ก่อนอื่นก็ขอบคุณโค้ชนักกีฬาที่ทำให้เรามีความสุขกันวันนี้
และต้องขอโทษที่คันปากอยากวิพากวิจารณ์ ตามประสาคนวงนอกที่มองจากผลการแข่งขันนะครับ
ผมว่าถ้าเปิดใจอยากพัฒนาจริงก็ต้องพูดกันตรงๆ นะ ว่าด้วยเรื่องโค้ช
นอกจากทีมโค้ชอ๊อดแล้วดูเหมือนว่าเอาใครมาทำก็ไม่ได้ดูต่างกันเท่าไหร่
สุดท้ายผลแพ้ชนะมันไปอยู่ที่ความสามารถเฉพาะตัวของเด็ก
ผมรู้สึกว่าระบบโค้ชเรากำลังจะตาม จีน เกา ยุ่น ไม่ทันนะ
เอาง่ายๆ โค้ชญี่ปุ่นของเวียดนามผมว่าเด็กเขาดูดีขึ้นมาผิดหูผิดตาเลยนะ active สุดๆ
อย่างน้อยเขาก็ได้เหนียวแบบญี่ปุ่นมา ขาไม่ตาย ไม่ยืนเหม่อดูเพื่อนเล่น พยามกระตุ้นกัน
ดูจากเด็ก U19 รุ่นนี้นะ ผมว่า เกา ยุ่น จีน เวียต แม้แต่คาซัคฯ เด็กเขาไม่มี ขาตาย เหม่อ ไม่พร้อมเล่น เหมือนเด็กเราหลายคนนะ
เด็กเขากล้าพุ่งรับบอลแทบทุกคน เด็กเรากล้าพุ่งอยู่ 3-4 คนเอง
ยิ่งญี่ปุ่น กับ เกา เด็กเขาเหมือนมดงานเลย วิ่งวุ่นทำหน้าที่ตัวเองไม่กระจองอแงหน้าตาบูดบึ้ง
อย่างจีน หลานผิงเข้ามาผมว่าระบบโค้ชเขาปฏิวัติเลยนะ ทั้งหมดตั้งแต่ระบบเยาวชนไปจนทีมชาติชุดใหญ่สอดประสานกันหมด
เขาเลิกยืดติดกับแบบเก่าๆ คิดให้เป็นวิยาศาสตร์ อย่าสภาพจิตใจอ่อนไหวเขาจับไปฝึกแบบทหารเลย อย่างที่เรารู้
อย่าง เกา ที่เราเห็นคือเขาพยามคิดรูปแบบการเสริฟที่มีประสิทธิภาพ ที่เราเห็นเขาอุ้มแตงโมวิ่งอ๊ะ
อาจจะดีไม่ดี แต่เขาพยามไม่หยุดนิ่งกับรูปแบบเดิมๆ แต่คิดว่าเขาคงมีการประเมินตลอดเวลา
พูดถึงของเรานะ อย่าง "ฝึกนั่งสมาธิ" ยั้งเงี้ย มันได้ผลจริงรึเปล่าเคยประเมินมั๊ย รึเราจะให้เด็กเรานั่งสมาธิยังงี้ไปเรื่อยๆ
แต่ดูสภาพจิตเด็กเวลาต้องเผชิญกับแรงกดดันสิ ใครอ่อนไหวก็ร้องไห้ฟูมฟายไป ใครจิตแข็งก็ทนได้ อันนี้การฝึกผมว่าไม่ได้ผลแล้วนะ
เด็กเรารับเสริฟไม่ได้ เด็กเราขาตาย เด็กเราไม่เคยรองบอลได้ เด็กเราดราม่าร้องให้ขี้มูกโป่ง โค้ชคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
เป็บแบบนี้มาไม่รู้กี่รุ่น ก็ยังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ต้องหาคนมาช่วยคิดโดยเฉพาะคนที่มีตรรกะมีเหตุมีผลเป็นวิทยาศาสตร์
ไม่รู้มีการถ่ายทดประสบการณ์จากโค้ชทีมชาติไปสู่โค้ชรุ่นใหม่แค่ไหนนะ แต่มันเป็นสิ่งล้ำค่าไม่อยากให้มันหายไปพร้อมทีมโค้ชอ๊อด
ถามว่าเราน่าจะใช้โค้ชต่างชาติมั๊ย สำหรับผมอยากได้โค้ชคนไทยเหมือนเดิม แต่ต้องเรียนรู้สิ่งดีๆจากเขา และสามารถพัฒนาตัวเองได้
ยังไงก็ยังก็ชื่นชมนักกีฬาไทยโค้ชไทย อยากให้ยังคงอยู่แนวหน้าสู้กับ จีน เกา ยุ่นได้ตลอดไป
อีกเรื่องที่ผมรู้สึกอึดอัด เราบอกอยากได้เด็กสูงๆ แต่สุดท้ายคัดเลือกเยาวชนเราทุกรุ่นก็มีแต่ 165 เกือบทั้งทีม ?
ผมว่าเวลาคัดไปวัดจากสกิลที่เขามีอยู่ ณ เวลานั้นมากไปรึเปล่า?
โดยธรรมชาติเด็กสูงฝึกฝนได้ช้ากว่าตัวเตี้ยแน่นอน แต่นี่วอลเลย์บอลยังไงเราก็ต้องการคนสูง (สูงผอมนะ สูงอวบไม่หนับหนุ่น)
คือถ้าเราจะลอง "ขัดใจตัวเอง" ลองผิดลองถูกดูสักรุ่น U17 U19 คัดความสูงไปเลย
อาจจะมีโควต้าให้คนไม่สูง สกิลเทพ สัก 3-4 คน แล้วลองมาเทียบดูสิว่าผลจะเป็นยังไง (ผมว่านี่เป็นวิทยาศาสตร์นะไม่ใช่ความเชื่อ)
ผมว่าก็ไม่น่าเสียหายที่จะลองนะ ถ้าคิดแบบเก่าๆ ก็ 165 ต่อไปและต่อไป รอจนกว่าเทพโย่งจะมาจุติสักองค์
ผมยกตัวอย่าง "ทัดดาว" นะ ถ้า ชิตพร + อัมพร ไม่เจ็บวันนี้ไม่มีทัดดาวแน่นอน เพราะต้องใช้เวลาขุนเป็นพิเศษ
ใครเห็นทัดดาวเล่นให้หนองเรือตอนแรกๆ นะ มีแต่คนจะไล่ให้เลิกเล่นอ๊ะ
แล้วโครการเด็กยักษ์ ไม่เอาเด็กมาใช้งาน มีไว้ทำ......?
ถ้ามีอะไรที่ไม่ใช่ก็ขออภัยโค้ชด้วยนะ เพราะนี่มองวงนอก
ปล มันยาวไปใช่มั๊ยที่จะอ่าน
โฟกัสไปอยู่ที่นักกีฬา แต่ผมห่วงโค้ชไทยนะ
และต้องขอโทษที่คันปากอยากวิพากวิจารณ์ ตามประสาคนวงนอกที่มองจากผลการแข่งขันนะครับ
ผมว่าถ้าเปิดใจอยากพัฒนาจริงก็ต้องพูดกันตรงๆ นะ ว่าด้วยเรื่องโค้ช
นอกจากทีมโค้ชอ๊อดแล้วดูเหมือนว่าเอาใครมาทำก็ไม่ได้ดูต่างกันเท่าไหร่
สุดท้ายผลแพ้ชนะมันไปอยู่ที่ความสามารถเฉพาะตัวของเด็ก
ผมรู้สึกว่าระบบโค้ชเรากำลังจะตาม จีน เกา ยุ่น ไม่ทันนะ
เอาง่ายๆ โค้ชญี่ปุ่นของเวียดนามผมว่าเด็กเขาดูดีขึ้นมาผิดหูผิดตาเลยนะ active สุดๆ
อย่างน้อยเขาก็ได้เหนียวแบบญี่ปุ่นมา ขาไม่ตาย ไม่ยืนเหม่อดูเพื่อนเล่น พยามกระตุ้นกัน
ดูจากเด็ก U19 รุ่นนี้นะ ผมว่า เกา ยุ่น จีน เวียต แม้แต่คาซัคฯ เด็กเขาไม่มี ขาตาย เหม่อ ไม่พร้อมเล่น เหมือนเด็กเราหลายคนนะ
เด็กเขากล้าพุ่งรับบอลแทบทุกคน เด็กเรากล้าพุ่งอยู่ 3-4 คนเอง
ยิ่งญี่ปุ่น กับ เกา เด็กเขาเหมือนมดงานเลย วิ่งวุ่นทำหน้าที่ตัวเองไม่กระจองอแงหน้าตาบูดบึ้ง
อย่างจีน หลานผิงเข้ามาผมว่าระบบโค้ชเขาปฏิวัติเลยนะ ทั้งหมดตั้งแต่ระบบเยาวชนไปจนทีมชาติชุดใหญ่สอดประสานกันหมด
เขาเลิกยืดติดกับแบบเก่าๆ คิดให้เป็นวิยาศาสตร์ อย่าสภาพจิตใจอ่อนไหวเขาจับไปฝึกแบบทหารเลย อย่างที่เรารู้
อย่าง เกา ที่เราเห็นคือเขาพยามคิดรูปแบบการเสริฟที่มีประสิทธิภาพ ที่เราเห็นเขาอุ้มแตงโมวิ่งอ๊ะ
อาจจะดีไม่ดี แต่เขาพยามไม่หยุดนิ่งกับรูปแบบเดิมๆ แต่คิดว่าเขาคงมีการประเมินตลอดเวลา
พูดถึงของเรานะ อย่าง "ฝึกนั่งสมาธิ" ยั้งเงี้ย มันได้ผลจริงรึเปล่าเคยประเมินมั๊ย รึเราจะให้เด็กเรานั่งสมาธิยังงี้ไปเรื่อยๆ
แต่ดูสภาพจิตเด็กเวลาต้องเผชิญกับแรงกดดันสิ ใครอ่อนไหวก็ร้องไห้ฟูมฟายไป ใครจิตแข็งก็ทนได้ อันนี้การฝึกผมว่าไม่ได้ผลแล้วนะ
เด็กเรารับเสริฟไม่ได้ เด็กเราขาตาย เด็กเราไม่เคยรองบอลได้ เด็กเราดราม่าร้องให้ขี้มูกโป่ง โค้ชคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
เป็บแบบนี้มาไม่รู้กี่รุ่น ก็ยังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ต้องหาคนมาช่วยคิดโดยเฉพาะคนที่มีตรรกะมีเหตุมีผลเป็นวิทยาศาสตร์
ไม่รู้มีการถ่ายทดประสบการณ์จากโค้ชทีมชาติไปสู่โค้ชรุ่นใหม่แค่ไหนนะ แต่มันเป็นสิ่งล้ำค่าไม่อยากให้มันหายไปพร้อมทีมโค้ชอ๊อด
ถามว่าเราน่าจะใช้โค้ชต่างชาติมั๊ย สำหรับผมอยากได้โค้ชคนไทยเหมือนเดิม แต่ต้องเรียนรู้สิ่งดีๆจากเขา และสามารถพัฒนาตัวเองได้
ยังไงก็ยังก็ชื่นชมนักกีฬาไทยโค้ชไทย อยากให้ยังคงอยู่แนวหน้าสู้กับ จีน เกา ยุ่นได้ตลอดไป
อีกเรื่องที่ผมรู้สึกอึดอัด เราบอกอยากได้เด็กสูงๆ แต่สุดท้ายคัดเลือกเยาวชนเราทุกรุ่นก็มีแต่ 165 เกือบทั้งทีม ?
ผมว่าเวลาคัดไปวัดจากสกิลที่เขามีอยู่ ณ เวลานั้นมากไปรึเปล่า?
โดยธรรมชาติเด็กสูงฝึกฝนได้ช้ากว่าตัวเตี้ยแน่นอน แต่นี่วอลเลย์บอลยังไงเราก็ต้องการคนสูง (สูงผอมนะ สูงอวบไม่หนับหนุ่น)
คือถ้าเราจะลอง "ขัดใจตัวเอง" ลองผิดลองถูกดูสักรุ่น U17 U19 คัดความสูงไปเลย
อาจจะมีโควต้าให้คนไม่สูง สกิลเทพ สัก 3-4 คน แล้วลองมาเทียบดูสิว่าผลจะเป็นยังไง (ผมว่านี่เป็นวิทยาศาสตร์นะไม่ใช่ความเชื่อ)
ผมว่าก็ไม่น่าเสียหายที่จะลองนะ ถ้าคิดแบบเก่าๆ ก็ 165 ต่อไปและต่อไป รอจนกว่าเทพโย่งจะมาจุติสักองค์
ผมยกตัวอย่าง "ทัดดาว" นะ ถ้า ชิตพร + อัมพร ไม่เจ็บวันนี้ไม่มีทัดดาวแน่นอน เพราะต้องใช้เวลาขุนเป็นพิเศษ
ใครเห็นทัดดาวเล่นให้หนองเรือตอนแรกๆ นะ มีแต่คนจะไล่ให้เลิกเล่นอ๊ะ
แล้วโครการเด็กยักษ์ ไม่เอาเด็กมาใช้งาน มีไว้ทำ......?
ถ้ามีอะไรที่ไม่ใช่ก็ขออภัยโค้ชด้วยนะ เพราะนี่มองวงนอก
ปล มันยาวไปใช่มั๊ยที่จะอ่าน