ตอนเรียนรู้สึกดีใจมีเพื่อนสนิท สองคน ที่สามารถรับรู้ปัญหาชีวิตหนักๆ
ยอมรับในด้านดี ด้านเสียของเรา
แต่พอทำงาน เราทุกคนมีปัญหา เพื่อนก็มีปัญหาของเพื่อน เราพร้อมรับฟัง
เรารู้สึกไม่สามารถเล่าปัญหาอะไรให้เพื่อนฟังได้ ไม่ใช่กลัวเพื่อนเอาไปพูดต่อ
แต่เราชอบปรึกษาตัวเอง ไม่พล่ามมาก มีอะไรเก็บไว้มากกว่า สมัยเรียน
.
.
.
อาจเป็นเพราะเราไม่เชื่อใจใครหรือเปล่า
หรือแค่เราโตขึ้น เลยรู้สึกไม่จำเป็นต้องมีเพื่อน มีอะไรไม่เห็นต้องให้เพื่อนรับรู้ ไม่ต้องแชร์กันทุกเรื่อง
สามารถจัดการปัญหานั้นได้เอง และถ้าเพื่อนอยากเล่าก็เล่าเอง เราอยากเล่าก็เล่าเอง
เคารพพื้นที่ส่วนตัวของกันและกัน
ปล การปรึกษาปัยหาชีวิต จะปรึกษา รวมทั้งเล่า ให้ครอบครัว และเพื่อนสนิทฟังเท่านั้น
แต่แค่เดี๋ยวนี้ ไม่ได้มีเพื่อนเข้ามาเกี่ยวข้องในปัญหาชีวิตหนักๆค่ะ
ไม่มีเพื่อนสนิท เป็นเพราะเราโตขึ้น เข้าใจชีวิตมากขึ้นหรือเปล่า
ยอมรับในด้านดี ด้านเสียของเรา
แต่พอทำงาน เราทุกคนมีปัญหา เพื่อนก็มีปัญหาของเพื่อน เราพร้อมรับฟัง
เรารู้สึกไม่สามารถเล่าปัญหาอะไรให้เพื่อนฟังได้ ไม่ใช่กลัวเพื่อนเอาไปพูดต่อ
แต่เราชอบปรึกษาตัวเอง ไม่พล่ามมาก มีอะไรเก็บไว้มากกว่า สมัยเรียน
.
.
.
อาจเป็นเพราะเราไม่เชื่อใจใครหรือเปล่า
หรือแค่เราโตขึ้น เลยรู้สึกไม่จำเป็นต้องมีเพื่อน มีอะไรไม่เห็นต้องให้เพื่อนรับรู้ ไม่ต้องแชร์กันทุกเรื่อง
สามารถจัดการปัญหานั้นได้เอง และถ้าเพื่อนอยากเล่าก็เล่าเอง เราอยากเล่าก็เล่าเอง
เคารพพื้นที่ส่วนตัวของกันและกัน
ปล การปรึกษาปัยหาชีวิต จะปรึกษา รวมทั้งเล่า ให้ครอบครัว และเพื่อนสนิทฟังเท่านั้น
แต่แค่เดี๋ยวนี้ ไม่ได้มีเพื่อนเข้ามาเกี่ยวข้องในปัญหาชีวิตหนักๆค่ะ