พื่อน!!!
แก้ไข
หวัดดีค่ะ เรื่องราวของเรามันเกี่ยวกับเพื่อน
เดิมที่กลุ่มเรามีเพื่อนที่สนิจกันทั้งหมด 8 คน ตั้งแต่ ม.2 เทอม2 เป็นกลุ่มที่รักกันมาก สนิจกันมาก จนหลายๆคนเอ๋ยปากว่าอิจฉาเลยค่ะ
ช่วง ม.3 เป็นช่วงที่กลุ่มพวกเรามีความสุขมาก
เท่วด้วยกัน เรียนด้วยกัน กินด้วยกัน ทำอะไรก็ทำด้วยกัน เรียกว่าตัวติดกันเรยก็ได้(ทั้งกลุ่มนั้นแหล่ะค่ะ)
จนขี้น ม.4 อะไร.ๆก็เปลี่ยนไป มีเพื่อนในกลุ่ม2คนต้องไปเรียนที่อื่น กลุ่มเราเริ่มไม่เหมือนเดิม
กลุ่มเรามีคนมาเพิ่มค่ะ!!!
ซึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งมีเราและเพื่อนที่ไม่ชอบเทออยู่ประมาน5-6คน แต่ก็พูดอะไรไม่ได้เพื่อเห็นแก่เพื่อน หลังจากนั้นกลุ่มเราก็ทะเลาะกันโคตรบ่อยเลย
จนวันนี้มันทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่คอยอยู่ในกลุ่มอีกต่อไป เรารู้สึกว่าจะทำอะไรก็ผิดไปหมดทุกอย่าง เหมือนเป็นตัวด่อยในกลุ่ม
เราตกบันไดขาบวมเจ็บขามากเราเดินไม่ได้ เเเต่ราไม่ได้หยีบตังไปโรงเรียนสักบาท เราเลยเอ๋ยปากยืมเพื่อนที่เราคิดว่าสนิทกันมาโดยตลอดเพื่อซื้อพาสเตอร์แก้ปวดมาปิด แต่ยืมใครก็ไม่มีสักคน มีเพื่อนคน1ที่เราไม่ไ้ด้สนิทอะไรกันมากมาย เขากับไปซื้อให้เรา บังคับให้เราไปโรงบาลไปส่งเราถึงโรงบาลนั้งเฝ้าเรา แต่มันมีสิ่ง1ที่เรากั่นน้ำตาแทบไม่อยุ่ เพื่อนคนที่บอกเราว่าเขาไ่ม่มีตัง เขากับหยีบตังให้เพื่อนผู้ชายที่พึ่งสนิทกัน ซึ่งเราเนี่ยเงิบสิค่ะ กูสนิทมาตั้งนานไม่ให้ขนาดกูเจ้บจะตายต่อน่ามันแล้ว ไอ้เพื่อนผู้ชายที่พึ่งมาสนิทกัน บอกหิวขนมปัง มันก็ให้ตังไปซื้อ ยังไม่พอค่ะ กูขาหัก เดินไม่ได้ ท้อมาก กำลังใจจากคนที่คิดว่ามันคือเพื่อนรัก แค่ถามว่าเป็นอย่างใงมันยังไม่ถามเรย
แช่ลให้กูขาหักอีก
ขอโทษที่ใช่คำหยาบน่ะค่ะ คอเราครวจะอยุ่กลุ่มนี้ต่อไปไหม???
มีเพื่อนแบบนี้ทำไงดี???
แก้ไข
หวัดดีค่ะ เรื่องราวของเรามันเกี่ยวกับเพื่อน
เดิมที่กลุ่มเรามีเพื่อนที่สนิจกันทั้งหมด 8 คน ตั้งแต่ ม.2 เทอม2 เป็นกลุ่มที่รักกันมาก สนิจกันมาก จนหลายๆคนเอ๋ยปากว่าอิจฉาเลยค่ะ
ช่วง ม.3 เป็นช่วงที่กลุ่มพวกเรามีความสุขมาก
เท่วด้วยกัน เรียนด้วยกัน กินด้วยกัน ทำอะไรก็ทำด้วยกัน เรียกว่าตัวติดกันเรยก็ได้(ทั้งกลุ่มนั้นแหล่ะค่ะ)
จนขี้น ม.4 อะไร.ๆก็เปลี่ยนไป มีเพื่อนในกลุ่ม2คนต้องไปเรียนที่อื่น กลุ่มเราเริ่มไม่เหมือนเดิม
กลุ่มเรามีคนมาเพิ่มค่ะ!!!
ซึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งมีเราและเพื่อนที่ไม่ชอบเทออยู่ประมาน5-6คน แต่ก็พูดอะไรไม่ได้เพื่อเห็นแก่เพื่อน หลังจากนั้นกลุ่มเราก็ทะเลาะกันโคตรบ่อยเลย
จนวันนี้มันทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่คอยอยู่ในกลุ่มอีกต่อไป เรารู้สึกว่าจะทำอะไรก็ผิดไปหมดทุกอย่าง เหมือนเป็นตัวด่อยในกลุ่ม
เราตกบันไดขาบวมเจ็บขามากเราเดินไม่ได้ เเเต่ราไม่ได้หยีบตังไปโรงเรียนสักบาท เราเลยเอ๋ยปากยืมเพื่อนที่เราคิดว่าสนิทกันมาโดยตลอดเพื่อซื้อพาสเตอร์แก้ปวดมาปิด แต่ยืมใครก็ไม่มีสักคน มีเพื่อนคน1ที่เราไม่ไ้ด้สนิทอะไรกันมากมาย เขากับไปซื้อให้เรา บังคับให้เราไปโรงบาลไปส่งเราถึงโรงบาลนั้งเฝ้าเรา แต่มันมีสิ่ง1ที่เรากั่นน้ำตาแทบไม่อยุ่ เพื่อนคนที่บอกเราว่าเขาไ่ม่มีตัง เขากับหยีบตังให้เพื่อนผู้ชายที่พึ่งสนิทกัน ซึ่งเราเนี่ยเงิบสิค่ะ กูสนิทมาตั้งนานไม่ให้ขนาดกูเจ้บจะตายต่อน่ามันแล้ว ไอ้เพื่อนผู้ชายที่พึ่งมาสนิทกัน บอกหิวขนมปัง มันก็ให้ตังไปซื้อ ยังไม่พอค่ะ กูขาหัก เดินไม่ได้ ท้อมาก กำลังใจจากคนที่คิดว่ามันคือเพื่อนรัก แค่ถามว่าเป็นอย่างใงมันยังไม่ถามเรย
ขอโทษที่ใช่คำหยาบน่ะค่ะ คอเราครวจะอยุ่กลุ่มนี้ต่อไปไหม???