สวัสดีครับ ครอบครัวผมมีพี่น้อง2คนรวมผม อีกคนเป็นพี่สาว
ผมเคยรู้สึกว่าแม่รักผมเมื่อนานมาแล้วสมัยม.ต้นได้มั้ง ตอนนี้ก็ม.6ละครับ ปกติพ่อก็รักพี่สาวมากกว่าผมอยู่แล้วครับไม่ว่าพี่จะเป็นยังไง
ผมก็โอเคแฟร์ๆกันไป พ่อไม่ค่อยรักอย่างน้อยก็มีแม่
ทำไมครับ ทำไม (อันนี้ไม่ได้โกรธพี่สาวเลยนะครับแค่น้อยใจ) กับพี่สาวที่มีนิสัยแย่ๆ ตั้งแต่ม.ต้น ทำมาหมดขโมยเงิน หนีเที่ยว อารมณ์รุนแรงทำให้พ่อแม่เสียใจบ่อยครั้ง พูดจาทำให้พ่อแม่เจ็บปวด เคยอาละวาดจนข้าวของพัง ผมก็อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้นนั่งเก็บของทั้งน้ำตา สงสารแม่ครับ แล้วสัญญากับตัวเองจะทำให้แม่ภูมิใจ พี่สาวมีหลานน้อยตอนปี1ด้วยครับ เรียนไม่ไหวทั้งเลี้ยงหลานทั้งเรียนเลยออกจากมหาวิทยาลัย แล้วกับผมที่ตั้งใจเรียนสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดได้ เกรดเฉลี่ย 3.98 หวังให้พ่อแม่ดีใจ แต่ทำไมนะ ทุกครั้งที่พี่สาวมีปัญหาพ่อก็จะไปช่ววยเสมอเลย ช่วยทุกอย่างเลยครับ ครีมหมดก็ต้องขับรถพาไปซื้อดึกๆดื่นๆจะไทำธุระที่ไหนก็ได้ไป ผิดกับผมต้องเป็นธุระที่สำคัญมากจริงๆๆมากๆๆเลยล่ะครับผมถึงจะขอร้องให้พ่อพาออกไปทำธุระได้และทุกครั้งที่รบบกวนขอให้พ่อพาออกไปทำธุระอารมณ์พ่อจะไม่ดีหน้าพ่อจะหงุดหงิดตลอดเวลา เวลาที่ผมทำอะไรไม่ได้ดั่งใจจะด่าแบบประชดประชันทำธุระช้าไม่ได้ดั่งใจก็หน้าบึ้งใส่
แม่ก็คงอยากจะพาผมไปแหละมั้ง แต่พ่อคงไม่อยากจะไป เหนื่อยรึเปล่าอันนี้ไม่ทราบเพราะเวลาที่พาพี่ไปไหนมาไหนก็ไม่เห็นเป็นไรนินา ล่าสุดผมไม่สบายอยากจะรีบหายเลยขอให้แม่พาไปหาหมอแต่คำตอบที่ได้รับคือ จะไปยังไง จะเอาเวลาที่ไหนไป แม่จะรีบกลับไปทำงาน(พ่อแม่ไปทำงานสวนที่ต่างจังหวัดนานๆจะกลับมาทีครับ) ผมก็บอกเข้าเรียนสายๆก็ได้ สิ่งที่พ่อพูดกับแม่คือ ก็ง่ายๆเองพรุ่งนี้ก็กลับกันแต่เช้าเลยจบ ผมยืนหน้าชาวิ่งขึ้นบ้าน คือทั้งโกรธทั้งน้อยใจมากครับ ผมอยากรีบหายเพราะอยากเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบเข้ามหาวิทยาลัยเค้าจะไปภูมิใจ แต่ผมคงคิดผิดสิ่งที่จะทำให้เค้าหันมาใส่ใจบ้างก็คือ การเที่ยวกลางคืน ทำตัวให้น่าเป็นห่วง หาหลานน่ารักๆให้สักคน แต่ผมรู้ดีครับว่าอะไรดีไม่ดีผมจะยังคงตั้งใจเรียนต่อไปเพื่อตัวเอง
น้อยใจจัง ตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีไปก็เท่านั้น
ผมเคยรู้สึกว่าแม่รักผมเมื่อนานมาแล้วสมัยม.ต้นได้มั้ง ตอนนี้ก็ม.6ละครับ ปกติพ่อก็รักพี่สาวมากกว่าผมอยู่แล้วครับไม่ว่าพี่จะเป็นยังไง
ผมก็โอเคแฟร์ๆกันไป พ่อไม่ค่อยรักอย่างน้อยก็มีแม่
ทำไมครับ ทำไม (อันนี้ไม่ได้โกรธพี่สาวเลยนะครับแค่น้อยใจ) กับพี่สาวที่มีนิสัยแย่ๆ ตั้งแต่ม.ต้น ทำมาหมดขโมยเงิน หนีเที่ยว อารมณ์รุนแรงทำให้พ่อแม่เสียใจบ่อยครั้ง พูดจาทำให้พ่อแม่เจ็บปวด เคยอาละวาดจนข้าวของพัง ผมก็อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้นนั่งเก็บของทั้งน้ำตา สงสารแม่ครับ แล้วสัญญากับตัวเองจะทำให้แม่ภูมิใจ พี่สาวมีหลานน้อยตอนปี1ด้วยครับ เรียนไม่ไหวทั้งเลี้ยงหลานทั้งเรียนเลยออกจากมหาวิทยาลัย แล้วกับผมที่ตั้งใจเรียนสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดได้ เกรดเฉลี่ย 3.98 หวังให้พ่อแม่ดีใจ แต่ทำไมนะ ทุกครั้งที่พี่สาวมีปัญหาพ่อก็จะไปช่ววยเสมอเลย ช่วยทุกอย่างเลยครับ ครีมหมดก็ต้องขับรถพาไปซื้อดึกๆดื่นๆจะไทำธุระที่ไหนก็ได้ไป ผิดกับผมต้องเป็นธุระที่สำคัญมากจริงๆๆมากๆๆเลยล่ะครับผมถึงจะขอร้องให้พ่อพาออกไปทำธุระได้และทุกครั้งที่รบบกวนขอให้พ่อพาออกไปทำธุระอารมณ์พ่อจะไม่ดีหน้าพ่อจะหงุดหงิดตลอดเวลา เวลาที่ผมทำอะไรไม่ได้ดั่งใจจะด่าแบบประชดประชันทำธุระช้าไม่ได้ดั่งใจก็หน้าบึ้งใส่
แม่ก็คงอยากจะพาผมไปแหละมั้ง แต่พ่อคงไม่อยากจะไป เหนื่อยรึเปล่าอันนี้ไม่ทราบเพราะเวลาที่พาพี่ไปไหนมาไหนก็ไม่เห็นเป็นไรนินา ล่าสุดผมไม่สบายอยากจะรีบหายเลยขอให้แม่พาไปหาหมอแต่คำตอบที่ได้รับคือ จะไปยังไง จะเอาเวลาที่ไหนไป แม่จะรีบกลับไปทำงาน(พ่อแม่ไปทำงานสวนที่ต่างจังหวัดนานๆจะกลับมาทีครับ) ผมก็บอกเข้าเรียนสายๆก็ได้ สิ่งที่พ่อพูดกับแม่คือ ก็ง่ายๆเองพรุ่งนี้ก็กลับกันแต่เช้าเลยจบ ผมยืนหน้าชาวิ่งขึ้นบ้าน คือทั้งโกรธทั้งน้อยใจมากครับ ผมอยากรีบหายเพราะอยากเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบเข้ามหาวิทยาลัยเค้าจะไปภูมิใจ แต่ผมคงคิดผิดสิ่งที่จะทำให้เค้าหันมาใส่ใจบ้างก็คือ การเที่ยวกลางคืน ทำตัวให้น่าเป็นห่วง หาหลานน่ารักๆให้สักคน แต่ผมรู้ดีครับว่าอะไรดีไม่ดีผมจะยังคงตั้งใจเรียนต่อไปเพื่อตัวเอง