ตอนแรกผมเรียนห่วยมาก แต่ช่วงเทอมที่ผ่านผมได้ยินเรื่องทุนไปแลกเปลี่ยน1ปีที่ญี่ปุ่นที่สอบได้เฉพาะเอกผม
ถึงแม้ผมจะเกรดห่วยเรียนห่วยแต่ก็อยากลองไปดู
ผมเลยตั้งใจทำเกรดมาก เพื่อให้ผ่านเกณที่เขากำหนดไว้ที่ 3.00 เพื่อนคณะหลายๆคนผมก็ทำได้สบายๆ แต่ผมทำได้2.98
ผมรู้สึกท้อคือผมพยายามสุดๆแล้วแต่มันยังได้แค่นี้ แต่ผมรู้ว่ามันยังทำได้สูงกว่านี้อีก แต่ผมทำไม่ได้
ผมรู้สึกผิดหวังกับตัวเองมาก เพราะผม ปี3แล้ว ทุนเขากำหนดไว้ให้แค่ปีสองปีสามเท่านั้น
ผมรู้ว่า ถึงแม้เกรดผมจะผ่านขั้นต่ำไปได้ แต่ก็ต้องไปฝ่าฟันกับพวกคนเก่งๆกว่าผมอีกมาก แต่อย่างน้อยถ้าเกรดผมผ่านก็ยังมีโอกาสได้ลอง
แต่ผมเกรดไม่ถึงก็โอกาสที่จะได้ลองสอบก็ยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ คงโทษใครไม่ได้นอกจากความห่วยของตัวเอง
ผมไม่รู้จะพูดจะระบายกับใครเป็นพวกอีโก้สูงแต่หน้าบาง ผิดหวังทีก็เจ็บหนักแบบ
ผมผิดหวังกับตัวเองมากเลย
ถึงแม้ผมจะเกรดห่วยเรียนห่วยแต่ก็อยากลองไปดู
ผมเลยตั้งใจทำเกรดมาก เพื่อให้ผ่านเกณที่เขากำหนดไว้ที่ 3.00 เพื่อนคณะหลายๆคนผมก็ทำได้สบายๆ แต่ผมทำได้2.98
ผมรู้สึกท้อคือผมพยายามสุดๆแล้วแต่มันยังได้แค่นี้ แต่ผมรู้ว่ามันยังทำได้สูงกว่านี้อีก แต่ผมทำไม่ได้
ผมรู้สึกผิดหวังกับตัวเองมาก เพราะผม ปี3แล้ว ทุนเขากำหนดไว้ให้แค่ปีสองปีสามเท่านั้น
ผมรู้ว่า ถึงแม้เกรดผมจะผ่านขั้นต่ำไปได้ แต่ก็ต้องไปฝ่าฟันกับพวกคนเก่งๆกว่าผมอีกมาก แต่อย่างน้อยถ้าเกรดผมผ่านก็ยังมีโอกาสได้ลอง
แต่ผมเกรดไม่ถึงก็โอกาสที่จะได้ลองสอบก็ยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ คงโทษใครไม่ได้นอกจากความห่วยของตัวเอง
ผมไม่รู้จะพูดจะระบายกับใครเป็นพวกอีโก้สูงแต่หน้าบาง ผิดหวังทีก็เจ็บหนักแบบ