เรารักแฟนมาก จนขนาดอยากอยู่ด้วยตลอดเวลา เหงาพอไปที่ๆเคยไปแล้วเขาไม่ได้มาด้วย ครั้งแรกที่เช่าอพาร์ทเม้นเขาก็มาเป็นเพื่อนและอยู่ด้วยกันมาโดยตลอด พออาทิตย์ไหนเขามาอยู่ด้วยไม่ได้ เราก็นอนแทบจะไม่หลับเลย แต่พอเขามาเรากลับนอนกอดเขาหลับได้อย่างสนิท เวลาที่ต้องแยกย้ายกลับบ้าน เราก็คิดถึงเขามาก เรารักเขามากๆเลย เขาเป็นสิ่งที่เราตามหามาโดยตลอด จนบางทีก็คิดว่าถ้าไม่มีเขาเราต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆ ถ้าวันนึงต้องตายจากกัน เรายอมที่จะตายก่อนเพราะเราอยู่ไม่ได้จริงๆ หรือถ้าแบบในหนังมีใครเล็งปีนจะมายิงแฟนเรา เราก็ยอมโดนยิงแทนได้ เขาเติมเต็มเราทุกอย่างเป็นทั้งคนในครอบครัว เป็นแฟน แล้วก็เป็นเพื่อนด้วย
ปกติเราใช้สมองกับความรู้สึกคนละครึ่งเสมอ
แต่พอมาเจอเขาเรากับใช้แต่ความรู้สึกเท่านั้น แม้บางทีเราพยายามจะฝืนตัวเอง แต่มันก็ทำไม่ได้จริงๆ อย่าว่าเราเลย ในชีวิตนี้เราก็เพิ่งเคยรู้สึกแบบนี้กับคนๆนี้เป็นคนแรก (ดักไว้ก่อน เราไม่ได้ติดเขาเพราะเซ็กส์นะคะ)
อยากทราบว่ามีใครเป็นอย่างเรามั้ยคะ ที่รักแฟนเอามากๆ จนไม่รู้ว่าถ้าไม่มีเขาเข้าสักวันจะอยู่ได้ยังไง
เคยรักใครคนนึงมากๆ จนคิดว่าถ้าขาดเขาไปจะอยู่ไม่ได้มั้ยคะ
ปกติเราใช้สมองกับความรู้สึกคนละครึ่งเสมอ
แต่พอมาเจอเขาเรากับใช้แต่ความรู้สึกเท่านั้น แม้บางทีเราพยายามจะฝืนตัวเอง แต่มันก็ทำไม่ได้จริงๆ อย่าว่าเราเลย ในชีวิตนี้เราก็เพิ่งเคยรู้สึกแบบนี้กับคนๆนี้เป็นคนแรก (ดักไว้ก่อน เราไม่ได้ติดเขาเพราะเซ็กส์นะคะ)
อยากทราบว่ามีใครเป็นอย่างเรามั้ยคะ ที่รักแฟนเอามากๆ จนไม่รู้ว่าถ้าไม่มีเขาเข้าสักวันจะอยู่ได้ยังไง