เรื่องที่กำลังจะเล่าให้ฟังนี้เป็นเรื่องจริงของเรา เนื่องจากเราคิดไปมาหลายรอบแล้ว เราอยากฟังความเห็นหลายๆด้านด้วยค่ะ
เนื่องจากดิฉันอายุ32 ย่างเข้า33 ทุกคนต้องเข้าใจเนาะว่าอายุขนาดนี้ก็ผ่านเรื่องราวประสบการณ์ต่างๆมากมาย เราทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งมาเกือบ10ปี เงินเดือนปานกลางมีสร้างฐานะไว้ส่วนหนึ่ง ตอนนี้เราคุยหรือเรียกว่าคบกันก็ได้ค่ะกับ ผู้ชายคนหนึ่งแต่เค้าอายุ22ปี แต่ประเด็นอยู่ตรงที่ว่า เค้าไม่รู้ว่าเราอายุ30+
เริ่มแรกจากที่โกหกเค้าเรื่องอายุมันเริ่มจากเพื่อนเราเอง คือวันนั้นเราไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนแล้วเราทานเหล้าไปเมาระดับนึงซึ่งปกติเราจะนานๆทานที แล้วเค้ามาขอไลน์คะ เค้าถามอายุก่อน เพื่อนเราก็ดันบอกไป23 เออนะเจ้าเพื่อนขี้แกล้งนี่ แต่เราก็ดันให้ไลน์ไปค่ะปกติจะไม่ให้ใครแบบนี้หน้าเค้าก็จำไม่ได้นะคือเราไม่มีสติเลยให้ไป ตอนแรกก็กะจะคุยแก้เหงาเป็นเพื่อนกันเพราะเราเหงาอยู่ช่วงนี้ แต่การคุยไลน์นี่ตลอดเวลาค่ะมีโทรมาหาคุยด้วยตอนกลางคืนทุกคืน คือเค้าถึงอายุน้อยแต่หน้าที่การงานดีเป็นหัวหน้าช่างคุมงาน มีความขยันและเป็นผู้ใหญ่หน้าตาถ้าเห็นคงคิดว่าประมาน26ได้ค่ะ แต่จริง22เด็กมากก เราชอบดนตรีทั้งคู่เลยคุยกันถูกคอ ในครั้งแรกที่โทรมาหาคือเค้าเล่นกีตาร์สดให้ฟัง เป็นอะไรที่ประทับใจแรกเลยค่ะก็เลยชอบและคุยกันทุกวันตลอดเวลา ทำให้เราติดอยากที่จะคุยด้วยตลอด อยากจะบอกความจริงเรื่องอายุเราก็ไม่กล้าบอก แต่เรารู้ว่าเราไม่คู่ควรกันจริงๆ เค้าอายุยังน้อยยังเจออะไรอีกเยอะยังไม่เจอโลกกว้าง ยังต้องเจอผู้หญิงดีๆเด็กๆน่ารักอีกมากมาย เรารู้ทุกอย่างแต่คือเราผิดเองที่เห็นแก่ตัวไม่บอกความจริง
เจอกันครั้งแรกคือเราอยากเห็นหน้าเค้าคุยกันมาก็2เดือนได้ละคะในรุปนี่ค่อนข้างหล่อเลยจมูกคิ้วคือเหมือนพระเอกหนังไทยคมๆเลยค่ะ ก็นัดกันดูหนัง เหมือนรักแรกวัยรุ่นเลยเนาะคิดแล้วยังรุ้สึกดีอยู่ค่ะ เรามีรถก็เลยไปหาเค้าเองพอเจอตัวจริงแบบหน้าตาดีกว่าในรูปอีกค่ะ ยังเด็กอยุ่เลยตัวสูงผอมๆเหมือนวัยของเค้าเรา แบบเขิลเลย ก็ไปดูหนังกันปกติค่ะธรรมดาเราไม่กล้าจ้องหน้าเค้าเท่ารัย เพราะอายหน้าตัวเองที่มีริ้วรอย 55 แต่เนื่องจากเราตัวเล็ก ตอนนี้เราออกกำลังกายค่ะเลยไม่มีส่วนเกิน และเป็นคนหน้าเด็กนิดนึง (จากคนอื่นบอกอิอิ) มันเลยเนียนๆไปได้ค่ะ55 เจอกัน2-3ครั้งคือแค่อาทิตละครั้ง เค้าเริ่มพูดว่า ทำใมมือเหี่ยวจัง (555) หลังๆก็เคยพูดว่าระวังหน้าเหี่ยวนะ คือเค้าคงไม่กล้าบอกตรงๆ แต่ทุกครั้งที่เจอแล้วกลับมาเค้าจะคุยไลน์เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนค่ะจนเค้าถามเราว่า เราเป็นคู่กันไหม มันทำให้เราอึ้งและไม่กล้าตอบ เค้าบอกว่าเค้ามีความสุขเวลาอยู่กับเรา เค้าเป็นคนต่างจังหวัดที่มาทำงานแถวนิคมฯค่ะเรารู้ว่าเค้าพูดจากใจ มันทำให้เรารู้สึกผิดมากขึ้นเพราะเราโกหกเค้า เราแค่อยากขอต่อเวลาความสุขออกไปอีกหน่อย พอถึงเวลานั้นเราคงต้องไปเพราะเรารู้ว่ามันไม่คู่ควรจริงๆไม่ใช่เรื่องฐานะนะคะ หมายถึงเรื่องอายุที่ต่างกันมากเรื่องวุฒิภาวะ ไหนจะครอบครัวเรา สังคมเพื่อน สังคมที่ทำงานเราคงจะไม่ยอมรับ
ตอนนี้เราสนิทกันมากขึ้น เจอกันทุกอาทิตย์ เรารู้สึกดีมากค่ะแต่พยายามจะไม่คิดว่ามันคือความรัก ส่วนเค้าก็ยังเหมือนเดิมยังบอกรัก บอกคิดถึง โทรหาทุกวันเหมือนเดิม เค้าบอกว่า อย่าหลอกเค้านะ เห้อ ตอนนี้เป็นเวลา5เดือนแล้ว เราขอโทษที่เราทำแบบนี้ แต่เรายังไม่กล้าบอกออกไปเรากลัวเค้าเสียใจ เราคิดว่าเราจะหยุดความสัมพันธ์นี้ลง แต่เรายังหยุดไม่ได้เรายังทำใจไม่ได้เลยค่ะ
เราควรเริ่มบอกจากตรงไหนดีคะ..
ผู้หญิงอายุ32 ผู้ชายอายุ22 มันไม่เหมาะสมกันเลยใช่ไหมคะ ..
เนื่องจากดิฉันอายุ32 ย่างเข้า33 ทุกคนต้องเข้าใจเนาะว่าอายุขนาดนี้ก็ผ่านเรื่องราวประสบการณ์ต่างๆมากมาย เราทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งมาเกือบ10ปี เงินเดือนปานกลางมีสร้างฐานะไว้ส่วนหนึ่ง ตอนนี้เราคุยหรือเรียกว่าคบกันก็ได้ค่ะกับ ผู้ชายคนหนึ่งแต่เค้าอายุ22ปี แต่ประเด็นอยู่ตรงที่ว่า เค้าไม่รู้ว่าเราอายุ30+
เริ่มแรกจากที่โกหกเค้าเรื่องอายุมันเริ่มจากเพื่อนเราเอง คือวันนั้นเราไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนแล้วเราทานเหล้าไปเมาระดับนึงซึ่งปกติเราจะนานๆทานที แล้วเค้ามาขอไลน์คะ เค้าถามอายุก่อน เพื่อนเราก็ดันบอกไป23 เออนะเจ้าเพื่อนขี้แกล้งนี่ แต่เราก็ดันให้ไลน์ไปค่ะปกติจะไม่ให้ใครแบบนี้หน้าเค้าก็จำไม่ได้นะคือเราไม่มีสติเลยให้ไป ตอนแรกก็กะจะคุยแก้เหงาเป็นเพื่อนกันเพราะเราเหงาอยู่ช่วงนี้ แต่การคุยไลน์นี่ตลอดเวลาค่ะมีโทรมาหาคุยด้วยตอนกลางคืนทุกคืน คือเค้าถึงอายุน้อยแต่หน้าที่การงานดีเป็นหัวหน้าช่างคุมงาน มีความขยันและเป็นผู้ใหญ่หน้าตาถ้าเห็นคงคิดว่าประมาน26ได้ค่ะ แต่จริง22เด็กมากก เราชอบดนตรีทั้งคู่เลยคุยกันถูกคอ ในครั้งแรกที่โทรมาหาคือเค้าเล่นกีตาร์สดให้ฟัง เป็นอะไรที่ประทับใจแรกเลยค่ะก็เลยชอบและคุยกันทุกวันตลอดเวลา ทำให้เราติดอยากที่จะคุยด้วยตลอด อยากจะบอกความจริงเรื่องอายุเราก็ไม่กล้าบอก แต่เรารู้ว่าเราไม่คู่ควรกันจริงๆ เค้าอายุยังน้อยยังเจออะไรอีกเยอะยังไม่เจอโลกกว้าง ยังต้องเจอผู้หญิงดีๆเด็กๆน่ารักอีกมากมาย เรารู้ทุกอย่างแต่คือเราผิดเองที่เห็นแก่ตัวไม่บอกความจริง
เจอกันครั้งแรกคือเราอยากเห็นหน้าเค้าคุยกันมาก็2เดือนได้ละคะในรุปนี่ค่อนข้างหล่อเลยจมูกคิ้วคือเหมือนพระเอกหนังไทยคมๆเลยค่ะ ก็นัดกันดูหนัง เหมือนรักแรกวัยรุ่นเลยเนาะคิดแล้วยังรุ้สึกดีอยู่ค่ะ เรามีรถก็เลยไปหาเค้าเองพอเจอตัวจริงแบบหน้าตาดีกว่าในรูปอีกค่ะ ยังเด็กอยุ่เลยตัวสูงผอมๆเหมือนวัยของเค้าเรา แบบเขิลเลย ก็ไปดูหนังกันปกติค่ะธรรมดาเราไม่กล้าจ้องหน้าเค้าเท่ารัย เพราะอายหน้าตัวเองที่มีริ้วรอย 55 แต่เนื่องจากเราตัวเล็ก ตอนนี้เราออกกำลังกายค่ะเลยไม่มีส่วนเกิน และเป็นคนหน้าเด็กนิดนึง (จากคนอื่นบอกอิอิ) มันเลยเนียนๆไปได้ค่ะ55 เจอกัน2-3ครั้งคือแค่อาทิตละครั้ง เค้าเริ่มพูดว่า ทำใมมือเหี่ยวจัง (555) หลังๆก็เคยพูดว่าระวังหน้าเหี่ยวนะ คือเค้าคงไม่กล้าบอกตรงๆ แต่ทุกครั้งที่เจอแล้วกลับมาเค้าจะคุยไลน์เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนค่ะจนเค้าถามเราว่า เราเป็นคู่กันไหม มันทำให้เราอึ้งและไม่กล้าตอบ เค้าบอกว่าเค้ามีความสุขเวลาอยู่กับเรา เค้าเป็นคนต่างจังหวัดที่มาทำงานแถวนิคมฯค่ะเรารู้ว่าเค้าพูดจากใจ มันทำให้เรารู้สึกผิดมากขึ้นเพราะเราโกหกเค้า เราแค่อยากขอต่อเวลาความสุขออกไปอีกหน่อย พอถึงเวลานั้นเราคงต้องไปเพราะเรารู้ว่ามันไม่คู่ควรจริงๆไม่ใช่เรื่องฐานะนะคะ หมายถึงเรื่องอายุที่ต่างกันมากเรื่องวุฒิภาวะ ไหนจะครอบครัวเรา สังคมเพื่อน สังคมที่ทำงานเราคงจะไม่ยอมรับ
ตอนนี้เราสนิทกันมากขึ้น เจอกันทุกอาทิตย์ เรารู้สึกดีมากค่ะแต่พยายามจะไม่คิดว่ามันคือความรัก ส่วนเค้าก็ยังเหมือนเดิมยังบอกรัก บอกคิดถึง โทรหาทุกวันเหมือนเดิม เค้าบอกว่า อย่าหลอกเค้านะ เห้อ ตอนนี้เป็นเวลา5เดือนแล้ว เราขอโทษที่เราทำแบบนี้ แต่เรายังไม่กล้าบอกออกไปเรากลัวเค้าเสียใจ เราคิดว่าเราจะหยุดความสัมพันธ์นี้ลง แต่เรายังหยุดไม่ได้เรายังทำใจไม่ได้เลยค่ะ
เราควรเริ่มบอกจากตรงไหนดีคะ..