จริงๆสปอยออกตั้งแต่วันศุกร์แล้ว
แต่ติดภารกิจเยอะไปนิดเลยมาตั้งอีกทีวันอาทิตย์เลย 555
ใจจริงอยากตั้งชื่อตอนนี้ว่าความมั่นหน้าของลุงมากกว่า ถถถ
มีใครบางคนที่เราไม่ได้เห็นนานด้วยนะ อิอิ

มาต่อกันเลยนะคะ

เปิดตอนมาที่สถานที่เก็บภาชนะโลหะ อัลบะบรรยายถึงการวิธีการเข้าไปในวิหารศักดิ์สิทธิ์
เพราะถ้าเมื่ออัลบะได้แหวกเส้นทางเข้าไปในวิหาร แล้วเกิดล้มเหลวขึ้นมา
ซินแบดอาจต้องตาย แต่ซินแบดตอบกลับเพียงว่าไม่เป็นไร อัลบะยังคงอธิบายเพิ่มเติมอย่างละเอียดเกี่ยวกับการที่
ความจำเป็นในการใช้ภาชนะโลหะ (ประมาณว่าร่างกายของซินแบดไม่ได้เข้าไปด้วย หรือบางอย่างที่อาจเกิดผลกระทบ)
ซินแบดตอบรับเรียบๆอีกครั้ง จนอัลบะถึงกับสงสัยว่าทำไมซินถึงใจเย็นนัก



ซินแบดเองก็คิดเช่นเดียวกัน เขาอาจจะต้องตายแท้ๆแต่ในหัวกลับรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก

อัลบะพูดถึงทุกอย่างว่าที่เธอทำเธอมาตลอดก็เพื่อเวลานี้ จากนั้นเธอก็เริ่มต้นร่ายเวทย์
ซินแบดจับตาดู ถามกับตัวเองว่าทำไมถึงอยากไปวิหารศักดิ์สิทธิ์นัก



ณ ตอนนี้ ลุงเริ่มพูดคุยกับตัวเองยาวๆ = =

“ถ้าเราไปที่วิหารศักดิ์สิทธิ์นั่น เราก็จะสามารถช่วยโลกนี้ได้แน่ !”

ซินแบดสูญเสียทัศนวิสัยที่อยู่รอบตัวของเขา อะไรคือสิ่งที่ไร้สาระกันนะ สำหรับคนที่เป็นภาชนะของพระเจ้า

ใช่ ! ลุงได้คิดจริงๆว่าตัวเองนั้นเป็นภาชนะของพระเจ้า เป็นผู้กอบกู้…

ลุงยังคงถามต่อไป ว่าทำไมผู้คนถึงได้ต่อสู้กันทั้งๆที่เกลียดมันนัก?
ดังนั้น..เพื่อที่จะทำลายเหล่าโซ่ที่พันธการสิ่งนั้นไว้ทั้งหมด ควรจะเป็นหน้าที่ของภาชนะที่พิเศษ
ซึ่งภาชนะที่พิเศษนั่นก็คือตัวเขา หรือเป็นเพียงสิ่งที่ซินแบดคิด



ทั้งที่ความจริงตัวเขาเองก็เป็นเพียงแค่บุคคลที่ไม่อาจดำรงอยู่ได้ตลอดเช่นเดียวกับคนทั่วไป

ซินแบดคิดว่าเขาไม่ได้ต้องการที่จะเป็นคนจัดการ
อาลาดิน อาลีบาบาคุง เจ้าชายฮาคุริว เจ้าหญิงโคเกียคุ
บางทีพวกเขาเหล่านั้นอาจจะไม่ต่างกันกับเขา  ถ้าสงครามยังไม่หายไป
ผู้คนต้องใช้อยู่ชีวิตอยู่ต่อไปและโลกยังคงก้าวต่อไปข้างหน้า



ถ้างั้น ทำไมถึงต้องไปที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ล่ะ? ทั้งที่เขาต้องเสี่ยงถึงชีวิต และทุกสิ่งที่เขาสร้างมากับเหล่าพวกพ้อง

ทำไมเค้าต้องต่อสู้เพื่อทำในสิ่งที่ไม่มีใครต้องการ??

ซินแบดคว้าภาชนะโลหะแน่น ...อัลบะร่ายมนต์อย่างเอาเป็นเอาตาย



แสงสว่างเริ่มเปล่งออกมาจากไม้คฑาทะลุจากหลังคาไปยังท้องฟ้า อัลซาเมนทั้งหมดที่ถูกเรียกขึ้นมาถูกทำลายลงในรูปของตุ๊กตา

ซินแบดกล่าวขึ้นว่า บางทีสรุปแล้ว…สิ่งที่เขาพึมพำกับตัวเอง สิ่งที่เขาทำอย่างไม่คิดชีวิต…





จากนั้น ซินแบดได้พบกับอูโกะ อูโกะตะโกนห้ามว่าซินแบดทำไม่ได้หรอก แต่ซินแบดตอบกลับว่าทำได้แน่
ถ้าเป็นตัวเขา มันต้องไปได้สวยแน่นอน!!




ความรู้สึกหลังอ่าน

ลุงจะมั่นไปไหนนน มั่นได้อีก แต่สุดท้ายลุงก็ยอมรับกับตัวเองซะที
ว่าสิ่งที่ทำมาทั้งหมด มันก็แค่ความโลภของลุงเอง หึหึ
อยากเอามือไปหยิกแก้มบนหน้าหล่อของลุงเหลือเกิน = = นี่ผู้ชายอายุ 34+ จรึงรึ หน้าเด็กได้อีก 555555
นั่งเฝ้าน้องจูตอนแล้วตอนเล่า ยังไม่เจอซะที 5555 อาจารย์ลืมไปแล้วรึเปล่าคะ
ไม่ได้เจออูโกะนานเลย เห็นทีไรนึกว่านายอ. คราวนี้จะห้ามลุงไหวมั้ยเนี่ย
พกความมั่นมาเต็มขนาดนี้ = =

แอบสงสัยจินที่ลุงเอาเข้าไป จะว่าคุ้นมันก็คุ้น จะว่าไม่ค่อยคุ้นมันก็ไม่คุ้นแฮะ
เวเลฟอร์ใช่มั้ยหว่า (ใช่ชื้อนี้รึเปล่าที่คล้ายๆจิ้งจอกง่ะ)
ใครที่อ่านภาคเสริมของลุงพอบอกได้มั้ยอ่ะคะ ?



ใครเพิ่มเติมอะไรบอกได้เลยเน้อ