สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ข้องใจมากค่ะ บางคนก็คิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับเราเองคิดว่ามันไม่ธรรมดาเเล้วแหละ
เข้าเรื่องเลยล่ะกันนะคะ คือมีพี่คนหนึ่งเป็นผู้หญิงค่ะ ซึ่งเราไม่รู้จักมาก่อนไม่เคยเห็นหน้าเลยด้วย ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ตอนกินข้าวเที่ยงค่ะแล้วบังเอิญมันมีโต๊ะว่างซึ่งเพื่อนๆของเราและเราก็ไปนั่ง เพราะว่าคนเยอะมากกกแออัดแถบจะไม่มีที่นั่งเลยล่ะค่ะเอาง่ายๆคือใครได้ก่อนก็มีสิทธิก่อนสายตาต้องเร็วจริงจังกับการจองโต๊ะกินข้าว กินข้าวเสร็จเเล้วก็ต้องลุกออกจากโต๊ะเพราะว่าคนอื่นเค้าก็ไม่มีที่นั่งแต่ช่วงเวลานั้นพวกเราก็กินข้าวแบบชิวๆเพราะตั้งใจว่ากินข้าวเสร็จเเล้วจะเอางานขึ้นมาทำต่อ แล้วเราก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น พี่คนนั้นนั่งเก้าอี้ข้างๆเราแต่ว่ามีแฟนพี่เค้ากั้นไว้อยู่ตอนนั้นเราก็โทรศัพท์ไปหาเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันซึ่งเราก็เป็นคนที่พูดเสียงดัง สงสัยเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่พี่เขามอง แล้วจากที่พี่เขาเคยนั่งข้างๆเรา. พี่เขาเลยย้ายมานั่งเป็นฝั่งตรงข้าม ซึ่งมองเห็นหน้าเราชัดเลยค่ะเพือนๆคนอื่นเขานั่งทำงานกันหมดแต่เราเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นแล้ววิดีโอคอลหาเพื่อนอีกคนค่ะแน่นอนว่าพี่เขาต้องมองเพราะที่บอกไปค่ะว่าเราเป็นคนพูดเสียงดัง เราคุยกับเพื่อนในโทรศัพท์เรารู้นะคะว่าพี่เขามอง มองแบบจ้องมองเลยค่ะ แต่เราพยายามไม่สนใจ จนเพื่อนที่นั่งข้างๆเราบอกว่าพี่คนนั้นมองเรากับเพื่อนเรา เราก็เลยคิดอย่างสารพัดเลยค่ะ ว่าไปทำอะไรให้พี่เขาไม่พอใจหรือป่าว?เพราะเราเป็นคนกลัวรุ่นพี่กลัวคนจะไม่ชอบมองหน้าคนอื่นและไม่ชอบให้คนอื่นมองหน้าด้วยค่ะมองธรรมดาก็โอเคนะคะแต่นี้มองแล้วไม่กระพริบตาคืออะไร ตอนนั้นกลัวจนนอนไม่หลับเพราะคิดไปใหญ่กลัวว่าพี่เขาจะมาทำไรเราหรือป่าว เลยบอกเพื่อนว่ากลัวแต่เพื่อนก็บอกว่าไม่ต้องกลัวหรอกพี่เขาไม่ทำไรหรอกพี่เขาอาจจะมองเฉยๆก็ได้ แล้วเราก็คิดในใจว่า ใช่สิ๊พวกเธอไม่ใช่ฉันนิ แล้วเราก็ภาวนาว่าอย่าได้เจอพี่เขาเลยเพราะคนที่โรงเรียนเยอะมากโอกาสจะไม่เจอกันมีอยู่50% และแล้วสิ่งที่คิดไว้นั้นมันไม่เป็นจริงเลย ตอนเที่ยงเจอพี่เขาอีกค่ะ ซึ่งเพื่อนเราเดินข้างหน้าแล้วอีกคนเดินกับเราซึ่งเขาเดินไปอีกทางแล้วเราเดินไปอีกทาง เพื่อนเราพยายามเรียกเราแต่เราไม่ได้ยินเราก็เดินก้มหน้าก้มตา (เราเป็นคนที่ไม่ชอบสบตาใครถ้าไม่ใช่เพื่อนและคนรู้จักเท่านั้นที่เราจะกล้าสบตาด้วย)เพื่อนเราก็วิ่งมาหาเราแล้วเพื่อนเราก็บอกว่า. พี่คนนั้นมองเราอีกแล้วจ้าาาา.เพื่อนอีกคนเขาก็บอกว่า พี่เขามองเราหนักมาก ซึ่งเรายิ่งกลัวไปใหญ่(ไม่ได้แอ็คติ้งนะคะเรื่องจริงค่ะกลัวจริงๆกลัวคนมาหาเรื่อง)เราก็ทำหน้าแบบเศร้าๆพอเพื่อนพูดเสร็จเขาก็หัวเราะ แต่เราไม่ตลกด้วย (จะซีเรียสไรปานนั้น) เราเลยภาวนาตลอดว่าอย่าเกิดเรื่องไรกับเราเลยยังไม่อยากเข้าห้องปกครองเพราะพ่อแม่มีอาชีพรับราชการและเราไม่อยากให้ท่านมาเสียชื่อเสียงเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องนอกจากเราจะโดนท่านด่าเเล้วคนอื่นๆก็คิดประนามพ่อแม่เราว่าสอนลูกไม่ดีเป็นถึงข้าราชการแต่ต้องมีลูกนิสัยแย่ๆเราไม่อยากให้คนอื่นมองพ่อกับแม่เราแบบผิดๆ
ลืมบอกไปเลย ย้ำนะคะว่าเราไม่รู้จักพี่เค้าและสาบานว่าไม่เคยทำอะไรให้พี่เค้าเลยแม้แต่นิดเดียวแม้แต่ชื่อยังไม่รู้จักเลย ถ้าเป็นเรื่องแย่งผู้ชายยิ่งแล้วใหญ่ไม่เคยรู้จักเลยล่ะค่ะ
ที่มาตั้งกระทู้แบบนี้อยากทราบการแก้ปัญหาให้พี่เขาเลิกมองซะเถอะค่ะ แค่นี้ก็จะบ้าตายแล้วใครคิดว่าจขกท.เว่อร์แอ็คติ้งจะพูดอย่างงั้นก็ได้ค่ะเพราะครั้งนี้ครั้งแรกที่โดนมองแรงแบบนี้. ยังคิดเลยว่ามาตั้งกระทู้แบบนี้แล้วพี่เขามาอ่าน พี่เขายิ่งจะหมั่นไส้เราไปใหญ่ ถ้างั้นถ้าพี่เค้าเข้ามาอ่านจริงๆเราก็ขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะว่าเราไม่เคยไปทำอะไรให้ใคร ย้ำว่าไม่เคยเลยได้โปรดกรุณาเลิกมองเสียเถิดค่ะ ถ้าเกิดมองมาเรื่อยๆแล้วเจ้าของกระทู้เริ่มหวั่นไหวขึ้นมาจะทำยังไงค่ะ สุดท้ายนี้ช่วยบอกวิธีทำให้พี่เขาเลิกมองด้วยนะคะกลัวฉี่จะราดไม่ได้ประชดนะคะกลัวจริงๆT^T
โดนมองไม่ใช่มองธรรมดามองเเบบจ้องหน้าเหมือนหมั่นไส้
เข้าเรื่องเลยล่ะกันนะคะ คือมีพี่คนหนึ่งเป็นผู้หญิงค่ะ ซึ่งเราไม่รู้จักมาก่อนไม่เคยเห็นหน้าเลยด้วย ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ตอนกินข้าวเที่ยงค่ะแล้วบังเอิญมันมีโต๊ะว่างซึ่งเพื่อนๆของเราและเราก็ไปนั่ง เพราะว่าคนเยอะมากกกแออัดแถบจะไม่มีที่นั่งเลยล่ะค่ะเอาง่ายๆคือใครได้ก่อนก็มีสิทธิก่อนสายตาต้องเร็วจริงจังกับการจองโต๊ะกินข้าว กินข้าวเสร็จเเล้วก็ต้องลุกออกจากโต๊ะเพราะว่าคนอื่นเค้าก็ไม่มีที่นั่งแต่ช่วงเวลานั้นพวกเราก็กินข้าวแบบชิวๆเพราะตั้งใจว่ากินข้าวเสร็จเเล้วจะเอางานขึ้นมาทำต่อ แล้วเราก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น พี่คนนั้นนั่งเก้าอี้ข้างๆเราแต่ว่ามีแฟนพี่เค้ากั้นไว้อยู่ตอนนั้นเราก็โทรศัพท์ไปหาเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันซึ่งเราก็เป็นคนที่พูดเสียงดัง สงสัยเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่พี่เขามอง แล้วจากที่พี่เขาเคยนั่งข้างๆเรา. พี่เขาเลยย้ายมานั่งเป็นฝั่งตรงข้าม ซึ่งมองเห็นหน้าเราชัดเลยค่ะเพือนๆคนอื่นเขานั่งทำงานกันหมดแต่เราเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นแล้ววิดีโอคอลหาเพื่อนอีกคนค่ะแน่นอนว่าพี่เขาต้องมองเพราะที่บอกไปค่ะว่าเราเป็นคนพูดเสียงดัง เราคุยกับเพื่อนในโทรศัพท์เรารู้นะคะว่าพี่เขามอง มองแบบจ้องมองเลยค่ะ แต่เราพยายามไม่สนใจ จนเพื่อนที่นั่งข้างๆเราบอกว่าพี่คนนั้นมองเรากับเพื่อนเรา เราก็เลยคิดอย่างสารพัดเลยค่ะ ว่าไปทำอะไรให้พี่เขาไม่พอใจหรือป่าว?เพราะเราเป็นคนกลัวรุ่นพี่กลัวคนจะไม่ชอบมองหน้าคนอื่นและไม่ชอบให้คนอื่นมองหน้าด้วยค่ะมองธรรมดาก็โอเคนะคะแต่นี้มองแล้วไม่กระพริบตาคืออะไร ตอนนั้นกลัวจนนอนไม่หลับเพราะคิดไปใหญ่กลัวว่าพี่เขาจะมาทำไรเราหรือป่าว เลยบอกเพื่อนว่ากลัวแต่เพื่อนก็บอกว่าไม่ต้องกลัวหรอกพี่เขาไม่ทำไรหรอกพี่เขาอาจจะมองเฉยๆก็ได้ แล้วเราก็คิดในใจว่า ใช่สิ๊พวกเธอไม่ใช่ฉันนิ แล้วเราก็ภาวนาว่าอย่าได้เจอพี่เขาเลยเพราะคนที่โรงเรียนเยอะมากโอกาสจะไม่เจอกันมีอยู่50% และแล้วสิ่งที่คิดไว้นั้นมันไม่เป็นจริงเลย ตอนเที่ยงเจอพี่เขาอีกค่ะ ซึ่งเพื่อนเราเดินข้างหน้าแล้วอีกคนเดินกับเราซึ่งเขาเดินไปอีกทางแล้วเราเดินไปอีกทาง เพื่อนเราพยายามเรียกเราแต่เราไม่ได้ยินเราก็เดินก้มหน้าก้มตา (เราเป็นคนที่ไม่ชอบสบตาใครถ้าไม่ใช่เพื่อนและคนรู้จักเท่านั้นที่เราจะกล้าสบตาด้วย)เพื่อนเราก็วิ่งมาหาเราแล้วเพื่อนเราก็บอกว่า. พี่คนนั้นมองเราอีกแล้วจ้าาาา.เพื่อนอีกคนเขาก็บอกว่า พี่เขามองเราหนักมาก ซึ่งเรายิ่งกลัวไปใหญ่(ไม่ได้แอ็คติ้งนะคะเรื่องจริงค่ะกลัวจริงๆกลัวคนมาหาเรื่อง)เราก็ทำหน้าแบบเศร้าๆพอเพื่อนพูดเสร็จเขาก็หัวเราะ แต่เราไม่ตลกด้วย (จะซีเรียสไรปานนั้น) เราเลยภาวนาตลอดว่าอย่าเกิดเรื่องไรกับเราเลยยังไม่อยากเข้าห้องปกครองเพราะพ่อแม่มีอาชีพรับราชการและเราไม่อยากให้ท่านมาเสียชื่อเสียงเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องนอกจากเราจะโดนท่านด่าเเล้วคนอื่นๆก็คิดประนามพ่อแม่เราว่าสอนลูกไม่ดีเป็นถึงข้าราชการแต่ต้องมีลูกนิสัยแย่ๆเราไม่อยากให้คนอื่นมองพ่อกับแม่เราแบบผิดๆ
ลืมบอกไปเลย ย้ำนะคะว่าเราไม่รู้จักพี่เค้าและสาบานว่าไม่เคยทำอะไรให้พี่เค้าเลยแม้แต่นิดเดียวแม้แต่ชื่อยังไม่รู้จักเลย ถ้าเป็นเรื่องแย่งผู้ชายยิ่งแล้วใหญ่ไม่เคยรู้จักเลยล่ะค่ะ
ที่มาตั้งกระทู้แบบนี้อยากทราบการแก้ปัญหาให้พี่เขาเลิกมองซะเถอะค่ะ แค่นี้ก็จะบ้าตายแล้วใครคิดว่าจขกท.เว่อร์แอ็คติ้งจะพูดอย่างงั้นก็ได้ค่ะเพราะครั้งนี้ครั้งแรกที่โดนมองแรงแบบนี้. ยังคิดเลยว่ามาตั้งกระทู้แบบนี้แล้วพี่เขามาอ่าน พี่เขายิ่งจะหมั่นไส้เราไปใหญ่ ถ้างั้นถ้าพี่เค้าเข้ามาอ่านจริงๆเราก็ขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะว่าเราไม่เคยไปทำอะไรให้ใคร ย้ำว่าไม่เคยเลยได้โปรดกรุณาเลิกมองเสียเถิดค่ะ ถ้าเกิดมองมาเรื่อยๆแล้วเจ้าของกระทู้เริ่มหวั่นไหวขึ้นมาจะทำยังไงค่ะ สุดท้ายนี้ช่วยบอกวิธีทำให้พี่เขาเลิกมองด้วยนะคะกลัวฉี่จะราดไม่ได้ประชดนะคะกลัวจริงๆT^T