สวัสดีค่ะ เกริ่นก่อน เป็นผญ อายุ18ปีค่ะ พ่อเเม่หย่าร้างกัน ปัจจุบันอาศัยอยู่กับคุณพ่อค่ะ เเละตอนนี้คุณพ่อเเต่งงานใหม่เรียบร้อยค่ะ
ส่วนหนูเป็นเด็กมหาลัยเเล้วค่ะ จะกลับมาบ้านตอนปิดเทอม ส่วนใหญ่อยู่คนเดียวตั้งเเต่เด็กๆเเล้วค่ะ เพราะคุณพ่อทำงานดึก ส่วนคุณเเม่อยู่กันคนละที่ค่ะ
มีพี่ชาย1คนค่ะ อยู่กันคนละที่เหมือนกัน ไม่ค่อยกล้าโทรหาหรือปรึกษาพี่ค่ะ เพราะเค้าบอกว่าเหนื่อยกับงานเเล้ว ไม่อยากรบกวนค่ะ ส่วนคุณเเม่ก็ไม่กล้าโทรเช่นกัน เพราะจะพูดถึงอดีตของคุณพ่อ เเฟนใหม่ หนี้สิน ทำให้หนูรู้สึกเเย่กว่าเดิม รวมไปถึงคุณเเม่มักจะยืมตังหรือเงินเก็บหนูไปตั้งเเต่เด็กๆค่ะ เเละติดสุรากับบุหรี่ เมื่อกลางปีหนูเคยไปเยี่ยมคุณเเม่ ครั้งนึงหนูเคยเเย่งเหล้าจากเเม่ สรุปโดนตี เเละเเม่เอาเหล้าไปกอดไว้ค่ะ รวมถึงว่าหนูต่างๆ หนูเลยหมดใจจะโทร ทำให้ความสัมพันธ์ไม่ดีทั้งคุณเเม่เเละพี่ชายค่ะ ส่วนคุณพ่อตามที่กล่าวไว้เนื่องจากไม่ค่อยเจอท่าน เลยไท่ได้พูดคุยกันค่ะ หรือเเม้เเต่ อยู่ด้วยกัน ก็ไม่พูดคุยกัน ไม่ได้กินข้าวร่วมโต๊ะกันด้วยค่ะ ส่วนนิสัย คุณพ่อใจดีมากค่ะ ตามใจหนู เเต่เค้าจะอารมณ์ขึ้นๆลง บางทีก็ตะคอก หรือตะโกนในเรื่องที่หนูเองก็ไม่เข้าใจ
เรื่องเริ่มจาก วันที่หนูกลับบ้านค่ะ หนูได้เจอพ่อเเล้ว เเล้วไม่กี่ชม.ต่อมาเขาก็ขับไปอีกจังหวัดเพื่ออยู่กับเเฟนใหม่ค่ะ หนูถามเขาเเล้วว่าอยู่กับหนูบ้างไม่ได้เหรอ เขาเเค่กอดหนูเเล้วบอกว่า บางทีพ่อก็อยากอยู่ที่อื่นบ้าง เเล้วก๋ไป หนูพยายามทำให้ชินว่ามันปกติ พยายามคิดว่าดีเเล้วเขาจะได้มีความสุข เเต่พอ วันที่เเฟนใหม่พ่อเข้ามาอยู่บ้านค่ะ มาเป็นครั้งคราว หนูไม่ได้มีปัญหากับเค้านะคะ เค้าดูเเลคุณพ่อดีค่ะ เเต่หนูในฐานะลูก รู้สึกสับสน เเละเป็นส่วนเกิน เลยเลือกที่จะกินข้าวคนเดียวในห้องค่ะ รู้สึกอึดอัดพูดไม่ถูก รู้สึกเหงามากเลยค่ะ รู้สึกอยากหนีไปไกลๆ สักที่ เเต่ไม่มีที่ให้ไป รู้สึกว่าไม่คู่ควรกับที่ไหนเลย รู้สึกเข้ากับใครไม่ได้ บางทีก็ตั้งคำถามกับตัวเองค่ะ ว่าเราผิดไหม โทษตัวเองทุกครั้งเลยค่ะ เวลาเสียใจเรื่องครอบครัว
หนูยังไม่โตพอจะเข้าใจเรื่องนี้ใช้ไหมคะหรือหนูยังคิดเเบบเด็กๆอยู่ที้งที่ตัวเอง18เเล้ว
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ
เข้ากับครอบครัวไม่ได้ ทำยังไงดีคะ
ส่วนหนูเป็นเด็กมหาลัยเเล้วค่ะ จะกลับมาบ้านตอนปิดเทอม ส่วนใหญ่อยู่คนเดียวตั้งเเต่เด็กๆเเล้วค่ะ เพราะคุณพ่อทำงานดึก ส่วนคุณเเม่อยู่กันคนละที่ค่ะ
มีพี่ชาย1คนค่ะ อยู่กันคนละที่เหมือนกัน ไม่ค่อยกล้าโทรหาหรือปรึกษาพี่ค่ะ เพราะเค้าบอกว่าเหนื่อยกับงานเเล้ว ไม่อยากรบกวนค่ะ ส่วนคุณเเม่ก็ไม่กล้าโทรเช่นกัน เพราะจะพูดถึงอดีตของคุณพ่อ เเฟนใหม่ หนี้สิน ทำให้หนูรู้สึกเเย่กว่าเดิม รวมไปถึงคุณเเม่มักจะยืมตังหรือเงินเก็บหนูไปตั้งเเต่เด็กๆค่ะ เเละติดสุรากับบุหรี่ เมื่อกลางปีหนูเคยไปเยี่ยมคุณเเม่ ครั้งนึงหนูเคยเเย่งเหล้าจากเเม่ สรุปโดนตี เเละเเม่เอาเหล้าไปกอดไว้ค่ะ รวมถึงว่าหนูต่างๆ หนูเลยหมดใจจะโทร ทำให้ความสัมพันธ์ไม่ดีทั้งคุณเเม่เเละพี่ชายค่ะ ส่วนคุณพ่อตามที่กล่าวไว้เนื่องจากไม่ค่อยเจอท่าน เลยไท่ได้พูดคุยกันค่ะ หรือเเม้เเต่ อยู่ด้วยกัน ก็ไม่พูดคุยกัน ไม่ได้กินข้าวร่วมโต๊ะกันด้วยค่ะ ส่วนนิสัย คุณพ่อใจดีมากค่ะ ตามใจหนู เเต่เค้าจะอารมณ์ขึ้นๆลง บางทีก็ตะคอก หรือตะโกนในเรื่องที่หนูเองก็ไม่เข้าใจ
เรื่องเริ่มจาก วันที่หนูกลับบ้านค่ะ หนูได้เจอพ่อเเล้ว เเล้วไม่กี่ชม.ต่อมาเขาก็ขับไปอีกจังหวัดเพื่ออยู่กับเเฟนใหม่ค่ะ หนูถามเขาเเล้วว่าอยู่กับหนูบ้างไม่ได้เหรอ เขาเเค่กอดหนูเเล้วบอกว่า บางทีพ่อก็อยากอยู่ที่อื่นบ้าง เเล้วก๋ไป หนูพยายามทำให้ชินว่ามันปกติ พยายามคิดว่าดีเเล้วเขาจะได้มีความสุข เเต่พอ วันที่เเฟนใหม่พ่อเข้ามาอยู่บ้านค่ะ มาเป็นครั้งคราว หนูไม่ได้มีปัญหากับเค้านะคะ เค้าดูเเลคุณพ่อดีค่ะ เเต่หนูในฐานะลูก รู้สึกสับสน เเละเป็นส่วนเกิน เลยเลือกที่จะกินข้าวคนเดียวในห้องค่ะ รู้สึกอึดอัดพูดไม่ถูก รู้สึกเหงามากเลยค่ะ รู้สึกอยากหนีไปไกลๆ สักที่ เเต่ไม่มีที่ให้ไป รู้สึกว่าไม่คู่ควรกับที่ไหนเลย รู้สึกเข้ากับใครไม่ได้ บางทีก็ตั้งคำถามกับตัวเองค่ะ ว่าเราผิดไหม โทษตัวเองทุกครั้งเลยค่ะ เวลาเสียใจเรื่องครอบครัว
หนูยังไม่โตพอจะเข้าใจเรื่องนี้ใช้ไหมคะหรือหนูยังคิดเเบบเด็กๆอยู่ที้งที่ตัวเอง18เเล้ว
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ