เสียงปืนดังกึกก้องสนั่นไม่เว้นวรรค ออกจากโกดังร้างย่านชานเมือง เดอแรม นอร์ทแคโรไลน่า สองตำรวจหนุ่มหนีการไล่ล่าจากกลุ่มคนร้ายที่หมายจะเอาชีวิตของพวกเขาอย่างหิวกระหาย ชายในคราบชุดดำนับสิบๆราย พร้อมใจกันละเลงกระสุนจากปลายกระบอกปืน สาดกระเซ็นดั่งสายฝนของมัจจุราชหมายส่งคนทั้งคู่ลงสู่ขุมนรก
"ฉันจะจัดการไอเวรนั้น ที่มันยิงนิ้วฉันขาด!!" ชายหนุ่มร่างสันทัดแผดเสียงอันเดือดดาลสุดจะกลั้น กับการที่ต้องสูญเสียนิ้วก้อยซ้ายไปกับคมกระสุนของศัตรูที่กรูล้อมเข้ามาอย่างหิวกระหายทั่วทุกสารทิศ
"เจค!!! นายจะเอาชีวิตไปทิ้ง!!" ชาร์ลผู้กองหนุ่มพลันคว้าบ่าลูกน้องในบังคับบัญชากดลงนั่ง พร้อมกระชากคอเสื้อเพื่อเรียกสติ
เสียงห่ากระสุนที่พุ่งกระทบกำแพงปูนเล็กๆ อันเป็นที่กำบังสุดท้ายของสองสันติราษฎ์ดังขึ้นเป็นระยะๆ
"พวกมันมีกันมาก ถ้าเรารอดไปได้นายได้เอาคืนแน่!!" ผู้กองชาร์ลจ้องตาเขม่งเพื่อข่มเจคให้เย็นลง
"ไหนมาดูสิ๊?" ชาร์ลคว้ามือซ้ายของลูกน้องคู่ใจก่อนจะว่าต่อ "ยังไกลหัวใจ เอาผ้านี้ผันไว้" ชายหนุ่มเร่งฉีกปลายแขนเสื้อเชิ๊ตที่เขาสวมออกเป็นเส้นยาวก่อนจะพันไว้ยังแผลของเจค ที่เลือดหลั่งแดงฉานออกมาไม่หยุด
"ฮ่าๆๆ... ฉันเริ่มคิดถึงลาซานญ่าของลินดาซะแล้วว่ะบอส.." เจคพูดเสียงเรียบก่อนแสยะยิ้มมุมปากพลางเหม่อมองขี้นฟ้าราวสังเวชชีวิต
"ฉันสัญญา ฉันจะพานายออกไป" ผู้กองชาร์ลตบฝ่ามือลงที่บ่าของจ่าเจคอย่างแน่นหนัก พร้อมส่งสายตาแห่งความหวังและเชื่อมั่นไปยังลูกน้องผู้ร่วมเป็นร่วมตาย ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปเหนี่ยวไก เฮคเลอร์แอนด์คอช เอ็มพีไฟว์เอไฟว์ คู่ใจ ถึงคราวที่ห่าคมกระสุนของสองตำรวจผู้จนตรอกจะได้ตอบโต้
กระสุนของชาร์ลและเจคเจาะเข้ายังร่างศัตรูที่ดักซุ่มอยู่ อีกฟากหนึ่งของฝั่งถนน รายหนึ่งดับดิ้นไปพร้อมๆกับลูกเหล็กที่พุ่งทะยานเสียบเข้าที่กลางหัวเลือดและเนื้อหนังที่แดงราวกับลูกแตงโมแตกสาดกระเซ็น
"ถ้าหลุดจากตรงนี้ไปได้ ฝั่งซ้ายมีแม่น้ำ!!" ผู้กองชาร์ลตะโกนบอกลูกน้องที่ง่วนกับการจัดกำจัดศัตรูที่บุกมาทางฝั่งขวา มันวิ่งเรียบมาตามโกดังเก่าในระแวกนั้นสามถึงสี่คน เจคเหนี่ยวกระสุนแหวกอกรายหนึ่งที่ทะเล่อทะล่าพุ่งออกมา หลังจากแฝงตัวอยู่หลังยางรถขนาดใหญ่ที่ทับซ้อนกันเป็นกองสูง
"รับทราบบอส!!" เจคตอบรับ
ชาร์ลเปลี่ยนแม็กกาซีนปืนที่เหน็บติดมากับเข็มขัดสนามอย่างรวดเร็วก่อนจะเอ่ย "เข้ามาเลย ไอ้พวกเวรเอ้ย!!!" ผู้กองหนุ่มเลือดเดือดกัดกรามแข็งพลันประเคนลูกเหล็กใส่พวกที่หมายจะเอาชีวิตของเขาอย่างไม่ยั้งมือ กระสุนตรงปลิดชีพเป้าหมายของเขาไปสองราย
"ฝั่งซ้ายเหลือกี่คน!?" จ่าเจคเอ่ยถามก่อนจะปลดแม็กกาซีนที่ว่างเปล่าทิ้งลงพื้นและสวมอันใหม่กลับเข้าไป
ชาร์ลยิงตอบโต้พลันผละตัวออกมาหลบคมกระสุน "สักหก--ไม่สิ!!มันมากกว่าที่ฉันคิด"
"มันซวยตรงที่หน่วยเราขอกำลังพลสนับสนุนไม่ได้ บ้าจริง!!" จ่าเจคถมน้ำลายทิ้งพร้อมกับโทสะที่พุ่งพล่านก่อนจะว่าต่อ
"มันสอยนีโอ กับ ดาโก้ไปแล้ว เราคงไม่รอด"
ชาร์ลสอดส่ายสายตามองเห็นท่อปูนขนาดใหญ่ที่ตั้งวางอยู่เรียงราย ระยะทางห่างจากจุดที่เขาและลูกน้องคู่ใจอยู่ไม่ไกลนัก ถัดต่อไปอีกราวๆห้าเมตรนั่นเป็นแม่น้ำที่ผู้กองหนุ่มหมายจะเอาไว้เป็นที่พึ่งสุดท้าย ในการหนีตายครั้งนี้และนี่คงจะเป็นทางรอดทางเดียวของเขาทั้งคู่
"เราต้องรอดออกไปเจค.. ถ้าเราเอาข้อมูลของเอสโคบากลับไปที่กองปฏิบัติการได้แผ่นดินคงสูงขึ้นอีกเป็นกิโล" ผู้กองชาร์ลหันเหนี่ยวกระสุนโต้ฝ่ายตรงข้ามพลันเอ่ย "นายเห็นท่อปูนตรงนั้นไหม!?" จ่าเจคหันไปมองพลางพยักหน้ารับ
"ฉันจะยิงคุ้มกันให้ นายวิ่งไปให้เร็วที่สุด ถัดไปเป็นแม่น้ำนั่นคือทางรอดสุดท้ายของเรา!!" ผู้กองชาร์ลแผดเสียงดังผ่านความอึกถึกของเสียงปืนเพื่อให้ผู้ใต้บังคับบัญชารับรู้ ก่อนจะหันไปตะบันกับข้าศึก
"ฉันคุ้มกันนายเองบอส!" เจคเอ่ยพลางลั่นไกเผด็จศึกคนร้ายที่อยู่ตรงหน้า
"นายพูดไม่รู้เรื่องรึไง!!? นี่มันหน้าสิ่วหน้าขวานนะ!"
เจคสาดกระสุนอย่างบ้าคลั่งก่อนว่า "ก่อนที่ฉันจะได้ไปเป็นไอ้ด้วน เดินป้วนเปี้ยนอยู่ในกรม ก็ขอให้ฉันได้เก็บไอ้สวะพวกนี้ให้หน่ำใจหน่อยเถอะ!!" ชาร์ลผละหลบมาจ้องหน้าจ่าเจคด้วยความกังวล
"ไปบอส!!" เจคตะโกนเร่งนายของเขา พลางยิงสกัดศัตรูที่รุกคืบเข้ามาทุกขณะ
"ถ้าฉันไปถึงตรงนั้นแล้วจะยิงคุ้มกันให้นายตามมา" ชาร์ลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงลูกน้องที่ยอมเอาชีวิตมาแขวนไว้บนเส้นด้ายร่วมกับตน เจคพยักหน้ารับรู้ ชาร์ลจับปืนประจำกายแน่น ทิ้งตัวย่อหลังพิงกำแพงปูนนั่น ก่อนจะหลับตาเงยหน้าปล่อยลมหายใจถี่ทางปาก
"ฉันจะนับหนึ่งถึงสามแล้ววิ่ง!!" เจคส่งเสียงให้สัญญาณ ผู้กองหนุ่มกำปืนแน่นขึ้น หยาดเหงื่อนับเม็ดไม่ถ้วนหยดย้อยใสลงผ่านใบหน้าที่เปื้อนฝุ่นมอมแมมและหนวดเคราที่เกรอะกังของตำรวจวัยดิบ
"หนึ่ง!!!" หยดเหงื่อของชาร์ลกระทบพื้นดิน
"สอง!!!" ผู้กองหนุ่มขมวดคิ้วแน่น
.
.
.
.
.
"สาม!!!" พลันสิ้นสัญญาณ ชาร์ลวิ่งก้มต่ำอย่างไม่คิดชีวิตไปยังที่กำบังสุดท้าย เม็ดกระสุนนับไม่ถ้วนพุ่งไล่ตามฝีเท้าของเขาไปติดๆ ฝุ่นดินลอยคละคลุ้งตลบ
"เฮ้!!เจค ฉันทำสำเร็จตานายแล้ว!!" ชาร์ลตะโกนบอกเจคทันทีที่เข้าสู่กำบัง และประทับปืนขึ้นยิงคุ้มกันทันที เจคเห็นดังนั้นจึงย่อตัวเตรียมพร้อมท่ามกลางดงกระสุนที่ถาโถม
ชาร์ลเหนี่ยวไกยิงอุตลุดพลันเอ่ย "ฉันจะนับตานายวิ่งแล้ว!!" เจคตั้งท่ามั่นสายตาจ้องเขม่ง
"หนึ่ง!!!"
"สอง!!!" ชาร์ลสาดกระสุนคร่าศัตรูที่มุ่งเข้ามา และบางรายที่ระดมยิงใส่เขา
.
.
.
.
.
.
"สาม!!!"
แกร๊ก!! ซุ่มเสียงแห่งความว่างเปล่าของกระสุนในลำกล้องจาก เฮคเลอร์แอนด์คอช ที่อยู่ในมือผู้กองชาร์ลดังสนั่นพร้อมๆกับเสียงฝีเท้าของจ่าเจคที่วิ่งออกตัวมาจากที่หลบภัย
"เจค!!!!!" ชาร์ลแผดเสียงตะโกนลั่นสุดลำคอเพื่อเตือนสหาย ที่วิ่งมุ่งสู่ความตายด้วยเหตุการณ์ที่เขาไม่คาดคิด ทันใดนั้นกระสุนปริศนาจับที่มาไม่ได้ก็วิ่งพุ่งตรงเข้าที่ลำขาของจ่าอย่างเต็มแรง เนื้อที่หลุดขาดวิ้นกระเด็นไปพร้อมๆกับลูกเหล็กนั่น ช่างดูน่าสยดสยอง ในระหว่างที่เขาล้มลงก็มีอีกหนึ่งนัด พุ่งแสกเข้าที่สีข้างเลือดแดงพุ่งกระฉูดราวกับปาก้อนหินลงบนพื้นน้ำ อาวุธคู่ใจที่จับไว้แน่นพลันกระดอนตามแรงเหวี่ยงในขณะที่ล้มไปคนละทิศทาง สายตาของผู้กองหนุ่มเบิกโพรงบ่งบอกถึงอาการที่กำลังตื่นตระหนกกับชะตาชีวิตของคู่หูที่อยู่ตรงหน้า
"ไป!!!" เจคขบฟันกู่ร้องบอกนายของตน ให้หลบหนีในช่วงที่สถาการณ์พลิกพลันเช่นนี้เนื่องจากรู้ดีว่าตัวเขาเองคงไม่รอด ก่อนจะแผดเสียงครางด้วยความเจ็บปวด
ชาร์ลหยุดนิ่งอยู่ในภวังค์ของภาพที่เห็นตรงหน้า พร้อมกับใจที่สั่นระรัวเมื่อต้องเห็นลูกน้องคนสนิทดิ้นทุรนทุราย อยู่ในเงื้อมมือมัจจุราช
"ไป!!!" เจคร้องบอกเป็นคำรพสอง เหล่าศัตรูถาโถมกันเข้ามาอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเป้าหมายของพวกมันเพลี่ยงพล้ำ
ทุกอย่างช้าลง... เสียงห่ากระสุนที่ระดมยิงดังสนั่นกึกก้องดับลงสนิทในหัวของผู้กองหนุ่ม ความเย็นเฉียบที่วิ่งแล่นวาบจากหัวลงสู่ปลายเท้า นิ้วมืออันไร้ความรู้สึกที่ค้างอยู่บนไกปืนพร้อมกับเหงื่อที่ซึมชื้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชาร์ลได้เฉียดเข้าใกล้กับความตายแค่ปลายเล็บ แต่มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเสี้ยววินาทีระหว่างความเป็นกับความตาย ที่คลืบคลานเข้าใกล้สหายร่วมอุดมการณ์อยู่ทุกขณะจิต ตำรวจหนุ่มฝีมือดีมีอนาคตทั้งสามคนต้องมาจบชีวิตลงกับภารกิจอันแสนเลวร้ายในวันนี้
"ไป!!!!" เสียงอันแผดดังของเจคดังลั่นขึ้นมาในหัวของชาร์ล เขาหลุดออกจากวังวนตรงหน้า
ชาร์ลกัดฟันพลันหันหลังวิ่งกระโดดลงสู่แม่น้ำเบื้องล่าง เขาจมดิ่งลงสู้พื้นน้ำที่ดำมืดพร้อมกับกู่ร้องด้วยความเจ็บปวดที่ต้องพาเหล่าเพื่อนพ้องมาสังเวยชีวิตกับภารกิจบัดซบ เสียงอึกอักของเขาแล่นผ่านมวลที่ควบแน่นของน้ำฟังดูน่าสลด กระสุนนับสิบๆลูกยังคงพุ่งทะยานผ่านรอบๆตัวของเขาอย่างตามติดจากศัตรูที่ยิงลงมาทั่วท้องน้ำ
เลือดแดงฉานลอยคลุ้งขึ้น...... พร้อมกับร่างของบรุษหนุ่มที่ค่อยๆดิ่งจมลง....
________________________________
During Bullet Run (ยุทธการฝ่าคมกระสุน) ตอนที่ 1-1
เสียงปืนดังกึกก้องสนั่นไม่เว้นวรรค ออกจากโกดังร้างย่านชานเมือง เดอแรม นอร์ทแคโรไลน่า สองตำรวจหนุ่มหนีการไล่ล่าจากกลุ่มคนร้ายที่หมายจะเอาชีวิตของพวกเขาอย่างหิวกระหาย ชายในคราบชุดดำนับสิบๆราย พร้อมใจกันละเลงกระสุนจากปลายกระบอกปืน สาดกระเซ็นดั่งสายฝนของมัจจุราชหมายส่งคนทั้งคู่ลงสู่ขุมนรก
"ฉันจะจัดการไอเวรนั้น ที่มันยิงนิ้วฉันขาด!!" ชายหนุ่มร่างสันทัดแผดเสียงอันเดือดดาลสุดจะกลั้น กับการที่ต้องสูญเสียนิ้วก้อยซ้ายไปกับคมกระสุนของศัตรูที่กรูล้อมเข้ามาอย่างหิวกระหายทั่วทุกสารทิศ
"เจค!!! นายจะเอาชีวิตไปทิ้ง!!" ชาร์ลผู้กองหนุ่มพลันคว้าบ่าลูกน้องในบังคับบัญชากดลงนั่ง พร้อมกระชากคอเสื้อเพื่อเรียกสติ
เสียงห่ากระสุนที่พุ่งกระทบกำแพงปูนเล็กๆ อันเป็นที่กำบังสุดท้ายของสองสันติราษฎ์ดังขึ้นเป็นระยะๆ
"พวกมันมีกันมาก ถ้าเรารอดไปได้นายได้เอาคืนแน่!!" ผู้กองชาร์ลจ้องตาเขม่งเพื่อข่มเจคให้เย็นลง
"ไหนมาดูสิ๊?" ชาร์ลคว้ามือซ้ายของลูกน้องคู่ใจก่อนจะว่าต่อ "ยังไกลหัวใจ เอาผ้านี้ผันไว้" ชายหนุ่มเร่งฉีกปลายแขนเสื้อเชิ๊ตที่เขาสวมออกเป็นเส้นยาวก่อนจะพันไว้ยังแผลของเจค ที่เลือดหลั่งแดงฉานออกมาไม่หยุด
"ฮ่าๆๆ... ฉันเริ่มคิดถึงลาซานญ่าของลินดาซะแล้วว่ะบอส.." เจคพูดเสียงเรียบก่อนแสยะยิ้มมุมปากพลางเหม่อมองขี้นฟ้าราวสังเวชชีวิต
"ฉันสัญญา ฉันจะพานายออกไป" ผู้กองชาร์ลตบฝ่ามือลงที่บ่าของจ่าเจคอย่างแน่นหนัก พร้อมส่งสายตาแห่งความหวังและเชื่อมั่นไปยังลูกน้องผู้ร่วมเป็นร่วมตาย ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปเหนี่ยวไก เฮคเลอร์แอนด์คอช เอ็มพีไฟว์เอไฟว์ คู่ใจ ถึงคราวที่ห่าคมกระสุนของสองตำรวจผู้จนตรอกจะได้ตอบโต้
กระสุนของชาร์ลและเจคเจาะเข้ายังร่างศัตรูที่ดักซุ่มอยู่ อีกฟากหนึ่งของฝั่งถนน รายหนึ่งดับดิ้นไปพร้อมๆกับลูกเหล็กที่พุ่งทะยานเสียบเข้าที่กลางหัวเลือดและเนื้อหนังที่แดงราวกับลูกแตงโมแตกสาดกระเซ็น
"ถ้าหลุดจากตรงนี้ไปได้ ฝั่งซ้ายมีแม่น้ำ!!" ผู้กองชาร์ลตะโกนบอกลูกน้องที่ง่วนกับการจัดกำจัดศัตรูที่บุกมาทางฝั่งขวา มันวิ่งเรียบมาตามโกดังเก่าในระแวกนั้นสามถึงสี่คน เจคเหนี่ยวกระสุนแหวกอกรายหนึ่งที่ทะเล่อทะล่าพุ่งออกมา หลังจากแฝงตัวอยู่หลังยางรถขนาดใหญ่ที่ทับซ้อนกันเป็นกองสูง
"รับทราบบอส!!" เจคตอบรับ
ชาร์ลเปลี่ยนแม็กกาซีนปืนที่เหน็บติดมากับเข็มขัดสนามอย่างรวดเร็วก่อนจะเอ่ย "เข้ามาเลย ไอ้พวกเวรเอ้ย!!!" ผู้กองหนุ่มเลือดเดือดกัดกรามแข็งพลันประเคนลูกเหล็กใส่พวกที่หมายจะเอาชีวิตของเขาอย่างไม่ยั้งมือ กระสุนตรงปลิดชีพเป้าหมายของเขาไปสองราย
"ฝั่งซ้ายเหลือกี่คน!?" จ่าเจคเอ่ยถามก่อนจะปลดแม็กกาซีนที่ว่างเปล่าทิ้งลงพื้นและสวมอันใหม่กลับเข้าไป
ชาร์ลยิงตอบโต้พลันผละตัวออกมาหลบคมกระสุน "สักหก--ไม่สิ!!มันมากกว่าที่ฉันคิด"
"มันซวยตรงที่หน่วยเราขอกำลังพลสนับสนุนไม่ได้ บ้าจริง!!" จ่าเจคถมน้ำลายทิ้งพร้อมกับโทสะที่พุ่งพล่านก่อนจะว่าต่อ
"มันสอยนีโอ กับ ดาโก้ไปแล้ว เราคงไม่รอด"
ชาร์ลสอดส่ายสายตามองเห็นท่อปูนขนาดใหญ่ที่ตั้งวางอยู่เรียงราย ระยะทางห่างจากจุดที่เขาและลูกน้องคู่ใจอยู่ไม่ไกลนัก ถัดต่อไปอีกราวๆห้าเมตรนั่นเป็นแม่น้ำที่ผู้กองหนุ่มหมายจะเอาไว้เป็นที่พึ่งสุดท้าย ในการหนีตายครั้งนี้และนี่คงจะเป็นทางรอดทางเดียวของเขาทั้งคู่
"เราต้องรอดออกไปเจค.. ถ้าเราเอาข้อมูลของเอสโคบากลับไปที่กองปฏิบัติการได้แผ่นดินคงสูงขึ้นอีกเป็นกิโล" ผู้กองชาร์ลหันเหนี่ยวกระสุนโต้ฝ่ายตรงข้ามพลันเอ่ย "นายเห็นท่อปูนตรงนั้นไหม!?" จ่าเจคหันไปมองพลางพยักหน้ารับ
"ฉันจะยิงคุ้มกันให้ นายวิ่งไปให้เร็วที่สุด ถัดไปเป็นแม่น้ำนั่นคือทางรอดสุดท้ายของเรา!!" ผู้กองชาร์ลแผดเสียงดังผ่านความอึกถึกของเสียงปืนเพื่อให้ผู้ใต้บังคับบัญชารับรู้ ก่อนจะหันไปตะบันกับข้าศึก
"ฉันคุ้มกันนายเองบอส!" เจคเอ่ยพลางลั่นไกเผด็จศึกคนร้ายที่อยู่ตรงหน้า
"นายพูดไม่รู้เรื่องรึไง!!? นี่มันหน้าสิ่วหน้าขวานนะ!"
เจคสาดกระสุนอย่างบ้าคลั่งก่อนว่า "ก่อนที่ฉันจะได้ไปเป็นไอ้ด้วน เดินป้วนเปี้ยนอยู่ในกรม ก็ขอให้ฉันได้เก็บไอ้สวะพวกนี้ให้หน่ำใจหน่อยเถอะ!!" ชาร์ลผละหลบมาจ้องหน้าจ่าเจคด้วยความกังวล
"ไปบอส!!" เจคตะโกนเร่งนายของเขา พลางยิงสกัดศัตรูที่รุกคืบเข้ามาทุกขณะ
"ถ้าฉันไปถึงตรงนั้นแล้วจะยิงคุ้มกันให้นายตามมา" ชาร์ลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงลูกน้องที่ยอมเอาชีวิตมาแขวนไว้บนเส้นด้ายร่วมกับตน เจคพยักหน้ารับรู้ ชาร์ลจับปืนประจำกายแน่น ทิ้งตัวย่อหลังพิงกำแพงปูนนั่น ก่อนจะหลับตาเงยหน้าปล่อยลมหายใจถี่ทางปาก
"ฉันจะนับหนึ่งถึงสามแล้ววิ่ง!!" เจคส่งเสียงให้สัญญาณ ผู้กองหนุ่มกำปืนแน่นขึ้น หยาดเหงื่อนับเม็ดไม่ถ้วนหยดย้อยใสลงผ่านใบหน้าที่เปื้อนฝุ่นมอมแมมและหนวดเคราที่เกรอะกังของตำรวจวัยดิบ
"หนึ่ง!!!" หยดเหงื่อของชาร์ลกระทบพื้นดิน
"สอง!!!" ผู้กองหนุ่มขมวดคิ้วแน่น
.
.
.
.
.
"สาม!!!" พลันสิ้นสัญญาณ ชาร์ลวิ่งก้มต่ำอย่างไม่คิดชีวิตไปยังที่กำบังสุดท้าย เม็ดกระสุนนับไม่ถ้วนพุ่งไล่ตามฝีเท้าของเขาไปติดๆ ฝุ่นดินลอยคละคลุ้งตลบ
"เฮ้!!เจค ฉันทำสำเร็จตานายแล้ว!!" ชาร์ลตะโกนบอกเจคทันทีที่เข้าสู่กำบัง และประทับปืนขึ้นยิงคุ้มกันทันที เจคเห็นดังนั้นจึงย่อตัวเตรียมพร้อมท่ามกลางดงกระสุนที่ถาโถม
ชาร์ลเหนี่ยวไกยิงอุตลุดพลันเอ่ย "ฉันจะนับตานายวิ่งแล้ว!!" เจคตั้งท่ามั่นสายตาจ้องเขม่ง
"หนึ่ง!!!"
"สอง!!!" ชาร์ลสาดกระสุนคร่าศัตรูที่มุ่งเข้ามา และบางรายที่ระดมยิงใส่เขา
.
.
.
.
.
.
"สาม!!!" แกร๊ก!! ซุ่มเสียงแห่งความว่างเปล่าของกระสุนในลำกล้องจาก เฮคเลอร์แอนด์คอช ที่อยู่ในมือผู้กองชาร์ลดังสนั่นพร้อมๆกับเสียงฝีเท้าของจ่าเจคที่วิ่งออกตัวมาจากที่หลบภัย
"เจค!!!!!" ชาร์ลแผดเสียงตะโกนลั่นสุดลำคอเพื่อเตือนสหาย ที่วิ่งมุ่งสู่ความตายด้วยเหตุการณ์ที่เขาไม่คาดคิด ทันใดนั้นกระสุนปริศนาจับที่มาไม่ได้ก็วิ่งพุ่งตรงเข้าที่ลำขาของจ่าอย่างเต็มแรง เนื้อที่หลุดขาดวิ้นกระเด็นไปพร้อมๆกับลูกเหล็กนั่น ช่างดูน่าสยดสยอง ในระหว่างที่เขาล้มลงก็มีอีกหนึ่งนัด พุ่งแสกเข้าที่สีข้างเลือดแดงพุ่งกระฉูดราวกับปาก้อนหินลงบนพื้นน้ำ อาวุธคู่ใจที่จับไว้แน่นพลันกระดอนตามแรงเหวี่ยงในขณะที่ล้มไปคนละทิศทาง สายตาของผู้กองหนุ่มเบิกโพรงบ่งบอกถึงอาการที่กำลังตื่นตระหนกกับชะตาชีวิตของคู่หูที่อยู่ตรงหน้า
"ไป!!!" เจคขบฟันกู่ร้องบอกนายของตน ให้หลบหนีในช่วงที่สถาการณ์พลิกพลันเช่นนี้เนื่องจากรู้ดีว่าตัวเขาเองคงไม่รอด ก่อนจะแผดเสียงครางด้วยความเจ็บปวด
ชาร์ลหยุดนิ่งอยู่ในภวังค์ของภาพที่เห็นตรงหน้า พร้อมกับใจที่สั่นระรัวเมื่อต้องเห็นลูกน้องคนสนิทดิ้นทุรนทุราย อยู่ในเงื้อมมือมัจจุราช
"ไป!!!" เจคร้องบอกเป็นคำรพสอง เหล่าศัตรูถาโถมกันเข้ามาอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเป้าหมายของพวกมันเพลี่ยงพล้ำ
ทุกอย่างช้าลง... เสียงห่ากระสุนที่ระดมยิงดังสนั่นกึกก้องดับลงสนิทในหัวของผู้กองหนุ่ม ความเย็นเฉียบที่วิ่งแล่นวาบจากหัวลงสู่ปลายเท้า นิ้วมืออันไร้ความรู้สึกที่ค้างอยู่บนไกปืนพร้อมกับเหงื่อที่ซึมชื้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชาร์ลได้เฉียดเข้าใกล้กับความตายแค่ปลายเล็บ แต่มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเสี้ยววินาทีระหว่างความเป็นกับความตาย ที่คลืบคลานเข้าใกล้สหายร่วมอุดมการณ์อยู่ทุกขณะจิต ตำรวจหนุ่มฝีมือดีมีอนาคตทั้งสามคนต้องมาจบชีวิตลงกับภารกิจอันแสนเลวร้ายในวันนี้
"ไป!!!!" เสียงอันแผดดังของเจคดังลั่นขึ้นมาในหัวของชาร์ล เขาหลุดออกจากวังวนตรงหน้า
ชาร์ลกัดฟันพลันหันหลังวิ่งกระโดดลงสู่แม่น้ำเบื้องล่าง เขาจมดิ่งลงสู้พื้นน้ำที่ดำมืดพร้อมกับกู่ร้องด้วยความเจ็บปวดที่ต้องพาเหล่าเพื่อนพ้องมาสังเวยชีวิตกับภารกิจบัดซบ เสียงอึกอักของเขาแล่นผ่านมวลที่ควบแน่นของน้ำฟังดูน่าสลด กระสุนนับสิบๆลูกยังคงพุ่งทะยานผ่านรอบๆตัวของเขาอย่างตามติดจากศัตรูที่ยิงลงมาทั่วท้องน้ำ
________________________________