สวัสดีครับ แนะนำตัวก่อนนะครับ เป็นเกย์ครับ ตอนนี้อยู่ ม.6 แล้ว หน้าตาไม่ดีอย่างใครๆเขา วันนี้อยากจะมาเล่าเรื่องราวของตัวเองคับ
ขอย้อนเวลากลับไปตอนที่ตัวเองอยู่ ม.2 ตอนนั้นได้เจอกับคนๆนั้นโดยบังเอิญ คนที่เราเห็นเขาแล้ว เราก็พูดในใจว่า "You're my love at first sight"
เขารุ่นเดียวกับเรา หน้าตาดีกว่าเราเยอะ มีอะไรที่ดีกว่าเราในทุกๆด้าน เป็นการเจอกันเฉยๆ เราไม่ได้มองหน้ากัน ยิ้มให้กัน หรือพูดอะไรกันเลย
สิ่งที่ผมทำได้สิ่งเดียวในตอนนั้นก็คือ จำภาพเขา เก็บเอามาจินตนาการคนเดียว
แต่แล้ววันนึงเรามีโอกาสได้คุยกัน ตอนนั้นอยู่ ม.3 จะเข้าม.4 ผมแอดเฟสเขาไปแล้วเราก็คุยกัน (แบบเพื่อนปกติธรรมดาทั่วไป)
เราคุยกันถึงเรื่องเรียนต่อ ม.4 ผมและเขาไปสอบโครงการเดียวกัน เจอกันก็มียิ้มให้บ้าง (ตอนนั้นเขินมากคับ) แต่ก็เก็บอาการไว้
ผลสอบปรากฎว่าเราไม่ติดทั้งคู่ แฮะๆ 555
ชีวิตในตอนนั้นเสียใจมากครับ เป็นโครงการที่เราอยากเข้ามากๆเลย ผิดเพราะเราเองที่เตรียมตัวมาไม่ดีพอ เลยตั้งคำภามว่าเราจะเรียนที่ไหน จะสอบอะไรต่อ ผมเลยสมัครสอบรร.เดิมแต่เป็นรอบธรรมดาทั่วไปไม่ใช่โครงการเหมือนรอบแรก ในใจเราก็คิดว่า ต้องติดให้ได้ว่ะ ฝันมาตั้งแต่เด็กแล้วว่าอยากเรียนที่นี่ ในตอนนั้นผมก็ทักเขาไปว่าสมัครสอบที่ไหนต่อ คำตอบก็คือ เราสอบเหมือนกันอีกแล้วครับ และผลสอบก็คือเราติดเหมือนกันและได้อยู่ห้องเดียวกันด้วย ตอนนั้นผมดีใจมาก ดีใจสุดๆ ตั้งหน้าตั้งตารอคอยอยากให้เปิดเทอมไวๆ
หลังจากนั้นเราก็คุยไลน์กันเรื่อยเปื่อยมาตลอด จนวันมอบตัว เราก็ยิ้มให้กัน แต่ก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้น แค่นี้ก็มากพอสำหรับคนอย่างผมแล้ว
รร.จัดให้น้องม.4 เข้าค่าย ผมก็เข้า ตลอดเวลาในค่ายผมก็อยู่กับเขาตลอด เพราะตอนนั้นเรามีเพื่อนแค่เขาคนเดียว เคยคุยแค่ในไลน์ ตอนนี้เราได้คุยกันแบบตัวเป็นๆแล้ว (คุยแบบเพื่อน) เราได้นอนข้างๆกัน วันนั้น ผมพกตุ๊กตาตัวเล็กๆติดมานอนด้วย ที่น่าตลกคือ เขาก็พกมาเหมือนกัน 5555
พอถึงวันเปิดเทอมจริงๆ ตอนนั้นผมยังอยู่บนรถอยู่เลย เขาโทรมา ผมเขินมาก รร.ใหม่วันแรกของผมมันช่างน่ากลัว แต่ก็ยังมีเขาเป็นเพื่อนแค่คนเดียว เขา hot มากๆ มีแต่คนชอบ และต่างเสียดายที่เขาไม่ได้แมน เราได้นั่งข้างกัน เขาชอบหันมาดูเราตอนเปลี่ยนคาบเรียนบ่อยๆ เพราะผมเหมือนเด็กเอ๋อ เดินช้า ทำอะไรช้าไปหมด เราได้เรียนในวิชาเลือกเดียวกัน ช่วงนั้นคุยไลน์ เล่นเกมส์คุกกี้รันด้วยกันทุกวัน ตอนนั้นผมมีความสุขมากครับ
และแล้วความสุขของผมก็จบลง อยู่ๆเขาก็ตั้งสเตตัสว่ากำลังคบกับ...กับเพื่อนที่เป็นเกย์ในห้องเดียวกัน วันนั้นผมโคตรเสียใจ แต่ไม่เป็นไร คนนั้นเขาดีกว่าผมทุกอย่าง ตอนเขาอยู่ด้วยกัน เดินจับมือกัน ทำอะไรเหมือนที่คนเป็นแฟนเขาทำกัน ผมเจ็บปวดใจมากครับ แต่ผมเห็นเขามีความสุข ผมก็มีความสุขแล้วครับ ผมตัดสินใจอยากจะหนีๆไปให้พ้น เลยสอบชิงทุนแลกเปลี่ยนไปประเทศจีน ผมสอบติดครับ ตอนนั้นดีใจมาก ผมตัดสินใจว่า วันที่ผมจะขึ้นเครื่องไปนั้น ผมจะสารภาพรักกับเขาแล้วบอกว่าแค่บอกเฉยๆ เพราะรู้ตัวดีว่า เขามีคนที่รักอยู่แล้ว ตอนนั้นพอเขารู้ว่าเราสอบติด เขา Beetalk มาถามผมว่า
"จะไปจริงๆหรอ"
ผมดีใจมาก แต่ก็บอกตามตรงว่า "ไปสิ"
เขาตอบว่า "คิดถึงนะ"
ผมนี่เขินมาก ถึงจะรู้ว่าคงมีความหมายแค่คิดถึงเพื่อน เลยตอบว่า "เฮ้ย บอกผิดคนหรือเปล่า"
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้ทักเขาไปอีก เราเริ่มพูดกันน้อยลง ผมไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหม่ เขาก็อยู่กับแฟนเขา ตอนที่ผมจะไปจีน แต่ผมก็ไม่ได้ไปเพราะว่าต้องเก็บเงินไว้รักษาแม่ที่เป็นมะเร็ง ผมขออยู่กับแม่ของผมดีกว่า ผมเลยไม่ได้สารภาพรักอย่างที่ผมเคยตั้งใจจะพูดไป
เวลาผ่านไป ตอนนี้ผมอยู่ ม.6 แล้ว ผมยังคงชอบที่จะแอบมอง หาเรื่องชวนเขาคุย คนมันรัก ทำยังไงมันก็รักอ่ะเนาะ แต่ก็รู้ลิมิตขอบเขตของตัวเองดีครับ ผมกะจะซื้ออะไรเล็กๆน้อยๆให้เขาสักชิ้นนึง ผมรู้ว่าเขาต้องชอบ ในวันปัจฉิม พร้อมข้อความเล็กๆเล่าความรู้สึกต่อเพื่อนแบบเขา
ผมว่า ณ ตอนนี้ สถานภาพแบบนี้ ผมคงทำได้เท่านี้จริงๆ ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรให้เขาเลย เพราะจบ ม.6 แล้ว คงยากที่จะกลับมาเจอกันอีก และผมไม่กล้าบอกอะไรไปมากกว่านี้เพราะกลัวว่าจะเสียเพื่อนไป เพราะยังไงเขาก็ไม่รักผมอยู่ดี
กระทู้นี้ผมแค่อยากมาเล่าให้ฟังเฉยๆนะครับ
"ความรักของผมแม้ไม่ได้ครอบครอง แต่แค่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข เราก็มีความสุขแล้ว"
แอบรักเพื่อนห้องเดียวกัน
ขอย้อนเวลากลับไปตอนที่ตัวเองอยู่ ม.2 ตอนนั้นได้เจอกับคนๆนั้นโดยบังเอิญ คนที่เราเห็นเขาแล้ว เราก็พูดในใจว่า "You're my love at first sight"
เขารุ่นเดียวกับเรา หน้าตาดีกว่าเราเยอะ มีอะไรที่ดีกว่าเราในทุกๆด้าน เป็นการเจอกันเฉยๆ เราไม่ได้มองหน้ากัน ยิ้มให้กัน หรือพูดอะไรกันเลย
สิ่งที่ผมทำได้สิ่งเดียวในตอนนั้นก็คือ จำภาพเขา เก็บเอามาจินตนาการคนเดียว
แต่แล้ววันนึงเรามีโอกาสได้คุยกัน ตอนนั้นอยู่ ม.3 จะเข้าม.4 ผมแอดเฟสเขาไปแล้วเราก็คุยกัน (แบบเพื่อนปกติธรรมดาทั่วไป)
เราคุยกันถึงเรื่องเรียนต่อ ม.4 ผมและเขาไปสอบโครงการเดียวกัน เจอกันก็มียิ้มให้บ้าง (ตอนนั้นเขินมากคับ) แต่ก็เก็บอาการไว้
ผลสอบปรากฎว่าเราไม่ติดทั้งคู่ แฮะๆ 555
ชีวิตในตอนนั้นเสียใจมากครับ เป็นโครงการที่เราอยากเข้ามากๆเลย ผิดเพราะเราเองที่เตรียมตัวมาไม่ดีพอ เลยตั้งคำภามว่าเราจะเรียนที่ไหน จะสอบอะไรต่อ ผมเลยสมัครสอบรร.เดิมแต่เป็นรอบธรรมดาทั่วไปไม่ใช่โครงการเหมือนรอบแรก ในใจเราก็คิดว่า ต้องติดให้ได้ว่ะ ฝันมาตั้งแต่เด็กแล้วว่าอยากเรียนที่นี่ ในตอนนั้นผมก็ทักเขาไปว่าสมัครสอบที่ไหนต่อ คำตอบก็คือ เราสอบเหมือนกันอีกแล้วครับ และผลสอบก็คือเราติดเหมือนกันและได้อยู่ห้องเดียวกันด้วย ตอนนั้นผมดีใจมาก ดีใจสุดๆ ตั้งหน้าตั้งตารอคอยอยากให้เปิดเทอมไวๆ
หลังจากนั้นเราก็คุยไลน์กันเรื่อยเปื่อยมาตลอด จนวันมอบตัว เราก็ยิ้มให้กัน แต่ก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้น แค่นี้ก็มากพอสำหรับคนอย่างผมแล้ว
รร.จัดให้น้องม.4 เข้าค่าย ผมก็เข้า ตลอดเวลาในค่ายผมก็อยู่กับเขาตลอด เพราะตอนนั้นเรามีเพื่อนแค่เขาคนเดียว เคยคุยแค่ในไลน์ ตอนนี้เราได้คุยกันแบบตัวเป็นๆแล้ว (คุยแบบเพื่อน) เราได้นอนข้างๆกัน วันนั้น ผมพกตุ๊กตาตัวเล็กๆติดมานอนด้วย ที่น่าตลกคือ เขาก็พกมาเหมือนกัน 5555
พอถึงวันเปิดเทอมจริงๆ ตอนนั้นผมยังอยู่บนรถอยู่เลย เขาโทรมา ผมเขินมาก รร.ใหม่วันแรกของผมมันช่างน่ากลัว แต่ก็ยังมีเขาเป็นเพื่อนแค่คนเดียว เขา hot มากๆ มีแต่คนชอบ และต่างเสียดายที่เขาไม่ได้แมน เราได้นั่งข้างกัน เขาชอบหันมาดูเราตอนเปลี่ยนคาบเรียนบ่อยๆ เพราะผมเหมือนเด็กเอ๋อ เดินช้า ทำอะไรช้าไปหมด เราได้เรียนในวิชาเลือกเดียวกัน ช่วงนั้นคุยไลน์ เล่นเกมส์คุกกี้รันด้วยกันทุกวัน ตอนนั้นผมมีความสุขมากครับ
และแล้วความสุขของผมก็จบลง อยู่ๆเขาก็ตั้งสเตตัสว่ากำลังคบกับ...กับเพื่อนที่เป็นเกย์ในห้องเดียวกัน วันนั้นผมโคตรเสียใจ แต่ไม่เป็นไร คนนั้นเขาดีกว่าผมทุกอย่าง ตอนเขาอยู่ด้วยกัน เดินจับมือกัน ทำอะไรเหมือนที่คนเป็นแฟนเขาทำกัน ผมเจ็บปวดใจมากครับ แต่ผมเห็นเขามีความสุข ผมก็มีความสุขแล้วครับ ผมตัดสินใจอยากจะหนีๆไปให้พ้น เลยสอบชิงทุนแลกเปลี่ยนไปประเทศจีน ผมสอบติดครับ ตอนนั้นดีใจมาก ผมตัดสินใจว่า วันที่ผมจะขึ้นเครื่องไปนั้น ผมจะสารภาพรักกับเขาแล้วบอกว่าแค่บอกเฉยๆ เพราะรู้ตัวดีว่า เขามีคนที่รักอยู่แล้ว ตอนนั้นพอเขารู้ว่าเราสอบติด เขา Beetalk มาถามผมว่า
"จะไปจริงๆหรอ"
ผมดีใจมาก แต่ก็บอกตามตรงว่า "ไปสิ"
เขาตอบว่า "คิดถึงนะ"
ผมนี่เขินมาก ถึงจะรู้ว่าคงมีความหมายแค่คิดถึงเพื่อน เลยตอบว่า "เฮ้ย บอกผิดคนหรือเปล่า"
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้ทักเขาไปอีก เราเริ่มพูดกันน้อยลง ผมไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหม่ เขาก็อยู่กับแฟนเขา ตอนที่ผมจะไปจีน แต่ผมก็ไม่ได้ไปเพราะว่าต้องเก็บเงินไว้รักษาแม่ที่เป็นมะเร็ง ผมขออยู่กับแม่ของผมดีกว่า ผมเลยไม่ได้สารภาพรักอย่างที่ผมเคยตั้งใจจะพูดไป
เวลาผ่านไป ตอนนี้ผมอยู่ ม.6 แล้ว ผมยังคงชอบที่จะแอบมอง หาเรื่องชวนเขาคุย คนมันรัก ทำยังไงมันก็รักอ่ะเนาะ แต่ก็รู้ลิมิตขอบเขตของตัวเองดีครับ ผมกะจะซื้ออะไรเล็กๆน้อยๆให้เขาสักชิ้นนึง ผมรู้ว่าเขาต้องชอบ ในวันปัจฉิม พร้อมข้อความเล็กๆเล่าความรู้สึกต่อเพื่อนแบบเขา
ผมว่า ณ ตอนนี้ สถานภาพแบบนี้ ผมคงทำได้เท่านี้จริงๆ ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรให้เขาเลย เพราะจบ ม.6 แล้ว คงยากที่จะกลับมาเจอกันอีก และผมไม่กล้าบอกอะไรไปมากกว่านี้เพราะกลัวว่าจะเสียเพื่อนไป เพราะยังไงเขาก็ไม่รักผมอยู่ดี
กระทู้นี้ผมแค่อยากมาเล่าให้ฟังเฉยๆนะครับ
"ความรักของผมแม้ไม่ได้ครอบครอง แต่แค่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข เราก็มีความสุขแล้ว"