กระทู้นี้มีสปอยล์นะคะ บอกไว้สำหรับผู้ที่ยังไม่เคยอ่านหรือยังอ่านไม่จบนะคะ
เราอยากให้รพินทร์กับคณะเดินทางและจักราชได้ปะทะกับนางวาชิกามากๆเลยอ่ะ คือตอนอ่านเล่มแรกไพรมหากาฬ ที่รพินทร์อ่านลายแทงของมังมหานรธาให้เชษฐา ดาริน และไชยยันต์ฟัง มีบอกถึงนางแม่มดวาชิกาที่ใช้มารยาล่อลวงทรยศมังมหานรธาจนเอาชีวิตไม่รอด และท้ายที่สุดได้บอกว่าให้สังหารนางแม่มดวาชิกาให้ด้วยเพื่อเป็นการแก้แค้นต่อดวงวิญญาณข้าพเจ้า ตอนนั้นเราอ่านแบบเอามือทาบทรวงอก ว๊าย ตายแล้วว ตายแล้วว นางแม่มดวาชิกานี่ต้องเป็นตัวร้ายเบอร์หนึ่งของเรื่องนี้ที่ตัวเอกของเรื่องต้องไปปะทะและแก้แค้นแทนมังมหานรธาเมื่อไปถึงเทือกเขาพระศิวะแน่ๆ ตอนนั้นอ่านต่ออย่างใจจดใจจ่อ
พอถึงเล่มแงซายจอมจักรา ก็ยิ่งได้รับรู้ถึงอำนาจของนางแม่มดวาชิกาที่ว่าเป็นเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ประจำมรกตนครมายาวนานและไม่มีใครรู้ว่านางอยู่มาตั้งแต่ยุคใด สมัยใด มีความเป็นพระแม่เจ้าที่คนนับถือ คอยปกป้องคุ้มครองมรกตนคร ตอนนั้นเราอ่านแบบเอามือทาบทรวงอก ว๊าย ตายแล้วว ตายแล้วว ตอนท้ายต้องมีการต่อสู้กันอย่างถึงพริกถึงขิงกับนางวาชิกาสักตั้งแน่ๆ
พอยิ่งอ่านไปก็พบว่า นางแม่มดวาชิกานี่เองที่เป็นตัวตั้งตัวตีล้มล้างราชวงศ์เทพ เป็นต้นเหตุให้พ่อแม่ของจักราชต้องตาย และนำเอาสิงหราคนทรยศขึ้นเป็นกษัตริย์แทน เพราะโกรธที่วิษณุพรหมนาถไม่ยอมทำเรื่องอุบาทว์ที่ตนขอคือกินเลือดสาวพรหมจารีแทนข้าวปลาอาหารทั่วไป แถมยังสามารถหยั่งรู้ทุกสิ่งตั้งแต่บอกที่ซ่อนของอนุชาและหนานอิน บอกถึงการมาของรพินทร์และคณะและการกลับมาของจักราชรวมถึงที่อยู่ของสาวพรหมจารีที่จะนำมาสังเวย และยังมีสกิลในการคอยบอกแนะนำสิ่งต่างๆแก่สิงหราโดยทางกระแสจิต ตอนนั้นเราอ่านแบบเอามือทาบทรวงอก ว๊าย ตายแล้วว ตายแล้วว คือยิ่งอ่านนางยิ่งร้ายดูทรงฤทธิ์มหิทธานุถาพมากๆเลยนะคะเนี่ย คือตอนนั้นภาพในหัวนี่ความร้ายและพลังประมาณลอร์ดโวลเดอมอร์แล้วอ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งตื่นเต้น ตอนท้ายต้องได้ปะทะกันรัวๆแน่
พอตอนท้ายสรุปไม่ได้ปะทะกันสักตั้ง นางนอนแน่นิ่งเฉยๆยอมให้จับลงมาเผา ไม่ต่อสู้ดิ้นรนใดใดทั้งสิ้น มีตื่นเต้นนิดหน่อยตอนโดนเลือดประจำเดือนที่ลุกมากรี๊ดนอกนั้นไม่มีอะไรเลยดูจบสิ้นง่ายมาก คืออยากให้ปะทะกันสักตั้งอ่ะค่ะ แบบมันตรัย เพราะความชั่วร้ายไม่ต่างกัน มันตรัยนี่ปะทะกันยาวนานมากแต่วาชิกาแบบดูดรอปมาก
เพื่อนๆคิดยังไงกันคะ เห็นต่างกันได้นะคะ
[เพชรพระอุมา]ใครอยากให้รพินทร์กับคณะเดินทางและแงซายได้ปะทะกับนางแม่มดวาชิกาสักตั้งบ้างคะ?
เราอยากให้รพินทร์กับคณะเดินทางและจักราชได้ปะทะกับนางวาชิกามากๆเลยอ่ะ คือตอนอ่านเล่มแรกไพรมหากาฬ ที่รพินทร์อ่านลายแทงของมังมหานรธาให้เชษฐา ดาริน และไชยยันต์ฟัง มีบอกถึงนางแม่มดวาชิกาที่ใช้มารยาล่อลวงทรยศมังมหานรธาจนเอาชีวิตไม่รอด และท้ายที่สุดได้บอกว่าให้สังหารนางแม่มดวาชิกาให้ด้วยเพื่อเป็นการแก้แค้นต่อดวงวิญญาณข้าพเจ้า ตอนนั้นเราอ่านแบบเอามือทาบทรวงอก ว๊าย ตายแล้วว ตายแล้วว นางแม่มดวาชิกานี่ต้องเป็นตัวร้ายเบอร์หนึ่งของเรื่องนี้ที่ตัวเอกของเรื่องต้องไปปะทะและแก้แค้นแทนมังมหานรธาเมื่อไปถึงเทือกเขาพระศิวะแน่ๆ ตอนนั้นอ่านต่ออย่างใจจดใจจ่อ
พอถึงเล่มแงซายจอมจักรา ก็ยิ่งได้รับรู้ถึงอำนาจของนางแม่มดวาชิกาที่ว่าเป็นเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ประจำมรกตนครมายาวนานและไม่มีใครรู้ว่านางอยู่มาตั้งแต่ยุคใด สมัยใด มีความเป็นพระแม่เจ้าที่คนนับถือ คอยปกป้องคุ้มครองมรกตนคร ตอนนั้นเราอ่านแบบเอามือทาบทรวงอก ว๊าย ตายแล้วว ตายแล้วว ตอนท้ายต้องมีการต่อสู้กันอย่างถึงพริกถึงขิงกับนางวาชิกาสักตั้งแน่ๆ
พอยิ่งอ่านไปก็พบว่า นางแม่มดวาชิกานี่เองที่เป็นตัวตั้งตัวตีล้มล้างราชวงศ์เทพ เป็นต้นเหตุให้พ่อแม่ของจักราชต้องตาย และนำเอาสิงหราคนทรยศขึ้นเป็นกษัตริย์แทน เพราะโกรธที่วิษณุพรหมนาถไม่ยอมทำเรื่องอุบาทว์ที่ตนขอคือกินเลือดสาวพรหมจารีแทนข้าวปลาอาหารทั่วไป แถมยังสามารถหยั่งรู้ทุกสิ่งตั้งแต่บอกที่ซ่อนของอนุชาและหนานอิน บอกถึงการมาของรพินทร์และคณะและการกลับมาของจักราชรวมถึงที่อยู่ของสาวพรหมจารีที่จะนำมาสังเวย และยังมีสกิลในการคอยบอกแนะนำสิ่งต่างๆแก่สิงหราโดยทางกระแสจิต ตอนนั้นเราอ่านแบบเอามือทาบทรวงอก ว๊าย ตายแล้วว ตายแล้วว คือยิ่งอ่านนางยิ่งร้ายดูทรงฤทธิ์มหิทธานุถาพมากๆเลยนะคะเนี่ย คือตอนนั้นภาพในหัวนี่ความร้ายและพลังประมาณลอร์ดโวลเดอมอร์แล้วอ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งตื่นเต้น ตอนท้ายต้องได้ปะทะกันรัวๆแน่
พอตอนท้ายสรุปไม่ได้ปะทะกันสักตั้ง นางนอนแน่นิ่งเฉยๆยอมให้จับลงมาเผา ไม่ต่อสู้ดิ้นรนใดใดทั้งสิ้น มีตื่นเต้นนิดหน่อยตอนโดนเลือดประจำเดือนที่ลุกมากรี๊ดนอกนั้นไม่มีอะไรเลยดูจบสิ้นง่ายมาก คืออยากให้ปะทะกันสักตั้งอ่ะค่ะ แบบมันตรัย เพราะความชั่วร้ายไม่ต่างกัน มันตรัยนี่ปะทะกันยาวนานมากแต่วาชิกาแบบดูดรอปมาก
เพื่อนๆคิดยังไงกันคะ เห็นต่างกันได้นะคะ