สวัสดีครับ ผมสมาชิกใหม่นะครับ ตั้งใจสมัครสมาชิกมาเพื่ออยากจะระบายและขอความคิดเห็น ชี้แนะปัญหาหน่อยครับ เพราะตอนนี้ผมเริ่มจะรู้สึกถึงภัยอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นในระยะยาวครับ (คิดว่าไม่ได้คิดมากเกินไป เพราะมันเป็นเซนต์จากตัวเราเอง)
ก่อนจะเริ่มปัญหา ณ ปัจจุบันตอนนี้ คงต้องยกเรื่องราวเก่าๆมาเล่าให้ฟังก่อนครับ
เริ่มจากที่ทำงาน เมื่อปีที่แล้ว ช่วงเดือน พ.ย. 2558 ตอนนั้นผมอายุ 20 ปี ได้มาเริ่มทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในตลาดนะครับ ผมได้รู้จักกับเพื่อนที่ทำงาน ทั้ง นศ. ที่มาทำงานเป็นพาร์ททาร์ม และเด็กนักเรียน เจ้าของร้านนี้ใจดีมากครับ ช่วงมาทำงานแรกๆ พี่เขาให้ผมเป็นคนเก็บโต๊ะก่อนครับ หลังจากนั้น ประมาณ 2 อาทิตย์ เค้าให้ผมไปประจำตำแหน่งเสิร์ฟครับ เสิร์ฟอย่างเดียว ช่วงนั้นลูกค้าเยอะมาก เนื่องจากร้านแบบนี้ตั้งอยู่ในตลาด ค่อนข้างจะแตกต่างจากร้านอาหารในห้างครับ ทำให้มีการใช้เสียงที่บ้างก็อาจจะดูไม่สุภาพกันบ้าง และผมมักจะโดนคนที่ทำอยู่ในครัวด่าว่าตลอด มีแต่คำหยาบคายครับ เช่น "ไอ
ไอควาย ไอสัส" เป็นผู้หญิงครับที่ด่าว่าผม จนมีพี่ในร้านคนหนึ่ง ที่ทำงานที่นี่มานานตั้งแต่ร้านนี้ยังไม่เปิดเป็นร้านอาหารได้ตักเตือน น้ำเสียงก็เบาๆลงครับ ช่วงนั้นยอมรับเลยครับว่าไม่ชอบและเครียดมาก ลูกค้าก็เยอะ แต่ละคนทำงานก็เหนื่อยกันทุกคน แต่ผมไม่ใช่คนที่ต้องแบกรับอารมณ์ของคนอื่นๆนะครับ เป็นคนมีจิตใจ รู้สึกเป็นนะครับ ก็ต้องทำงานเพื่อเงินต่อไปครับ ไม่ทำก็ไม่มีจะกินครับ แต่หลังจากที่พี่มาตักเตือนไปแล้ว น้ำเสียงก็เบาลงจนผมเริ่มรู้สึกดีขึ้น จนช่วงสิ้นเดือน ม.ค. 2559 เจ้าของร้านได้พาพนักงานไปเที่ยวที่ทะเลแห่งหนึ่ง ที่ไม่ไกลจากประจวบฯมากนัก ช่วงนั้นอากาศยังร้อนอยู่ แต่วันที่ไป อยู่ๆอากาศในเมืองไทยก็เปลี่ยนแปลงกระทันหัน จากอุณหภูมิปกติ ประมาณ 30 ลดลงเหลือ 15 ซะงั้นครับ ไปทะเลรอบนั้นหนาวมากครับ ไม่ได้เล่นน้ำเลยครับ ไม่แม้แต่จะเอาเท้าลงไปแตะเลยครับ แต่คืนวันนั้น ผมได้นอนดูการ์ตูนกับน้องผู้หญิงคนหนึ่ง (เป็นคนที่ชอบด่าผมแหละครับ ขอเรียกเป็นนามสมมติว่า รอรี่ ละกันครับ) คืนนั้นก็ใช่ว่าจะนอนด้วยกันนะครับ เพียงแต่มีช่วงเวลาที่ได้อยู่สองต่อสองครับ ก็เลยได้นอนคุยกัน แต่คืนนั้นไม่ได้เสียกันนะครับ อย่างมากได้...(เอาเป็นว่าไม่ได้มีอะไรกันครับ) แล้วหลังจากนั้น เราสองคนก็ทำตัวคล้ายๆกับคบเป็นแฟนกันครับ บางคนก็แซวว่าเป็นผัวเมียกัน แต่ความจริงเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันนะครับ (แต่หลังจากวันไปทะเล เราสองคนเคยแอบไปมีอะไรกันครั้งหนึ่ง ซึ่งเป็นครั้งแรกของผมครับ และผมเป็นฝ่ายโดนกระทำครับ) ทั้งน้องทั้งผมก็คุยกันรู้เรื่องแล้ว สรุปเราเป็นคนคุยกันด้วยเฉยๆ เป็นเพื่อนให้ได้ พาไปเที่ยวให้ได้ ไปรับไปส่งให้ได้ อะไรแบบนี้ ซึ่งน้องบอกเราว่า ถ้าวันไหนผมไปมีคนใหม่ได้ ให้บอกน้องด้วย แล้วน้องก็จะเลิกยุ่งกับเรา เพราะกลัวว่าจะมีปัญหาเรื่องแย่งผู้ชาย.....
เล่าย้อนไปถึงแค่ช่วงนี้ก็น่าจะพอให้เล่าปัญหา ณ ตอนนี้ได้แล้วครับ
ตอนนี้ น้องคนนั้นไปทำงาน และไปเรียนที่อื่นแล้วครับ ซึ่งผมก็ไม่ได้คุยกับน้องเค้ามาก็ประมาณ 2-3 เดือนแล้ว ในระหว่างนั้น ที่ร้านที่ผมทำงานอยู่ ก็มีคนเก่าๆออก คนใหม่ๆก็เข้ามาทำงานครับ และผมก็รู้สึกถูกใจผู้หญิงคนหนึ่งที่มาทำงานใหม่เข้าครับ (ขอเรียกเป็นนามสมมติว่า คริสติน่า นะครับ) เวลาผมซื้อขนม ซื้อของไปฝาก หรือเข้าไปใกล้ เพื่อนร่วมงานก็จะมีแต่คนแซวครับ และปัญหาคือ คนกลุ่มนี้ครับที่เหมือนจะกำลังทำลาย(อาจจะใช้คำรุนแรงไป เรียกว่าขัดขวางดีกว่าครับ) เพราะถ้อยคำที่แซวเค้าแซวประมาณว่า "อ้าว เมิง จะหวานกันไปไหน แล้วน้องรอรี่ล่ะ" "เมิงทำแบบนี้ แล้วเมียเมิงล่ะ" "เห้ย เมียเมิงมา" "เมีย......" เมียทั้งนั้นครับ คำที่แซว ผมเข้าใจอยู่ครับว่า พวกเขาไม่ได้รู้เรื่องความเป็นจริงของผมและน้องรอรี่ แต่ผมและน้องรอรี่เคยบอกกับทุกคนแล้วว่า "เราไม่ได้เป็นอะไรกัน" แต่ก็ยังมีคำแย้งกลับมาว่า "ไม่ได้เป็นอะไรกัน
ไร ทำให้กันซะขนาดนั้น เป็นแฟน เป็นผัวเมียกันชัดๆ" เราสองคนก็ไม่ได้สนใจ แต่ในวันนี้ ผมเริ่มจะใส่ใจเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วครับ เพราะช่วงหนึ่งที่ไม่ได้มีการแซวหนักๆ น้องคริสติน่าเขาก็ดูจะรู้สึกดีกับผมครับ แต่พอมีคำว่าเมียเข้ามา น้องคริสติน่าน่าจะเริ่มรู้สึกถึงมีตัวตนของเมียของผม(ซึ่งผมไม่มีเมีย หรือแม้แต่แฟนสักคน อย่าว่าแต่แฟน คนคบยังไม่มีเลยตอนนี้) ทั้งๆที่มันไม่จริง โลกของผมเริ่มจะถูกคำเหล่านี้มาทำลายลงทีละน้อยๆ เพราะน้องเขาเริ่มจะตีตัวออกห่างจากผม ประมาณว่า ทำเป็นไม่สนใจผม ถึงแม้ผมจะเอาใจใส่ตลอดก็ตาม ผมรู้ครับว่า น้องเขามองผมยังไงครับตอนนี้ ความสัมพันธ์ใหม่ยังไม่เริ่มต้นครับ ผมคิดไว้ว่า ถ้าเราเริ่มต้นกันได้ ผมจะกลับไปบอกกับน้องรอรี่ว่า "ผมมีคนคบคนใหม่แล้ว" เรื่องราวเก่าๆจะได้จบๆ แต่ไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ครับ เพื่อนร่วมงานแต่ละคนแซวผมด้วยคำที่ไม่ควรจะเอามาล้อเลียน ทำคนอื่นและพนักงานคนใหม่ๆเข้าใจกันผิดๆ แล้วแบบนี้ผมจะไปคบกับใครที่ไหนได้ครับ คนที่ผ่านมาในชีวิตผมก็ไม่ได้มีมากมายขนาดนั้น คำเหล่านี้มันมาทำร้ายผมครับ ทำให้ผมไม่อยากคุยกับใครในร้าน พวกเขาแซวกันขำอย่างสนุกสนาน แต่ดูผมสิครับ ผมคืออะไร แล้วผมไม่เคยไปยุ่งกับชีวิตใครเลยนะครับ แล้วทำไมเขาต้องมา "
" เรื่องของผมด้วยครับ แถมทำให้คนอื่นเข้าใจผิดกันไปอีกครับ แล้วก็เชื่อตามๆกัน พอผมบอกว่าไม่มีเมีย ไม่มีแฟน ผมโสด ก็ไม่มีใครเชื่อครับ....เห้ย!! คือ
ไร!!
ผมไม่เข้าใจจริงๆครับ ทำไมเขาทำแบบนี้กับผม ทำไมไม่เข้าใจความรู้สึกของผม ทั้งๆที่ก็บอกไปหมดแล้ว ทั้งๆที่ผมกำลังมีความสุขกับคนๆหนึ่ง กลับโดนคนพวกนี้ทำลาย (ถึงตอนนี้มันยังทำลายไม่หมด)
สรุปคือ
-ผมโดนเพื่อนร่วมงานผมแซวโดยอ้างว่า "เมีย" จนคนที่มาทำงานใหม่ที่ผมชอบเค้าก็เข้าใจว่าผมมี "เมีย" แล้วตีตัวห่างจากผม แล้วผมก็เสียใจ ไม่รู้จะไปโทษใครดี โทษตัวเอง? โทษน้องรอรี่? หรือโทษพวกเขา?
-ตอนนี้ผมเกลียดเพื่อนร่วมงานมากครับ แต่ก็ต้องทำงานร่วมกันไปครับ เพื่อจะให้เป็นไปตามแผนที่ผมวางไว้ครับ
-ผมกลายเป็นบุคคลที่มีเมียไร้ตัวตนครับ แล้วคนอื่นๆก็จะเข้าใจว่าเมียผมมีตัวตนครับ
-ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้ายุ่งกับผมเพราะผมมีเมียแล้วครับ
-ผมรู้สึกเหมือนผมไปไหนต่อไม่ได้ ถ้าไม่ย้ายที่ทำงานครับ
-ผมไม่รู้ว่าผมจะไว้ใจใครได้ไหมในที่ทำงานแห่งนี้
-ผมเอาใจใส่อย่างเต็มที่ ไปรับไปส่ง หาอะไรให้กินเวลาหิว อยากได้อะไรก็หาให้ สุดท้ายผมก็เสียความรู้สึกให้กับเรื่องราวแบบนี้ สงสัยคงต้องโทษตัวเองแล้วก้มหน้าเดินต่อไปใช่ไหม
-ทำดีกับผู้หญิงคนไหนที่เป็นเรืองเล็กๆน้อยๆ ก็โดนแซว หาว่า "หน้าหม้อ" (ก็ร้านมีแต่ ผู้หญิง ผู้ชายมีสองสามคน)
-แอบร้องไห้เบาๆเพราะรู้เรื่องราวทั้งหมดด้วยความเสียใจ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเราเสียใจเรื่องอะไร คาดณ์ว่า พวกเขาน่าจะเข้าใจว่า ผมเสียใจเรื่องที่ "คริสติน่าไม่ชอบเรา" ซึ่งไม่ใช่เรื่องหลักๆ เพราะผมเสียใจเรื่องที่พวกเขาทำให้ตัวผมมีเมียไปแล้ว
จุดประสงค์ที่ตั้งกระทู้ก็เพื่อ
-อยากจะระบายความรู้สึกตัวเองครับ
-และเพื่อสอบถามว่า ผมควรจะทำอย่างไรครับ อยู่ต่อทำดี เอาใจใส่ต่อไป หรือหยุดทำแล้วทำใจครับ หรือทำอย่างอื่นครับ คิดว่าเรื่องแบบนี้ มันจะมีผลในระยะยาวหรือเปล่าครับ เพราะผมจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ไปอีกปีสองปีครับ ผมไม่อยากทำให้ใครมาทำลายชีวิต ทำลายความสัมพันธ์ของผมครับ หรือทุกๆเรื่อง มันผิดที่ผมทำมาตั้งแต่ตอนไปทะเลหรือครับ ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะได้กลับมามองตัวเองให้มากขึ้นครับ
-อยากจะรู้ว่า มีคนที่เจอเหตุการณ์คล้ายๆกับผมหรือเปล่าครับ แล้วจัดการปัญหาอย่างไรครับ โดยที่ไม่ต้องย้ายที่ทำงาน เพราะผมไม่อยากจะหนีไปครับ
อ่านดูอาจจะเข้าใจยากนะครับ ผมเพิ่งลองมาสมัครเล่นเป็นครั้งแรก ภาษาอาจจะไม่ถูกต้องตามหลักเท่าไหร่ครับ อาจจะมีภาษาพูดเข้ามาบ้าง มีคำหยาบคายลงบ้าง จบการลงกระทู้ไว้เท่านี้ครับ
**ถ้า tag ผิด ขออภัยด้วยครับ
ปัญหาเพื่อนร่วมงาน...ที่กำลังทำให้ชีวิตของเราเริ่มจะพังลง...หรือคิดไปเอง?
ก่อนจะเริ่มปัญหา ณ ปัจจุบันตอนนี้ คงต้องยกเรื่องราวเก่าๆมาเล่าให้ฟังก่อนครับ
เริ่มจากที่ทำงาน เมื่อปีที่แล้ว ช่วงเดือน พ.ย. 2558 ตอนนั้นผมอายุ 20 ปี ได้มาเริ่มทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในตลาดนะครับ ผมได้รู้จักกับเพื่อนที่ทำงาน ทั้ง นศ. ที่มาทำงานเป็นพาร์ททาร์ม และเด็กนักเรียน เจ้าของร้านนี้ใจดีมากครับ ช่วงมาทำงานแรกๆ พี่เขาให้ผมเป็นคนเก็บโต๊ะก่อนครับ หลังจากนั้น ประมาณ 2 อาทิตย์ เค้าให้ผมไปประจำตำแหน่งเสิร์ฟครับ เสิร์ฟอย่างเดียว ช่วงนั้นลูกค้าเยอะมาก เนื่องจากร้านแบบนี้ตั้งอยู่ในตลาด ค่อนข้างจะแตกต่างจากร้านอาหารในห้างครับ ทำให้มีการใช้เสียงที่บ้างก็อาจจะดูไม่สุภาพกันบ้าง และผมมักจะโดนคนที่ทำอยู่ในครัวด่าว่าตลอด มีแต่คำหยาบคายครับ เช่น "ไอ
เล่าย้อนไปถึงแค่ช่วงนี้ก็น่าจะพอให้เล่าปัญหา ณ ตอนนี้ได้แล้วครับ
ตอนนี้ น้องคนนั้นไปทำงาน และไปเรียนที่อื่นแล้วครับ ซึ่งผมก็ไม่ได้คุยกับน้องเค้ามาก็ประมาณ 2-3 เดือนแล้ว ในระหว่างนั้น ที่ร้านที่ผมทำงานอยู่ ก็มีคนเก่าๆออก คนใหม่ๆก็เข้ามาทำงานครับ และผมก็รู้สึกถูกใจผู้หญิงคนหนึ่งที่มาทำงานใหม่เข้าครับ (ขอเรียกเป็นนามสมมติว่า คริสติน่า นะครับ) เวลาผมซื้อขนม ซื้อของไปฝาก หรือเข้าไปใกล้ เพื่อนร่วมงานก็จะมีแต่คนแซวครับ และปัญหาคือ คนกลุ่มนี้ครับที่เหมือนจะกำลังทำลาย(อาจจะใช้คำรุนแรงไป เรียกว่าขัดขวางดีกว่าครับ) เพราะถ้อยคำที่แซวเค้าแซวประมาณว่า "อ้าว เมิง จะหวานกันไปไหน แล้วน้องรอรี่ล่ะ" "เมิงทำแบบนี้ แล้วเมียเมิงล่ะ" "เห้ย เมียเมิงมา" "เมีย......" เมียทั้งนั้นครับ คำที่แซว ผมเข้าใจอยู่ครับว่า พวกเขาไม่ได้รู้เรื่องความเป็นจริงของผมและน้องรอรี่ แต่ผมและน้องรอรี่เคยบอกกับทุกคนแล้วว่า "เราไม่ได้เป็นอะไรกัน" แต่ก็ยังมีคำแย้งกลับมาว่า "ไม่ได้เป็นอะไรกัน
ผมไม่เข้าใจจริงๆครับ ทำไมเขาทำแบบนี้กับผม ทำไมไม่เข้าใจความรู้สึกของผม ทั้งๆที่ก็บอกไปหมดแล้ว ทั้งๆที่ผมกำลังมีความสุขกับคนๆหนึ่ง กลับโดนคนพวกนี้ทำลาย (ถึงตอนนี้มันยังทำลายไม่หมด)
สรุปคือ
-ผมโดนเพื่อนร่วมงานผมแซวโดยอ้างว่า "เมีย" จนคนที่มาทำงานใหม่ที่ผมชอบเค้าก็เข้าใจว่าผมมี "เมีย" แล้วตีตัวห่างจากผม แล้วผมก็เสียใจ ไม่รู้จะไปโทษใครดี โทษตัวเอง? โทษน้องรอรี่? หรือโทษพวกเขา?
-ตอนนี้ผมเกลียดเพื่อนร่วมงานมากครับ แต่ก็ต้องทำงานร่วมกันไปครับ เพื่อจะให้เป็นไปตามแผนที่ผมวางไว้ครับ
-ผมกลายเป็นบุคคลที่มีเมียไร้ตัวตนครับ แล้วคนอื่นๆก็จะเข้าใจว่าเมียผมมีตัวตนครับ
-ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้ายุ่งกับผมเพราะผมมีเมียแล้วครับ
-ผมรู้สึกเหมือนผมไปไหนต่อไม่ได้ ถ้าไม่ย้ายที่ทำงานครับ
-ผมไม่รู้ว่าผมจะไว้ใจใครได้ไหมในที่ทำงานแห่งนี้
-ผมเอาใจใส่อย่างเต็มที่ ไปรับไปส่ง หาอะไรให้กินเวลาหิว อยากได้อะไรก็หาให้ สุดท้ายผมก็เสียความรู้สึกให้กับเรื่องราวแบบนี้ สงสัยคงต้องโทษตัวเองแล้วก้มหน้าเดินต่อไปใช่ไหม
-ทำดีกับผู้หญิงคนไหนที่เป็นเรืองเล็กๆน้อยๆ ก็โดนแซว หาว่า "หน้าหม้อ" (ก็ร้านมีแต่ ผู้หญิง ผู้ชายมีสองสามคน)
-แอบร้องไห้เบาๆเพราะรู้เรื่องราวทั้งหมดด้วยความเสียใจ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเราเสียใจเรื่องอะไร คาดณ์ว่า พวกเขาน่าจะเข้าใจว่า ผมเสียใจเรื่องที่ "คริสติน่าไม่ชอบเรา" ซึ่งไม่ใช่เรื่องหลักๆ เพราะผมเสียใจเรื่องที่พวกเขาทำให้ตัวผมมีเมียไปแล้ว
จุดประสงค์ที่ตั้งกระทู้ก็เพื่อ
-อยากจะระบายความรู้สึกตัวเองครับ
-และเพื่อสอบถามว่า ผมควรจะทำอย่างไรครับ อยู่ต่อทำดี เอาใจใส่ต่อไป หรือหยุดทำแล้วทำใจครับ หรือทำอย่างอื่นครับ คิดว่าเรื่องแบบนี้ มันจะมีผลในระยะยาวหรือเปล่าครับ เพราะผมจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ไปอีกปีสองปีครับ ผมไม่อยากทำให้ใครมาทำลายชีวิต ทำลายความสัมพันธ์ของผมครับ หรือทุกๆเรื่อง มันผิดที่ผมทำมาตั้งแต่ตอนไปทะเลหรือครับ ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะได้กลับมามองตัวเองให้มากขึ้นครับ
-อยากจะรู้ว่า มีคนที่เจอเหตุการณ์คล้ายๆกับผมหรือเปล่าครับ แล้วจัดการปัญหาอย่างไรครับ โดยที่ไม่ต้องย้ายที่ทำงาน เพราะผมไม่อยากจะหนีไปครับ
อ่านดูอาจจะเข้าใจยากนะครับ ผมเพิ่งลองมาสมัครเล่นเป็นครั้งแรก ภาษาอาจจะไม่ถูกต้องตามหลักเท่าไหร่ครับ อาจจะมีภาษาพูดเข้ามาบ้าง มีคำหยาบคายลงบ้าง จบการลงกระทู้ไว้เท่านี้ครับ
**ถ้า tag ผิด ขออภัยด้วยครับ