ผมต้องการเธอมากไป หรือว่าเธอรักผมน้อยลง..... หาทางไม่เจอจริงๆ กับชีวิตตอนนี้

ก่อนอื่นเลย ผมต้องขอบอกว่าผมอายุ 34 ปี หน้าที่การงานก็ทำงานอยู่บ้านเป็นหลัก และเป็นเจ้าของร้านอาหารเล็กๆ โดยปกติแล้วผมดื่มสุราเกือนวันเว้นวัน บุหรี่ไม่สูบ แต่งงานมาแล้ว 6 ปี แต่เป็นแฟนกัน 7 ปี 9 เดือน 19 วัน มีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคน อายุ 5 ขวบ แฟนผมเป็นครู อายุ 33 ปี

ต่อจากนี้ผมจะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมและเธอ ว่าเกิดอะไรขึ้น และรักกันได้ไง แต่งงานกันได้ไง และตอนนี้เกิดอะไร ไม่ใช่ว่าเอามาประจานตัวเองหรืออะไรทั้งนั้น แต่ทั้งหมด เพียงเพราะผมไม่รู้จะคุยกับใคร อย่างน้อยได้เขียนระบายเอาใว้ ก็ยังดี

ก่อนหน้าความรักครั้งนี้ของผม ผมเคยคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเป็นนักเรียนพยายาบาลที่เพิ่งเรียนจบ แต่ด้วยความห่างไกล เธออยู่อุดรธานี ผมอยู่กทม. และช่วงนั้นผมก็บ้างาน ไม่ค่อยได้โทรหา และทำร้ายจิตใจเธอบ่อยๆ ด้วยการไม่รับสาย ตัดพ้อ ต่อว่าบ้าง จนเธอตัดใจแล้วหายไปจากชีวิตผม บอกตรงๆ ช่วงนั้ผมกำลังเพลินกับงานใหม่ เพื่อนใหม่ สังคมใหม่ๆ จนลืมว่าเคยรักเขา กระทั้งอยู่มาวันหนึ่ง ผมนั่งอยู่คนเดียวเกิดนึกขึ้นได้ว่า ผมมีแฟนอยู่นี่หว่า เลยตัวสินใจโทรหาเธอดู แต่ความจริงก็ทำให้ผมไม่เป็นผู้เป็นคน เมื่อเธอบกว่าตอนนี้กำลังคบกับชายคนใหม่ ผมนี้เงียบไปนาน จนเธอวางสาย ผมพยายามโทรหาเธอ ขอร้องให้กลับมา ขอโทษ ต่างๆ นานา แต่เธอก็ยื่นคำขาดว่า ชายคนนั้นไม่ได้ทำผิดอะไร อยู่ๆจะให้ทิ้งเขาเพื่อกลับมาหาแฟนเก่า เขาทำไม่ได้จริงๆ ขอโทษ และเสียใจที่รอผมไม่ได้จริงๆ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับเธออีกเลย ผมเศร้าอยู่หลายวัน ทั้งร้อง ทั้งเมา แล้วก็หลับ ตื่นมาก็เมา ชีวิตตอนนั้นแย่มาก......
จนรู้สึกเบื่อๆ เลยเปิด MSN เล่นแล้วตั้งชื่อสถานะแบบเซ็งๆไปตามประสา และแล้วแม่ของลูกผมก็เดินเข้ามาในชีวิต และเธอได้เปลี่ยนแปลงผมมายมายเลยทีเดียว.........

พักก่อน เสร็จงานจะเข้ามาพิมพ์ต่อครับ