วันนี้เมื่อ 1 ปีก่อน ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาทักผม และขอคำปรึกษา
ผมก็ได้ให้คำปรึกษาเธอไปแบบปกติของผม แต่มันมากกว่าคนอื่น
ตรงที่เราคุยและชอบอะไรคล้ายๆกัน หลังจากวันนั้นเราก็คุยกัน
เรื่อยๆผ่านทาง Chat เราไม่เคยโทรหากันจนกระทั่งเวลาผ่านไป
2 เดือน เราก็ได้คุยกันผ่านทางโทรศัพท์และหลังจากนั้น เราก็ได้คุย
และรู้เรื่องของเราทั้งสองคนมากขึ้น ทุกครั้งที่ผม Chat หรือคุยกับเธอ
ผมมีความสุขผมมองเธอเหมือนเป็นเพื่อนคนนึงมาตลอดจนกระทั่ง
เราทั้งสองคนชอบกัน ก็ตกลงที่จะลองคุยกันดู เธอเป็นผู้หญิงที่รู้ใจ
ผมไปซ่ะทุกเรื่อง ถึงแม้บ้างเรื่องเธอจะมั่วก็เถอะแต่ผมก็ไม่ว่าอะไร
เราไม่ได้ไปเที่ยวไหนกันมาก แต่เราชอบเหมือนๆกันคือเราชอบกิน
ในช่วงนั้นเองน้ำหนักก็เพิ่มเป็นเงาตามตัว....อาเมนนนนนนนนนนน
เพราะเธอชอบกินแต่เธอกินเยอะไม่ได้ นั่นแหละครับที่มาของน้ำหนักผม
แต่ผมก็มีความสุข และเมื่อเวลาที่เธอยิ้ม มันเป็นอะไรที่ละลายใจมากๆ
ถึงแม้เธอบอกว่าก็ยิ้มปกติ แต่สำหรับผมความรู้สึกที่มันได้จากลอยยิ้ม
ของเธอมันมากว่านั้น แต่แล้วเรื่องของเราก็จบลงด้วยความผิดที่ผม
เป็นผู้กระทำเอง ในระยะเวลาสั้นเพิ่งไม่กี่เดือน ผมถามใจตัวเองเสมอ
ว่าในเวลาที่ผ่านมาทุกการกระทำของเธอ โกรธ หึง เคือง น้อยใจ
แต่เธอบอกว่าเธอไม่รักผมเลย แต่กลับกลายเป็นว่า ผม...รักเธอรึป่าว
หลังจากนั้นเองความสัมพันธ์ของเรามันก็จบลง เพราะความงี่เง่าของ
ผมเอง และหายไปจากชีวิตผม หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาก 8 เดือนได้
ผมก็ยังไม่ลืมเธอเลย แต่ก็หวังให้เธอสบาย และได้สมหวัง
กับคนที่เธอต้องการมาตลอด
สายลมที่พัดผ่าน
ผมก็ได้ให้คำปรึกษาเธอไปแบบปกติของผม แต่มันมากกว่าคนอื่น
ตรงที่เราคุยและชอบอะไรคล้ายๆกัน หลังจากวันนั้นเราก็คุยกัน
เรื่อยๆผ่านทาง Chat เราไม่เคยโทรหากันจนกระทั่งเวลาผ่านไป
2 เดือน เราก็ได้คุยกันผ่านทางโทรศัพท์และหลังจากนั้น เราก็ได้คุย
และรู้เรื่องของเราทั้งสองคนมากขึ้น ทุกครั้งที่ผม Chat หรือคุยกับเธอ
ผมมีความสุขผมมองเธอเหมือนเป็นเพื่อนคนนึงมาตลอดจนกระทั่ง
เราทั้งสองคนชอบกัน ก็ตกลงที่จะลองคุยกันดู เธอเป็นผู้หญิงที่รู้ใจ
ผมไปซ่ะทุกเรื่อง ถึงแม้บ้างเรื่องเธอจะมั่วก็เถอะแต่ผมก็ไม่ว่าอะไร
เราไม่ได้ไปเที่ยวไหนกันมาก แต่เราชอบเหมือนๆกันคือเราชอบกิน
ในช่วงนั้นเองน้ำหนักก็เพิ่มเป็นเงาตามตัว....อาเมนนนนนนนนนนน
เพราะเธอชอบกินแต่เธอกินเยอะไม่ได้ นั่นแหละครับที่มาของน้ำหนักผม
แต่ผมก็มีความสุข และเมื่อเวลาที่เธอยิ้ม มันเป็นอะไรที่ละลายใจมากๆ
ถึงแม้เธอบอกว่าก็ยิ้มปกติ แต่สำหรับผมความรู้สึกที่มันได้จากลอยยิ้ม
ของเธอมันมากว่านั้น แต่แล้วเรื่องของเราก็จบลงด้วยความผิดที่ผม
เป็นผู้กระทำเอง ในระยะเวลาสั้นเพิ่งไม่กี่เดือน ผมถามใจตัวเองเสมอ
ว่าในเวลาที่ผ่านมาทุกการกระทำของเธอ โกรธ หึง เคือง น้อยใจ
แต่เธอบอกว่าเธอไม่รักผมเลย แต่กลับกลายเป็นว่า ผม...รักเธอรึป่าว
หลังจากนั้นเองความสัมพันธ์ของเรามันก็จบลง เพราะความงี่เง่าของ
ผมเอง และหายไปจากชีวิตผม หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาก 8 เดือนได้
ผมก็ยังไม่ลืมเธอเลย แต่ก็หวังให้เธอสบาย และได้สมหวัง
กับคนที่เธอต้องการมาตลอด