กระทู้กลัวน้องสาว ถึงขั้นต้องเงียบเวลาโดนน้องสวนบ่น

ผมเป็นคนนึงที่มีน้องสาวที่อายุห่างกันถึง 7ปี ตอนนี้น้องผมอายุ17 อยู่ม.6 ส่วนผมอายุ24 ปีทำงานแล้ว

ด้วยความที่ผมและน้องอายุห่างกันมาก เลยไม่ค่อยสนิทกันไม่ค่อยเล่นด้วยกัน ตั้งแต่เด็ก น้องผมส่วนใหญ่จะติดเพื่อน

วันๆก็ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนแถวบ้านบ้าง ที่โรงเรียนบ้าง ส่วนผมชอบอยู่คนเดียว จนผมและน้องแยกโรงเรียนกันเรียนตั้งแต่ผมอยู่ม.3

และน้องอยู่ป.1 ผมอยู่โรงเรียนห่างจากโรงเรียนน้องไม่ไกลมากนัก อยู่ในจังหวัดเดียวกัน แต่อยู่คนละพื้นที่

แต่ทุกๆเย็นผมก็ต้องกลับมารอน้องทุกวันเพื่อ รอเตี่ยและแม่มารับ แต่ผมก็ไม่เล่นสนิทกับน้องอยู่ดี จนผมเข้ามหาวิทยาลัย

ผมอยู่หอ นานๆกลับบ้านที เดือนละครั้ง หรือสองเดือนครั้ง ยิ่งไม่ได้คุยกันใหญ่เลย ปีๆนึงคุยกันนับหนได้ ทั้งๆที่เป็นครอบครัวเดียวกัน

ผมไม่ได้สนิทกับน้องและรู้นิสัยใจคอของน้องตัวเองมากนัก แ่ต่มีถามถึงบ้างตอนผมคุยโทรศัพท์กับแม่ว่าน้องทำไร

จนผมเลิกกับแฟนคนล่าสุด ผมไม่คบใครอีกเลยแม้กระทั่งเพื่อน ผมเริ่มกลับบ้านบ่อยขึ้น จากเดือนละครั้งเป็นสองอาทิตย์ครั้ง  

ผมเริ่มคุยกับน้อง มากขึ้น ผมพยายามที่จะคุย  ชวนไปเดินเที่ยว ไปซื้อของ ไปกินข้าว ไปดูหนังกัน และ เราสองคนก็เริ่มสนิทกัน

น้องผมเป็นคนเงียบๆ และชอบโกรธ ชอบงอน จากที่เริ่มคุยกันก็พยายามที่จะเอาใจน้อง เติมเงินให้ ให้เงินใช้บ้าง ซื้อของที่ชอบให้

เวลาเค้าทำผิดก็พยายามที่จะพูดกับเค้าดีๆ หรือบางทีเค้าโกรธผมแต่น้องทำผิด ดันโกรธผม  

ผมเลยต้องเอ่นคำขอโทษเพื่อให้น้องเลิกโกรธ ผมต้องฟังเวลาน้องบ่น เวลาน้องอารมณ์เสียใจ โดยเฉพาะเวลาทะเลาะกับแฟนของเค้าเอง

ผมก็ต้องพยายามหาวิธีทำให้เค้าไม่คิดมาก เป็นที่ปรึกษาฉบับวัยรุ่นให้เค้า จนตอนนี้ 2ปีแล้วครับ

ความพยายามของผม เริ่มสนิทกันเรื่อยๆ จนน้องยอมเล่าเรื่องส่วนตัว แต่ผมก็จะไม่ไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเค้า ได้แค่รับฟัง

ไม่รู้ซิครับ หรือเพราะผมมีน้องสาวแค่คนเดียว บางทีน้องสาวทะเลาะกับแฟน ผมก็หัวหมุนได้เหมือนกัน วางตัวไม่ถูก แค่หายใจยังผิดเลย

ทุกวันนี้ผมเริ่มหวงน้องสาว เวลาเค้าไปไหน ไม่โทรมารายงานผมมักจะโทรไปถามว่าอยู่ไหน ไปไหน ไปกับใคร แล้วไปทำอะไร ทำไมไม่บอก

และจะหาวิธีที่จะทำให้เค้ากลับบ้านเร็วๆ แต่ทุกวันนี้เค้าก็จะบอกว่าเวลาไปไหน เค้าจะบอกผมเสมอ