สวัสดีคะ ส่วนตัวของเล่าก่อนเลยว่า การแอบรักนี้เป็นชีวิตจิตใจของเราเลย เรามักจะแอบชอบฝ่ายชายก่อนมาโดยตลอด ไม่กล้าบอกได้แต่เก็บเอาไว้ในใจตั้งแต่เรียนมัธยมยันเข้ามหาลัย แอบชอบใครก็เก็บไว้ จนตอนนี้เริ่มทำงานมาได้ 1 ปีกว่าๆ ตอนเริ่มทำงานแรกๆแอบชอบผู้ชายคนนึง เขาทำงานใกล้ๆกับบริษัทที่เราทำงาน เรามักจะเจอเขาบ่อยๆแต่ก็ไม่ได้ทำความรู้จักอะไรกันมากมาย เราแอบมองเขามาประมาณ 3 เดือน แต่ก็ยังไม่ได้คิดจะจีบหรือทักอะไรจริงจัง จนมาวันนึงเรารู้จักกับเพื่อนในบริษัทเขา จนได้มีการติดต่อเป็นแม่สื่อให้ เราเองก็แอบหวังว่าอาจจะเป็นคนนี้ แรกๆเราก็คุยกันปกติ เรายอมรับนะว่า จีบเขาก่อน เราทุ่มเทมาก ทำทุกอย่าง พยายามจดจำรายละเอียดของเขา เขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เขาทำอะไร เวลาไหน เพื่อไม่ให้ไปรบกวนเขา มีการคุยไลน์ปกติ มีโทรไลน์คุยบ้าง มีหยอดมุขนิดหน่อย และก็มีการไปทานข้าวกันบ้าง จนพี่ที่ทำงานคิดแล้วว่าเรากับเขาต้องคบกันแน่ๆ 1 เดือนผ่านไป ก็ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย ก็คุยเหมือนเดิมทุกวัน จนผ่านมาเดือนที่ 2 เราเริ่มไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ เราชวนเขาไปเที่ยว เขาก็ปฏิเสธบ้างละ ไม่ว่างบ้างละ จนเราไม่แน่ใจ เลยถามไปตรงๆ เพราะเขาก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเราชอบ เราก็บอกชอบตั้งแต่แรก เพราะคิดจริงจังกับคนนี้ คำตอบที่ได้กลับมาคือ " เราคิดกับเธอแค่เพื่อน" จุกและเจ็บเลยคะ คุยกันมาเกือบ 2 เดือน คิดแค่เพื่อน ในใจเราก็บอก ทำไมไม่บอกเราให้เร็วกว่านี้ ผิดหวังและอกหักมาก ทั้งที่เราก็ทุ่มเทนะ หลังจากวันนั้นเราก็ยังดื้อคุยกะเขา ทักไปทุกวันเหมือนเดิม แต่สุดท้ายคำตอบก็เหมือนเดิม ได้แค่เพื่อน คือ อยากรู้จิตใจผู้ชายจริงๆคะ ถ้าคุณไม่ได้คิดจะชอบ คุณจะทนคุยกับคนๆนึงนานถึง 2 เดือนหรอคะ หรือ แก้เหงา ไม่มีใครคุยเลยคุยไปเรื่อยๆใช่มั้ยคะ แบบไม่มีสถานะ ก็คุยไปเรื่อยๆ แล้วผู้หญิงอย่างเราก็ชอบคิดไปเองอีก เห้ออ
แอบรักกับสถานะที่ไม่ได้คบ