cr.สื่อบันเทิง เชิงสร้างสรรค์
cr.ครอบครัวข่าว3
สัมภาษณ์ที่เคยให้ไว้ครับเมื่อปี 2555 ปัจจุบันแม้ว่าท่านจะเกษียณราชการตำรวจแล้วแต่ยังทำงานเพื่อเด็กเร่ร่อนอยู่นะครับ
ไม่ว่าเวลาจะผ่านมากี่ยุคกี่สมัยทุกคนคงต้องยอมรับว่า "โรงเรียน" เปรียบเสมือนบ้านหลังที่สอง "ครู" เปรียบเสมือนพ่อแม่คนที่สองของบรรดานักเรียนทั้งหลาย ที่ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ใต้ชายคาโรงเรียน ทว่ายังมีอีกหลายล้านคนไม่มีโอกาส ไม่มีสถานที่ศึกษา หรือแม้แต่กระทั่งครูผู้สอน แต่ใช่ว่าเป็นอุปสรรคต่อ ร.ต.ต.สมศักดิ์ บุญรัตน์ วัย 58 ปี เจ้าหน้าที่ตำรวจชุมชนสัมพันธ์ สังกัดสถานีตำรวจนครบาลบางซื่อ กองบัญชาการตำรวจนครบาล หรือพ่อครู ที่เด็กๆ และคนในชุมชนพื้นที่กรุงเทพฯ กว่า 50 ชุมชนใช้เรียก
พ่อครู เล่าว่า ชีวิตการเป็นครูข้างถนนเริ่มต้นจากเห็นเด็กเร่ร่อนนอนอยู่ข้างถนน รู้สึกสงสารจึงเดินเข้าไปถามถึงที่มาว่าเกิดอะไรขึ้น เด็กส่วนใหญ่ให้คำตอบคล้ายๆ กันว่า พ่อแม่แยกทางกัน ต่างฝ่ายต่างมีครอบครัวใหม่ ไม่ดูแลเอาใจใส่ จึงเกิดคำถามกับตัวเองว่า ทำอย่างไรให้เด็กเหล่านี้กลับคืนสู่บ้าน จึงริเริ่มรวมกลุ่มเด็กๆ ที่เร่ร่อนตามจุดต่างๆ ในกรุงเทพฯ ให้มาเรียนหนังสือ การสอนของพ่อครูจะมีอุปกรณ์การสอนคือ โปรเจกเตอร์ ซีดีโครงการพระราชกรณียกิจต่างๆ หนังสือ หรือแม้แต่ขนมก็เป็นสื่ออย่างหนึ่ง เพราะเด็กๆ ต้องคู่กับขนม (หัวเราะ)
"หลังเลิกงานทุกวันจะขับรถเครื่องสะพายกระเป๋าอุปกรณ์ไว้ด้านหลังแวะสอนเด็กๆ สอนที่ข้างถนนตรงไหนก็ได้ เมื่อเวลาผ่านไปพักหนึ่งเด็กเริ่มกลับเข้าบ้าน พ่อแม่ก็เห็นการทำงานของเรา เห็นเด็กเรียกเราว่าพ่อครู พ่อแม่ก็เรียกตาม พ่อครูก็ยิ้มภูมิใจในสิ่งที่ทำ ถึงวันนี้เด็กๆ กลับเข้าบ้านเกือบหมดแล้ว หน้าที่ต่อไปคือสกัดกั้นไม่ให้เขาออกจากชุมชน แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาเด็กเร่ร่อนจะหมดไปนะ เพราะยังมีมาเรื่อยๆ แต่ก็พยายามเก็บตกให้หมด" พ่อครู กล่าว
ถึงวันนี้การทำงานจะเน้นเข้าไปสอนหนังสือในชุมชน โดยการเรียนการสอนจะไม่ได้สอนลักษณะเป็นระบบราชการ ป.1 ป.2 ป.3 ป.4 แต่จะเน้นสอนทักษะการใช้ชีวิต การเข้าสังคม การแก้ปัญหา การคิดวิเคราะห์ คุณธรรม จริยธรรม เช่น ให้บรรพชาเนื่องในวันสำคัญต่างๆหรือ อาศัยสิ่งที่มีอยู่รอบกายให้ความรู้กับเด็ก เช่นซื้อเมล็ดแตงโมให้คนละถุง แล้วให้ลูกศิษย์ของเขาแกะแข่งกัน แล้วให้นับเมล็ดดีและเมล็ดเสีย เพื่อสอนให้เด็กคิดคำนวณตัวเลข สอนคณิตศาสตร์ไปในตัว
“ทุกคนจะมองเด็กกลุ่มนี้ว่าไม่น่าไว้วางใจ ไม่ให้โอกาสเด็ก แต่ไม่เคยรู้เลยว่าปัญหาของเด็กเร่ร่อนเกิดมาเพราะอะไร ไม่มองย้อนกลับไปดูที่ต้นเหตุว่ามาจากปัญหาครอบครัว ชุมชน สิ่งแวดล้อม จริงแล้วเด็กทุกคนมีพื้นฐานจิตใจที่ดี แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นกับเด็กมาจากการกระทำและสั่งสมของผู้ใหญ่"ไม่มีเด็กคนไหนหรอกที่อยากจะออกมาเป็นแบบนี้ สังคมต่างหาก ครอบครัว พ่อแม่ ผู้ปกครองต่างหากที่เป็นคนผลักเขาออกมา” พ่อครู กล่าว
ทำให้ทุกวันนี้การทำงานของครูตำรวจข้างถนน จึงมุ่งเน้นไปที่การทำงานร่วมกับชุมชนต่างๆ เพื่อป้องกันไม่ให้เด็กออกมาเร่ร่อน โดยเข้าไปสกัดกั้นที่ชุมชนและครอบครัว โดยทำให้เด็กๆ ได้รับรู้ว่าหากออกไปเร่ร่อนสร้างความเดือดร้อนให้สังคมอนาคตก็คือตายหรือ ติดคุก ด้วยการให้ความรู้ โดยเน้นไปที่การสอนให้เป็นคนดี สอนให้เด็กได้รู้จักคิด รู้จักผิดชอบชั่วดี ให้รู้จักคุณค่าของตัวเอง ให้ความรักและความอบอุ่น เพื่อให้เขาปรับตัวเป็นคนดี ให้สังคมยอมรับ
“จริงๆ แล้วเด็กเหล่านี้ต่างหากที่เป็นครูของเรา เพราะเขาเอาชีวิตของเขามาสอนเรา เป็นประสบการณ์ให้เราเอาไปถ่ายทอดสอนคนอื่นๆ นำไปปรับปรุงแก้ไขชีวิตของเด็กคนอื่นๆ ในชุมชน ต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆ เด็กทุกคนจึงเป็นครูของเราที่ดีที่สุด” พ่อครูตำรวจกล่าว..
เหล่านี้เป็นทัศนะเพียงบางส่วนจากครูผู้ที่ได้รับการเสนอ ชื่อเข้ารับทุนในโครงการ “ครูสอนดี” ของ “สสค.” ที่ล้วนทุ่มเทอุทิศตนเพื่อเด็กและเยาวชนที่สะท้อนให้เห็นจิตวิญญาณของความ เป็นครู ที่ไม่เคยเลือนหาย และจะถูกจุดประกายให้ส่องสว่างขึ้นมาอีกครั้งเมื่อสังคมตระหนัก เห็นคุณค่า และให้ความสำคัญกับ “ครู” ที่ไม่จำเป็นต้องเป็น “ครูอาชีพ” แต่มีความเป็น “ครู” อยู่ในหัวใจอย่างแท้จริง
"ผมจะภูมิใจทุกครั้งที่ได้ยินเด็กเรียกว่าพ่อครูตำรวจ เพราะเหมือนเราทำหน้าที่ในคราวเดียวกัน 3 อย่างคือ เป็นทั้งพ่อ เป็นทั้งครู และเป็นตำรวจ เด็กเหล่านี้น่าสงสาร ต้องการแค่โอกาส เมื่อหยิบยื่นให้แล้วเขาก็จะรับมัน ผมจะดีใจมากเมื่อเด็กที่ผมดูแลได้กลับบ้าน ได้กลับไปเรียนต่อ ซึ่งหลายคนเรียนจบแล้ว ก็ยังคงนึกถึงกันอยู่เสมอ ก็เป็นสิ่งที่ภูมิใจมาก"
http://www.komchadluek.net/index.php
http://webboard.news.sanook.com/forum/?topic=4539181
ยอมรับว่ามีเอาข้อมูลที่อื่นมาผสมกันบ้าง
cr.diana Diana911 
ร.ต.ต.สมศักดิ์ บุญรัตน์หรือพ่อครูของเด็กเร่ร่อน
สัมภาษณ์ที่เคยให้ไว้ครับเมื่อปี 2555 ปัจจุบันแม้ว่าท่านจะเกษียณราชการตำรวจแล้วแต่ยังทำงานเพื่อเด็กเร่ร่อนอยู่นะครับ
ไม่ว่าเวลาจะผ่านมากี่ยุคกี่สมัยทุกคนคงต้องยอมรับว่า "โรงเรียน" เปรียบเสมือนบ้านหลังที่สอง "ครู" เปรียบเสมือนพ่อแม่คนที่สองของบรรดานักเรียนทั้งหลาย ที่ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ใต้ชายคาโรงเรียน ทว่ายังมีอีกหลายล้านคนไม่มีโอกาส ไม่มีสถานที่ศึกษา หรือแม้แต่กระทั่งครูผู้สอน แต่ใช่ว่าเป็นอุปสรรคต่อ ร.ต.ต.สมศักดิ์ บุญรัตน์ วัย 58 ปี เจ้าหน้าที่ตำรวจชุมชนสัมพันธ์ สังกัดสถานีตำรวจนครบาลบางซื่อ กองบัญชาการตำรวจนครบาล หรือพ่อครู ที่เด็กๆ และคนในชุมชนพื้นที่กรุงเทพฯ กว่า 50 ชุมชนใช้เรียก
พ่อครู เล่าว่า ชีวิตการเป็นครูข้างถนนเริ่มต้นจากเห็นเด็กเร่ร่อนนอนอยู่ข้างถนน รู้สึกสงสารจึงเดินเข้าไปถามถึงที่มาว่าเกิดอะไรขึ้น เด็กส่วนใหญ่ให้คำตอบคล้ายๆ กันว่า พ่อแม่แยกทางกัน ต่างฝ่ายต่างมีครอบครัวใหม่ ไม่ดูแลเอาใจใส่ จึงเกิดคำถามกับตัวเองว่า ทำอย่างไรให้เด็กเหล่านี้กลับคืนสู่บ้าน จึงริเริ่มรวมกลุ่มเด็กๆ ที่เร่ร่อนตามจุดต่างๆ ในกรุงเทพฯ ให้มาเรียนหนังสือ การสอนของพ่อครูจะมีอุปกรณ์การสอนคือ โปรเจกเตอร์ ซีดีโครงการพระราชกรณียกิจต่างๆ หนังสือ หรือแม้แต่ขนมก็เป็นสื่ออย่างหนึ่ง เพราะเด็กๆ ต้องคู่กับขนม (หัวเราะ)
"หลังเลิกงานทุกวันจะขับรถเครื่องสะพายกระเป๋าอุปกรณ์ไว้ด้านหลังแวะสอนเด็กๆ สอนที่ข้างถนนตรงไหนก็ได้ เมื่อเวลาผ่านไปพักหนึ่งเด็กเริ่มกลับเข้าบ้าน พ่อแม่ก็เห็นการทำงานของเรา เห็นเด็กเรียกเราว่าพ่อครู พ่อแม่ก็เรียกตาม พ่อครูก็ยิ้มภูมิใจในสิ่งที่ทำ ถึงวันนี้เด็กๆ กลับเข้าบ้านเกือบหมดแล้ว หน้าที่ต่อไปคือสกัดกั้นไม่ให้เขาออกจากชุมชน แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาเด็กเร่ร่อนจะหมดไปนะ เพราะยังมีมาเรื่อยๆ แต่ก็พยายามเก็บตกให้หมด" พ่อครู กล่าว
ถึงวันนี้การทำงานจะเน้นเข้าไปสอนหนังสือในชุมชน โดยการเรียนการสอนจะไม่ได้สอนลักษณะเป็นระบบราชการ ป.1 ป.2 ป.3 ป.4 แต่จะเน้นสอนทักษะการใช้ชีวิต การเข้าสังคม การแก้ปัญหา การคิดวิเคราะห์ คุณธรรม จริยธรรม เช่น ให้บรรพชาเนื่องในวันสำคัญต่างๆหรือ อาศัยสิ่งที่มีอยู่รอบกายให้ความรู้กับเด็ก เช่นซื้อเมล็ดแตงโมให้คนละถุง แล้วให้ลูกศิษย์ของเขาแกะแข่งกัน แล้วให้นับเมล็ดดีและเมล็ดเสีย เพื่อสอนให้เด็กคิดคำนวณตัวเลข สอนคณิตศาสตร์ไปในตัว
“ทุกคนจะมองเด็กกลุ่มนี้ว่าไม่น่าไว้วางใจ ไม่ให้โอกาสเด็ก แต่ไม่เคยรู้เลยว่าปัญหาของเด็กเร่ร่อนเกิดมาเพราะอะไร ไม่มองย้อนกลับไปดูที่ต้นเหตุว่ามาจากปัญหาครอบครัว ชุมชน สิ่งแวดล้อม จริงแล้วเด็กทุกคนมีพื้นฐานจิตใจที่ดี แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นกับเด็กมาจากการกระทำและสั่งสมของผู้ใหญ่"ไม่มีเด็กคนไหนหรอกที่อยากจะออกมาเป็นแบบนี้ สังคมต่างหาก ครอบครัว พ่อแม่ ผู้ปกครองต่างหากที่เป็นคนผลักเขาออกมา” พ่อครู กล่าว
ทำให้ทุกวันนี้การทำงานของครูตำรวจข้างถนน จึงมุ่งเน้นไปที่การทำงานร่วมกับชุมชนต่างๆ เพื่อป้องกันไม่ให้เด็กออกมาเร่ร่อน โดยเข้าไปสกัดกั้นที่ชุมชนและครอบครัว โดยทำให้เด็กๆ ได้รับรู้ว่าหากออกไปเร่ร่อนสร้างความเดือดร้อนให้สังคมอนาคตก็คือตายหรือ ติดคุก ด้วยการให้ความรู้ โดยเน้นไปที่การสอนให้เป็นคนดี สอนให้เด็กได้รู้จักคิด รู้จักผิดชอบชั่วดี ให้รู้จักคุณค่าของตัวเอง ให้ความรักและความอบอุ่น เพื่อให้เขาปรับตัวเป็นคนดี ให้สังคมยอมรับ
“จริงๆ แล้วเด็กเหล่านี้ต่างหากที่เป็นครูของเรา เพราะเขาเอาชีวิตของเขามาสอนเรา เป็นประสบการณ์ให้เราเอาไปถ่ายทอดสอนคนอื่นๆ นำไปปรับปรุงแก้ไขชีวิตของเด็กคนอื่นๆ ในชุมชน ต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆ เด็กทุกคนจึงเป็นครูของเราที่ดีที่สุด” พ่อครูตำรวจกล่าว..
เหล่านี้เป็นทัศนะเพียงบางส่วนจากครูผู้ที่ได้รับการเสนอ ชื่อเข้ารับทุนในโครงการ “ครูสอนดี” ของ “สสค.” ที่ล้วนทุ่มเทอุทิศตนเพื่อเด็กและเยาวชนที่สะท้อนให้เห็นจิตวิญญาณของความ เป็นครู ที่ไม่เคยเลือนหาย และจะถูกจุดประกายให้ส่องสว่างขึ้นมาอีกครั้งเมื่อสังคมตระหนัก เห็นคุณค่า และให้ความสำคัญกับ “ครู” ที่ไม่จำเป็นต้องเป็น “ครูอาชีพ” แต่มีความเป็น “ครู” อยู่ในหัวใจอย่างแท้จริง
"ผมจะภูมิใจทุกครั้งที่ได้ยินเด็กเรียกว่าพ่อครูตำรวจ เพราะเหมือนเราทำหน้าที่ในคราวเดียวกัน 3 อย่างคือ เป็นทั้งพ่อ เป็นทั้งครู และเป็นตำรวจ เด็กเหล่านี้น่าสงสาร ต้องการแค่โอกาส เมื่อหยิบยื่นให้แล้วเขาก็จะรับมัน ผมจะดีใจมากเมื่อเด็กที่ผมดูแลได้กลับบ้าน ได้กลับไปเรียนต่อ ซึ่งหลายคนเรียนจบแล้ว ก็ยังคงนึกถึงกันอยู่เสมอ ก็เป็นสิ่งที่ภูมิใจมาก"
http://www.komchadluek.net/index.php
http://webboard.news.sanook.com/forum/?topic=4539181
ยอมรับว่ามีเอาข้อมูลที่อื่นมาผสมกันบ้าง