ตอนที่ 14 ความหมายของบทกวีของหวังเหวยที่ชายสี่มอบให้แฮซู

ชวนสนทนาเรื่องความหมายของบทกวีที่ชายสี่ส่งให้แฮซูแทนคำอธิบายค่ะ

行到水穷处，坐看云起时。
ดำเนินถึงที่น้ำแห้ง  นั่งมองเมฆปกนภา

บทกลอนคู่นี้เป็นส่วนหนึ่งของบทกวีของหวังเหวย
ซึ่งในภาษาจีนก็มักเป็นคำกล่าวเชิงอุปมาอุปไมย
หมายถึง ให้มองโลกในแง่ดี อย่ายอมแพ้ จงมีความหวัง อะไรประมาณนี้

เราไม่รู้ว่าในปู้ปู้จิงซินชายสี่มอบกลอนนี้ให้นางเอกทำไม
ถ้ารู้อาจจะทำให้เข้าใจนัยยะของบทกลอนนี้มากขึ้น

ถ้าแปลตามความหมายทั่วไป เราเข้าใจว่า ชายสี่ต้องการให้แฮซูอย่าเพิ่งสิ้นหวังในตัวเขา

(แท็ก "ภาษาจีน" ด้วย เผื่อจะมีผู้รู้มาอธิบายเรื่องความหมายของกลอนค่ะ)