สวัสดีค่ะ..กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกน่ะค่ะ
คืออยากจะปรึกษา+หากำลังใจ
คือเราประสบปัญหาครอบครัวมาตั้งแต่เด็กพ่อแยกทางกัน ตอนเราอายุ13ปี เราอยู่ห้องเช่าเล็กที่มีเรากับน้องสาวอยู่กันสองคน มียายมาดูแลบางเวลาค่ะ เราไม่คิดว่าเราขาดความรักเลยนะค่ะตอนนั้นเพราะยังเด็ก
เราต่อสู้ดิ้นรนจนเราจบ ม.3 เราหาเลี้ยงตัวเองทำงานโรงงานทำ
(ไม่ขอบรรยายความลำบากเพราะมันมากมายจริงๆ)
จนเราเอาอายุ18ปีเราได้เจอ ผู้ชาย คนนึงเข้ามาจีบเราเค้าเป็นผู้ใหญ่เค้าอายุมากกว่าเรา20กว่าปี เราก็ชอบเค้าเพราะเราคิดว่าเค้าเป็นผู้ใหญ่แล้วน่าจะอบอุ่นและดูแลเราได้...ทุกอย่างเหมือนจะดีแต่ไม่ได้ง่ายแม่เค้าไม่ชอบเราเรื่องนี้เราไม่แคร์เพราะชีวิตคู่มันมีแค่สองคน..เราคบกับเค้าได้2ปีด้วยความที่เค้าอายุเยอะแล้วเค้าอยากมีลูกเราก็ตามใจเค้าลูกคลองแล้วมาแต่งงานกันเพราะอยากให้ลูกอยู่ในงานแต่งงาน(เค้าว่างั้น)
แต่พอคลองลูกเรากะเค้าทะเลาะกันหนักมากทุกวัน เค้าตบตีเรา เราแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำเค้าได้ยินเสียงเราร้องไห้ก็ ตามไปตบตีเราในห้องน้ำต่ออีก กระทืบเราต่อหน้าลูก
ให้แม่เค้าอุ้มลูกเราไว้แล้วเค้าก็ตบตีเรา
ไร่เราออกจากบ้านเค้า
แต่เราก็น่าด้านน่าทนไม่ไปไหน
ลูกอยู่ไหนเราอยู่นั้นเราไม่มีที่ไป เราไม่มีบ้านให้กลับ เราลาออกจากเค้า มาเลี้ยงลูก เงินเก็บก็ใช้จ่ายในบ้านจนหมด เราไม่มีอะไรเลย เราไม่มีบ้านให้กลับ
เราได้แต่บอกตัวเอง
อดทนนะ อดทน เพื่อตัวเองเพื่อลูกเรายังเลี้ยงตัวเองและลูกไม่ได้ แต่เมื่อลูกโตแล้วแล้วเราทำงานเลี้งดูลูกได้เมื่อไหร่ไม่ต้องไร่เราก็ไป
ไม่มีบ้านให้กลับ
คืออยากจะปรึกษา+หากำลังใจ
คือเราประสบปัญหาครอบครัวมาตั้งแต่เด็กพ่อแยกทางกัน ตอนเราอายุ13ปี เราอยู่ห้องเช่าเล็กที่มีเรากับน้องสาวอยู่กันสองคน มียายมาดูแลบางเวลาค่ะ เราไม่คิดว่าเราขาดความรักเลยนะค่ะตอนนั้นเพราะยังเด็ก
เราต่อสู้ดิ้นรนจนเราจบ ม.3 เราหาเลี้ยงตัวเองทำงานโรงงานทำ
(ไม่ขอบรรยายความลำบากเพราะมันมากมายจริงๆ)
จนเราเอาอายุ18ปีเราได้เจอ ผู้ชาย คนนึงเข้ามาจีบเราเค้าเป็นผู้ใหญ่เค้าอายุมากกว่าเรา20กว่าปี เราก็ชอบเค้าเพราะเราคิดว่าเค้าเป็นผู้ใหญ่แล้วน่าจะอบอุ่นและดูแลเราได้...ทุกอย่างเหมือนจะดีแต่ไม่ได้ง่ายแม่เค้าไม่ชอบเราเรื่องนี้เราไม่แคร์เพราะชีวิตคู่มันมีแค่สองคน..เราคบกับเค้าได้2ปีด้วยความที่เค้าอายุเยอะแล้วเค้าอยากมีลูกเราก็ตามใจเค้าลูกคลองแล้วมาแต่งงานกันเพราะอยากให้ลูกอยู่ในงานแต่งงาน(เค้าว่างั้น)
แต่พอคลองลูกเรากะเค้าทะเลาะกันหนักมากทุกวัน เค้าตบตีเรา เราแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำเค้าได้ยินเสียงเราร้องไห้ก็ ตามไปตบตีเราในห้องน้ำต่ออีก กระทืบเราต่อหน้าลูก
ให้แม่เค้าอุ้มลูกเราไว้แล้วเค้าก็ตบตีเรา
ไร่เราออกจากบ้านเค้า
แต่เราก็น่าด้านน่าทนไม่ไปไหน
ลูกอยู่ไหนเราอยู่นั้นเราไม่มีที่ไป เราไม่มีบ้านให้กลับ เราลาออกจากเค้า มาเลี้ยงลูก เงินเก็บก็ใช้จ่ายในบ้านจนหมด เราไม่มีอะไรเลย เราไม่มีบ้านให้กลับ
เราได้แต่บอกตัวเอง
อดทนนะ อดทน เพื่อตัวเองเพื่อลูกเรายังเลี้ยงตัวเองและลูกไม่ได้ แต่เมื่อลูกโตแล้วแล้วเราทำงานเลี้งดูลูกได้เมื่อไหร่ไม่ต้องไร่เราก็ไป