สวัสดีครับ
ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวคร่าวๆก่อนนะครับ
ผมอายุ 25 ปี เกิดที่กรุงเทพฯ
เป็นคนดื่มเหล้า สูบบุหรี่
ออกกำลังบ้างเป็นครั้งคราว
จบการศึกษาแค่มัธยมตอนปลาย
เรียนมหาลัยไม่จบ เนื่องจากมีปัญหา
เรื่องการเงิน ของครอบครัว
จึงต้องออกมาทำงานตั้งแต่อายุ 19
ผมเริ่มทำงาน ที่แรกเป็น พนง. ขาย
ของ บริษัทนำเที่ยวในไทย แห่งนึง
เงินเดินประมาณ 8500 รวม ค่าคอมมิชชัน
ก็จะตกประมาณ 13000-15000
บางเดือนได้ค่าคอมฯ 200ก็มี
ทำได้อยู่เกือบๆสองปี
ผมก็ย้ายงานมาทำ ขายวงเงินสินเชื่อ และบัตร
ของธนาคารแห่งหนึ่ง รายได้ค่อนข้างดี
ทำให้ผมมีเงินเก็บ และออกมาทำอาชีพค้าขาย
ผมขายเสื้อผ้า วัยรุ่น เป็นยี่ห้อไทย
รับจากหลายๆ ร้านมาขาย มีรองเท้าบ้าง
กางเกงบ้าง ปนๆไป ขายที่ตลาดกลางคืน
รายได้ค่อนข้างดี และพอเลี้ยงตัวเองได้
ส่วนทางครอบครัว เริ่มตั้งหลักได้แล้ว
แล้วผมก็ตั้งฝันไว้เลยว่า อีกไม่นาน
ผมจะต้องกลับไปเรียนต่อ
และแล้ว วันที่ผมเก็บเงินได้
หลักแสนบาท ผมมานั่งคุยกับที่บ้านว่า
พ่อครับ แม่ครับ ผมอยากเรียนต่อ
พ่อแม่ผมท่านบอกว่า แล้วแต่ผม
ผมโตแล้ว ตัดสินใจเองได้แล้ว ไม่ใช่เด็กๆ
ผมจึงใช้เวลาว่างจากการขายของ
เข้าไปดูข้อมูลค่าใช้จ่ายของมหาลัยต่างๆ
ทั้งเอกชน ทั้งรัฐบาล เพื่อตัดสินใจ
แล้ววันนึง ผมได้ไปนั่งกินข้าวกับเพื่อน
เพื่อนผมคนนึง พูดกับผมว่า
กูว่าเรียนมหาลัยไม่ได้หรอก
ค่าใช้มันสูง อีกอย่าง เวลาทำงานก็น้อยลง
จะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่าย ถ้าไม่มีเวลาทำงาน
ผมก็ได้แต่คิดในใจ ว่า เออ ก็จริงนะ
เรียนภาคค่ำก็เป็นเวลา ขายของ
ถ้าเรียนเช้า ดึกขายของ เก็บร้านเสร็จก็ตี4
จะเอาเวลาที่ไหนพักผ่อน ไปเรียนก็คงหลับ
ผมก็เลยตัดสินใจคุยกับอาจารย์สมัยมัธยม
ที่ผมสนิทมากๆท่านนึง
ท่านได้ให้คำแนะนำผมมาว่า
ทำไมเธอไม่ไปเรียน ตปท. หละ
อย่างน้อย ได้ภาษา ได้งานที่พอส่งตัวเองได้
หลังจากวันนั้น ผมกลับมาบอกที่บ้าน
ว่าผมจะไปเรียนต่อ ต่างประเทศ
ที่บ้านผม มีความเห็นไปในทางบวก
ผมเลยตัดสินใจ จะขายร้าน และสินค้าที่มีอยู่
เพื่อนเอาเงินทั้งหมด ไปเรียนต่อ ตปท.
ผมได้ที่ปรึกษาเป็นอาจารย์ท่านนี้
ท่านพาผมไปทำเรื่องทุกๆอย่าง
คอยช่วยเรื่องเอกสาร ที่ค่อนข้างมีปัญหากับเรื่องการเอกสารด้านการเงิน
ท่านกล้าให้ผมยืมเงิน 500,000
เพื่อเอามาเข้าบัญชี ในระหว่างทำเรื่องขอวีซ่า
และแล้ว ผมก็ทำเรื่องเสร็จ เคลียปัญหาทุกๆอย่าง ชำระหนี้ทั้งหมดที่มี
ผมเดินทางออกนอกประเทศกลางปี 58
มันเป็นการเดินทางที่ตื่นเต้นมากๆ
ผมเลือก เมืองแห่งนึงที่ค่าครองชีพค่อนข้างสูง
ภาษีบุหรี่แพงลำดับต้นๆของโลก อันนี้รู้ทีหลัง
การพนันทุกชนิดถูกกฎหมาย มีที่เล่นเยอะ
พอๆกับร้านสะดวกซื้อ และมีคนไทยพอสมควร
ผมเริ่มเข้าที่พัก ปรับตัว เริ่มเรียน
ผมลงเรียนภาษา6เดือน และต่อด้วย
บริหารอีก ปีครึ่ง รวมๆก็สองปีนิดๆ
กว่าจะหางานได้ ก็ปาไปเดือนกว่าๆ
งานแรกคือ ล้างจาน ครับ 5555
ทำได้อาทิตย์แรก จำได้เลยว่า แขนจะขาด
ทั้งหนัก ทั้งเหนื่อย ได้ค่าแรง ชม. ละ $10
ทำมาได้ซักพัก ขยับไปทำเด็กเสริฟที่ร้านเดิม
เพราะว่าภาษาผมก็พอสื่อสารได้ระดับนึง
ได้ค่าตัว $13 อาทิตย์นึงผมได้ค่าแรงประมาณ
450-500 ทำให้ผมเริ่มกล้าใช้เงิน กล้าเที่ยว
เงินที่ดื่มแต่ละอาทิตย์ ก็หลักร้อย
และวันนึง ผมก็ได้รู้จักกับ ตู้สล็อต
แรกๆผมเล่นฆ่าเวลา เวลามาเที่ยว
ทีละ $5 ขยับไปเป็น 20 50
จนมารู้อีกทีก็จำได้ว่า เงินกินข้าวจะไม่มี
ตอนนั้นเลยตัดสินใจจะเลิก และเก็บเงิน
เลยเริ่มจาก หางานใหม่ ได้ทำงานร้านญี่ปุ่น
เงินค่อยข้างดี อาทิตย์ละเกือบๆ $800
จากการที่ผมจะเลิกเล่นการพนัน
กลายเป็นว่า ผมติดมันหนักมากไปอีก
ทำงานมาได้ 800 ค่าบ้านค่ารถ 200
ค่ากิน 100 ที่เหลือ หมดไปกับเหล้า
และการพนัน ผมรู้ว่าทำไมคนถึงติดมัน
ผมเคยได้แจ็คพอต หลักพันเหรียญ
และติดใจมัน หวังว่าเห้ย มันต้องได้อีก
แต่เปล่าเลย ยิ่งเล่น ยิ่งหมด ยิ่งโง่
ติดหนี้ เป็นพัน เพื่อนหาย เครียด
ขีวิตวนอยู่แต่ที่เดิมๆ เรียน ทำงาน กินเหล้า
จนดือนมิถุนา ผมได้คบผู้หญิงคนนึง
เป็นคนต่างเชื้อชาติ เรุ้จักกันที่ร้านที่ผมทำงาน
เธออายุมากกว่าผม2ปี เธอมาอยู่ที่นี่ได้3ปี
ผมก็คุยกับเธอมาเรื่อยๆ ระหว่างนั้น
ผมก็ยังเที่ยว กดตู้สล็อตอยู่ โดนที่อีกฝ่ายไม่รู้
เธอจะเจอกับผมอาทิตย์ละ ครั้งสองครั้ง
จนเมื่อเดือนที่แล้วผมบอกเธอว่า
ผมจะไปหาอะไรดื่มแถวบ้านๆ เธอจึงบอกว่าจะตามมา แต่ผมไม่ให้เธอมา เพราะผมจะแอบมา
เล่นตู้สล็อต ผมไปเล่นได้ซักพักใหญ่
พอหยิบมือถือขึ้นมาดู ทำไมมันมีสายสนทนากับเธอค้างอยู่ประมาณ 15นาที ด้วยความตกใจ จึงกดวางไป และเธอก็ส่งจ้อความ
กลับมาหาผม บอกว่า เธอรู้ว่าผมทำอะไรอยู่
เธอจะไม่กวน พรุ่งนี้เลิกเรียนแล้วจะไปหานะ
ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เล่นต่อไป จนเกือบ
หมดตูด ถึงจะกลับบ้านได้ สบายใจ 555
วันต่อมาเธอคุยกับผม บอกว่าเลิกได้ไหม
เค้าไม่ชอบ มันไม่ดี เปลืองเงิน เปลืองเวลา
แค่เหล้าบุหรี่ก็แย่แล้ว นี่จะติดการพนันอีกหรอ
ผมบอกว่า ผมเล่นไม่เยอะ แค่ผ่อนคลายทีละ $5-10 เธอบอกว่า เธอฟังเสียง 15นาที
เธอไม่เชื่อ ไม่มีทางเป็นไปได้ว่าเล่นไม่เยอะ
เธอบอกว่า เอางี้ เราย้ายมาอยู่ด้วยกันไหม
ฉันจะได้รุ้ ว่าเธอทำอะไรบ้าง แต่เรื่องเงิน ก็กระเป๋าใครมันเหมือนเดิม หารทุกๆอย่าง
ผมก็อยากนะ แต่ก็แอบๆกลัว สุดท้ายก็ตัดสินใจย้ายไปอยู่ด้วยกัน มาอยู่แรกๆ เลิกงานมา
กลับบ้านทำการบ้าน อย่างเดียวเลยครับ
กำลังเห่อ ได้ซักอาทิตย์ ผมก็เริ่มแอบไปกินเหล้า เล่นตู้เหมือนเดิม แต่ครั้งนี้หนักครับ
เธอจับได้ เธอเดินมาเจอผม ตบหน้าผม กลาง
ห้องสล็อต ผมนี่ชาเลยครับ ทำอะไรไม่ถูกไป เกือบนาที ก่อนที่จะรู้ตัวว่าต้องวิ่งไปตามเธอ
เธอวิ่งขึ้นแท็กซี่ ซึ่งพวกผมไม่เคยขึ้นกันเลย
เพราะมันแพงเอามากๆ ผมก็ได้แต่ยืนโทรหา
เธอปิดเครื่องเลยครับ ผมรีบเดินกลับบ้าน
ด้วยความเร็วแสง ถึงห้องเจอพี่คนไทยที่ห้องถามว่าทะเลาะอะไรกันมา ผมนี่หน้าชาเลย
เปิดประตูห้องไป เจอเธอนั่งร้องไห้อยุ่หน้าคอม
ผมยอมรับเลยครับ ว่าผมรักเธอมากพอสมควร
เธอพูดกับผมแค่คำเดียว gambing or me ?
วนอยู่แบบนั้น จนนั่งคุยไปคุยมา
เธอบอกว่า เธอขอควบคุมการใช้จ่ายของผม
ให้ผมเลิกเหล้า เลิกบุหรี่ ไปดื่มได้ อาทิตย์ละ ครั้ง และเธอต้องไปด้วยทุกครั้ง และต้องไปวิ่งก่อนไปเรียนด้วยกันทุกๆวัน ผมก็ได้แต่ตอบปัด
ว่าตกลงๆๆๆ จบด้วยการทำการบ้านปลอบใจ
พอเช้ามา หกโมง ผมโดนเตะ ตบ ต่อย
บอกว่าตื่นไปวิ่งเดี๋ยวนี้ ผมก็ลุกไปด้วย
อาการง่วงๆ เพราะคิดว่า ทำได้ไม่กี่วันหรอก
วันแรก วิ่งได้ 5นาที หอบรับประทาน แทบจะกลิ้งเอาแทน กลับมาบ้านอาบน้ำ จะไปเรียน
แต่งตัว หาบุหรี่ ไม่เจอ ก็เลยถามเธอ
เธอยิ้มและหัวเราะ บอกว่า เอาไปทิ้งตอนผม
ไปอาบน้ำ ในใจก็แอบโกรธ แต่ก็คิดว่า
เดี๋ยวค่อยไปซื้อใหม่ แต่เธอเอากระเป๋าเงินผมไป เอาบัตร เอทีเอ็มผมไป เอาเงินไว้ให้ผมติดตัว $20 ไว้กินข้าว กินกาแฟ เหอะๆ
รู้สึกเลยครับ ว่ามนุษย์แฟน

เอาจริง
แต่ก็ๆม่รอดครับ ขอเพื่อน ขอพี่ ที่ทำงานสูบเอา พอไหว อยู่ ผ่านไปสองสามวัน เพื่อนเริ่มด่า
ก็เริ่มคิดได้ เออ ที่เราทำอยู่

ไม่มีค่าอะไรเลยนะ หยุดมันซะ เลิกมันได้ก็ดีนะ ก็เลยตัดสินใจว่าจะหยุด เวลาอยาก กินลูกอม
ดื่มน้ำ เอา ช่วยได้ ไปๆมาๆ
ตอนนี้ ออกไปวิ่งกับแฟนตอนเช้า
ผมหยุดดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นตู้ มาได้
สองอาทิตย์กว่าๆแล้ว ผลที่ได้แบบเห้ย รู้สึกดี
วิ่งได้นานขึ้น หายใจโล่งขึ้น มีเงินเหลือ อาทิตย์ละ เกือบ $400 เธอก็มีความสุข
ดีใจที่ผมพยายามเลิกมัน
ผมอยากขอบคุณเธอคนนั้นมากๆ ที่มาทำให้
ผู้ชายแย่ๆคนนึงเริ่มเปลี่ยนตัวได้เมื่อก่อนจะสายเกินไป ขอบคุณนะครับ ซิสก้า
ขออภัยถ้าอ่านไม่รู้เรื่องนะครับ
พิมพ์ในมือถือ
ติดการพนัน ติดเหล้า // แชร์ประสบการณ์ช่วงนึงของชีวิต
ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวคร่าวๆก่อนนะครับ
ผมอายุ 25 ปี เกิดที่กรุงเทพฯ
เป็นคนดื่มเหล้า สูบบุหรี่
ออกกำลังบ้างเป็นครั้งคราว
จบการศึกษาแค่มัธยมตอนปลาย
เรียนมหาลัยไม่จบ เนื่องจากมีปัญหา
เรื่องการเงิน ของครอบครัว
จึงต้องออกมาทำงานตั้งแต่อายุ 19
ผมเริ่มทำงาน ที่แรกเป็น พนง. ขาย
ของ บริษัทนำเที่ยวในไทย แห่งนึง
เงินเดินประมาณ 8500 รวม ค่าคอมมิชชัน
ก็จะตกประมาณ 13000-15000
บางเดือนได้ค่าคอมฯ 200ก็มี
ทำได้อยู่เกือบๆสองปี
ผมก็ย้ายงานมาทำ ขายวงเงินสินเชื่อ และบัตร
ของธนาคารแห่งหนึ่ง รายได้ค่อนข้างดี
ทำให้ผมมีเงินเก็บ และออกมาทำอาชีพค้าขาย
ผมขายเสื้อผ้า วัยรุ่น เป็นยี่ห้อไทย
รับจากหลายๆ ร้านมาขาย มีรองเท้าบ้าง
กางเกงบ้าง ปนๆไป ขายที่ตลาดกลางคืน
รายได้ค่อนข้างดี และพอเลี้ยงตัวเองได้
ส่วนทางครอบครัว เริ่มตั้งหลักได้แล้ว
แล้วผมก็ตั้งฝันไว้เลยว่า อีกไม่นาน
ผมจะต้องกลับไปเรียนต่อ
และแล้ว วันที่ผมเก็บเงินได้
หลักแสนบาท ผมมานั่งคุยกับที่บ้านว่า
พ่อครับ แม่ครับ ผมอยากเรียนต่อ
พ่อแม่ผมท่านบอกว่า แล้วแต่ผม
ผมโตแล้ว ตัดสินใจเองได้แล้ว ไม่ใช่เด็กๆ
ผมจึงใช้เวลาว่างจากการขายของ
เข้าไปดูข้อมูลค่าใช้จ่ายของมหาลัยต่างๆ
ทั้งเอกชน ทั้งรัฐบาล เพื่อตัดสินใจ
แล้ววันนึง ผมได้ไปนั่งกินข้าวกับเพื่อน
เพื่อนผมคนนึง พูดกับผมว่า
กูว่าเรียนมหาลัยไม่ได้หรอก
ค่าใช้มันสูง อีกอย่าง เวลาทำงานก็น้อยลง
จะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่าย ถ้าไม่มีเวลาทำงาน
ผมก็ได้แต่คิดในใจ ว่า เออ ก็จริงนะ
เรียนภาคค่ำก็เป็นเวลา ขายของ
ถ้าเรียนเช้า ดึกขายของ เก็บร้านเสร็จก็ตี4
จะเอาเวลาที่ไหนพักผ่อน ไปเรียนก็คงหลับ
ผมก็เลยตัดสินใจคุยกับอาจารย์สมัยมัธยม
ที่ผมสนิทมากๆท่านนึง
ท่านได้ให้คำแนะนำผมมาว่า
ทำไมเธอไม่ไปเรียน ตปท. หละ
อย่างน้อย ได้ภาษา ได้งานที่พอส่งตัวเองได้
หลังจากวันนั้น ผมกลับมาบอกที่บ้าน
ว่าผมจะไปเรียนต่อ ต่างประเทศ
ที่บ้านผม มีความเห็นไปในทางบวก
ผมเลยตัดสินใจ จะขายร้าน และสินค้าที่มีอยู่
เพื่อนเอาเงินทั้งหมด ไปเรียนต่อ ตปท.
ผมได้ที่ปรึกษาเป็นอาจารย์ท่านนี้
ท่านพาผมไปทำเรื่องทุกๆอย่าง
คอยช่วยเรื่องเอกสาร ที่ค่อนข้างมีปัญหากับเรื่องการเอกสารด้านการเงิน
ท่านกล้าให้ผมยืมเงิน 500,000
เพื่อเอามาเข้าบัญชี ในระหว่างทำเรื่องขอวีซ่า
และแล้ว ผมก็ทำเรื่องเสร็จ เคลียปัญหาทุกๆอย่าง ชำระหนี้ทั้งหมดที่มี
ผมเดินทางออกนอกประเทศกลางปี 58
มันเป็นการเดินทางที่ตื่นเต้นมากๆ
ผมเลือก เมืองแห่งนึงที่ค่าครองชีพค่อนข้างสูง
ภาษีบุหรี่แพงลำดับต้นๆของโลก อันนี้รู้ทีหลัง
การพนันทุกชนิดถูกกฎหมาย มีที่เล่นเยอะ
พอๆกับร้านสะดวกซื้อ และมีคนไทยพอสมควร
ผมเริ่มเข้าที่พัก ปรับตัว เริ่มเรียน
ผมลงเรียนภาษา6เดือน และต่อด้วย
บริหารอีก ปีครึ่ง รวมๆก็สองปีนิดๆ
กว่าจะหางานได้ ก็ปาไปเดือนกว่าๆ
งานแรกคือ ล้างจาน ครับ 5555
ทำได้อาทิตย์แรก จำได้เลยว่า แขนจะขาด
ทั้งหนัก ทั้งเหนื่อย ได้ค่าแรง ชม. ละ $10
ทำมาได้ซักพัก ขยับไปทำเด็กเสริฟที่ร้านเดิม
เพราะว่าภาษาผมก็พอสื่อสารได้ระดับนึง
ได้ค่าตัว $13 อาทิตย์นึงผมได้ค่าแรงประมาณ
450-500 ทำให้ผมเริ่มกล้าใช้เงิน กล้าเที่ยว
เงินที่ดื่มแต่ละอาทิตย์ ก็หลักร้อย
และวันนึง ผมก็ได้รู้จักกับ ตู้สล็อต
แรกๆผมเล่นฆ่าเวลา เวลามาเที่ยว
ทีละ $5 ขยับไปเป็น 20 50
จนมารู้อีกทีก็จำได้ว่า เงินกินข้าวจะไม่มี
ตอนนั้นเลยตัดสินใจจะเลิก และเก็บเงิน
เลยเริ่มจาก หางานใหม่ ได้ทำงานร้านญี่ปุ่น
เงินค่อยข้างดี อาทิตย์ละเกือบๆ $800
จากการที่ผมจะเลิกเล่นการพนัน
กลายเป็นว่า ผมติดมันหนักมากไปอีก
ทำงานมาได้ 800 ค่าบ้านค่ารถ 200
ค่ากิน 100 ที่เหลือ หมดไปกับเหล้า
และการพนัน ผมรู้ว่าทำไมคนถึงติดมัน
ผมเคยได้แจ็คพอต หลักพันเหรียญ
และติดใจมัน หวังว่าเห้ย มันต้องได้อีก
แต่เปล่าเลย ยิ่งเล่น ยิ่งหมด ยิ่งโง่
ติดหนี้ เป็นพัน เพื่อนหาย เครียด
ขีวิตวนอยู่แต่ที่เดิมๆ เรียน ทำงาน กินเหล้า
จนดือนมิถุนา ผมได้คบผู้หญิงคนนึง
เป็นคนต่างเชื้อชาติ เรุ้จักกันที่ร้านที่ผมทำงาน
เธออายุมากกว่าผม2ปี เธอมาอยู่ที่นี่ได้3ปี
ผมก็คุยกับเธอมาเรื่อยๆ ระหว่างนั้น
ผมก็ยังเที่ยว กดตู้สล็อตอยู่ โดนที่อีกฝ่ายไม่รู้
เธอจะเจอกับผมอาทิตย์ละ ครั้งสองครั้ง
จนเมื่อเดือนที่แล้วผมบอกเธอว่า
ผมจะไปหาอะไรดื่มแถวบ้านๆ เธอจึงบอกว่าจะตามมา แต่ผมไม่ให้เธอมา เพราะผมจะแอบมา
เล่นตู้สล็อต ผมไปเล่นได้ซักพักใหญ่
พอหยิบมือถือขึ้นมาดู ทำไมมันมีสายสนทนากับเธอค้างอยู่ประมาณ 15นาที ด้วยความตกใจ จึงกดวางไป และเธอก็ส่งจ้อความ
กลับมาหาผม บอกว่า เธอรู้ว่าผมทำอะไรอยู่
เธอจะไม่กวน พรุ่งนี้เลิกเรียนแล้วจะไปหานะ
ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เล่นต่อไป จนเกือบ
หมดตูด ถึงจะกลับบ้านได้ สบายใจ 555
วันต่อมาเธอคุยกับผม บอกว่าเลิกได้ไหม
เค้าไม่ชอบ มันไม่ดี เปลืองเงิน เปลืองเวลา
แค่เหล้าบุหรี่ก็แย่แล้ว นี่จะติดการพนันอีกหรอ
ผมบอกว่า ผมเล่นไม่เยอะ แค่ผ่อนคลายทีละ $5-10 เธอบอกว่า เธอฟังเสียง 15นาที
เธอไม่เชื่อ ไม่มีทางเป็นไปได้ว่าเล่นไม่เยอะ
เธอบอกว่า เอางี้ เราย้ายมาอยู่ด้วยกันไหม
ฉันจะได้รุ้ ว่าเธอทำอะไรบ้าง แต่เรื่องเงิน ก็กระเป๋าใครมันเหมือนเดิม หารทุกๆอย่าง
ผมก็อยากนะ แต่ก็แอบๆกลัว สุดท้ายก็ตัดสินใจย้ายไปอยู่ด้วยกัน มาอยู่แรกๆ เลิกงานมา
กลับบ้านทำการบ้าน อย่างเดียวเลยครับ
กำลังเห่อ ได้ซักอาทิตย์ ผมก็เริ่มแอบไปกินเหล้า เล่นตู้เหมือนเดิม แต่ครั้งนี้หนักครับ
เธอจับได้ เธอเดินมาเจอผม ตบหน้าผม กลาง
ห้องสล็อต ผมนี่ชาเลยครับ ทำอะไรไม่ถูกไป เกือบนาที ก่อนที่จะรู้ตัวว่าต้องวิ่งไปตามเธอ
เธอวิ่งขึ้นแท็กซี่ ซึ่งพวกผมไม่เคยขึ้นกันเลย
เพราะมันแพงเอามากๆ ผมก็ได้แต่ยืนโทรหา
เธอปิดเครื่องเลยครับ ผมรีบเดินกลับบ้าน
ด้วยความเร็วแสง ถึงห้องเจอพี่คนไทยที่ห้องถามว่าทะเลาะอะไรกันมา ผมนี่หน้าชาเลย
เปิดประตูห้องไป เจอเธอนั่งร้องไห้อยุ่หน้าคอม
ผมยอมรับเลยครับ ว่าผมรักเธอมากพอสมควร
เธอพูดกับผมแค่คำเดียว gambing or me ?
วนอยู่แบบนั้น จนนั่งคุยไปคุยมา
เธอบอกว่า เธอขอควบคุมการใช้จ่ายของผม
ให้ผมเลิกเหล้า เลิกบุหรี่ ไปดื่มได้ อาทิตย์ละ ครั้ง และเธอต้องไปด้วยทุกครั้ง และต้องไปวิ่งก่อนไปเรียนด้วยกันทุกๆวัน ผมก็ได้แต่ตอบปัด
ว่าตกลงๆๆๆ จบด้วยการทำการบ้านปลอบใจ
พอเช้ามา หกโมง ผมโดนเตะ ตบ ต่อย
บอกว่าตื่นไปวิ่งเดี๋ยวนี้ ผมก็ลุกไปด้วย
อาการง่วงๆ เพราะคิดว่า ทำได้ไม่กี่วันหรอก
วันแรก วิ่งได้ 5นาที หอบรับประทาน แทบจะกลิ้งเอาแทน กลับมาบ้านอาบน้ำ จะไปเรียน
แต่งตัว หาบุหรี่ ไม่เจอ ก็เลยถามเธอ
เธอยิ้มและหัวเราะ บอกว่า เอาไปทิ้งตอนผม
ไปอาบน้ำ ในใจก็แอบโกรธ แต่ก็คิดว่า
เดี๋ยวค่อยไปซื้อใหม่ แต่เธอเอากระเป๋าเงินผมไป เอาบัตร เอทีเอ็มผมไป เอาเงินไว้ให้ผมติดตัว $20 ไว้กินข้าว กินกาแฟ เหอะๆ
รู้สึกเลยครับ ว่ามนุษย์แฟน
แต่ก็ๆม่รอดครับ ขอเพื่อน ขอพี่ ที่ทำงานสูบเอา พอไหว อยู่ ผ่านไปสองสามวัน เพื่อนเริ่มด่า
ก็เริ่มคิดได้ เออ ที่เราทำอยู่
ดื่มน้ำ เอา ช่วยได้ ไปๆมาๆ
ตอนนี้ ออกไปวิ่งกับแฟนตอนเช้า
ผมหยุดดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นตู้ มาได้
สองอาทิตย์กว่าๆแล้ว ผลที่ได้แบบเห้ย รู้สึกดี
วิ่งได้นานขึ้น หายใจโล่งขึ้น มีเงินเหลือ อาทิตย์ละ เกือบ $400 เธอก็มีความสุข
ดีใจที่ผมพยายามเลิกมัน
ผมอยากขอบคุณเธอคนนั้นมากๆ ที่มาทำให้
ผู้ชายแย่ๆคนนึงเริ่มเปลี่ยนตัวได้เมื่อก่อนจะสายเกินไป ขอบคุณนะครับ ซิสก้า
ขออภัยถ้าอ่านไม่รู้เรื่องนะครับ
พิมพ์ในมือถือ