สวัสดีค่ะ เราหาคำตอบหาทางออกให้ตัวเองมาได้สักระยะนึงแล้ว
เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเราในครึ่งปีแรกที่ผ่านมา มันหนักหนาเหลือเกิน
เกินกว่าคนๆนึงจะรับไหว แต่ทำยังไงได้ เราก็ต้องหาทางผ่านเรื่องพวกนั้นมาให้ได้
เรามีปัญหาเรื่องที่บ้าน ตามมาด้วยคนรัก ส่งผลมาเรื่องสุขภาพ วกกลับมาเรื่องครอบครัวอีก และปิดท้ายด้วยอนาคต..
รู้สึกผิดหวังและเสียใจกับสิ่งที่เจอมามาก แต่ก็พยายามคิดบวกแล้ว
ว่าเจอเรื่องราวพวกนี้วันนี้ ยังดีกว่าต้องอยู่แบบนี้ไปตลอดชีวิตแบบไม่รู้อะไรเลย
แต่ในหัว ในใจมันก็ยังมีคำถาม ยังคงเสียใจมากมายอยู่ดี,
แต่ตอนนี้สภาพร่างกายเราก็ดีขึ้นมาบ้างแล้วจากเรื่องสุขภาพ แต่จิตใจมันไม่ฟื้นขึ้นมาเหมือนเดิมเลย
เราหดหู่ทุกวัน เครียด ท้อแท้ เป็นแบบนี้ในทุกๆวัน
คิดว่าไม่อยากอยู่แล้วในทุกๆวันที่ใช้ชีวิตอยู่ แต่เข้าใจว่าคนเราต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร
เคยมีโอกาสเข้าไปนัดพบจิตแพทย์ แต่ก็ไม่มีเวลาไปตามที่นัดสักที
รู้สึกเครียด เครียดมากๆ กับทุกเรื่อง ชีวิตไม่มีความสุขเลย ทุกอย่างที่เคยดีมันหายไปหมดเลย
เหลือแต่ความว่างเปล่า เคว้ง.. ตอนพิมพ์ๆอยู่ก็ไม่รู้ต้องเรียบเรียงออกมายังไง
มันมีแต่ความรู้สึกแย่ๆเต็มไปหมดในทุกๆวัน เราพยายามให้ตัวเราดีขึ้น แต่จิตใจมันไม่โอเคเอาซะเลย
ยิ่งต้องมารับรู้เรื่องการรักษายิ่งหดหู่.. กับคนรักก็ยังเจ็บปวดเสียใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่หายสักที
มันก็มีแวปๆเข้ามาในหัวบ้าง ฝันเรื่องแย่ๆพวกนั้นอยู่บ้าง ทำให้ไม่อยากนอนเลย
พอหลายๆเรื่องที่เจอมามารวมกันมันแย่ไปหมดเลย ทำให้ไม่อยากอยู่ต่อไปเลย
จะพูดกับใครมันก็ไม่ได้ ทำให้เขาแย่ไปด้วยอีก เลยลองดูทางนี้ค่ะ,
อยากขอคำแนะนำจากคนที่ผ่านเรื่องแย่ๆมาได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ.
สิ้นหวัง ท้อแท้กับชีวิต.
เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเราในครึ่งปีแรกที่ผ่านมา มันหนักหนาเหลือเกิน
เกินกว่าคนๆนึงจะรับไหว แต่ทำยังไงได้ เราก็ต้องหาทางผ่านเรื่องพวกนั้นมาให้ได้
เรามีปัญหาเรื่องที่บ้าน ตามมาด้วยคนรัก ส่งผลมาเรื่องสุขภาพ วกกลับมาเรื่องครอบครัวอีก และปิดท้ายด้วยอนาคต..
รู้สึกผิดหวังและเสียใจกับสิ่งที่เจอมามาก แต่ก็พยายามคิดบวกแล้ว
ว่าเจอเรื่องราวพวกนี้วันนี้ ยังดีกว่าต้องอยู่แบบนี้ไปตลอดชีวิตแบบไม่รู้อะไรเลย
แต่ในหัว ในใจมันก็ยังมีคำถาม ยังคงเสียใจมากมายอยู่ดี,
แต่ตอนนี้สภาพร่างกายเราก็ดีขึ้นมาบ้างแล้วจากเรื่องสุขภาพ แต่จิตใจมันไม่ฟื้นขึ้นมาเหมือนเดิมเลย
เราหดหู่ทุกวัน เครียด ท้อแท้ เป็นแบบนี้ในทุกๆวัน
คิดว่าไม่อยากอยู่แล้วในทุกๆวันที่ใช้ชีวิตอยู่ แต่เข้าใจว่าคนเราต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร
เคยมีโอกาสเข้าไปนัดพบจิตแพทย์ แต่ก็ไม่มีเวลาไปตามที่นัดสักที
รู้สึกเครียด เครียดมากๆ กับทุกเรื่อง ชีวิตไม่มีความสุขเลย ทุกอย่างที่เคยดีมันหายไปหมดเลย
เหลือแต่ความว่างเปล่า เคว้ง.. ตอนพิมพ์ๆอยู่ก็ไม่รู้ต้องเรียบเรียงออกมายังไง
มันมีแต่ความรู้สึกแย่ๆเต็มไปหมดในทุกๆวัน เราพยายามให้ตัวเราดีขึ้น แต่จิตใจมันไม่โอเคเอาซะเลย
ยิ่งต้องมารับรู้เรื่องการรักษายิ่งหดหู่.. กับคนรักก็ยังเจ็บปวดเสียใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่หายสักที
มันก็มีแวปๆเข้ามาในหัวบ้าง ฝันเรื่องแย่ๆพวกนั้นอยู่บ้าง ทำให้ไม่อยากนอนเลย
พอหลายๆเรื่องที่เจอมามารวมกันมันแย่ไปหมดเลย ทำให้ไม่อยากอยู่ต่อไปเลย
จะพูดกับใครมันก็ไม่ได้ ทำให้เขาแย่ไปด้วยอีก เลยลองดูทางนี้ค่ะ,
อยากขอคำแนะนำจากคนที่ผ่านเรื่องแย่ๆมาได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ.