หยุดหรือไปต่อดี

สวัสดีค่ะ ชาวพันทิปทุกคนนี้เป็นกระทู้แรกที่เราเขียน คือเรามีเรื่องอยากจะเล่าให้ฟัง และขอคำแนะนำจากทุกๆคนที่อ่านว่าเราควรทำยังไงดี เรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงปิดเทอมเราได้ไปทำค่ายอาสาค่ายหนึ่งของชมรมในมหาลัย ซึ่งเราได้รู้จัก ผช. คนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนร่วมค่ายกัน ตอนแรกเราก็ไม่สนิท และรู้สึกเฉยๆกับผู้ชายคนนี้มาก ไม่อยากจะคุยกันด้วยซ้ำ จนเราได้ทำงานด้วยกัน ได้สนิทกัน พูดคุยกันอย่างกับรู้จักกันมานานทั้งๆที่เราไม่เคยพบไม่เคยรู้จักและเห็นหน้ากัน แค่ทำค่าย10กว่าวันทำให้เราสนิทกันมาก ทั้งๆที่ในค่ายมีผู้ชายเยอะมาก  และแล้วเราก็เกิดอาการชอบเขาขึ้นมา และในตอนนั้นเขาก็มีแฟนอยู่แล้ว เราก็รู้ เราก็คิดว่าคงไม่เป็นอะไรหรอกแค่แอบชอบเฉยๆ จนเราได้รู้ว่าเขากับแฟนได้ทะเลาะกันและเลิกกัน ทำให้เรามีความหวังขึ้นมาอีกนิดนึง จนจบค่ายต่างกันก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนเรากับเขาก็กลับบ้านด้วยกันทั้งๆที่เราอยู่คนละจังหวัดกัน เขาขอติดรถเราไปลงที่ บขส ต่างจังหวัด เพื่อที่จะขึ้นรถกลับบ้าน หลังจากนั้นเราก็คุยกันผ่านทางไลน์ (เหตุการณ์ที่เรามีไลน์ซึ่งกันละกัน มันมีอยู่ว่า เขาทำโทรศัพท์หายตอนอยู่ค่าย แล้วเขาก็ขอยืมโทรศัพท์เราโทรหาเข้าเครื่องเขา สุดท้ายเขาก็เจอโทรศัพท์เขา เขาลืมไว้กับเพื่อน โครตละครอ่า) เราคุยผ่านทางไลน์10กว่าวัน จนเราเก็บความรู้สึกไว้ไม่ไหวแล้ว เราก็เลยไปปรึกษาเพื่อนว่าเอายังไงดี ถามเพื่อนว่าเขาชอบเราไหม แค๊ปข้อความที่เราคุยกับเขาให้เพื่อนอ่าน เพื่อนก็บอกว่าคงชอบหละ เราก็มีกำลังใจขึ้นมาอีกนิดนึง จนเราถามเพื่อนอีกว่า เราควรสารภาพว่าชอบเขาดีไหม เพื่อนก็สนับสนุนเต็มที่ว่าสารภาพไปเลย เราก็โอเคบอกก็บอก แต่ก่อนที่จะพิมพ์ไป เราใจสั่นมาก หัวใจเต้นไวมากๆ คิดอยู่ว่าจะเอาจริงๆหรอ จนเวลาผ่านไป20นาทีเราเลยตัดสินใจพิมพ์ส่งไปว่า “เราชอบแกนะ เราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ไง” ตอนนั้นเป็นเวลา5ทุ่มกว่าแล้ว เราคิดว่าเขาคงยังไม่นอน จนเรารอแล้วรออีกก็ไม่ได้มีการแจ้งเตือนอะไรมาทั้งสิ้น แล้วเราคิดว่ารอพรุ่งนี้ดีกว่า เขาคงนอนไปแล้ว คืนนั้นทั้งคืนเราไม่ได้นอนเลย คิดกังวลอยู่ในใจ จนรุ่งเช้าเขาก็ไม่อ่านไม่ตอบ จนเราทักไปใหม่ แล้วเขาก็ตอบมาว่า “เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า ถ้าเราคบไปแล้วเลิกกันกลัวมองหน้ากันไม่ติด” เมื่อเราได้อ่านข้อความเราก็อึ้ง และก็จุก และคิดอยู่ในใจว่า”เม่งไม่น่าบอกไปเลย” แล้วเราก็ตอบเขาไปว่า โอเค แต่ส่วนลึกในใจเราก็คิดว่าเขาคงลืมแฟนเก่าไม่ได้ เขาคงเสียใจอยู่ และคิดอยู่ในใจว่างั้นก็คุยกับเขาไปแบบเพื่อนปกตินี้หละ สักวันหนึ่งเขาอาจจะชอบเราขึ้นมาก็ได้ ให้กำลังใจตัวเองไปอีก หลังจากกันนั้นเราก็คุยกันปกติทั่วไปเรื่อยๆ จนเปิดเทอม มาวันหนึ่งเรากำลังเล่นไอจีอยู่แล้วไปเห็นสเนปไอจีแฟนเก่าเขา ในสตอรี่นั้นมีเขาอยู่ด้วย เมื่อเราเห็นเราก็สตั๊นไปพักหนึ่ง คิดในใจว่าเขากลับมาคบกันหรอ จนเพื่อนที่นั่งข้างๆถามว่าเป็นอะไร แล้วเราก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนฟัง(เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่ไปค่ายเดียวกันกับเรา ไม่ใช่คนที่เราไปปรึกษาเรื่องที่เราจะสารภาพรักไปดีมั้ย) เพื่อนมันก็บอกว้าเอ้าเพิ่งรู้หรอว่าเขากลับมาคืนดีกันแล้ว คือตอนนั้นเราทั้งอึง ทั้งจุก แล้วที่ผ่านมาคือกุคิดไปคนเดียวหรอ หรือว่าเขาให้ความหวัง ตกลงใครผิด เราว่าเราผิดเองอ่าที่ให้ความหวังตนเองมากเกินไป หลับหูหลับตา คิดว่าเขาต้องชอบเราด้วยหละที่เขาคุยกับเรา เมื่อคิดขึ้นได้เราก็ตัดทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาออกไปจากชีวิตเรา ทั้งไลน์ ทั้งเฟส เราไม่คุยกับเขาอีกเลย แต่คนเราอยู่ในรั้วมหาลัยเดียวกันอ่าสักวันคงจะต้องเจอกัน  และแล้วเราก็ได้เจอกับเขา เขาก็เจอเรา เขาพยายามที่ทักเรา แต่เราก็ทำเมินไม่เห็นเขาอยู่หลายครั้ง เราคิดว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แต่เรายังทำใจไม่ได้จริงๆ และก็ผ่านไป ช่วงเวลาปิดเทอมอีก เราก็กลับบ้านต่างจังหวัด อยู่มาคืนหนึ่งเขาก็ทักมาหาเรา จากที่ไม่ได้คุยกันนาน พอเราเห็นว่าเขาทักมาเราก็อึ้งไป คิดในใจว่าจะตอบดีไหม เพราะครั้งล่าสุดที่เขาทักมาเมื่อ3เดือนที่แล้วเขาทักเรามา แล้วเราก็ถามว่ามีอะไร เขาก็ตอบว่า ขอโทษเราเมา หลังจากนั้นเราก็คุยกับเขานิดนึง แล้วก็ไม่คุยกับเขาอีกเลย และแล้วมาถึงช่วงปิดเทอมนี้หละที่เขาทักมา  แล้วเราก็แพ้ใจตัวเองอีกครั้ง ใช่เราตอบเขาไปอีกแล้ว เขาถามเราว่าเราเป็นไงบ้าง เราก็แปลกใจว่าทำไมเขาทักมา หรือว่าเขาเมาอีกแล้ว เขาก็ตอบว่าไม่ คืนนั้นเราคุยแชทกันทั้งคืน เป็นโมเมนต์ที่ดีมาก ต้องขอบอกเลยว่าเราเป็นคนที่ตอบแชทไวมากไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือกับใคร และคืนนั้นเขาตอบไวเหมือนกัน ปกติที่คุยกับเขามาเขาจะเป็นคนที่ตอบช้ามาก ช้าสุดก็ประมาณ1 หรือ 2 ชม นี้หละ แต่เราก็รอเขานะ โครตทรมารอ่ากับการรอแชทใครบางคน เราเป็นคนไม่ชอบรอด้วย ตอนที่คุยกันเขาบอกเราตลอดว่าเขาทำอะไรที่ไหน ถ่ายรูปมาให้ดูด้วย เราก็เหมือนกัน   ตอนที่กลับมาคุยกับเขาเราก็คิดอยู่ในใจว่าแล้วแฟนเขาอ่า จนเราได้รู้ว่าอ่อเขาเลิกกับแฟนเขาแล้ว เราก็คิดอยู่ในใจว่าหรือว่าที่เขาคุยกับเราเพราะเขาเหงา ตอนนั้นคือแบบเฟลมาก บวกกับเขาเป็นคนตอบไลน์ช้าด้วย เราคุยกับเขาอยู่2อาทิตย์ จนเก็บอาการเฟลนั้นมาเรื่อยๆ คิดว่าเขาแค่เหงาแน่ๆ เรามันแค่คนคั่นเวลา เราจึงตัดสินใจอีกครั้งว่าเลิกคุยจริงๆแล้ว คิดว่าถ้าเราหายไปสักวันหนึ่งเขาจะทักเรามาไหม จนเราหายไป3 วัน เขาก็ทักเรามา เราอ่านแต่ไม่ได้ตอบ เราคิดว่าเราคงไม่สำคัญจริงๆนั้นหละ เลิกคุยแบบจริงจัง แต่เราก็ยังคงคิดถึงเขาอยู่ตลอด หลังจากนั้นช่วงปิดเทอม 2 เดือนก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย จนเปิดเทอมเราได้ไปช่วยงานที่ชมเรา และเราก็ได้เจอเขาอีกแล้ว เราก็ทำเมิน ไม่ทัก ไม่เห็นเขา เหมือนเช่นเคย จนอยู่มาวันหนึ่งเรามือลันทักแชทผิด กดทักแชทไปหาเขา แบบแล้ว ทักผิดคน จะลบก็ไม่ทัน จนเขาอ่านแล้วเขาก็ตอบ แล้วเราก็คุยกันจนถึงปัจจุบันนี้ เราได้เจอพี่คนหนึ่งที่ไปค่ายด้วยกัน พี่เขาก็ถามว่าเรากับเขาคุยกันอยู่หรอ เราก็อึ้งอ่า เขารู้ได้ไงว่าเราคุยกันอยู่ และเขาก็บอกว่าวันนั้นที่ไปกินเหล้ากันอ่า เขาก็ไปด้วย แล้วเขาก็สารภาพกับพี่ค่ายว่าเขาชอบเรา แต่ชอบเรากลับไม่ได้ แต่มันนานมาแล้ว ตอนที่เขายังคบกับแฟนเก่าอยู่ พอเรารู้เรื่องเราก็แอบดีใจนะ แต่ในใจคิดว่าเขาคงเมาหละที่พูดไป ตอนนี้เราก็คุยกับเขาอยู่ เขาก็เหมือนเดิมตอบช้าเหมือนเดิม ส่วนเราตอบไวเช่นเคย เราควรทำไงอ่า คุยไปเรื่อยๆเหรอ หรือเลิกคุย ยิ่งคุยยิ่งคิดอ่า เขาคิดเหมือนกับเราคิดเหมือนกับเราไหม หรือที่เขาคุยกับเราแค่เขาเหงา เราก็เหงานะ และเราก็ยังคิดกับเขาอยู่ ส่วนตัวเรานั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยว่าเขาคิดอย่างไงกันแน่ ที่เขาตอบช้าเพราะเราไม่สำคัญหรอ เรื่องนี้เราเฟลมาก คิดแล้วก็เหนื่อย ทุกคนว่าเราควรทำไงดี เรื่องนี้อาจะยาวไปหน่อย แต่เราตั้งใจที่จะพิมพ์เพื่อขอคำปรึกษาจากทุกคน ขอโทษด้วยที่อาจจะทำให้คนบางคนที่อ่านอาจจะเบื่อ หรือรำคาญ ขอบคุณมากนสำหรับคนที่อ่านจนจบ