ควรทำยังไงดีกับความสัมพันธ์แบบนี้ ความสัมพันธ์ที่ไม่มีสถานะ ตอนนี้จะสอบแล้วด้วย

กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกไม่รู้จะเริ่มเรื่องยังไงแต่ก็เริ่มเลยละกัน คือว่าเราคุยกับคนหนึ่งมานานแล้วสองปีได้มั้ง ไม่รู้ว่าต้องเรียกว่าคบหรือปล่าว เราก็ไไม่รู้ว่าเขาจะคิดยังไง ไม่เคยพูดเรื่องนี้ เราอยู่ห้องเดียวกัน ทีแรกมันก็ดีอยู่นะตอนที่ไม่มีใครรู้ว่าคุยกัน คือแต่ก่อนจะไปด้วยกันบ่อยปกติแบบเพื่อนกันอ่ะ ไปกินข้าว ไปดูหนัง ไปเที่ยวไรงี้ เราก็มีความสุขดี ช่วงแรกๆเราไม่เคยโกรธเขาเลยนะ(เรากลัวเขาจะไม่พอใจแล้วจากไป) เราไม่งี่เง่า เราอยากดูหนังเราจะไม่กล้าชวนเขาเลย เลยต้องไปคนเดียวกับเหงาๆ ถ้าเขาอยากดูก็ให้เขาชวน เขาอยากไปไหนกับใครทำอะไรกับใครก็ตามใจ เขาจะคุยกับใครเราก็ไม่ได้ว่า ถึงรู้อะไรมาเราไม่วีนและเลือกที่จะเงียบและเก็บมันไว้ แต่บางทีเราก็ไปปรึกษากับเพื่อนสนิทเรา เราพูดดีกับเขาทุกคำ หยอดมุกบ่อยๆ พยายามจะเอาใจเขานะแต่ก็ไม่อยากให้เขารู้ว่าเราเอาใจ ก็แกล้งทำเนียนไป บางทีเราก็ชวนคุยเรื่องที่เราไม่ถนัด ดูหนังเรื่องที่เราไม่ได้อยากดู แต่ก็พยายามชอบ แต่เราทำเราก็มีความสุขนะ ทุกวันเขาจะทักแชทมาหา แต่เราไม่ทักก่อน เรากลัวเขายุ่งบ้างล่ะ เราาไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์กันเพราะเราว่ามันร้อนหู555 ไม่รู้จะชวนคุยยังไงด้วย แต่ที่เราคุยกันอยู่เราไม่อยากให้มีใครรู้เลย เพราะเราอยากอยู่เงียบๆ ไม่ชอบให้ใครแซว(เรากลัวจะได้ห่างกับเขามากกว่าเดิมด้วยแหละ เพราะเขาก็ไม่ชอบเหมือนกัน) อีกอย่างเรากลัวจะเหมือนกับที่เราคบกับคนก่อน คิอพอมีคนรู้เยอะๆเข้าละมันยิ่งห่าง เหมือนมีอะไรมาดลให้ทะเลาะกันจนเลิก แต่ครั้งนี้ก็เช่นกันมันก็มีคนรู้และเห็นเราไปกับเขาอยู่ดี เราพยายามทำตัวปกติ ทุกอย่างมันก็ยังคงดีเหมือนเดิม พอมันผ่านมาได้ประมาณหนึ่งปี เรารู้สึกว่าเราชอบเขามากขึ้น(น่าจะเรียกว่ารักเลยนะ) เรารู้สึกว่าตัวเองก็เริ่มเปลี่ยนไป คือเราหวงเขาขึ้นอ่ะ (แต่ไม่ได้คบนะ) มีวันหนึ่งเราเริ่มที่จะโกรธเขาอ่ะ คือเราโกรธมากไม่เคยโกรธเลยแล้วระเบิดทีเดียว คือมันหลายเรื่องรวมกันด้วยแหละที่เราเก็บเอาไว้ เพราะเราไปแอบดูโทรศัพท์เขากับผู้หญิงคนหนึ่ง คือคุยกันหวานกว่าคุยกับเราอีก อีกอย่างคนที่คุยกับเขาชอบพูดถึงเราด้วย เราว่าชอบพูดเชิงลบมากกว่านะ แต่ไม่แรง แต่ก็อย่างว่าแหละเราไม่ได้คบกันเราจะหึงก็ไม่ได้ เราเลยเลือกที่จะเงียบ และหลุดคำด่าเขาออกไป แต่เขาไม่รู้ไงว่าเราโกรธเรื่องไร เขาจึงไปถามเพื่อนเรา แล้วเขามาขอโทษเราก็หายง่ายนะ คือรักเขามากไม่อยากจากไป 5555 หลังจากเรื่องตอนนั้น เรากลายเป็นคนที่โกรธง่ายกว่าเดิม แต่หายเร็ว เราคิดว่าบางทีเราก็หายง่ายไป บางทีก็หายเอง เราคิดว่าบางทีที่เราหายเอง มันกลายเป็นการละเลยที่จะขอโทษ และคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา เพราะถึงเราจะโกรธยังไงเราก็หายเอง  (อาจเป็นเพราะว่าเรารู้แแล้วไงว่าถ้าเรางอนเขาคงง้อแล้วมันก็เป็นจริงตามหลัก5555) เราเป็นคนเซ้นซิทีฟนะ เราร้องไห้ง่ายตอนอยู่ที่บ้าน ตอนอยู่ต่อหน้าคนเราพพยายามเก็บอาการ บางทียังกลับมาร้องไห้ที่บ้านเลย เราเก็บความรู้สึกเก่งนะ เพราะเราไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราเศร้า เราจะกลบเกลื่อนด้วยการคุยกับเพื่อนตลกๆ ไม่ก็ชวนเพื่อนไปหาอะไไรกิน เราขี้วีนกับเขาขึ้น(ปกติขขี้วีนกับคนอื่นแต่ไม่ขี้วีนกับคนที่ชอบ) เอาแต่ใจตัวเองบางที่เราก็คิดว่าเราทำนิสัยเหมือนเด็กไม่รู้จักโต และคือแบบเขาจะสนิทกับเพื่อนผู้หญิงอ่ะ ทั้งเพื่อนกลุ่มเราและกลุ่มอื่น คือกลุ่มเราเราก็น้อยใจบางนะที่เขาสนิทกับเพื่อนมากกว่ากับเราอีก55555 แต่ไม่เป็นไร แต่ที่เขาสนิทกับเพื่อนผ้หญิงอีกกลุ่มนี่สิ เราก็ไม่โอเคเท่าไหร่ แต่นะ ยังไงก็เพื่อน แต่เราก็คิดน้อยใจอยู่ดี แต่เราไม่เคยว่าเขาเรื่องนี้นะ เราก็เพื่อนกันทุกคน แต่คือในกลุ่มนี้มันจะมีเพื่อนคนหนึ่งอ่ะที่เคยชอบเขา และทั้งสองคนนี้สนิทกันนะ เราก็หวงอยู่ แต่เราก็พูดไม่ได้อีกเพื่อนกานนน55555555 แต่กับเพื่อนผู้ชายเราไม่เคยขัดนะเขาจะไปไหนก็ไม่ได้ว่า(แต่สงสัยเพื่อนผู้ชายมีน้อยเลยเล่นแต่กับผู้หญิง แต่เขาไม่ได้เป็นตุ๊ดนะ แมนๆ) คือความรู้สึกบางทีเขาก็ไม่สนใจเราอ่ะ สนใจเพื่อน(ผู้หญิง)ซะมากกว่า ตอนเขาอยู่กับเพื่อนเราเหมือนกลายเป็นคนนอกเลยนะ เหมือนเขาคิดว่าเราเป๋นอากาศ ไม่สนใจ(ในใจก็คิดอยู่นะว่าสนใจกูบ้างก็ได้ แต่ก็ทำได้แค่คิดแหละ5555) อีกอย่างช่วงนี้เขาอยู่กับเราเหมือนเขาไม่ยิ้มไม่มีความสุขเลยนะ ชอบจับโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นตอนกินข้าวด้วยกัน(เราไม่ชอบคนที่เล่นโทรศัพท์ตอนกินข้าวเท่าไหร่) เหมือนว่าเขาจะเบื่อและรำคาญเราน่ะ แต่เขาก็ยังพิมพ์ในแชทบ่อยๆครั้งว่ารัก (แต่ไม่ได้คบนะ5555) แต่ตอนเขาอยู่กับเพื่อน(ผู้หญิง)ก็ยิ้มหัวเราะ พูดค่อยสนุก เราก็สังเกตนะตอนเขาอยู่กับเพื่อนผู้ชายเขาก็ไม่ได้คุยสนุกขนาดนี้ เขาพูดกับบเพื่อนผู้ชายไม่ค่อยเพราะ หยาบบ้างบางที แต่พูดกับดพื่อนผู้หญิงก็จะให้เกียรติ(อันนี้ก็เข้าใจผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิง) แต่เวลาเขาพูดกับเราจะพูดเหมือนกับที่พูดกับเพื่อนผู้ชายซะมากกว่า แต่ไม่เคยมีคำหยาบ เขาดูเหมือนชอบเอาอกเอาใจเพื่อนผู้หญิงมากๆ เราก็หึงแหละ แต่เราไม่ได้ขอให้มาเอาใจเรา เราแค่คิดว่าที่เขาทำกับเพื่อนน่ะบางทีมันก็มากเกิน ไม่เคยคิดถึงใจเราบ้างหรอ (แต่เราไม่เคยพูด) เขาเฟรนลี่กับทุกคนด้วยอ่ะ และคนที่เข้ามาส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้หญิง เราก็หวงของเราเนาะ แต่เราทำไรไม่ได้ เราได้แค่งอนและเงียบ เรารู้นะว่ามันไม่ใช่ทางออกที่ดีแต่เราทำไรมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะเราคิดอยู่เสมอว่าเราไม่ได้คบกัน ช่วงนี้เราคิดว่าเราโกรธเรื่องไม่เป็นเรื่องบ่อยมากๆ เราโพสเชิงเหน็บแนมเขาด้วยแหละเขาคงรู้ตัว และช่วงนี้เขาโกรธเราบ่อยมาก คือโกรธแต่ละทีเราจนร้องไห้ คือเวลาเขาโกรธคือโกรธแรง บางทีเขาก็อ่านไม่ตอบ เราง้อนานๆเข้าหลายวันถึงยอมตอบ และเราถามว่าเป็นอะไรเขาก็ตอบว่าไม่ได้เป็นอะไร (เราจนคิดว่าเขาเอาคืนเรื่องที่เราเคยโกรธเขาบ่อยๆด้วยแหละ) ช่วงนี้เราก็เขาก็ไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันแล้ว ห่างกันเรื่อยๆ คุยกันน้อยลง บางทีก็ไม่ได้คุยกันนานมากเราไม่กล้าทักกลัวเขายุ่ง เพราะอ่าหนังสือสอบ เราไม่รู้ว่าเขามีใครหรือปล่าวเพราะไม่ได้ไปไหนด้วยกันแล้วเราเลยไม่ค่อยได้เล่นโทรศัพท์เขา หรือว่าเขากำลังอ่านหนังสือสอบอยู่น๊าา...เรารู้ว่าตอนนี้แย่มันแย่มากๆ แต่เรายังอยากมีเขาอยู่ เรามีกำลังใจที่ดีคือครอบครัวแต่เขาก็เป็นกำลังใจที่ดีนะ แต่ตอนนี้เหมือนมันกำลังจะจบแล้ว (คือพิมพ์มาช่วงหลังๆละเริ่มเศร้าน้ำตาเริ่มไหล5555) เราไม่อยากเสียเขา คือเราจะสอบด้วยเราพยายามคิดเรื่องเรียนนะ แต่เรื่องนี้มันก็ยังวกเข้ามา คือมันยังคาใจ เราไม่รู้ว่าในใจเขายังเหมือนเดิมไหม บางทีเราก็คิดอยากบอเลิกให้มันจบๆไปจะได้ไม่ต้องคิดมาก แต่ก็ไม่รู้จะบอกยังไม่คือเราไม่ได้คบกันไง แต่นึกอีกทีก็ยังอยากให้มีเขายู่ คือเราจะสอบแล้วเราอยากทุ่มเทไปเรื่องเรียนมากกว่า แต่เรากังวลทั้งสองเรื่อง เราไม่รู้จะทำยังไง ช่วยทีนะคะ?? (กระทู้แรกถ้าผิดอะไรก็ขอโทษด้วยนะคะ ที่พิมพ์ยาวมากแต่ที่จริงเรื่องมันยาวกว่านี้ก็ขอโทษจริงๆคือเราอัดอั้นตันใจมานานมากๆแล้ว ถ้าใครอ่านจบก็ขอบคุณนะคะที่ยังรับฟังความรู้สึกเรา^^)