เราชื่อบีน่ะ เรามีแฟนอยู่1คนมันชื่อพี เดี่ยวจะย้อนกลับไปมื่อปีที่แล้วให้ฟังน้ะ
เมื่อปีที่แล้วเราได้รู้จักกับะชายคนนึงเขาเป้นเพื่อนของเพื่อน(แต่เราเคยเรียนโรงเรียนเดี่ยวกันมาตั้งแต่ม.ต้นเคยเห้นหน้าพอผ่านๆ) เราได้รุ้จักกันผ่านเพื่อนของเราอีกที แต่ตอนนั้นเราก้ไม่ได้คิดว่าจะเอาเขามาเป้นแฟน --' ที่เราอยากได้มาเป้นแฟนคือเพื่อนของเพื่อนเขาอีกที 55555 อยุ่มาวันนึงเราคิดสนุกเราก้เลยแซวพีไปว่า "เดี่ยวคืนนนี้เราโทรหาน้ะ" พีตอบว่า "มีเบอแล้วหรอ" เราก้ตอบว่า"ยัง" พีก้บอกว่าให้เราเอาโทรสับมาให้เดี่ยวเอาเบอให้ ไอ้เราก้ไม่ได้คิดจริงจังอะไรเราก้เลยเอาโทรสับไปให้เขา แล้วพีก้เอาเบอให้เรา ตั้งแต่นั้นเราก้โทหาพี นานๆครั้ง และก้บ่อยขึ้นเลื่อยๆ จากที่ไม่ได้คิดอะไร จนระยะเวลาผ่านมา 6 เดือนเราถึงตัดสิ้นใจถามเขาว่าตอนนี้เราเป้นอะไรกัน เขาก้เงียบไปสักพัก เขาตั้งสติได้เขาเลยขอเราคบ เราก้ตอบตกลงคบกัน #ที่พีคสุดคือเขาบอกว่าชอบเราตั้งแต่ยุม.ต้น รร เก่าแล้ว 555555 แล้วเราสองคนก้ไปมาหาสุกันตามปกติ พ่อและแม่ของเราทั้งสองฝ่ายรับรู้ พ่อแม่ต่างฝ่ายต่างโอเคซึ่งกันล้ะกัน เราโทหาเขาประจำ บ้างครั้งกเปลี่ยนกันโทร อยุ่มาวันนึงแม่เรามาเห้นว่าเรานอนด้วยกัน แม่เราเลยจับเราทั้งสองคนหมั้นกัน ตั้งแต่วันที่เราหมั้นกันเป้นต้นมา เราโทหาเขาเขาก้ไม่ค่อยอยากจะรับสาย เขาไม่โท ไม่ไลน์ ไม่ทักเฟสมาเลย ถ้าวันไหนเขารับโทรสับน้ำเสียงเขาก้ไม่พอใจ เหมือนไม่อยากคุยด้วย นัดวันยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ช่วงแรกๆเรานอนร้องไห้ทุกวันเราเคียดมาเราไม่เคยสถานะการณ์แบบนี้มาก่อน เราบอกเลยว่าตอนนั้นเราไม่โอเคมากกกกกกกกก ออกไปเที่ยวบ่อยมาก เกือบทุกคืนจากคนไม่ค่อยเที่ยวไม่ค่อยดื่มก้กลายเป้นคนเที่ยวคนดื่ม มียุวันนึงแม่เราพุดมา ถ้าไม่รักตัวเองแล้วเขาจะรักเองได้ยังไง เราร้องไห้ไปกอดแม่เราตอนนั้นเป้นความรุ้สึกที่โล่งมากกกกกกก เหมือนยกภูเขาออกจากอก ตั้งแต่วันนั้นมาเราก้หันมารักตัวเองมากขึ้นรักแม่รักพ่อ ไปเที่ยวน้อยลงดื่มน้อยลง ทำใจสักพักใหญ่ แล้วทุกวันมันก้ดีขึ้นเรื่อยๆ มันเริ่มโอเคขึ้น จากคนที่รักคนอื่นมากกว่าตัวเองก้รักตัวเองมากขึ้น แต่ก้มีบ้างน่ะที่แอบน้อยใจว่าเขาไม่สนใจเรา มันก้ทำได้แค่น้อยใจแค่นั้น ^^ ระยะเวลาที่เขาเป้นแบบนี้ได้ 5-6 เดือนแล้วที่เราสองคนคุยกันน้อยลง (ที่ตั้งกท.นี้อยากแค่เล่าสุ้กันฟัง) ปล.เรื่องมันยาวกว่านี้แต่เล่าได้แค่นี้ #ขอบคุนที่เข้ามาอ่านค้ะ
แฟนทำตัวห่าง ไม่เหมือนเดิมทำยังไงดี
เมื่อปีที่แล้วเราได้รู้จักกับะชายคนนึงเขาเป้นเพื่อนของเพื่อน(แต่เราเคยเรียนโรงเรียนเดี่ยวกันมาตั้งแต่ม.ต้นเคยเห้นหน้าพอผ่านๆ) เราได้รุ้จักกันผ่านเพื่อนของเราอีกที แต่ตอนนั้นเราก้ไม่ได้คิดว่าจะเอาเขามาเป้นแฟน --' ที่เราอยากได้มาเป้นแฟนคือเพื่อนของเพื่อนเขาอีกที 55555 อยุ่มาวันนึงเราคิดสนุกเราก้เลยแซวพีไปว่า "เดี่ยวคืนนนี้เราโทรหาน้ะ" พีตอบว่า "มีเบอแล้วหรอ" เราก้ตอบว่า"ยัง" พีก้บอกว่าให้เราเอาโทรสับมาให้เดี่ยวเอาเบอให้ ไอ้เราก้ไม่ได้คิดจริงจังอะไรเราก้เลยเอาโทรสับไปให้เขา แล้วพีก้เอาเบอให้เรา ตั้งแต่นั้นเราก้โทหาพี นานๆครั้ง และก้บ่อยขึ้นเลื่อยๆ จากที่ไม่ได้คิดอะไร จนระยะเวลาผ่านมา 6 เดือนเราถึงตัดสิ้นใจถามเขาว่าตอนนี้เราเป้นอะไรกัน เขาก้เงียบไปสักพัก เขาตั้งสติได้เขาเลยขอเราคบ เราก้ตอบตกลงคบกัน #ที่พีคสุดคือเขาบอกว่าชอบเราตั้งแต่ยุม.ต้น รร เก่าแล้ว 555555 แล้วเราสองคนก้ไปมาหาสุกันตามปกติ พ่อและแม่ของเราทั้งสองฝ่ายรับรู้ พ่อแม่ต่างฝ่ายต่างโอเคซึ่งกันล้ะกัน เราโทหาเขาประจำ บ้างครั้งกเปลี่ยนกันโทร อยุ่มาวันนึงแม่เรามาเห้นว่าเรานอนด้วยกัน แม่เราเลยจับเราทั้งสองคนหมั้นกัน ตั้งแต่วันที่เราหมั้นกันเป้นต้นมา เราโทหาเขาเขาก้ไม่ค่อยอยากจะรับสาย เขาไม่โท ไม่ไลน์ ไม่ทักเฟสมาเลย ถ้าวันไหนเขารับโทรสับน้ำเสียงเขาก้ไม่พอใจ เหมือนไม่อยากคุยด้วย นัดวันยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ช่วงแรกๆเรานอนร้องไห้ทุกวันเราเคียดมาเราไม่เคยสถานะการณ์แบบนี้มาก่อน เราบอกเลยว่าตอนนั้นเราไม่โอเคมากกกกกกกกก ออกไปเที่ยวบ่อยมาก เกือบทุกคืนจากคนไม่ค่อยเที่ยวไม่ค่อยดื่มก้กลายเป้นคนเที่ยวคนดื่ม มียุวันนึงแม่เราพุดมา ถ้าไม่รักตัวเองแล้วเขาจะรักเองได้ยังไง เราร้องไห้ไปกอดแม่เราตอนนั้นเป้นความรุ้สึกที่โล่งมากกกกกกก เหมือนยกภูเขาออกจากอก ตั้งแต่วันนั้นมาเราก้หันมารักตัวเองมากขึ้นรักแม่รักพ่อ ไปเที่ยวน้อยลงดื่มน้อยลง ทำใจสักพักใหญ่ แล้วทุกวันมันก้ดีขึ้นเรื่อยๆ มันเริ่มโอเคขึ้น จากคนที่รักคนอื่นมากกว่าตัวเองก้รักตัวเองมากขึ้น แต่ก้มีบ้างน่ะที่แอบน้อยใจว่าเขาไม่สนใจเรา มันก้ทำได้แค่น้อยใจแค่นั้น ^^ ระยะเวลาที่เขาเป้นแบบนี้ได้ 5-6 เดือนแล้วที่เราสองคนคุยกันน้อยลง (ที่ตั้งกท.นี้อยากแค่เล่าสุ้กันฟัง) ปล.เรื่องมันยาวกว่านี้แต่เล่าได้แค่นี้ #ขอบคุนที่เข้ามาอ่านค้ะ