สวัสดีครับ ! ตอนนี้ผมไม่รู้จะไปปรึกษาใคร เลยนึกถึงพันทิพย์ขึ้นได้ ตอนนี้กลุ่มใจมากๆ วางอนาคตไม่ถูกเเล้วครับ มันหาความหวังไม่เจอจริงๆ
เข้าเรื่องนะครับ คือผมกับเเฟน คบกันมานานเเล้วครับ ตั้งเเต่สมัยเรียนมหาลัยตอนนี้เราจบกันเเล้ว มีงานทำกันเเล้วทั้งคู่ แบบว่าเพิ่งเริ่มทำงานกันได้ 3-4 เดือน แต่อยู่คนละจังหวัดกันเลย ตอนสมัยเรียนเราอยู่ด้วยกันครับ เรื่องฐานะของเธอกับของผมก็เป็นจุดนึงที่ทำไห้ผมรู้สึกว่าเราห่างกัน เเต่เธอก็ไม่เคยคิดเรื่องนี้นะครับ ฐานะผมกับเเฟน พอๆกันครับ เเต่เเค่โอกาศของเธอจะมากกว่าผม คือว่าเธอมีญาติพี่น้องอยู่ต่างประเทศทั้งหมด และเเน่นอนระหว่างที่เราคบกันผมนึกมาตลอดว่า สักวันญาติๆคงดึงตัวไป เพราะว่าญาติเธอชวนเอาไว้หลายครั้งเเล้ว
ผมเคยคุยกันนะครับ เรื่องนี้ว่าคิดจะไปเมืองนอกมั้ย ? เธอบอกว่าไม่อยากไป เพราะพ่อกับเเม่อยู่ที่นี่ ผมก็รู้สึกว่าโล่งใจ (ในตอนนั้นนะครับ ตอนเราเรียนอยู่ที่คุยกันหนะ) ลืมบอกว่า ผมกับเเฟนอยู่จังหวัดเดียวกันนะ เเต่อยู่ต่างอำเภอเเทบจะคนซีกของจังหวัดกันเลย พอเรียนจบเเล้ว เรื่องเจอกันก็เป็นเรื่องที่ยากมาก เเล้วเธอยังไปได้งานที่ต่างจังหวัดอีก เรื่องเจอกันก็ยิ่งไกลกันไปอีก วันหยุดของเราไม่ตรงกัน เราหยุดวันเสาร์ เธอวันอาทิตย์ จะลางานมาเจอกันก็ลำบาก บอกตรงๆว่าทุกวันนี้ผมทรมาณ ผมรักเธอมากนะ วางอะไรๆ ไว้กับเธอก็เยอะ
เเต่เเล้วเรื่องเงินก็เริ่มเข้ามา แฟนเพิ่งได้ทำงาน ได้เงินเดือนประมาณ 7500 บาท เเต่ไม่ต้องเสียค่าเช่าห้องเพราะอยู่ในบริษัทเลย เเต่ว่าได้เงินไปกะ 15 วัน เธอบอกว่าเงินเดือนไม่พอใช้ ผมก็เข้าใจ เป็นผมก็ไม่พอใช้เหมือนกัน ผมก็ได้เเค่ 10000 ไหนจะค่าใช้จ่ายเเล้ว ค่าอะไรเเล้ว คือก็เหลือน้อยเหมือนกัน เราเจอกันเเค่ 2 เดือนครั้ง โชคดีหน่อยก็ 1 เดือน
ตอนนี้เธอเริ่มคิดเเล้วครับ ว่าอยากจะไปทำงานที่ต่างประเทศกับญาติๆ (สวิชเซอร์เเลน) นั้นทำไห้ผมมือแปดด้านเลยครับ ถ้าเธอไปจริงๆ คือผมไม่มีปัญญาที่จะตามเธอไปได้แน่ๆ
เราคุยกัน เเล้วผมถามว่า "จะไปจริงๆหรอ?" เธอบอกว่า "เงินเดือน 150000 ตีเปนเงินไทย จะไปปะละ? ส่งเงินไห้พ่อเเม่ใช้ได้สบาย"
ผมเลยถามต่อ " เเล้วนี่เรื่องอนาคตจะเปนยังไง ยังมีเค้าอยู่ในอนาคตนั้นมั้ย? "
เธอบอกว่า " ไห้มันเป็นเรื่องของอนาคต "
ใช่ครับ มันเป็นเรื่องของอนาคต ไม่มีใครรู้ แต่คือ ผมก็ไม่รู้ว่าผมควรจะทำอย่างไรต่อไป คือ คำพูดนั้นเหมือนไม่มีผมอยู่ในนั้นเลย เธอไม่เคยคิด ไม่เคยพูดเลยว่าอยากจะมีชีวิตคู่กับผม ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเราเริ่มห่างกันมาก โอกาศของเธอดีกว่าผมมากมาย ซึ่งผมก็ตามเธอไปไม่ได้ ผมควรจะรู้สึกอย่างไร ? ผมควรรอมั้ย ผมยังต้องหวังอยู่มั้ย ผมเจ็บ ผมกระอักมากๆ แต่ว่าผมทำอะไรไม่ได้เลย จะจับมือคุยกัน ก็ไม่ได้ ผมอั้ดอั้นไปหมดเเล้วครับ จะยอมเสียเธอไปทั้งที่ผมรักมากๆ ได้หรอ จะยอมตัดใจได้หรอ ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงเเล้ว T^T
รู้สึกว่าการจะได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันจริงๆ มันเริ่มเอื้อมไปไม่ถึง
เข้าเรื่องนะครับ คือผมกับเเฟน คบกันมานานเเล้วครับ ตั้งเเต่สมัยเรียนมหาลัยตอนนี้เราจบกันเเล้ว มีงานทำกันเเล้วทั้งคู่ แบบว่าเพิ่งเริ่มทำงานกันได้ 3-4 เดือน แต่อยู่คนละจังหวัดกันเลย ตอนสมัยเรียนเราอยู่ด้วยกันครับ เรื่องฐานะของเธอกับของผมก็เป็นจุดนึงที่ทำไห้ผมรู้สึกว่าเราห่างกัน เเต่เธอก็ไม่เคยคิดเรื่องนี้นะครับ ฐานะผมกับเเฟน พอๆกันครับ เเต่เเค่โอกาศของเธอจะมากกว่าผม คือว่าเธอมีญาติพี่น้องอยู่ต่างประเทศทั้งหมด และเเน่นอนระหว่างที่เราคบกันผมนึกมาตลอดว่า สักวันญาติๆคงดึงตัวไป เพราะว่าญาติเธอชวนเอาไว้หลายครั้งเเล้ว
ผมเคยคุยกันนะครับ เรื่องนี้ว่าคิดจะไปเมืองนอกมั้ย ? เธอบอกว่าไม่อยากไป เพราะพ่อกับเเม่อยู่ที่นี่ ผมก็รู้สึกว่าโล่งใจ (ในตอนนั้นนะครับ ตอนเราเรียนอยู่ที่คุยกันหนะ) ลืมบอกว่า ผมกับเเฟนอยู่จังหวัดเดียวกันนะ เเต่อยู่ต่างอำเภอเเทบจะคนซีกของจังหวัดกันเลย พอเรียนจบเเล้ว เรื่องเจอกันก็เป็นเรื่องที่ยากมาก เเล้วเธอยังไปได้งานที่ต่างจังหวัดอีก เรื่องเจอกันก็ยิ่งไกลกันไปอีก วันหยุดของเราไม่ตรงกัน เราหยุดวันเสาร์ เธอวันอาทิตย์ จะลางานมาเจอกันก็ลำบาก บอกตรงๆว่าทุกวันนี้ผมทรมาณ ผมรักเธอมากนะ วางอะไรๆ ไว้กับเธอก็เยอะ
เเต่เเล้วเรื่องเงินก็เริ่มเข้ามา แฟนเพิ่งได้ทำงาน ได้เงินเดือนประมาณ 7500 บาท เเต่ไม่ต้องเสียค่าเช่าห้องเพราะอยู่ในบริษัทเลย เเต่ว่าได้เงินไปกะ 15 วัน เธอบอกว่าเงินเดือนไม่พอใช้ ผมก็เข้าใจ เป็นผมก็ไม่พอใช้เหมือนกัน ผมก็ได้เเค่ 10000 ไหนจะค่าใช้จ่ายเเล้ว ค่าอะไรเเล้ว คือก็เหลือน้อยเหมือนกัน เราเจอกันเเค่ 2 เดือนครั้ง โชคดีหน่อยก็ 1 เดือน
ตอนนี้เธอเริ่มคิดเเล้วครับ ว่าอยากจะไปทำงานที่ต่างประเทศกับญาติๆ (สวิชเซอร์เเลน) นั้นทำไห้ผมมือแปดด้านเลยครับ ถ้าเธอไปจริงๆ คือผมไม่มีปัญญาที่จะตามเธอไปได้แน่ๆ
เราคุยกัน เเล้วผมถามว่า "จะไปจริงๆหรอ?" เธอบอกว่า "เงินเดือน 150000 ตีเปนเงินไทย จะไปปะละ? ส่งเงินไห้พ่อเเม่ใช้ได้สบาย"
ผมเลยถามต่อ " เเล้วนี่เรื่องอนาคตจะเปนยังไง ยังมีเค้าอยู่ในอนาคตนั้นมั้ย? "
เธอบอกว่า " ไห้มันเป็นเรื่องของอนาคต "
ใช่ครับ มันเป็นเรื่องของอนาคต ไม่มีใครรู้ แต่คือ ผมก็ไม่รู้ว่าผมควรจะทำอย่างไรต่อไป คือ คำพูดนั้นเหมือนไม่มีผมอยู่ในนั้นเลย เธอไม่เคยคิด ไม่เคยพูดเลยว่าอยากจะมีชีวิตคู่กับผม ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเราเริ่มห่างกันมาก โอกาศของเธอดีกว่าผมมากมาย ซึ่งผมก็ตามเธอไปไม่ได้ ผมควรจะรู้สึกอย่างไร ? ผมควรรอมั้ย ผมยังต้องหวังอยู่มั้ย ผมเจ็บ ผมกระอักมากๆ แต่ว่าผมทำอะไรไม่ได้เลย จะจับมือคุยกัน ก็ไม่ได้ ผมอั้ดอั้นไปหมดเเล้วครับ จะยอมเสียเธอไปทั้งที่ผมรักมากๆ ได้หรอ จะยอมตัดใจได้หรอ ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงเเล้ว T^T