บอกกับตัวเองได้ แต่ทำไม่ได้

เวลามีปัญหาเกิดขึ้นกับตัวเอง รู้ทั้งรู้ว่าวิธีแก้เป็นไง แต่ทำไม่เคยได้เลย ทำไมใจเราต้องเป็นแบบนี้ด้วย ไม่ว่าเรื่องอะไร โดยเฉพาะความรัก เรารู้ว่าเราเพศที่สาม คงหารักแท้ยาก ขนาดผู้ชายกับหญิงยังเลิกกันเลย นับปะสาอะไรกับอย่างเรา ทำไมเวลาเจอใครที่ชอบพอคุยๆไปก้รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว เราก็เสียใจ ต้องหยุดคุย ถ้าเขาไม่มีใคร เขาก็มาหรอกเอาเงิน ดีนะ เราไม่เป็นคนที่ไม่ค่อยให้เงินใคร เราให้แต่คนที่มีพระคุณกับเรา เราค่อนข้างเซฟเงินอ่ะ เรากลัวแก่ไปแล้วไม่มีใครเลี้ยงเรา แต่ก็นั่นล่ะทั้งหมดที่เล่ามามันเป็นนิสัยกับสิ่งที่ตัวเองเจอมาอะไรแบบนี้ ไม่รู้ว่าเวรกรรมหรือเหตุอันใด ใครมีวิธีที่ไม่ทำแล้วจิตใจตัวเอง และง่ายๆบอกที ขอบคุณค่ะ