“ท้อได้… แต่อย่าถอย...”

“คุณจะแพ้อะไรก็แพ้ได้… แต่อย่าแพ้ใจตัวเอง...”

ครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกที่ได้สะพายเป้ออกเดินทางคนเดียว กล้าก็กล้า กลัวก็กลัว ในหัวมีคำถามมากมายที่ยังไม่ได้รับคำตอบแบบ มันจะเวิร์คหรอ จะไปคนเดียวได้หรอ จะหลงทางไหม ถ้าเกิดอะไรขึ้นใครจะช่วย อันตรายรอบด้าน ปล้น จี้ ข่มขืน บลาๆๆ แต่ก็นะ ตั๋วเครื่องบิน โรงแรม ก็จองไปเรียบร้อยละ จะเปลี่ยนใจก็ไม่ทันละ เสียดาย ก็เลยได้แบกเป้ไปแบบกล้าๆกลัวๆนั่นแหละ แต่พอไปถึงแล้วทุกอย่างมันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย ทั้งสนุก มีความสุข ตื่นเต้น ได้ใช้ความสามารถในการเอาตัวรอดออกทุกชนิดออกมา สมองได้ใช้งาน สารเอนโดฟินหลั่ง ฟินเวอรรรรรร์

หลังจากต่อเครื่องมาถึงปารีส เวลาประมาณ 1 ทุ่ม ก็เดินตามป้ายรถไฟไปเรื่อยๆ เดินทางเข้าเมืองปารีส เลือกไปลงสถานีที่ใกล้แม่น้ำแซนมากที่สุดเพราะได้จองตั๋วล่องเรือชมวิวแม่น้ำแซนยามค่ำคืนเอาไว้ แต่พอออกมาจากสถานีรถไฟก็งงๆ ไม่รู้ว่าทิศไหนเป็นทิศไหน พยายามใช้จมูกดมกลิ่นแม่น้ำ ใช้หูฟังเสียงน้ำไหล ใช้ตามองหาสะพาน ใช้กายสัมผัสไอน้ำ พยายามใช้จิตสัมผัส แต่ก็ไม่ได้เรื่อง (555) และแล้วก็ต้องใช้ท่าไม้ตาย ใช้ทักษะภาษาอังกฤษอันน้อยนิดที่มีอยู่ถามฝรั่งที่เดินผ่านมาพอดี “Where is here? ที่นี่ที่ไหน” พร้อมกางแผนที่ที่มีแจกฟรีที่สถานีรถไฟขึ้นมา “Here is London ที่นี่ คือลอนดอน(เมืองหลวงอังกฤษ)” แหมม บินมาฝรั่งเศส นั่งรถไฟออกมาถึงกลายเป็นลอนดอน คิดในใจ ตอนแรกนึกว่าฟังผิด และฝรั่งเขาก็พูดต่อว่า “I’m joking ฉันล้อเล่น” คนที่นี่ก็ตลกดีแฮะ แถมเฟรนลี่อีกตังหาก เขาคงเคยชินกับนักท่องเที่ยวหลงทางแล้วหละ เพราะนักท่องเที่ยวที่ปารีสเยอะมากกกกก ทีนี้เราก็เลยถามต่อไปว่าถ้าเราจะไปที่นี่เราจะต้องไปทางไหน โดยชี้ไปที่แผนที่ เขาก็เลยชี้บอกทางให้ไปทางโน้นนนน เดินไปประมาณ 10 นาที เกือบตกเรือซะแล้ว มาถึงท่าเรือตอนเรือกำลังจะออกพอดี โชคดีไป

วิวสองชายฝั่งแม่น้ำแซนเป็นอะไรที่ว้าววววมากกก สวยเวอร์วังอลังการ สะกดสายตานักเดินทางทุกคนได้อยู่หมัด อยากให้ทุกคนได้ไปเห็นด้วยตาของตัวเอง ไฟที่ประดับสะพานทุกสะพานที่เรือแล่นผ่าน ไฟประดับสถานที่สำคัญต่างๆตลอดสองชายฝั่ง กลุ่มวัยรุ่น วัยทำงาน นั่งชิวๆที่ริมน้ำ ดื่ม เล่น เต้น รำ มีเสียงเฮฮาครึกครื้นตลอดสองชายฝั่ง บ้างก็โบกมือทักทายนักท่องเที่ยว “คนอะไรจะชิวกันขนาดนี้ ก็คนปารีสนี่ไง”

ซวยละ! ถ่ายรูปเพลินตั้งแต่เช้าโทรศัพท์แบตจะหมด แบตสำรองก็ไม่มี กันเหนียวหยิบปากกาขึ้นมาจดชื่อโรงแรมใส่มือเอาไว้กะว่าถ้าพลาดแบตหมดยังไงก็ยังพอถามทางได้เพราะมีชื่อโรงแรมอยู่ หรือไม่ก็วิธีท้ายสุด สุดท้าย แท็กซี่ แต่ก็ยังโชคดีจนถึงโรงแรม แบตเหลือ 1% พอดี รอดตายไปอีกหนึ่งหน กว่าจะถึงโฮสเทล ทั้งลุ้น ทั้งเหนื่อย ทั้งสนุก ทั้งเพลีย อาบน้ำ รีบเข้านอน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ทำภารกิจออกสำรวจปารีสต่อไป…

The memories - บันทึกการเดินทาง
@ThememoriesTH [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้www.facebook.com/ThememoriesTH
ปล. เพื่อนๆสามารถเข้ามากดไลค์ ติดตามการเดินทาง คอมเม้น ติชม ได้เต็มที่ เพื่อนำไปพัฒนาเพจให้ดียิ่งขึ้น (หัดทำเพจครั้งแรกครับ)

หน้าหลัก : "ชีวิตเกิดมาทั้งที... ใช้ซะ..." [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/35603371