สวัสดีครับ มาพร้อมตอนที่ 5 ครับ หวังว่าจะมีนักอ่านสนใจลิ้มลองงานเขียนนี้บ้างนะครับ
เรื่องเริ่มดำเนินมาถึงตอนที่ 5 แล้วก็จะลงต่อเรื่อยๆครับ
ปล.ตอนนี้ล่าสุดมีถึงตอนที่ 15 ได้ละครับ จะทยอยลงเรื่อย
บทนำ
http://pantip.com/topic/30963022
บทที่ 1
http://pantip.com/topic/30965255
บทที่ 2
http://pantip.com/topic/30984924
บทที่ 3
http://pantip.com/topic/35602812
บทที่ 4
http://pantip.com/topic/35610085?
ยังดีที่มีเพื่อนคุย
เหมือนจะกึ่งกลับกึ่งตื่น หนูแยกไม่ออกว่าที่กำลังนั่งอยู่ตอนนี้คือความฝันหรือความเป็นจริง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะดังเป็นจังหวะทำให้หนูสงสัยว่าใครกันที่อยู่ห้องข้าง ห้องที่หนูอยู่เป็นห้องที่ไม่กว้างมากนัก ตัวเล็กๆแบบหนูกลิ้งไปมาบนพื้นสามสี่ตลบก็สุดทางแล้ว เสียงดังก๊อกๆจึงได้ยินอย่างชัดเจนและทำให้หนูสงสัยว่าคือเสียงอะไร ว่าแล้วก็เอาหูแนบผนังห้องก่อนจะเคาะกลับไป
“ค่ะ ใครคะ ?” เนอิน่าถามเสียงอ่อย
“...เธอเป็นใคร” เสียงเด็กผู้ชายตอบกลับมา
“สะ สวัสดีค่ะ หนูชื่อเนอิน่า เพิ่งถูกพามาที่นี่ค่ะ”
“...”
“ค่ะ คุณชื่ออะไรคะ ?”
“...”
เสียงเงียบไปแล้ว หรือว่าเขาไม่อยากคุยกับหนูนะ หรือว่ากลัวผู้คุมจะได้ยินแล้วจะโดนตีอีก
“ได้ยินฉันไหม ?”
เสียงถามตอบกลับมาทำให้เนอิน่ารู้แล้วว่าอีกฝั่งมีคนอยู่ด้วย
“ได้ยินค่ะ”
“เธอได้ยินสินะ ไม่ต้องห่วง เวลานี้ไม่มีใครมาแถวนี้หรอก”
“รู้ได้ยังไงคะ ?”
“...ฉันถูกขังอยู่ที่นี่มานานน่ะ”
“สะ...เสียใจด้วยนะคะ”
“ขอบใจนะ แต่ตอนเช้าเธอก็คงจะถูกพาไปที่อื่นแล้วล่ะ”
เนอิน่านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ตอนเช้าคงถูกพาไปที่อื่นสินะ ทำไมชีวิตหนูถึงต้องถูกใครก็ไม่รู้มาบังคับเอาด้วย
“...รู้ไหมว่าที่นี่คืออะไร”
“มะ..ไม่รู้ค่ะ”
“...พวกค้ามนุษย์ไงล่ะ พวกมันจะพาตัวเด็กๆมาและนำไปขายต่อให้กับพวกที่ต้องการ”
“ค่ะ”
“...น้ำเสียงฟังดูดีจังเลยนะ”
“ก็ยังไงหนูก็ตัวคนเดียวอยู่แล้ว เหมือนเพิ่งจะคิดว่า ดิ้นรนไปก็เปล่าประโยชน์”
“...อายุ ?”
“คะ ?”
“อายุเท่าไหร่ ?”
“เจ็ดขวบค่ะ”
“อายุแค่นี้ปลงตกแล้วงั้นหรือ ฮ่าๆๆ ในรอบหลายปีเลยนะเนี่ย ความคิดเกินอายุไปไหมยัยหนูเอ๊ย !”
“แล้วคุณล่ะคะ อายุเท่าไหร่ ?” เนอิน่าทำแก้มป่องขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์
“ฉันสิบสาม”
อายุแก่กว่าหนูแค่ไม่กี่ปีเอง ทำเป็นหัวเราะเหมือนเป็นผู้ใหญ่ซะงั้น
“คุณชื่ออะไรล่ะคะ ?”
“...อิน อินที่มี ทอ รอ การันต์ (Intr)”
“คือ หนูยังอ่านหนังสือไม่คล่องน่ะค่ะ หนูไม่เข้าใจคำที่คุณบอกหรอก”
“...ฉันก็เหมือนกัน ก็แค่จำมาจากคนที่ตั้งชื่อให้น่ะ พร้อมทั้งคำอธิบายที่ไม่รู้ว่าจะบอกไปทำไมเหมือนกัน”
“คงจะมีความหมายอะไรมั้งคะ”
“นั่นสิ ว่าแต่ช่างเถอะ ไปไงมาไงถึงมาอยู่นี่ได้”
“หนูก็ไม่รู้ค่ะ”
“ไม่รู้นี่คือยังไง ?”
“ก็ถูกไล่ออกจากบ้าน ตามเด็กผู้ชายคนนึงมาเมืองนี้ โดนทิ้งไว้ที่โบสถ์ แล้วก็มาตื่นที่นี่ค่ะ”
“โอ๊ย...ฮ่าๆ นี่ยัยนาเดียยังไม่เลิกอีกหรือเนี่ย”
นาเดีย...ชื่อนี้หนูคุ้นหูมากเลย
“นาเดียที่ว่านี่คือ...”
“ยัยแม่ชีจอมปลอมที่ชอบลักเด็กมาขายยังไงล่ะ แค่ได้ยินว่าไปที่โบสถ์มา เธอเองก็คงเป็นหนึ่งในนั้นด้วยน่ะแหละ เหยี่อของยัยนาเดีย”
ใช่แล้ว ตอนที่โจแอนนาสอนหนังสือมีแม่ชีที่ชื่อนาเดียด้วยนี่นา คุ้นๆหูว่าโจแอนนาเคยเรียกให้มาช่วยงานสอนหนังสือเด็กๆ
“เธอนี่ก็ใช่เล่นนะ ระหกระเหินมาใช่ย่อยเลยนี่นา”
“น่ะ...หนูไม่มีที่พึ่งนี่ค่ะ”
“เหอะ ฉันจะบอกอะไรให้นะ โลกนี้น่ะมันโหดร้าย เหมือนฉันที่ต้องมาติดแหง็กอยู่นี่ไปไหนไม่ได้ จะสอนอะไรให้นะ ตัวเองเท่านั้นที่พึ่งได้ จะหวังให้ใครมาช่วยไม่ได้หรอกนะ”
“คุณเองแก่พอจะมาสอนหนูแล้วหรือคะ ?”
“ฮ่าๆ ยัยหนูนี่ยอกย้อนดีแฮะ ฉันชอบเธอนะฟังฉันให้ดี ถ้ามีโอกาสได้เจอหัวหน้าของที่นี่ฝากบอกอะไรมันหน่อย เจ้าฟรานซิสน่ะ”
“หนูไม่กล้าพูดอะไรกับเขาหรอกค่ะ”
“เชื่อฉันสิ ถ้าเธอพูดตอนที่กำลังจะถูกนำไปประมูลนะ เธอจะสบายแถมหลุดพ้นจากนรกนี้แน่ๆ”
“...พะ พูดว่าอะไรคะ ?”
“...เอาให้ดังๆเลยนะ ให้ทุกคนได้ยิน”
‘จากอินทร์ถึงฟรานซิส สักวันฉันจะบีบคอแกให้ตายคามือ’
เคี๊ยกๆๆ ฮ่าๆๆ ฮ่าาา………………………………...!
สิ้นคำพูดนั้นของอินทร์ เสียงหัวเราะของเขาช่างน่ากลัวและก้องกังวานดังไปทั่วทั้งห้องขังทุกห้องบนชั้นนี้ จนแม้แต่เนอิน่ายังรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาและเริ่มจะกลัวคนที่เธอพูดคุยด้วยซะแล้ว... คนเราเมื่อต้องเผชิญเรื่องร้ายๆมากมายก็จะเป็นแบบนี้หรือ
สักวันหนูจะกลายเป็นแบบนี้ไหมนะ ?
Resolve 5 เพื่อนยามค่ำคืน
สวัสดีครับ มาพร้อมตอนที่ 5 ครับ หวังว่าจะมีนักอ่านสนใจลิ้มลองงานเขียนนี้บ้างนะครับ
เรื่องเริ่มดำเนินมาถึงตอนที่ 5 แล้วก็จะลงต่อเรื่อยๆครับ
ปล.ตอนนี้ล่าสุดมีถึงตอนที่ 15 ได้ละครับ จะทยอยลงเรื่อย
บทนำ http://pantip.com/topic/30963022
บทที่ 1 http://pantip.com/topic/30965255
บทที่ 2 http://pantip.com/topic/30984924
บทที่ 3 http://pantip.com/topic/35602812
บทที่ 4 http://pantip.com/topic/35610085?
ยังดีที่มีเพื่อนคุย
เหมือนจะกึ่งกลับกึ่งตื่น หนูแยกไม่ออกว่าที่กำลังนั่งอยู่ตอนนี้คือความฝันหรือความเป็นจริง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะดังเป็นจังหวะทำให้หนูสงสัยว่าใครกันที่อยู่ห้องข้าง ห้องที่หนูอยู่เป็นห้องที่ไม่กว้างมากนัก ตัวเล็กๆแบบหนูกลิ้งไปมาบนพื้นสามสี่ตลบก็สุดทางแล้ว เสียงดังก๊อกๆจึงได้ยินอย่างชัดเจนและทำให้หนูสงสัยว่าคือเสียงอะไร ว่าแล้วก็เอาหูแนบผนังห้องก่อนจะเคาะกลับไป
“ค่ะ ใครคะ ?” เนอิน่าถามเสียงอ่อย
“...เธอเป็นใคร” เสียงเด็กผู้ชายตอบกลับมา
“สะ สวัสดีค่ะ หนูชื่อเนอิน่า เพิ่งถูกพามาที่นี่ค่ะ”
“...”
“ค่ะ คุณชื่ออะไรคะ ?”
“...”
เสียงเงียบไปแล้ว หรือว่าเขาไม่อยากคุยกับหนูนะ หรือว่ากลัวผู้คุมจะได้ยินแล้วจะโดนตีอีก
“ได้ยินฉันไหม ?”
เสียงถามตอบกลับมาทำให้เนอิน่ารู้แล้วว่าอีกฝั่งมีคนอยู่ด้วย
“ได้ยินค่ะ”
“เธอได้ยินสินะ ไม่ต้องห่วง เวลานี้ไม่มีใครมาแถวนี้หรอก”
“รู้ได้ยังไงคะ ?”
“...ฉันถูกขังอยู่ที่นี่มานานน่ะ”
“สะ...เสียใจด้วยนะคะ”
“ขอบใจนะ แต่ตอนเช้าเธอก็คงจะถูกพาไปที่อื่นแล้วล่ะ”
เนอิน่านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ตอนเช้าคงถูกพาไปที่อื่นสินะ ทำไมชีวิตหนูถึงต้องถูกใครก็ไม่รู้มาบังคับเอาด้วย
“...รู้ไหมว่าที่นี่คืออะไร”
“มะ..ไม่รู้ค่ะ”
“...พวกค้ามนุษย์ไงล่ะ พวกมันจะพาตัวเด็กๆมาและนำไปขายต่อให้กับพวกที่ต้องการ”
“ค่ะ”
“...น้ำเสียงฟังดูดีจังเลยนะ”
“ก็ยังไงหนูก็ตัวคนเดียวอยู่แล้ว เหมือนเพิ่งจะคิดว่า ดิ้นรนไปก็เปล่าประโยชน์”
“...อายุ ?”
“คะ ?”
“อายุเท่าไหร่ ?”
“เจ็ดขวบค่ะ”
“อายุแค่นี้ปลงตกแล้วงั้นหรือ ฮ่าๆๆ ในรอบหลายปีเลยนะเนี่ย ความคิดเกินอายุไปไหมยัยหนูเอ๊ย !”
“แล้วคุณล่ะคะ อายุเท่าไหร่ ?” เนอิน่าทำแก้มป่องขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์
“ฉันสิบสาม”
อายุแก่กว่าหนูแค่ไม่กี่ปีเอง ทำเป็นหัวเราะเหมือนเป็นผู้ใหญ่ซะงั้น
“คุณชื่ออะไรล่ะคะ ?”
“...อิน อินที่มี ทอ รอ การันต์ (Intr)”
“คือ หนูยังอ่านหนังสือไม่คล่องน่ะค่ะ หนูไม่เข้าใจคำที่คุณบอกหรอก”
“...ฉันก็เหมือนกัน ก็แค่จำมาจากคนที่ตั้งชื่อให้น่ะ พร้อมทั้งคำอธิบายที่ไม่รู้ว่าจะบอกไปทำไมเหมือนกัน”
“คงจะมีความหมายอะไรมั้งคะ”
“นั่นสิ ว่าแต่ช่างเถอะ ไปไงมาไงถึงมาอยู่นี่ได้”
“หนูก็ไม่รู้ค่ะ”
“ไม่รู้นี่คือยังไง ?”
“ก็ถูกไล่ออกจากบ้าน ตามเด็กผู้ชายคนนึงมาเมืองนี้ โดนทิ้งไว้ที่โบสถ์ แล้วก็มาตื่นที่นี่ค่ะ”
“โอ๊ย...ฮ่าๆ นี่ยัยนาเดียยังไม่เลิกอีกหรือเนี่ย”
นาเดีย...ชื่อนี้หนูคุ้นหูมากเลย
“นาเดียที่ว่านี่คือ...”
“ยัยแม่ชีจอมปลอมที่ชอบลักเด็กมาขายยังไงล่ะ แค่ได้ยินว่าไปที่โบสถ์มา เธอเองก็คงเป็นหนึ่งในนั้นด้วยน่ะแหละ เหยี่อของยัยนาเดีย”
ใช่แล้ว ตอนที่โจแอนนาสอนหนังสือมีแม่ชีที่ชื่อนาเดียด้วยนี่นา คุ้นๆหูว่าโจแอนนาเคยเรียกให้มาช่วยงานสอนหนังสือเด็กๆ
“เธอนี่ก็ใช่เล่นนะ ระหกระเหินมาใช่ย่อยเลยนี่นา”
“น่ะ...หนูไม่มีที่พึ่งนี่ค่ะ”
“เหอะ ฉันจะบอกอะไรให้นะ โลกนี้น่ะมันโหดร้าย เหมือนฉันที่ต้องมาติดแหง็กอยู่นี่ไปไหนไม่ได้ จะสอนอะไรให้นะ ตัวเองเท่านั้นที่พึ่งได้ จะหวังให้ใครมาช่วยไม่ได้หรอกนะ”
“คุณเองแก่พอจะมาสอนหนูแล้วหรือคะ ?”
“ฮ่าๆ ยัยหนูนี่ยอกย้อนดีแฮะ ฉันชอบเธอนะฟังฉันให้ดี ถ้ามีโอกาสได้เจอหัวหน้าของที่นี่ฝากบอกอะไรมันหน่อย เจ้าฟรานซิสน่ะ”
“หนูไม่กล้าพูดอะไรกับเขาหรอกค่ะ”
“เชื่อฉันสิ ถ้าเธอพูดตอนที่กำลังจะถูกนำไปประมูลนะ เธอจะสบายแถมหลุดพ้นจากนรกนี้แน่ๆ”
“...พะ พูดว่าอะไรคะ ?”
“...เอาให้ดังๆเลยนะ ให้ทุกคนได้ยิน”
‘จากอินทร์ถึงฟรานซิส สักวันฉันจะบีบคอแกให้ตายคามือ’
เคี๊ยกๆๆ ฮ่าๆๆ ฮ่าาา………………………………...!
สิ้นคำพูดนั้นของอินทร์ เสียงหัวเราะของเขาช่างน่ากลัวและก้องกังวานดังไปทั่วทั้งห้องขังทุกห้องบนชั้นนี้ จนแม้แต่เนอิน่ายังรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาและเริ่มจะกลัวคนที่เธอพูดคุยด้วยซะแล้ว... คนเราเมื่อต้องเผชิญเรื่องร้ายๆมากมายก็จะเป็นแบบนี้หรือ
สักวันหนูจะกลายเป็นแบบนี้ไหมนะ ?