ผมยอมรับครับว่าขี้เหงาเลยอยากมีแฟนคุยด้วยตลอด เวลาไปไหนเวลาทำอะไรก็อยากให้บอกกัน แต่แฟนผมเป็นพวกชอบอยู่คนเดียวมั้งครับ อยู่ดีๆชอบหายไปเฉยๆ แล้วพอเราถามไปมากๆเขาก็รำคาน ทั้งๆที่ถามว่าทำไรอยู่ อยู่ไหน เขากลับบอกว่าถามไรเยอะแยะน่ารำคาน อย่าทำตัวน่ารำคานได้ป่ะ เขาหรือผมครับที่ไม่เหมือนเดิม เวลาอยู่ด้วยกันผมต้องเป็นฝ่ายยอมตลอดอะไรขัดใจเธอไม่ได้สักอย่าง แต่เวลาอยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกดีกว่าคุยในแชทเยอะครับ เพราะเรา2คนอยู่ด้วยกัน จันทร์-ศุกร์ อยู่หอด้วยกันเวลาเสาร์-อาทิตย์ เธอกลับบ้าน เรามักทะเลาะกันด้วยเรื่องแค่นี้เองครับ ตอนแรกผมมั่นใจมากครับว่าคนนี้แหละที่เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปแต่พอไปๆมาๆผมเริ่มว่ามันไม่ใช่แล้วอะครับ ผมพยายามไม่ง้อเขานะครับแต่ผมลองทำแล้วมันทำไม่ได้จริงๆ ผมรักมากๆ จนผมไม่ลืมหูลืมตาแล้วครับ เขาด่าผมยังไงผมก็ยังเหมือนเดิม แต่เขาก็บอกผมเปลี่ยนไป ผมก็ไม่รู้ว่าเปลี่ยนไปยังไงพอผมถามว่าใครกันแน่ที่เผลี่ยนเธอก็งอลแบบไม่มีเหตุผล ผมควรทำไงดีครับ ควรพอหรือจะทนต่อไป
เคยเป็นตัวน่ารำคานกันมั้ย