค่ะ ทั้งห้องรู้ ไม่ถึงวันค่ะ พี่เค้ารู้เพื่อนพี่เค้ารู้ นี่คือเพื่อนในกลุ่มที่บอก ให้เก็บเป็นยความลับงั้นหรือ มันรู้เพราะมันแอบอ่านไดอารี่ นับจากนั้นพาวก็ไม่เคยพกไดอารี่ติดตัวเลย อยู่ที่บ้านตลอด และไม่ใช่แค่เรื่องเดียวนะค่ะ ความลับอื่นถ้ามันรู้คนอื่นรู้แค่นั้นค่ะ เราถึงจะมีเส้นระหว่างกลุ่มเราอยู่
พอมาถึง ความร้าวฉานก็เริ่มขึ้นตลอดกลุ่มเราเป็นกลุ่มที่เรียนเก่งเกือบทั้งกลุ่ม เกรดบางปีเรียงติดกันมากๆ เช่น
ม.2 เทอม1. เทอม 2 ม.3 เทอม1. เทอม2 ม.4 เทอม1
ที่3 นารี. ที่2ไก่. ที่2 นารี. ที่1 พราว. ที่ 4 พราว
ที่4 ไก่ ที่3นารี. ที่3 พราว ที่2 นารี. ที่ 6ไก่
ที่5 พราว ที่4พราว ที่4 ไก่. ที่4ไก่. ที่10นารี
พราวไม่รู้(เลยขอตัดบทมาตอน)ม.3เทอม2 นะที่พราวได้ที่1) ว่าไก่กับนารีแอบนินทาพราวด้วย เพื่อนกันทำแบบนี้หรอ บอกว่าพราวแระจบครู แกล้งแอปใส่ครู คือทุกคนคิดไหม ว่า"ตอหน่าเพื่อนเราจะแรดเราจะพูไม่ชัดเราจะ
วันหนี่ง เราโพสดีใจ ที่ได้ แต่ไก่ กับนารี ดันมานินทาเราที่เราได้ ส่วนมากพราวกับไก่จะทะเลาะกัน และไก่ก็จะไปบอกกับคนในกลุ่มเกลียดพราวแบบเงีบยๆ ทำนองว่า เพราะพราวต้องการชนะเพื่อนๆทุกคนในกลุ่ม พราวจึงมาอยู่กลุ่มนี้ ทำนองนี้ ไม่เข้าใจว่าการที่พราวทำตัวแข้มเข็งจะทำให้เพื่อนคิดแบบนี้
พราวเป็คนที่แข็มแข็งมาก ต่อหน้าคนอื่น ไม่ชอบทำตัวอ่อนแอให้ใครเห็น ตรงๆ อ้อมบ้างถ้าสถานะการณ์ แต่ลับหลังใครจะรู้ล่ะว่าพราวมารแอบเสียใจแอบนั่งคิดอะไรเลี่ยเปื่อยอยู่คนเดียว ก่อนนอนก็นอนไม่ค่อยหลับจะต้องใช้เวลา 1 ถึง 2 ชม. เพราะเป็นคนที่คิดมากๆ ถถึงขั้นมากที่สุด ที่คนอื่นคาดไม่ถึง
พอแค่นี้ล่ะกันกับอดีด มาปัจจุบันกันเลย ดีกว่า
*****************************************
มาเริ่มที่ ปัจจุบันกัน ตอนนี้ พราว ม.4 ตอนนี้ก็เปิดเทอม 2 กันประมาณ 1 อาทิตย์ แล้วนะค่ะเพื่อนๆ
คือตอนปิดเทอม พอปรพกาศผลการเรียนเทอม 1 ไก่กับนารี มีทีท่าโพสลงเฟสเหมือนไม่พอใจ ครูมากที่ให้เกรดเท่านี้ และทำนองเดิม สถานะการเดิมเริ่มกลับมา นินทาพราว ว่าพราว เหมือนเดิม หนักกว่าเดิมด้วย ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ นี่เพื่อนหรอ... มาใกล้เปิดเทอม
มันชวนกันไปเล่นน้ำที่สระน้ำ... แต่พราวไม่ว่าง เพราะ พราวไปนัดกับยิ้ม(นามสมสมุต้ิ) ที่เรา จะทำหน้าที่ หมอจิตอาสา ตรวจสุขภาพผู้สูงอายุ เพราะนัดกับยิ้มก่อน จึงปฏิเศษเพื่อนเราไปคิดว่าจะเข้าใจ กลับประชดแบบว่า เห็นคนอื่นดีกว่า เออกูไม่ง้อก็ได้ ไม่มีก็เล่นได้ เพราะว่าเเพื่อนในกลุ่มทักมาหลายคนให้ไปเล่น แต่ว่าเราเตรียมการกับยิ้มไว้แล้ว ระหว่างที่เราทำงาน เพื่อนๆก็เล่นๆ พอเราส่งรูปไป บ่นว่าเหนื่อย ส่งไปในแชทห้อง ประมาณว่าเหมนื่อยแต่คุ้มที่เราเป็น หมอจิตอาสา แต่นารีกับไก่ พูดทำนองว่า ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องทำ ลำบาก ทำไปทำไม แบบ ซะเอาะทำเองนิ เราก็ไม่คิดอะไร
พอเปิดเทอม เปิดเรียนเพื่อนในกลุ่มที่มันมาถึงไม่พูไม่คุยกับเราทุกคนไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพราะเราไม่ไปเล่นน้ำด้วย หรืออะไร ผ่านไปหลายชั่วโมง วันที่2 ก็เหมือนเดิม แต่หนักกว่าเดิมซ่ะด้วยซ้ำ จากเคยนั่งใกล้กัน ก็นั่งไกล้เหมือน คุณเคยเห็นคนที่เกลียดกันไหม มันเป็นแบบนั้นไปแล้ว
***และตอนนี้พวกเราแตกกันแล้ว***
ไก่กับนารี อ้วน ฟาง ใฝ ทั้ง5 คนอยู่ด้วยกัน และยังเป็ฯกลุ่มเหมือนเดิม แต่พราวต้องเป็ฯฝ่ายออกมาเอง โอยไม่รู้ตัว
เวลาในห้อง พึ่งเปิดภาคเรียนมาประมาณ 1 อาทิตย์ ก็แขวะพราวแล้วว่า ทำนอง ไม่มีเพื่อนอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว...
ไม่เป็ฯไรค่ะ พราวอยุ่ได้ เพราะพราวชินกับการอยู่คนเดี่ยวมานานแล้ว
สาเหตุอาจมาจาก
1.พราวเรียนดีกว่า ครูชมพราวมากกว่าคนอื่น และเวลาครูชม ไก่กับ นารีจะไม่ค่อยพอใจ
2.เพราะในกลุ่ม โดยเฉพาะไก่กับนารี ชอบคิดว่าพราวชอบอวด เพราะ พราวอยากได้โทรศัพย์ไหม่ ก็ได้ง่ายๆ ขออะไรก็ได้ง่ายซึ้งต่างจากมัน ที่ไม่ได้ ต้องหาเอง และก็จะมาเปรียบเทียบว่าพราวไม่รู้จักหาเอง
3.เพราะการห่างเหินมั้งค่ะ เพราะว่าพราวจะห่อข้าวมากิน ร.ร.เพื่อเป๋็นการประหยัดตังค์อีก 1 ทาง เลยต้องไปกินกับอีกกลุ่ม ไม่ใช่กลุ่มเพลงที่ไว้ใจนะค่ะ แต่ไปกินกับอีกกลุ่มที่ห่อมา จึงทำให้เราไม่ได้อยู่ด้วยกันกับเพื่อน เราก็เรยเริ่มห่างกัน ตอนแรกในห้องยังสนิทเหมือนเดิมแต่ตอนี้ไม่แล้ว...
4.5.6.ไม่รู้สิว่าพวกเขาคิดกันยังไง แต่ไม่เป้นไรพราวต้องอยู่ได้ ยังไม่จบ เพราะว่ายังไม่รู้ว่าเรื่องรางจะเป็ฯอย่างไรต่อไป ...เพราะข้างบนที่บอกคือวันนี้เอง
พราวไม่รู้จริงๆว่าทำไมต้องบอก ใน พันทิป นี้ แต่ไม่รู้จะระบายบอกใครดีค่ะ ตอนนี้... ยังไงก็ขอระบายประสบการณ์ให้เพื่อนพันทิปฟังก็ได้ค่ะ ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายยยยยย...
ถ้าใช้คำหยาบไม่สุภาพ หรือ เกิดข้อผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้ ด้วยนะค่ะ