บทนำ


ขอบคุณนักแสดงเฉพาะกิจ

             ===============================================================
             คุณ  Kdunagin                                    
             รับบท   กุลธิดา  นางเอกสาวสวยของเรื่อง

             คุณ เปรียว   sixtyone                            
            รับบทเจ้าของร้านอุปกรณ์เครื่องมือต่างๆ

             คุณ ออมอำพัน                                    
             รับบท สาวผู้เร้นลับ เชี่ยวชาญด้านพิษร้าย

             คุณ  ผมคือร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมา        
             รับบท ตองเจ สายลับจากโลกวิญญาณมือไล่ล่าปีศาจผู้เปี่ยมความสามารถ

             คุณ  คุณLady Star 919                          
             รับบทพนักงานประจำโรงแรมจอมเนี๊ยบเจ้าระเบียบสุดๆ

             คุณ เด็กน้อยตัวแสบ                              
             รับบท น้ำฝน สาวผู้มีญาณพิเศษ ลางสังหรณ์ที่แม่นยำเหนือธรรมชาติ

             คุณ annie                                           
             รับบทคุณย่า ฮาร์โมนิก้า ผู้มีพรสวรรค์ในการคลี่คลายปมปริศนา  นักเขียนรุ่นโบราณกับเครื่องพิมพ์ดีดคู่ชีพ

             คุณ ณวลี                         
             รับบท เนโรลี่  สาวผู้มีเวทมนต์พิเศษหลายอย่าง ไหวพริบดี ใครที่ต่อสู้กับเธอมักจะเสียพลังให้เธอ

             คุณ  สายป่านสีชมพูชื่อ      
              รับบทน้องนะ   หนุ่มมาดเซอร์และฝีมือช่างสารพัดกับบิ๊กไบค์ของเขาและหลักการโลกสวยสายโหด

             คุณ น้ำค้างปลายฝน          
            รับบทดารินทร์  พนักงานที่เงียบๆแต่ฉลาดลึกร้ายไหวพริบดี

             คุณ ลายลิขิต                   
             รับบท พนักงานโรงแรมผู้รักความสงบแต่เป็นโรคแพ้ความหล่ออย่างรุนแรง

             คุณ  psycho_factory      
             รับบท เต่อ หนุ่มรูปลักษณ์พิสดารซาดิสม์ได้ใจกับพฤติกรรมชวนผวาของเขา

             คุณ พิธันดร                     
             รับบท แม่หมอ พิพันพรผู้ชายที่แต่งหน้าเป็นผู้หญิง อิมเมจแบบสาวทึกทึกพิสดาร มีความสามารถพิเศษมากมาย

             คุณ โมโนลิธชุบแป้งทอด    
             รับบท น้ำฟ้า พนักงานเสิร์ฟผู้เก็บความลับมากมายภายใต้ท่าทางไม่รู้ไม่ชี้

             คุณ ชื่ออะไรก็เอามาเหอะ    
            รับบท  D.Day  สาวแนวสไตล์โบฮีเมียนภาพลักษณ์หม่นดำอยู่หน้าโรงแรมกับไฟ่ยิบซีของเธอ

             คุณ สมาชิกหมายเลข 1154599             
             รับบท อลิซ  ปีศาจตัวร้ายกาจซาดิสม์จิตหลุด

             คุณ   KTHc                                       
             รับบท เคธี่  ผู้มีที่มายาวนานกับการเฝ้าดูแลโรงแรมมาอย่างซื่อสัตย์

             คุณ สมาชิกหมายเลข 3396888             
             รอออดิชั่นครับ^^

             คุณ ดอกไม้สีม่วงที่ร่วงโรย                   
             รับบทแพทตี้ รับบทสาวมั่น  ปากจัด ด่าเก่ง สู้ไม่ถอยถ้าไม่ผิด ช่างคิดช่างวางแผน

             คุณ สมาชิกหมายเลข 1276956             
             รับบท นีนา สาวแว่นสายจิตวิทยาผู้เงียบขรึม ผู้สามารถสะกดจิตคนได้

             คุณ สมาชิกหมายเลข 3399634             
             รับบท   ชื่อ  นิโค,นิค  หมอนิติเวช แต่มาแบบมีปริศนา


             บทนำนี้เสมือนการเปิดตัวนักแสดง  เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้สร้างจากเรื่องจริงทั้งหมดในโลกของจินตนาการ ไม่เกี่ยวข้องกับตัวตนคนแท้จริงแต่ประการใด  ผิดพลาดประการใดข้าน้อยขออภัยมา ณ กระทู้นี้เด้อ^^

             ============================================================

             “หลงทางหรือหนู”

             หญิงชรารูปร่างผอมซูบหลังโค้งงอในชุดชาวนาเก่าๆ ร้องทักเด็กสาวคนหนึ่งผู้กำลังเดินอยู่ในถนนในยามรุ่งอรุณบนถนนสายเปลี่ยวแสงเงินแสงทองกำลังจับขอบฟ้า  เด็กสาวคนนั้นบางทีอาจเป็นคนหลงทางหรือมีปัญหาส่วนตัวอะไรบางอย่าง เธอดูตัวเล็กและบอบบางกับความสูงประมาณ 150 เซนติเมตร ผิวขาวจัด ดวงตากลมโตขนตาเป็นแพ ปากนิดจมูกหน่อย ผมสีน้ำตาลอ่อนตรงสวยไว้หน้าม้าผมยาวถึงเอวในชุดกระโปรงแนวโลลิต้าน่ารักพร้อมกับอุ้มตุ๊กตาหมีสีขาวติดตัวตลอดเวลา สีหน้าหม่นเศร้าชวนให้น่าสงสาร

             “หนูหลงทางค่ะคุณยาย...”   เธอหยุดเดินและตอบคำถามด้วยน้ำเสียงแผ่วโหย มองหน้าคุณยายใจดีเหมือนจะขอความช่วยเหลือ  คุณยายถอนหายใจยาว เอื้อมมือไปควานหาอาหารเช้าในตะกร้าที่หิ้วมาด้วย

             “ท่าทางหนูคงหิวมากนะ”

             “ค่ะ..หนูยังไม่ได้กินอะไรเลย” ใบหน้าหนูน้อยส่ายไปมาช้าๆ

             “ถ้างั้นกินนี่แทนอาหารก็แล้วกันนะหนูอลิซ”

             สิ่งที่เกิดตามมารวดเร็วฉับไวจนแทบมองไม่ทัน ร่างของหญิงชรายืดตัวตรงขึ้นมากะทันหัน ความเชื่องช้าเปลี่ยนเป็นรวดเร็วจนไม่น่าเชื่อ ร่างผอมแห้งกลายเป็นชายหนุ่มในนักกีฬาแข็งแรงล่ำสัน ชุดชาวนาเก่าๆ เปลี่ยนเป็นชุดนายร้อยตำรวจสุดเท่ สิ่งที่ล้วงออกมาจากตะกร้าไม่ใช่อาหารการกิน แต่เป็นปืนอัตโนมัติ 9 mm. Beretta 92F อันเป็นปืนพกพื้นฐานของ Raccoon Police Department แห่งเมืองแรคคูน

             ปลายกระบอกปืนหันไปหาร่างของเด็กหญิงที่ถูกเรียกว่าอลิซ พร้อมกับการสับไกกระหน่ำยิงชนิดไม่นับหูดับตับไหม้กึกก้องไปทั้งท้องถนน จนนกกาแถวนั้นแตกตื่นโบยบินกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง

             การเคลื่อนไหวของชายหนุ่มจัดว่ารวดเร็วแล้ว แต่ความเคลื่อนไหวของเด็กสาวร่างผอมก็ว่องไวไม่แพ้กันเลย ร่างของเธอวูบไหวสั่นพร่าราวมายาภาพโยกตัวหลบหลีกกระสุนแต่ละนัดไปมาในระยะประชิดแบบหวุดหวิดหวาดเสียวอยู่ด้านหน้านั่นเองราวกับจะล้อเล่นกับลูกกระสุน ก่อนกระโดดหายวับไปจากการรับรู้ของจักษุ  เสี้ยววินาทีต่อมาจึงเห็นร่างเล็กๆ ไปห้อยแกว่งตัวด้วยมือข้างเดียวกิ่งต้นไม้สูงข้างทาง ชายหนุ่มวาดปลายปืนใส่พร้อมกับลั่นไกเปรี้ยง กิ่งไม้ขาดกระเด็นร่างเด็กสาวประหลาดหายวับก่อนไปปรากฏอยู่ริมถนนห่างออกไปนับสิบเมตร มือยังคงอุ้มตุ๊กตาหมีสีขาวในลักษณะผ่อนคลายไม่สะทกสะท้าน รอนยิ้มไร้เดียงสากับกลายเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน ปากของตุ๊กตาขยับไปมาเป็นคำพูดน่าประหลาดว่าชายหนุ่มอยู่ห่างไกลยังสามารถได้ยินชัดเจน

             “ตองเจ  นายแปลงร่างด้วยลูกอมปลอมตัวของนาย จนเข้ามาใกล้ฉันได้ขนาดนี้ยังทำอะไรฉันไม่ได้อีกนะ”

             นายตำรวจหนุ่มขบกรามดังกราวด้วยความแค้นเคือง รู้ทันทีว่าการแปลงร่างตบตาไม่ได้ผล ปีศาจอลิซจอมเจ้าเล่ห์รู้ตัวตั้งแต่แรกแต่ยังมีอารมณ์มาหยอกเย้าตามประสาคู่ล่าคู่ไล่ที่ติดตามกันมานาน  แต่คมก็ต้องเฉือนด้วยคม ตองเจเดินก้าวเข้าไปหาร่างของเด็กสาวปีศาจอย่างใจเย็น ปลายปืนชี้ลงต่ำกว่าความคาดคิดและลั่นไกเปรี้ยง

             เป้าหมายคราวนี้ไม่ใช่ร่างของเด็กสาว แต่เป็นก้อนหินแข็งขนาดใหญ่วางอยู่ข้างเท้าของอลิซระเบิดกระจายขึ้นมา สิ้นเสียงปืนร่างของเด็กสาวกรีดร้องเสียงแหลมสูงผวาไปด้านหลังอย่างตกใจก่อนหันหลังออกวิ่งไปตามถนนด้วยอาการซวนเซไม่มั่นคง

             “อย่าลืมสิ อลิซ ลูกปืนของฉันบรรจุกระสุนเงิน ภายในลูกปืนยังบรรจุน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ น้ำมนต์คงกระจายละอองไอคงโดนตัวเธอเข้าบ้างล่ะ ดูสิว่าสภาพนี้จะหนีพ้นไปไหน”

             ว่าพลางตองเจยกปืนพกในมือขึ้นเล็งศูนย์ปืนไปยังร่างไหวๆ ของเด็กสาวผู้วิ่งหนีไปตามถนน  แต่ทันใดนั้นเองหูก็ได้ยินเสียงคำรามกระหึ่มของเครื่องยนต์พร้อมกับวัตถุบางอย่างลอยกระแทกข้อมือจนทำให้ปืนคู่ใจหลุดกระเด็นออกไปจากมือก่อนจะได้ทันเหนี่ยวไก นายตำรวจหนุ่มหันไปมองด้านข้างด้วยความฉุนเฉียวกับการถูกขัดจังหวะ

             ด้านข้างรถบิ้กไบต์คันหรูสีสวยขนาด 1000 ซีซี ไม่รู้ว่ามาจอดอยู่เมื่อไร บนเบาะร่างของชายหนุ่มสุดเซอร์ร่างสูงราว 170 เซนติเมตร คิ้วเข้ม ตาคม ผมหยักศก มาดเท่แบบขาลุยแววตามุ่งมั่นจริงจังกำลังจ้องเขม้นด้วยสายตาเย็นชา เขานั่นเองเป็นเจ้าของไขควงด้ามยาวซึ่งซัดออกมาขัดจังหวะการยิงของอีกฝ่าย

             “นายทำบ้าอะไร”  ตองเจถามอย่างแค้นเคืองพลางลูบคำข้อมือไปมาเพราะมีอาการเจ็บปวดจากการกระแทกของด้ามไขควงไร้เงา  ดีว่าคนขว้างจงใจให้ด้ามของไขควงลอยเข้าปะทะ ถ้าเป็นด้านแหลมคงได้เลือด

             “นายนั่นล่ะ ทำบ้าอะไร อยู่ดีๆ ก็เอาปืนใส่ยิงเด็กผู้หญิง”

             ฟังการย้อนถามแล้วนายตำรวจหนุ่มหัวเราะในลำคอ เดินไปหยิบปืนของตนเองและไม่ลืมหยิบไขควงไร้เงาขึ้นมาด้วย หันไปมองถนนก็พบว่าอลิซตัวแสบหายไปเสียแล้ว การไล่ล่าล้มเหลวไปอีกครั้ง ได้แต่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจก่อนเดินไปหานักซิ่งหนุ่มผู้นั่งกอดอกอยู่บนเบาะของบิ๊กไบค์ เหมือนรอดูท่าที

             “นายไม่รู้อะไร เด็กผู้หญิงที่นายว่า มีเบื้องหลังที่ไม่มีใครรู้คือเป็นปีศาจแวมไพร์เลสเบี้ยน ฆ่าแต่ผู้ชายโดยจะทำให้เจ็บปวดทรมานที่สุดก่อนตาย ส่วนผู้หญิงเธอจะดูดเลือดทำให้กลายเป็นแวมไพร์ด้วยกันและตกเป็นทาสของเธอ  รสนิยมซาดิสม์สุดๆ  ชอบทรมานทาสสาวๆแบบไม่ขาดตกบกพร่องในเรื่องความทรมาน และชอบฝึกเหล่าทาสให้กลายเป็นมาโซคิสม์เชื่องๆ มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการดื่มเลือดของเพศเดียวกัน ฉันตามล่ามาทั้งคืน  รู้อย่างนี้นายว่าสมควรจะโดนยิงไหม”

             คำอธิบายของตองเจชวนให้ขนลุกขนพองสยองเกล้า แต่หนุ่มบิ๊กไบค์ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ขณะตอบว่า

             “ฉันไม่สนใจหรอกเรื่องพวกนั้น ฉันเชื่อที่ฉันเห็นก็พอแล้ว นายกำลังไล่ยิงเด็กผู้หญิง นี่คือเหตุผลที่ฉันอยู่ที่นี่  ถ้านายไม่มีอะไรฉันไปต่อล่ะนะ ส่วนเรื่องอลิชเป็นเรื่องของนายกับเธอ ฉันไม่เกี่ยว”

             “เฮ้...นายชื่ออะไร จะไปไหน”

             “ฉันชื่อสายป่าน จะเรียกฉันว่า นะ เฉยๆ ก็ได้ ฉันกำลังจะไป Psycho Hotel ”

             “ไว้เจอกันที่นั่นก็แล้วกัน ท่าทางเราจะมีเรื่องคุยกันอีกเยอะกับสิ่งที่นายทำวันนี้  ฉันจะไปที่นั่นเหมือนกันเพราะยัยอลิซตัวร้ายต้องอยู่ที่นั่น เอ้า....  อย่าลืมไขควงของนาย”

             ว่าพลางไขควงก็โยนลอยมาให้ หนุ่มมาดเซอร์ยื่นมือไปรับแล้วเก็บอุปกรณ์ไว้ในกระเป๋าคู่ชีพที่ห้อยข้างเอว เขาหันมาบอกตองเจเป็นครั้งสุดท้าย

             “รถฉันนั่งได้คนเดียว เสียใจด้วยว่ารับนายไปด้วยไม่ได้ แล้วเจอกัน”

             ขาดตำเสียงเครื่องยนต์ก็คำรามกระหึ่ม บิ๊กไบค์คันงามกระโจนออกไปด้วยแรงขับเคลื่อนมหาศาล รวดเร็วทรงพลังแต่นุ่มนวล นายตำรวจหนุ่มยืนเอามือเท้าเอวพลางส่ายหน้า ตะโกนตามไปทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีทางได้ยิน

             “ฉันมีปัญญาไปของฉันโว้ย....ไปกันเถอะมอร์”

             ประโยคหลังเขาหันไปพูดกับแนวป่าข้างทางก่อนผิวปากเสียงดัง สุนัขมีขาวปนดำคัวหนึ่งเผ่นแผลวออกมาทันที  เป็นพันธุ์ staffordshire terrier สีขาวดำท่าทางฉลาด ตองเจไม่ได้มาคนเดียวเขามีผู้ช่วยมาอีกตัวในภารกิจครั้งนี้ เจ้ามอร์นี่เองเป็นเสมือนผู้นำทางให้เขาในการตามล่าปีศาจอลิซ



             <มีต่อครับ>