ผมยังมีค่าอยู่ไหมครับ

คือผมเป็นวัยรุ่นครับอายุ 18 แน่นอนครับว่าผมไม่มีรถใช้เป็นของตัวเอง ผมชอบอยู่แต่ในห้องครับ ทั้งวันอยู่แต่ในห้องครับ ใช้ชีวิตแบบส่วนตัวคนเดียว จนแม่ผมว่าผม อยู่แต่ในห้องจนไม่เห็นพระอาทิตย์ไม่เห็นดาว
แต่รู้ไหมครับ ผมอยากจะไปเที่ยวมากครับ ผมอยากไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ไปหาไรกินกัน แต่เหมือนเพื่อนทุกคนไม่เห็นค่าผมเลยครับ ผมชวนไปไหนก็ไม่ไป ผมชวนไปหาอะไรกินก็บอกว่ากินข้าวแล้ว ผมชวนไปเดินงานเทศกาลต่างๆก็บอกว่า โรงเรียนพาไป จะไปหลายรอบทำไม แล้วผมล่ะครับ เป็นกันทุกคนเลย ชวน 10 คน ไม่มีใครว่างสำหรับผมเลย ผมทำตัวเหมือนคนน่าสมเพส ผมมีเงินครับ แต่ไม่มีรถ ไม่มีเพื่อน มันก็ทำไรไม่ได้เลยครับ อยากกินอยากเที่ยวก็ต้องชวนเพื่อนมารับ ถ้าเพื่อนไม่ไปผมก็ไม่ได้ไป ผมเบื่อแล้วครับ ผมจะทำยังไงดีให้เลิกเป็นคนแบบนี้