การลืมใครสักคนทำไมมันยากจังค่ะ

เรื่องมันเริ่มขึ้นตอนพี่เขาทักไลน์มาค่ะเราก็คุยๆกันแทบทุกวันจนเราเริ่มชอบพี่เขาเราก็เลยลองถามดูเชิงเขาว่าไม่ไปคุยกับแฟนหรอคำตอบที่ได้คือ มันไม่ว่าง ถามว่าเจ็บมั้ยก็เจ็บนะแต่ทำไงได้เราก็เลยตั้งสถานะไว้กับตัวเองว่าเป็นแค่พี่น้องกัน คุยกันแบบพี่น้องค่ะเราพยายามไม่คิดไรเป็นแบบนี้เดือนกว่าเรารู้หัวใจตัวเองตลอดว่าคิดยังไงกับพี่เขาแต่พี่เขามีแฟนอยู่แล้วเราต้องตัดใจค่ะ(แต่ทำไม่ได้สักที) เรื่องมันพลิกก็ตอนนี้ค่ะ ตอนที่เรารู้ว่าแฟนพี่เขาคบซ้อนคบกับคนนั้นได้เดือนนึงแล้วเราเลยรีบบอกพี่เขาค่ะ ก็ตามทำเนียมค่ะเศร้าเสียใจร้องไห้ลืมบอกว่าพี่เขาคบกันได้ปีนึงคงลืมยากวินาทีนั้นก็เราแหละค่ะที่ปลอบใจเขาอยู่ข้างๆให้กำลังใจหลังจากนั้นเราก็คุยกันแบบปกติตอนนี้พี่เขาก็โสดแล้วพี่เขาก็เริ่มคุยกับเราไม่เหมือนเดิมค่ะจะไปไหนทำไรบอกตลอดถ่ายรุปมาให้ดูด้วยเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนพี่เขาขอเราเป็นแฟนแต่เราปฎิเสธเรากลัวการเสียใจคำว่าพี่น้องมันค้ำคอเรามาตลอดจนเราไม่กล้าเลื่อนความสัมพันหลังจากนั้นพี่เขาก็หายไปค่ะแล้วก็กลับมาทำให้เราร้องไห้เราเสียใจค่ะถึงไม่ใช่แฟนก็เถอะแต่เราก็หวงไม่อยากให้พี่เขาไปคุยกับใครเราแอบส่องเฟสพี่เขาเห็นเขาแคปแชทที่คุยกันลงเฟสพี่เขาคุยกันเหมือนที่คุยกับเราทุกอย่างเลยค่ะร้องไห้หนักมากค่ะจนเพื่อนที่ปลอบตอนนั้นถึงกับร้องไห้ตาม เราร้องไห้ทุกครั้งค่ะที่เห็นเขาคุยกับใครร้องไห้ที่เห็นเขาโพสโสดร้องไห้ทุกครั้งที่คถ.เขาร้องไห้เป็นร้อยครั้งเจ็บขนาดนี้เขาไม่แคร์ขนาดนี้ทำไมถึงยังรักอยู่ก็ไม่รู้ยิ่งเสียน้ำตาก็ยิ่งรักพี่เขามากเพิ่มไปอีกเราปฎิเสธทุกคนที่เข้ามาเพื่อรอพี่เขาคนเดียวเพื่อมานั่งร้องไห้งี้หรอ
เราเลยไม่ตอบแชทพี่เขาเราอยากหายไปจากตรงนั้นลบเขาออกจากใจไม่อยากรู้สึกอะไรมากไปกว่านี้แค่ทุกครั้งที่ไม่ได้คุยมันคถ.ตลอดค่ะมันเจ็บแบบหน่วงๆแล้วน้ำตามันก็ไหลอัตโนมัติ มันทำให้รู้ว่าเราไม่เคยจะลืมพี่เขาได้เลยสักวินาทีคถ.เขาตลอดเผลอๆอาจมากขึ้นทุกวันเพื่อนมันเห็นว่าเราเศร้าหนักมากค่ะมีตอนนึงมันคงทนไม่ไหวค่ะที่เห็นเราร้องไห้อีคนนึงก็เปิดเพลงบิ้วอารมณ์อีคนนึงก็พูดเทศนาให้ฟังค่ะมีคำนึงที่มันพูดว่าเขาไม่ได้จิงจังกับหรอกเขาแค่แวะมาแล้วก็ผ่านไปเขาตอบแชทช้าเพราะเขาตอบคนอื่น เสียใจร้องไห้เขาสนใจมั้ยเจ็บให้พอร้องไห้ให้พอแล้วบอกตัวเองว่านี้เป็นครั้งสุดท้าย
ร้องหนักมากค่ะแต่ก็ยังลืมเขาไม่ได้