สวัสดี ก่อนอื่นเราบอกก่อนน้ะว่าเรา เป็นเพศที่สาม อ้วน ดำ และขี้เหร่มาก
เริ่มจาก ย้อมไปเมื่อ 5-6 ปีที่แล้ว เราเป็นนักเรียนอยู่โรงเรียนหนึ่งในชนบท ตอนนั้นเราเองพึ่งอยู่ ม.3 ได้แอบชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง ซึ่งน้องอยู่ ม.2 ตอนแรกเลยเราไม่รู้จักน้องเลยสักนิด แต่ด้วยที่น้องเป็นแฟนเพื่อนเราที่สนิท จึงทำให้ได้มารู้จักกับน้อง แต่ตอนแรกไม่ได้คิดไรกับน้องเลยน้ะ เริ่มรู้สึกว่าชอบก็ตอนที่น้องเลิกกับเพื่อนเรา แล้วน้องให้เราไปรับที่บ้าน ออกมาข้างนอก แล้วน้องร้องไห้ ด้วยความที่ตัวน้องเองเป็นผู้ชายแบบที่นักเลงมากๆ พอน้องร้องให้ เราก็ปลอมน้อง ณ ตอนนั้นแหละเริ่มรู้สึกดี (ไม่รู้ว่าผิดไหมที่ชอบแฟนเก่าเพื่อนแต่ ณ ตอนนั้นเราก็คิดเสมอน้ะ ว่าเราเป็นเพศที่สามน่ะ อย่าไปยุ่งเลย) แต่ด้วยความสนิทกันหลังจากนั้นเราเริ่มไปเที่ยวกันบ่อยขึ้น ไปกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ อ่า จึงเริ่มรู้สึกมากขึ้น เริ่มรู้สึกชอบ แล้วก็มาถึงเหตุการ์ณที่ไม่อยากให้เกิด ด้วยความพิเรนของพ่องเพือน ทำให้น้องเค้ารู้ว่าเราชอบน้อง ตอนแรกน้องก็หายไปเลย หลังจากนั้นประมาณ 2-3 เดือน น้องก็กลับมาคุยกับเรา น้องบอกว่าการที่จะชอบใคร มันไม่ผิดหรอก มันชอบกันได้ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด จะในฐานะอะไรก็ไม่รู้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราก็ช่วยเหลือน้องมาตลอดน้ะ เวลาน้องมีปัญหาอะไร เราก็เข้าไปช่วยตลอด ไม่ว่าจะเรื่องเพื่อน เรื่องเงิน เราอาสาที่จะช่วยน้องมาตลอด จะมา ณ ตอนนี้ ก็ยังช่วยเหลือตลอด ตอนคุยกันอ่าก็ไม่ได้คุยกัยนบ่อยน้ะ คุยเรื่อยๆ จนมาตอนนี้ เกือบ 6 ปีที่ผ่านมา น้องเข้ามาคุยด้วยมาแบบผิดปกติ เราเลยถามน้องไปตามตรงว่าเป็นอะไร น้องก็บอกว่าน้องมีปัญหากับเพื่อน และเดือนร้อนเรื่องเงิน แหละน้องก็ระบายเรื่องที่น้องเก็บมาโดยตลอดเกี่ยวกับครอบครัวให้เราฟัง เราก็เลยอยู้ข้างๆมาตลอด เรื่องเงินเราก็ช่วย น้องก็คุยกับเราทุกวัน จนเรารู้สึกมากไปอีก จนตอนนี้เรารู้ว่าน้องชอบกับเพื่อนที่เราสนิทมาก แต่เพื่อนด้วยความเป็นเพื่อน เลยไม่สนใจน้อง เราเองที่มาที่หลังก็จุก จุกมาก ด้วยอะไรหลายๆ อย่าง ที่มันไม่ใช่ ทำให้เราอยากเลิกยุ่งกับน้องมากๆ ด้วยตัวเราเองที่เป็แบบนี้ บวกกับที่มันไม่สามารถเป็นไปได้ แต่เรายังห่วงในหลายเรื่องในตัวน้องเลย ยิ่งตอนนีน้องไม่มีงานทำ เราไม่อยากทิ้งน้องไป แต่เราก็จะเจ็บไปเรื่อยๆ แบบนี้อ่อ เราควรทำไงอ่า
ควรทำไงดี ควรหยุด หรือ ไปต่อ
เริ่มจาก ย้อมไปเมื่อ 5-6 ปีที่แล้ว เราเป็นนักเรียนอยู่โรงเรียนหนึ่งในชนบท ตอนนั้นเราเองพึ่งอยู่ ม.3 ได้แอบชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง ซึ่งน้องอยู่ ม.2 ตอนแรกเลยเราไม่รู้จักน้องเลยสักนิด แต่ด้วยที่น้องเป็นแฟนเพื่อนเราที่สนิท จึงทำให้ได้มารู้จักกับน้อง แต่ตอนแรกไม่ได้คิดไรกับน้องเลยน้ะ เริ่มรู้สึกว่าชอบก็ตอนที่น้องเลิกกับเพื่อนเรา แล้วน้องให้เราไปรับที่บ้าน ออกมาข้างนอก แล้วน้องร้องไห้ ด้วยความที่ตัวน้องเองเป็นผู้ชายแบบที่นักเลงมากๆ พอน้องร้องให้ เราก็ปลอมน้อง ณ ตอนนั้นแหละเริ่มรู้สึกดี (ไม่รู้ว่าผิดไหมที่ชอบแฟนเก่าเพื่อนแต่ ณ ตอนนั้นเราก็คิดเสมอน้ะ ว่าเราเป็นเพศที่สามน่ะ อย่าไปยุ่งเลย) แต่ด้วยความสนิทกันหลังจากนั้นเราเริ่มไปเที่ยวกันบ่อยขึ้น ไปกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ อ่า จึงเริ่มรู้สึกมากขึ้น เริ่มรู้สึกชอบ แล้วก็มาถึงเหตุการ์ณที่ไม่อยากให้เกิด ด้วยความพิเรนของพ่องเพือน ทำให้น้องเค้ารู้ว่าเราชอบน้อง ตอนแรกน้องก็หายไปเลย หลังจากนั้นประมาณ 2-3 เดือน น้องก็กลับมาคุยกับเรา น้องบอกว่าการที่จะชอบใคร มันไม่ผิดหรอก มันชอบกันได้ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด จะในฐานะอะไรก็ไม่รู้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราก็ช่วยเหลือน้องมาตลอดน้ะ เวลาน้องมีปัญหาอะไร เราก็เข้าไปช่วยตลอด ไม่ว่าจะเรื่องเพื่อน เรื่องเงิน เราอาสาที่จะช่วยน้องมาตลอด จะมา ณ ตอนนี้ ก็ยังช่วยเหลือตลอด ตอนคุยกันอ่าก็ไม่ได้คุยกัยนบ่อยน้ะ คุยเรื่อยๆ จนมาตอนนี้ เกือบ 6 ปีที่ผ่านมา น้องเข้ามาคุยด้วยมาแบบผิดปกติ เราเลยถามน้องไปตามตรงว่าเป็นอะไร น้องก็บอกว่าน้องมีปัญหากับเพื่อน และเดือนร้อนเรื่องเงิน แหละน้องก็ระบายเรื่องที่น้องเก็บมาโดยตลอดเกี่ยวกับครอบครัวให้เราฟัง เราก็เลยอยู้ข้างๆมาตลอด เรื่องเงินเราก็ช่วย น้องก็คุยกับเราทุกวัน จนเรารู้สึกมากไปอีก จนตอนนี้เรารู้ว่าน้องชอบกับเพื่อนที่เราสนิทมาก แต่เพื่อนด้วยความเป็นเพื่อน เลยไม่สนใจน้อง เราเองที่มาที่หลังก็จุก จุกมาก ด้วยอะไรหลายๆ อย่าง ที่มันไม่ใช่ ทำให้เราอยากเลิกยุ่งกับน้องมากๆ ด้วยตัวเราเองที่เป็แบบนี้ บวกกับที่มันไม่สามารถเป็นไปได้ แต่เรายังห่วงในหลายเรื่องในตัวน้องเลย ยิ่งตอนนีน้องไม่มีงานทำ เราไม่อยากทิ้งน้องไป แต่เราก็จะเจ็บไปเรื่อยๆ แบบนี้อ่อ เราควรทำไงอ่า