ไดอารี่หมอดู โดย คุณหมอพีร์ ค่ะ   

จาก หนังสือธรรมะใกล้ตัว ฉบับที่ 30 ค่ะ


พฤศจิกายน ๒๕๕๐   

วันนี้มีลูกค้าที่นัดดูทางโทรศัพท์เยอะกว่ามาดูที่บ้าน และมีเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่น่าสนใจ พอถึงเวลาตามที่นัดไว้ ลูกค้าก็ติดต่อกลับมา ถามไปว่าใครแนะนำมาคะ เธอบอกว่าเพื่อนแนะนำให้มาดู

เริ่มฉากแรกต้องถามวันเกิดก่อน คุยเรื่องอื่นไปพลางขณะคำนวณเลข พอแค่เธอเริ่มเอ่ยปากพูดออกมา สัมผัสผ่านน้ำเสียงที่เปล่งออกมา มีแต่กระแสที่ฟังแล้วรู้สึกว่า ทำไมผู้หญิงคนนี้ช่างน่าสงสารจัง

จิตใจมีแต่ความทุกข์ หงอยเหงา เศร้าหมอง หดหู่ ว้าเหว่ ท้อแท้ เบื่อโลก ไม่มีความสุขในจิตใจเอาเสียเลย เหมือนมีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ ไม่มีเป้าหมาย หรือบางทีเธออาจจะมีเป้าหมายแต่ไม่มีแรงที่จะไขว่คว้าอะไร หมดแรงสู้ไปก่อน

พอเห็นว่าจิตใจเธอเป็นแบบนี้ก็เลยต้องหาสาเหตุที่มาที่ไปก่อนอันดับแรก ว่าเกิดอะไรขึ้นกับจิตใจของเธอ

จิตใจของเธอเหมือนกำลังต้องการความสุขจากความรัก มาทดแทนให้เกิดความอบอุ่นทางใจ แต่ก็ไม่เจอ จิตใจไม่สามารถมีความสุขได้จากตัวเอง ต้องการพึ่งพาผู้ที่มีความสุขมากกว่าเสมอ

ถามเธอว่า เธอไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ ต้องหาเพื่อนหรือหาคนอื่นไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดใช่ไหม เธอบอกว่าใช่ค่ะ ทำอะไรมักจะมีเพื่อน ถ้าไม่มีเพื่อนก็จะไม่กล้าที่จะทำ เจอประเด็นปัญหาของชีวิตเธอได้ถูกจุดแล้ว กลับมาดูที่ดวงอีกว่า เธอมีปัญหาตรงตามที่เจอไหม

ในดวง ตัวเลขบ่งบอกถึงการเกิดในบ้านที่แตกแยก นิสัยค่อนข้างเป็นคนที่เอาแต่ใจ ชอบเอาชนะ ใจร้อน ใช้อารมณ์เก่ง แต่จะเป็นเฉพาะกับคนที่บ้านเท่านั้นอยู่ข้างนอกไม่เป็น ดวงเธอเวลาอยู่นอกบ้านเหมือนนางฟ้าจะใจดีกับคนอื่นมาก ๆ เวลาอยู่ในบ้านเหมือนนางมารชั่วขณะ

บอกเธอไปว่าพี่เคยคิดจะแก้ไขตัวเองอยู่ใช่ไหม แต่ไม่เคยทำได้เลย เธอยอมรับแบบน่ารักมากๆ  
การเห็นข้อผิดพลาดตัวเองได้ว่าทำผิดอะไรมาบ้าง แสดงว่าพร้อมที่จะแก้ไขเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของตัวเองได้ในระดับหนึ่งแน่นอน

พอเข้าใจนิสัยของเธอว่าเป็นแบบไหนมาก่อน เทียบจากดวงของเธอที่มี ทำให้เห็นว่าเธอเป็นแบบนี้เพราะติดนิสัยมาจากอดีตด้วยไม่มีเปลี่ยนแปลงเลย พื้นดวงบอกว่าในอดีตทำกรรมกับคนในบ้านมากที่สุด โดยเฉพาะแฟน ทั้งใช้อารมณ์ทำร้ายแฟน ทั้งนอกใจแฟน แถมยังมีดวงทอดทิ้งลูกอีก ไม่ใส่ใจไม่สนใจลูก

นิสัยของเธอไม่เหมือนผู้หญิงเท่าไหร่ จะค่อนข้างมีนิสัยของความเป็นผู้ชายมากกว่า ต้องเป็นผู้ชายมา
ก่อน และเป็นคนทำให้บ้านตัวเองแตกแยกทิ้งลูกทิ้งเมียมาก่อน ซึ่งตามดวงเธอก็เป็นดวงบ้านแตกอยู่แล้ว

เลยถามไปว่าอยู่กับพ่อแม่ครบไหม คำตอบที่ได้รับคือ พ่อนอกใจแม่ไปอยู่กับภรรยาใหม่ ตอนนี้อยู่แต่กับแม่และลูกหนึ่งคน เธอเลิกกับสามี ไม่มีพี่น้อง

เมื่อได้ข้อสรุปที่มาที่ไปของจิตใจที่ไม่มีความสุขของเธอแล้วว่าเกิดจากเรื่องอะไร คือวิบากที่เคยเจ้าชู้ทอดทิ้งให้ทั้งแฟนและลูกขาดความอบอุ่น เหงา เศร้า เสียใจ ทุกข์ใจ

ผลของกรรมที่ทำผิดไป ทำให้ต้องมาเกิดในครอบครัวที่พ่อต้องทิ้งเธอ พ่อไม่สนใจ ไปมีภรรยาใหม่ จิตใจเลยขาดความอบอุ่นจากพ่อ ในใจลึก ๆ ของเธอ มีความรู้สึกว่าไม่ยุติธรรม เกิดความสงสัยว่าชีวิตทำไมต้องเกิดมาในครอบครัวแบบนี้ คิดว่าการแต่งงานจะทดแทนให้มีความสุขได้
ซึ่งพออยู่กับแม่ ก็ยังพลาดพลั้งใจร้อนปากร้ายกับแม่ไปอีก ทำให้ความคิดเห็นไม่ตรงกัน แทนที่จะคุยกันรู้เรื่อง กลับทำให้เหมือนคุยกับใครไม่ได้

สาเหตุที่จิตไม่มีความสุขเกิดจากการสั่งสมความผิดหวังในความรักตั้งแต่เกิดมา คือพ่อทิ้งเธอกับแม่ ส่วนกับแม่ยังคุยไม่เข้าใจกันอีก ทำให้จิตใจเธอยิ่งทุกข์ พอมีสามีก็ไปกันไม่ได้ ทำให้จิตเธอสะสมความเจ็บปวดทีละนิดเรื่อยมา

จิตใจของเธอวางเรื่องราวร้าย ๆ ที่เจอมาไม่ได้ มีแต่โทษคนอื่นว่าทำตัวเองให้ต้องเป็นแบบนี้ เลยต้องไม่มีความสุข ไม่ได้ย้อนกลับมองว่า วิบากของตัวเองทำให้ต้องเป็นแบบนี้

วันนั้นโชคดีมากเลยเพิ่งอ่านเตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัวเล่มสิบมา มีหัวข้อที่ตรงกับจิตใจเธอเลย นำมาแนะนำให้เธอลุกขึ้นให้ได้

โดยอันดับแรกต้องช่วยให้จิตใจมีกำลัง คือมีความสุขจากตัวเองไม่ให้พึ่งความสุขจากผู้อื่นก่อน

เริ่มจากการไปทำสังฆทานเองที่วัดเองคนเดียว ต้องไปซื้อของเอง เลือกวัดเอง ไปทำกับพระเอง ห้ามถามใคร และหลังจากนั้นให้ไปอธิษฐานต่อหน้าพระประธานว่า ขอให้อานิสงส์ของการทำสังฆทานที่ได้ทำไป ทำให้จิตใจลูกมีความสุขจากตัวเองได้ มีตนเป็นที่พึ่งแห่งตนได้ ประมาณนี้ ซึ่งสังฆทานอาจจะไม่ต้องแพง ให้ทำตามกำลังทรัพย์ แต่อาจจะต้องทำติดกันหลายอาทิตย์ เปลี่ยนวัดเปลี่ยนพระไปเรื่อย ๆ จะดี (ซึ่งมีหลายคนแอบกระซิบมาว่าได้ผลมาก ๆ ทำให้จิตใจมีความสุขได้จนไม่ต้องขอใครแล้ว) หรืออาจจะคิดทำกับข้าวไปวัดเองก็ได้

ยังแนะนำให้ไปทำบุญช่วยเหลือสังคมด้านอื่น ๆ อีก เช่น คนที่ถูกทอดทิ้งให้เหงาให้เศร้า เด็กกำพร้า เด็กถูกทอดทิ้ง เด็กด้อยโอกาส หรือบ้านคนชราก็ได้ ถ้าคิดเป็นผู้นำชวนเพื่อนทำด้วยก็ยิ่งดี
ที่สำคัญขาดไม่ได้ที่สุด คือให้ไปขอขมาแม่ตัวเองก่อน บาปกรรมกับพ่อแม่จะเป็นกรรมหนัก เพราะท่านเป็นผู้มีพระคุณมาก และต้องไม่ทำผิดอีก

ส่วนเรื่องคุณพ่อ แนะนำให้เธอให้อภัยคุณพ่อ ไม่ควรผูกใจเจ็บ จะทำให้จิตใจหม่นหมองหนักเหมือนกัน ความจริงพ่อเขาก็ผิดที่ทิ้งไม่สนใจ แต่ถ้าจะสืบหา ความผิดจริง ๆ ไม่อยู่ที่พ่อคนนี้หรอก ถ้าจะผิดก็เพราะอดีตเราไม่รู้ พลาดพลั้งทำกรรมเองต่างหาก กตัญญูกับท่านคืนกลับได้จะเป็นบุญใหญ่ของชีวิต แม้พ่อจะไม่ได้เลี้ยงเราก็ตาม แต่ท่านเป็นผู้ให้ชีวิตคนหนึ่งเหมือนกัน

ส่วนลูกเธอบอกว่าสามีไม่สนใจ แนะนำให้ไม่ต้องเรียกร้องให้พ่อของเขามาสนใจ มีแต่จะเจ็บปวดกับเจ็บปวดหนักกว่านี้ เพราะเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด บอกเธอไปว่า ความสุขของลูกไม่ได้เกิดจากพ่อรักเขาอย่างเดียว ความสุขของเขาเกิดจากการที่รักตัวเองให้เป็น มีความสุขจากตัวเองต่างหาก การที่ลูกต้องไม่มีพ่อเกิดจากวิบากของลูกเขาเองเหมือนกัน อย่าโกรธแทนลูกเลย สอนให้ลูกทำบุญให้เป็น มีความสุขจากตัวเองดีกว่า

และยังไม่ควรหาแฟนใหม่มาทดแทนให้มีความสุขเลย ไม่มีใครให้ได้หรอก ตอนนี้ให้ทำบุญไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งจิตใจสามารถมีตนเป็นที่พึ่งแห่งตน มีความสุขจากตัวเองได้ก่อน ถ้ามีตอนนี้ต้องเลิกอยู่ดี เพราะจะไปฝากชีวิตทั้งชีวิตไว้ที่เขา คาดหวังให้เขารักเรา ให้ความสุขเรามากจนเกินไป จะทำให้อีกฝ่ายอึดอัดเบื่อกันง่าย

ความสุขที่แท้จริงจะมีได้ไม่ใช่จากการที่คนอื่นรักเรา แต่เราต้องรักตัวเองให้เป็น พ่อแม่รักเราแต่วันหนึ่งท่านก็ต้องจากเรา แฟนรักเราแต่วันหนึ่งไม่จากเป็นก็ต้องจากตายอยู่ดี ความสุขขั้นแรกเริ่มจากการทำทานก่อน จากนั้นค่อยรักษาศีลห้าให้ครบ จิตใจจะมีความสุขอีกขั้นหนึ่ง หลังจากนั้นค่อยภาวนาให้จิตใจมีความสุขขั้นกว่าขึ้นไป

ถ้าใครอยากที่จะเกิดมามีพ่อแม่ครบ ต้องสร้างเหตุที่ดีไว้ มีลูกต้องเลี้ยงลูกให้ดี ส่วนพ่อแม่ถึงท่านจะดีไม่ดี ต้องกตัญญูคืนกลับ อย่ารอให้กรรมเล่นงานเลย เดี๋ยวจะตกไปมากกว่าจิตตกนะ

ส่วนบางคนกำลังทรัพย์น้อย ก็สามารถใช้แรงกายเป็นทานได้ เพราะจะมีบางที่ที่รับอาสาสมัคร เช่น ช่วยป้อนนมป้อนข้าวให้เด็กกำพร้า หรือถ้าสามารถภาวนาปฏิบัติธรรมเรียนรู้กายกับใจลงไปเลย จะช่วยได้เร็วมาก