เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเดือนกันยายนปีที่แล้ว ผมได้รู้จักผู้ชายคนนึงชื่อแบล็ค(นามสมมติ) เค้าเรียนวิศวะเป็นคนที่กวนตีนผมได้ตลอดเวลา ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ ผมชอบเขานะไม่ใช่เพราะเค้าหล่อแต่เค้าทำให้ผมยิ้มได้ เราคุยกันเรื่อยมานับวันเข้ายิ่งรู้สึกดีขึ้นมากเรื่อยๆ เค้าบอกว่าถ้าตั้งใจเรียนแล้วเกรดออกมาดีจะซื้อตุ๊กตาให้(มุ้งมิ้งเชียว) ตอนนั้นผมเรียนมัธยมอยู่ เราคุยกันไปจนถึงเรื่องอนาคตวาดฝันไปต่างๆนาๆคุยกันทางโทรศัพท์ แชทเฟสบ้างสักพักเค้าก็เริ่มจะชวนทะเลาะตามประสาวัยรุ่น เรื่องเล็กๆน้อย เราก็นัดเจอกัน ครั้งแรกที่ห้างจนถึงเวลานัดเราก็รอจนคิดว่าเค้าคงไม่มาแล้ว โทรหาก็ไม่รับ เฟสไม่ออน เลยดูหนังรอ จนกระทั่งหนังจบเค้าก็เงียบหาย จนเรากลับบ้านเพื่อนเค้าทักมาบอกว่าโทรศัพท์แบล็คหายเลยติดต่อไม่ได้ ครั้งที่สองเป็นงานโอเพ่นเฮ้าส์ที่มหาลัยของแบล็คเราเลยไปหาความรู้+อยากเจอ นัดเจอกันที่มหาลัยเค้าก็บอกว่าอยู่ข้างนอก เรารอจนถึงเย็น เลยบอกว่าจะไปรอที่ห้างแถวม.เค้าก็รับปากว่าจะรีบมา แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่มา ทุกๆวันผมมักจะเห็นมีคนมาโพสต์หน้าวอลล์ของแบล็คด้วยถ้อยคำที่มากกว่าคำว่าน้อง เพื่อน. แต่ผมก็เข้าใจเพราะเค้าเป็นคนคารมดี ครั้งที่สามผมก็นัดเค้าอีกแต่เค้าก็ไม่มาเพราะเค้าบอกว่าเค้าปวดตา ในที่สุดอะไรหลายๆอย่างทำให้ผมรู้สึกว่าเค้าไม่อยากเจอผม เหมือนเห็นผมเป็นแค่คนคุย คนในแชทของเค้าอาจจะคุยหยอดคำหวานแบบเราพูดง่ายๆคือ เค้าอาจจะเป็นแบบนี้กับทุกคน ผมเลยตัดสินใจลบเพื่อนแบล็ค ผ่านไปสักพักเค้าก็แอดมาผมก็รับแอดเพราะความใจอ่อน แต่เราก็ไม่ได้คุยอะไรกัน แต่ผมไปส่องเฟสเค้าทุกวัน เพราะผมยังรู้สึกดีกับแบล็คเหมือนเดิม จนวันที่31ธันวาคม2558 ผมจำวันนี้ได้ดีเพราะเค้าตั้งสถานะคบกับใครคนนึง พอผมเห็นมันรู้สึกเจ็บจนพูดไม่ออก จุกที่อก น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เลยหน้าด้านทักไปแสดงความยินดีทั้งๆที่ในใจโคตรเจ็บเค้าก็บอกว่าที่ตั้งเพราะน้องเค้าขอ ตั้งเล่นๆ แต่ในใจเราก็รู้นะว่าไม่ใช่ตั้งเล่นๆแน่ แต่เราก็ยอมโง่คุยกันแบบเดิมจนวันที่ 17มกราคม2559ผมเห็นเค้าไปโพสต์สติกเกอร์หัวใจหน้าวอลล์คนๆๆนึง(ซึ่งคนนละคนกับที่ตั้งสถานะ) แล้วน้องคนนั่นก็คอมเมนท์ว่า รักนะพร้อมสติกเกอร์หัวใจ ผมก็หน้าชาสิครับ งง สับสนไปหมดว่าเกิดอะไรขึ้น เลยตัดสินใจบล็อกแบล็คโดยไม่ถามอะไรสักคำ จนเดือนมีนาเราก็ปลดบล็อคเพราะอยากส่อง เค้าก็แอดมาเหมือนเดิมเราก็ไม่รับ จนเค้าทักมา ขอคุยด้วยได้ป่าว เราก็เลยคุยด้วยอีกครั้งและสุดท้ายมันก็เป็นแบบเดิม มีคนมากมายมาชอบแบล็ค เค้าก็คงมีสิทธิ์ที่จะเลือกคนที่ดี คนที่เค้ารัก เดือนสิงหาคม2559เป็นช่วงวันเกิดของเขาเราเลยมีโอกาสได้คุยกันอีกครั้ง เค้าดูเปลี่ยนไปในทางที่ดี ยอมให้รหัสเฟสซึ่งแรกๆหวงมาก ขอยังไงก็ไม่ให้ เราส่งของขวัญไปให้เค้า มันไม่ได้มีค่าอะไรแต่อยากให้เป็นของต่างหน้าเผื่อเค้าจะรู้สึกว่าเราอยู่ข้างๆ เพราะเค้าไม่ยอมมาเจอเราสักครั้ง เรามีรหัสเฟสของแบล็คเลยเอาไปตั้งสถานะคบกับเรา แต่ไม่เกิน5นาทีเค้ามาเห็นและลบมันออกไปเราเกิดคำถามมากมายในใจว่า ทำไมละ ทีคนอื่นยังตั้งได้เลย แล้วเราละโคตรน้อยใจเลยที่เป็นตัวจริงได้แค่ในแชท เราเลยบล็อคแบล็คจนถึง ณ วันนี้ เราคงไม่อยากจะเรียกร้องอะไรให้นายลำคานอีกแล้ว แต่เราอยากถามอะไรหน่อยได้ไหม นายเคยรักเราจริงๆหรือเปล่า เราแย่ขนาดที่นายไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราเป็นแฟนกันใช่ไหม อายคนอื่นใช่ไหมที่จะบอกว่าเราคือแฟน แต่คงไม่มีประโยชน์อะไร เพราะนายคงไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้วขอบคุณทุกๆอย่างที่ผ่านมา กูลืมไม่ได้หรอกไอ้สัสรีบกลับมา กูยังเป็นคนเดิม รออยู่ : )
ปล.ขออภัยที่อาจจะเล่าเรื่อง งงๆ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ขอบคุณจริงๆ
ช-ช พ่อมดมีเวทย์มนต์ วิศวะเครื่องกลไม่มีหัวใจ : (
ปล.ขออภัยที่อาจจะเล่าเรื่อง งงๆ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ขอบคุณจริงๆ