กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่อระบายและเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น
เรื่องมีอยู่ว่าตัวเราเองเป็นคนไม่ค่อยพูด โลกส่วนตัวสูงและไว้ใจคนอื่นยากมาก พอขึ้นมหาลัยเรากับเพื่อนสมัยมัธยมก็แยกย้ายกันไป เราได้มหาลัยไกลบ้านช่วงแรกๆ เราลำบากมากแต่รูมเมทพูดกับเราตรงๆ ว่าควรปรับตัวเข้ากับเพื่อนบ้างสนใจเพื่อนบ้าง เราทำตามจนกระทั้งรูมเมทเราไม่ชอบเพื่อนคนหนึ่งเพราะว่าคนนั้นพูดแรงมาก เราก็ไม่ชอบแล้วเราก็เอาเรื่องนี้ที่เป็นปัญหาเพราะไม่อยากให้เพื่อนมีอคติใส่กันไปพูดกับเพื่อนคนนั้นว่าไม่ควรพูดแรงขนาดนั้นเพราะบางคนอาจไม่ชอบและเราก็บอกไปด้วยว่าเราก็ไม่ชอบ เพื่อนคนนั้นก็ปรับปรุงตัวแต่มีเพื่อนห้องอื่นมาพูดให้รูมเมทเราฟังว่าเราไปบอกเพื่อนคนนั้นว่าไม่ชอบเลยเกิดเรื่องและเราก็อยู่ข้างเพื่อนคนนั้นเพราะเพื่อนไม่ได้ทำผิดอะไร เพื่อนก็ปรับปรุงตัวเราจนเราเป็นเพื่อนสนิท แชร์กันทุกเรื่อง เราชวนไปเที่ยวบ้านเราเพื่อนคนนั้นก็ไป และเพื่อนคนนั้นก็ปกป้องเราเมื่อรูมเมทเก่ามาหาเรื่องและก็มาหาเรื่องเพื่อนคนนั้นเพียงเพราะปกป้องเรา เราก็เข้าไปช่วย เข้าไปเตือนสติเพราะเพื่อนคนนี้อารมณ์ร้อนใจร้อนปากไว และเอาใจยาก มีกรณีใหญ่ๆ ที่เราผิดใจกันเพราะเพื่อนสนิทคนนี้ชวนไปไหนเราไม่ค่อยไปเพราะไม่อยากออกไปไหน งานก็เยอะใกล้สอบด้วย แต่มีเพื่อนอีกกลุ่มที่เข้ามาพูดคุยด้วยแล้วชวนไปทำงานเพราะปรึกษากันพอเราบอกไปว่าอยู่กับเพื่อนคนนี้ เพื่อนชวนก็น้อยใจเรา โกรธเรา ด่าเรา เราก็ทนและขอโทษไป ตามง้อ ตามขอโทษ ถึงกับร้องไห้ยกใหญ่เพราะเข้าใจดีว่าเพื่อนสนิทชวนกันแต่ไม่ยอมไปแต่คนอื่นมาชวนแล้วเราไป พอรอบสองเมื่อไม่นานมานี้เพื่อนฝากให้เราลงชื่อด้วยแต่เราเป็นคนความจำสั้น เพื่อนบอกเมื่อลายชั่วโมงก่อนแต่ก่อนเราจะไปลงชื่อเราก็บอกให้เพื่อนทักมาบอกย้ำด้วยแต่เพื่อนไม่ได้ย้ำทำให้เราลืม ตรงนี้เราผิดจริงๆ เราขอโทษและขอคำว่ายกโทษกับเพื่อนสนิทเค้าก็ไม่ยอมพูดออกมาทำให้เราต้องปรับตัวพยายามเข้าใจเพื่อนสนิทคนนี้ให้มากขึ้น พอเพื่อนคนนี้ฝากหรือพูดอะไรที่เราต้องช่วยเราก็จะจดทุกครั้ง เราก็พูดคุยดีกัน
จนกระทั้งเมื่อสามวันก่อนตอนเช้าเพื่อนดีๆ อยู่แต่พอก่อนเที่ยงเพื่อนเปลี่ยนไป ไม่ค่อยคุยกับเรา ตึงๆ ใส่เรา มีโพตด่าในเฟส ตอนเเรกเราไม่คิดว่าเป็นเราอาจจะเป็นคนอื่นจนไปเจอโพตหนึ่งเพื่อนคอมเม้นตอบญาติทำนองว่าเป็นเราเพราะเราอยู่ที่เดียวกัน พอเราชวนคุยหรือถามก็จะนิ่งใส่ ไม่พูด บางทีให้คนอื่นมาพูดให้ และเริ่มโพตเกี่ยวกับมีคนนินทาลับหลัง ซึ่งเราไม่เคย มีแต่คนในกลุ่มที่มาบอกว่าเพื่อนก็ไม่ค่อยทำอะไร ไม่ค่อยช่วยงาน เราก็พูดช่วยว่าเพื่อนช่วยทำจนดึกดื่น เพื่อนคงเพลียโดยที่เจ้าตัวไม่ได้อยู่ด้วย และมีครั้งหนึ่งเราไปพูดระบายกับเพื่อนอีกสองคนเรื่องที่เพื่อนสนิทคนนี้น้อยใจที่เราลืมลงชื่อ เพราะเราเราทนไม่ไหวเเล้วต้องคอยเอาใจและต้องระวังว่าอันไหนที่เค้าไม่ชอบ บางทีก็ต่อว่าเราที่เราไม่ได้ดั่งใจ เราผิดที่เราไประบายให้คนอื่นฟัง เพราะเราไม่กล้าพูดตรงๆ กับเพื่อนสนิทเพราะกลัวจะยิ่งไปกันใหญ่เพราะเพื่อนคนนี้อารมณ์อ่อนไหวง่าย แค่มีคนพูดสื่อความหมายไปทางที่ดีแต่เค้าชอบคิดลบ ทำให้เราไม่กล้าพูด เราเกรงใจ เรากลัว แต่มันเริ่มหนักขึ้นทุกวันๆ จนเราเริ่มคิดว่าต้องมีคนมาพูดให้เพื่อนสนิทคนนี้ฟังแน่ๆ ว่าเราพูดอะไรซึ่งเราไม่ว่าไม่โกรธแต่ขอให้มาพูดกันได้ไหม ถามเราได้ไหม ตอนนี้ไม่กล้าระบายกับใครเลย เรากลัวว่าจะไปพูดอีกอย่าง ตอนนี้ทั้งญาติทั้งเพื่อนสนิทด่าเราต่อว่าเราทางเฟส เราอยากจะถามก็ไม่กล้ากลัวเพื่อนสนิทไม่ยอมตอบเรา ไม่ยอมคุยกับเรา และอีกอย่างในโพตไม่ได้ระบุว่าเป็นเราแต่ในคอมเม้นพูดทำนองว่ากินอยู่ด้วยกันแน่ๆ ประมาณนี้ ซึ่งก็เหมือนกับเราและเพื่อนสนิท ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงมีแต่ไม่กล้า กลัว และเค้าก็โพตไปแล้วว่ารังเกียจ เราอยากคุยแต่เค้าไม่ยอมคุย เราอึกอัดมาก และเครียดมาก มากจนเราต้องไปแอบคุยกับทางครอบครัวเราว่าอยากย้ายกลับไปอยู๋แถวบ้านแล้ว ครอบครัวเราก็บอกให้มาคุยกันแต่เค้าไม่ยอมพูดคุยกับเราเลย อีกอาทิตย์เดียวเราก็จะสอบมิดเทอมและเรากำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจว่าจะไปติดต่อมหาลัยแถวบ้านเลยหรือรอดูก่อน แต่มีเพื่อนคนหนึ่ง 1 ใน 2 คนที่เราระบาย ก็นำโพตมาถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นและเพื่อนคนนี้ก็ดีกับเรามากอีกคน และรู้นิสัยเพื่อนสนิทเราดีเช่นกัน แต่เราก็ไม่ค่อยไว้ใจเลย เราบอกตอนต้นว่าเราไว้ใจคนอื่นยากมาก แต่คนนี้ก็ค่อยมาให้กำลังใจและพูดในทางที่ดีเสมอ ตอนนี้เรากลัวไปหมด ไม่รู้จะไว้ใจใครได้บ้าง เราจะต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน ควรทำไง ควรพูดยังไง ควรว่างตัวยังไง ทุกวันนี้เราต้องพึ่งซ้อนรถไปเรียนปกติจะคุยกันบ้างแต่ตั้งแต่วันนั้นก็เงียบใส่จนไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาพูดคุยกัน เราอึดอัดมากจนทำให้เราไม่อยากไปขอความช่วยเหลือเค้าเพราะกลัวว่าจะโดนด่ากลับมาเพราะเราก็อารมณ์อ่อนไหวเช่นกัน ขนาดแค่วันแรกที่ย้ายมาอยู่มหาลัย แค่รู้ว่าพ่อกับแม่ต้องกลับบ้านตอนไหนก็น้ำตาคลอ พอพ่อกับแม่ไปเท่านั้นแหละก็โทรหาไปร้องไห้อยากกลับบ้านเลย แค่พ่อพูดว่าทำไมอ่อนแอแบบนี้ โตได้แล้ว ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง แย่จริงๆ เราร้องไห้สุดๆ เลย แต่พอมาเจอแบบนี้ก็ทำให้เราไม่กล้าจะต้องอยู่เงียบๆ พอ เราอึกอัดมาก ถ้าถึงวันจันทร์มันแย่ลงเราก็จะไปติดต่อมหาลัยแถวบ้านทันที เราไม่อยากทำแบบนี้เลยเราสงสารพ่อแม่ที่จะต้องหาเงินมาให้เราเข้าที่ใหม่อีก แต่เราก็อึกอัดไม่อยากอยู่แล้ว เราอยากหนีมันไม่อยากอยู่แล้ว หนีได้หนี ทนได้ทน แต่ตอนนี้ทนไม่ได้เลย เราตัดสินใจถูกไหมถ้าเราจะย้ายและหนีแบบนี้
เพื่อนสนิท
เรื่องมีอยู่ว่าตัวเราเองเป็นคนไม่ค่อยพูด โลกส่วนตัวสูงและไว้ใจคนอื่นยากมาก พอขึ้นมหาลัยเรากับเพื่อนสมัยมัธยมก็แยกย้ายกันไป เราได้มหาลัยไกลบ้านช่วงแรกๆ เราลำบากมากแต่รูมเมทพูดกับเราตรงๆ ว่าควรปรับตัวเข้ากับเพื่อนบ้างสนใจเพื่อนบ้าง เราทำตามจนกระทั้งรูมเมทเราไม่ชอบเพื่อนคนหนึ่งเพราะว่าคนนั้นพูดแรงมาก เราก็ไม่ชอบแล้วเราก็เอาเรื่องนี้ที่เป็นปัญหาเพราะไม่อยากให้เพื่อนมีอคติใส่กันไปพูดกับเพื่อนคนนั้นว่าไม่ควรพูดแรงขนาดนั้นเพราะบางคนอาจไม่ชอบและเราก็บอกไปด้วยว่าเราก็ไม่ชอบ เพื่อนคนนั้นก็ปรับปรุงตัวแต่มีเพื่อนห้องอื่นมาพูดให้รูมเมทเราฟังว่าเราไปบอกเพื่อนคนนั้นว่าไม่ชอบเลยเกิดเรื่องและเราก็อยู่ข้างเพื่อนคนนั้นเพราะเพื่อนไม่ได้ทำผิดอะไร เพื่อนก็ปรับปรุงตัวเราจนเราเป็นเพื่อนสนิท แชร์กันทุกเรื่อง เราชวนไปเที่ยวบ้านเราเพื่อนคนนั้นก็ไป และเพื่อนคนนั้นก็ปกป้องเราเมื่อรูมเมทเก่ามาหาเรื่องและก็มาหาเรื่องเพื่อนคนนั้นเพียงเพราะปกป้องเรา เราก็เข้าไปช่วย เข้าไปเตือนสติเพราะเพื่อนคนนี้อารมณ์ร้อนใจร้อนปากไว และเอาใจยาก มีกรณีใหญ่ๆ ที่เราผิดใจกันเพราะเพื่อนสนิทคนนี้ชวนไปไหนเราไม่ค่อยไปเพราะไม่อยากออกไปไหน งานก็เยอะใกล้สอบด้วย แต่มีเพื่อนอีกกลุ่มที่เข้ามาพูดคุยด้วยแล้วชวนไปทำงานเพราะปรึกษากันพอเราบอกไปว่าอยู่กับเพื่อนคนนี้ เพื่อนชวนก็น้อยใจเรา โกรธเรา ด่าเรา เราก็ทนและขอโทษไป ตามง้อ ตามขอโทษ ถึงกับร้องไห้ยกใหญ่เพราะเข้าใจดีว่าเพื่อนสนิทชวนกันแต่ไม่ยอมไปแต่คนอื่นมาชวนแล้วเราไป พอรอบสองเมื่อไม่นานมานี้เพื่อนฝากให้เราลงชื่อด้วยแต่เราเป็นคนความจำสั้น เพื่อนบอกเมื่อลายชั่วโมงก่อนแต่ก่อนเราจะไปลงชื่อเราก็บอกให้เพื่อนทักมาบอกย้ำด้วยแต่เพื่อนไม่ได้ย้ำทำให้เราลืม ตรงนี้เราผิดจริงๆ เราขอโทษและขอคำว่ายกโทษกับเพื่อนสนิทเค้าก็ไม่ยอมพูดออกมาทำให้เราต้องปรับตัวพยายามเข้าใจเพื่อนสนิทคนนี้ให้มากขึ้น พอเพื่อนคนนี้ฝากหรือพูดอะไรที่เราต้องช่วยเราก็จะจดทุกครั้ง เราก็พูดคุยดีกัน
จนกระทั้งเมื่อสามวันก่อนตอนเช้าเพื่อนดีๆ อยู่แต่พอก่อนเที่ยงเพื่อนเปลี่ยนไป ไม่ค่อยคุยกับเรา ตึงๆ ใส่เรา มีโพตด่าในเฟส ตอนเเรกเราไม่คิดว่าเป็นเราอาจจะเป็นคนอื่นจนไปเจอโพตหนึ่งเพื่อนคอมเม้นตอบญาติทำนองว่าเป็นเราเพราะเราอยู่ที่เดียวกัน พอเราชวนคุยหรือถามก็จะนิ่งใส่ ไม่พูด บางทีให้คนอื่นมาพูดให้ และเริ่มโพตเกี่ยวกับมีคนนินทาลับหลัง ซึ่งเราไม่เคย มีแต่คนในกลุ่มที่มาบอกว่าเพื่อนก็ไม่ค่อยทำอะไร ไม่ค่อยช่วยงาน เราก็พูดช่วยว่าเพื่อนช่วยทำจนดึกดื่น เพื่อนคงเพลียโดยที่เจ้าตัวไม่ได้อยู่ด้วย และมีครั้งหนึ่งเราไปพูดระบายกับเพื่อนอีกสองคนเรื่องที่เพื่อนสนิทคนนี้น้อยใจที่เราลืมลงชื่อ เพราะเราเราทนไม่ไหวเเล้วต้องคอยเอาใจและต้องระวังว่าอันไหนที่เค้าไม่ชอบ บางทีก็ต่อว่าเราที่เราไม่ได้ดั่งใจ เราผิดที่เราไประบายให้คนอื่นฟัง เพราะเราไม่กล้าพูดตรงๆ กับเพื่อนสนิทเพราะกลัวจะยิ่งไปกันใหญ่เพราะเพื่อนคนนี้อารมณ์อ่อนไหวง่าย แค่มีคนพูดสื่อความหมายไปทางที่ดีแต่เค้าชอบคิดลบ ทำให้เราไม่กล้าพูด เราเกรงใจ เรากลัว แต่มันเริ่มหนักขึ้นทุกวันๆ จนเราเริ่มคิดว่าต้องมีคนมาพูดให้เพื่อนสนิทคนนี้ฟังแน่ๆ ว่าเราพูดอะไรซึ่งเราไม่ว่าไม่โกรธแต่ขอให้มาพูดกันได้ไหม ถามเราได้ไหม ตอนนี้ไม่กล้าระบายกับใครเลย เรากลัวว่าจะไปพูดอีกอย่าง ตอนนี้ทั้งญาติทั้งเพื่อนสนิทด่าเราต่อว่าเราทางเฟส เราอยากจะถามก็ไม่กล้ากลัวเพื่อนสนิทไม่ยอมตอบเรา ไม่ยอมคุยกับเรา และอีกอย่างในโพตไม่ได้ระบุว่าเป็นเราแต่ในคอมเม้นพูดทำนองว่ากินอยู่ด้วยกันแน่ๆ ประมาณนี้ ซึ่งก็เหมือนกับเราและเพื่อนสนิท ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงมีแต่ไม่กล้า กลัว และเค้าก็โพตไปแล้วว่ารังเกียจ เราอยากคุยแต่เค้าไม่ยอมคุย เราอึกอัดมาก และเครียดมาก มากจนเราต้องไปแอบคุยกับทางครอบครัวเราว่าอยากย้ายกลับไปอยู๋แถวบ้านแล้ว ครอบครัวเราก็บอกให้มาคุยกันแต่เค้าไม่ยอมพูดคุยกับเราเลย อีกอาทิตย์เดียวเราก็จะสอบมิดเทอมและเรากำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจว่าจะไปติดต่อมหาลัยแถวบ้านเลยหรือรอดูก่อน แต่มีเพื่อนคนหนึ่ง 1 ใน 2 คนที่เราระบาย ก็นำโพตมาถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นและเพื่อนคนนี้ก็ดีกับเรามากอีกคน และรู้นิสัยเพื่อนสนิทเราดีเช่นกัน แต่เราก็ไม่ค่อยไว้ใจเลย เราบอกตอนต้นว่าเราไว้ใจคนอื่นยากมาก แต่คนนี้ก็ค่อยมาให้กำลังใจและพูดในทางที่ดีเสมอ ตอนนี้เรากลัวไปหมด ไม่รู้จะไว้ใจใครได้บ้าง เราจะต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน ควรทำไง ควรพูดยังไง ควรว่างตัวยังไง ทุกวันนี้เราต้องพึ่งซ้อนรถไปเรียนปกติจะคุยกันบ้างแต่ตั้งแต่วันนั้นก็เงียบใส่จนไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาพูดคุยกัน เราอึดอัดมากจนทำให้เราไม่อยากไปขอความช่วยเหลือเค้าเพราะกลัวว่าจะโดนด่ากลับมาเพราะเราก็อารมณ์อ่อนไหวเช่นกัน ขนาดแค่วันแรกที่ย้ายมาอยู่มหาลัย แค่รู้ว่าพ่อกับแม่ต้องกลับบ้านตอนไหนก็น้ำตาคลอ พอพ่อกับแม่ไปเท่านั้นแหละก็โทรหาไปร้องไห้อยากกลับบ้านเลย แค่พ่อพูดว่าทำไมอ่อนแอแบบนี้ โตได้แล้ว ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง แย่จริงๆ เราร้องไห้สุดๆ เลย แต่พอมาเจอแบบนี้ก็ทำให้เราไม่กล้าจะต้องอยู่เงียบๆ พอ เราอึกอัดมาก ถ้าถึงวันจันทร์มันแย่ลงเราก็จะไปติดต่อมหาลัยแถวบ้านทันที เราไม่อยากทำแบบนี้เลยเราสงสารพ่อแม่ที่จะต้องหาเงินมาให้เราเข้าที่ใหม่อีก แต่เราก็อึกอัดไม่อยากอยู่แล้ว เราอยากหนีมันไม่อยากอยู่แล้ว หนีได้หนี ทนได้ทน แต่ตอนนี้ทนไม่ได้เลย เราตัดสินใจถูกไหมถ้าเราจะย้ายและหนีแบบนี้