เมื่อเราต้องอยู่กับแฟนตลอดเวลาจนไม่มีเพื่อน

สวัสดีค่ะ พอดีเรามีเรื่องทีทำให้ทุกวันนี้เราหดหู่มากค่ะ เหมือนกลายป็นโรคซึมเศร้าไปเลย เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อก่อนเราเป็นคนมีเพื่อนเยอะมากมาตั้งแต่ ม ต้น จนถึง มหาลัยปี 1 เมื่อก่อนเราเป็นคนเฮฮาร่าเริง เข้ากับเพื่อนได้ทุกคนค่ะ จนเข้ามหาลัยปี1 เราก็ยังเป็นคนเดิมค่ะเฮฮาร่าเริงอยู่กับเพื่อน มีเพื่อนเยอะคือตอนนั้นมีความสุขมากค่ะ จนมาประมาณปี 1 กลางๆเทอม เราก็มีเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันเอกเดียวกันนี่แหละค่ะมาจีบ สรุปก็คือเรามีแฟนอยู่คณะเดียวกันเอกดียวกันเลย พอปี1 เทอม2 เราก็ออกมาอยู่หอนอกด้วยกัน ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนนั้น เราอยู่กับเค้าตลอดแบบ 24 ชม. เลย เราก็เริ่มอึดอัดนะ เพื่อนก็เริ่มเปลี่ยนไป เค้าก็ติดเราตลอด ด้วยความที่เรียนคณะเดียวกันเอกเดียวกันมันเลยทำให้ทุกอย่างเหมือนกันเวลาอะไรเหมือนกันหมดเราก็เลยอยู่ด้วยกันตลอดเวลา แล้วคณะเราคนซิ่วเยอะค่ะ เพื่อนที่เราสนิทก็ซิ่วก็ลาออกกันไปหมด จนตอนนี้กลายเป็นว่าเหมือนทั้งชีวิตเรานอกจากพ่อแม่แล้วเราก็มีแค่เค้าคนเดียว เราไม่มีเพื่อนที่เฮฮาเหมือนเมื่อก่อน จนทุกวันนี้เรากลายเป็นคนหดหู่เวลาเห็นคนอื่นมีเพื่อนเยอะๆ เห็นใครอยู่กับเพื่อนแล้วเฮฮามีความสุขเราก็จะรู้สึกแย่ทันที รู้สึกหดหู่ทันที เราอยากมีเพื่อนเยอะๆเหมือนเมื่อก่อน ตั้งแต่มีแฟนคนนี้เรารู้สึกตัวตนเราหายไป เราเงียบมากขึ้น เคียดมากขึ้น วันๆแทบจะไม่ยิ้มเลย พูดตรงๆคือเราไม่มีความสุข เราพยายามทำตัวให้ชินแล้วพยายามปล่อยวางแล้วโทษตัวเองว่าก็เลือกแบบนี้เอง แต่คือทุกอย่างมันอึดอัดมาก เราอยากมีเพื่อน จะให้เค้าหรือเราไปเรียนคณะอื่นก็ไม่ได้ เราต้องอยู่ด้วยกันตลอด เพื่อนเค้าก็มีแต่เค้าก็แทบไม่ไปหาเลย เราจะไปไหนเค้าก็ไปด้วยตลอด เหมือนมันไม่มีโลกของเราเลย มันมีแต่โลกเรากับแฟนแบบคือโลกเดียวกัน เพื่อนที่คณะเราก็คือเพื่อนเค้าเหมือนกัน อะไรๆก็เหมือนกันไปหมดจนไม่มีช่องว่างให้เราคิดถึงหรือนึกถึงเค้า จนบางทีเราละเลยความรู้สึกเค้าไปมาก นึกอยากจะตะคอกใส่ก็ทำ หงุดหงิดก็เหวี่ยงใส่ ล่าสุดเราไปโครงการ work&travel ที่ usa มา เราก็ไปด้วยกันอีกค่ะ เราไม่กล้าพูดหรอกว่าเราอยากไปคนเดียว อยากไปเจอสังคมใหม่ๆบ้าง ไปแบบไปเจอเพื่อนใหม่แล้วไม่ต้องทำให้เพื่อนใหม่รู้สึกว่าเราเอาแฟนมาด้วยแล้วเค้าเป็นส่วนเกิน แต่ก็นั่นแหละ สุดท้ายก็ไปด้วยกัน แต่เหมือนเราก็ติดเค้าไปแล้ว เราไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมพอไปถึงเรากลับไม่อยากรู้จักใครเลย แบบไม่เฟรนลี่เหมือนเมื่อก่อน เรากลายเป็นคนนิ่ง เงียบ ไม่ทักใครไม่อยากรู้จักใคร ตื่นเช้ามาไปทำงานกับแฟนพอเลิกงงานก็กลับกับแฟนทุกอย่างอยู่กับแฟนตลอด เราเลยมาคิดว่าเราควรไปหาจิตแพทย์ดีไหม เราจิตตกสุดๆ เราหดหู่มากๆเวลาเห็นคนอื่นอยู่กันเป็นกลุ่มแล้วเค้าหัวเราะกันเฮฮากัน เราอิจฉานะพูดตรงๆ ถ้าให้เลือกใหม่อีกครั้งเราคงเลือกที่จะอยู่กับเพื่อน เลือกอะไรที่ไม่ทำให้เราต้องมาเป็นแบบนี้ อะไรที่ไม่ต้องให้เรามานั่งจิตตกแบบนี้ ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลย เราเคว้งมาก ไม่รู้จะพิมพ์ยังไงให้รู้ว่ามันแย่มากๆ แต่มันแย่จริงๆ จิตตก หดหู่ เราไม่รู้จะทำยังไงให้จิตใจเรามันดีขึ้น เราควรทำยังไงดีคะ เราทนมาจะสองปีแล้ว เราควรไปพบจิตแพทย์เพื่อทำให้สภาพจิตใจเราดีขึ้นไหม หรือว่าเราควรทำยังไงช่วยบอกเราทีนะคะ