เครียดกับสามี ที่เมียทำอะไรให้ก็ไม่เคยพอใจ แถมโดนบ่นบ้าง ด่าบ้าง ทีละครึ่งค่อนชั่วโมง แต่กลับรู้สึกสบายใจมากมายเวลาสามีไม่อยู่ โดยเฉพาะไปต่างประเทศแล้วโทรกลับมาไม่ได้ยิ่งดีหนักเลยค่ะ
เคยหากับข้าวที่เคยชอบไว้ให้ ก็บอกว่าไม่ชอบ หามาทำไม
รอทานข้าวเย็นที่บ้าน ก็ถามว่ารอทำไม พอบอกว่ารอดินเนอร์กัน ก็ทำสีหน้าไม่พอใจ
แต่งตัวสวยรอสามีกลับบ้าน กลับถามว่ารอทำไม อยู่ว่างๆไม่ไปอาบน้ำ พอบอกว่าก็จะแต่งตัวสวยรอเธอไง โดนบ่นอีก บอกตอนอยู่ว่างๆ พี่เลี้ยงอยู่ ไม่รู้จักไปอาบน้ำ จะได้มาดูลูกตอนเค้ากลับมากลางคืน
บางครั้ง ทำงานอยู่ รับสายเค้าช้า หรือ miss callเกิน 1 ครั้ง โดนบ่นอีกครึ่งชั่วโมง
บางครั้ง ที่จริงก็บ่อยๆนะ สั่งให้เราไปรับลูกให้ทันสี่โมงเย็น นี่ก็ต้องโดดงานไปรับ ตกสัปดาห์ละ2-3 ครั้ง มีการโทรเช็คด้วยนะว่าถึง รร รึยัง และบ่ายสี่โมงถึงบ้านรึยัง เลยแกล้งบอกไปว่า วันหลังก็ติด GPS ละกัน ถ้ารู้สึกว่าไม่ไว้ใจกันน่ะ
บางทีมีประชุมที่ทำงานตอนช่วงบ่ายที่เราคิดว่าสำคัญ แต่เค้าบอกไม่สำคัญ ไม่ให้เราเข้าประชุม ให้รีบกลับบ้านหาลูก โธ่ ประชุมเดือนละ 3-4 ครั้ง ยังอุตส่าห์ให้เราโดดอีก ถ้าไม่ทำตามนะ โดนบ่นอีกเป็นชั่วโมง
ทุกวันนี้เหมือนถูกเลี้ยงไว้ในกรง มีข้าวกิน มีที่อยู่ มีลูกที่น่ารัก แต่กลับไม่มีอิสระแม้แต่ในทางความคิดเลย
บางทีที่ทำงานโทรมาปรึกษาเรื่องงานตอนเค้านั่งอยู่ด้วย สามีก็มีการให้คำแนะนำว่าให้เราทำยังไงนะ แต่ขอโทษ ไอ้คำแนะนำอ่ะ มันคือทำให้เราต้องทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน แต่ถ้าเราไม่ทำตาม เค้าก็จะยืนคุมให้เราโทรศัพท์ไปทะเลาะ ด่าทอกับเพื่อน จนสุดท้ายนะ เพื่อนไม่มองหน้าเรา แต่เพื่อนกลับคุยยิ้มแย้มกับสามีเราได้ตามปกติ ตลกดีเหมือนกัน คิดแล้วก็สมเพชตัวเอง
บางครั้งอยากระบาย ก็ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง
คิดจะเล่าให้พ่อแม่ เดี๋ยวท่านก็จะเป็นห่วง ลำพังปัญหาสุขภาพท่านก็แย่พอแล้ว
จะเล่าให้ลูกคนโตที่อยู่ประถมฟัง ก็กลัวลูกจะเกลียดพ่อซะ เพราะเราก็เคยเป็นมาก่อน มันรู้สึกแย่มากๆเลยนะ ไอ้ความรู้สึกแบบนี้เนี่ย ยังอยากให้ลูกมี ฮีโร่ในใจตัวเองอยู่บ้าง
จะระบายลง Facebook มันก็ไม่ใช่พื้นที่ส่วนตัวอีกต่อไป ทุกคนก็จะรู้เรื่องของเรา และถ้าสามีรู้ว่าเราเล่าปัญหาในครอบครัวให้เพื่อนฟัง เราก็โดนบ่นอีกล่ะ
บางครั้งเคยคิดอยากฆ่าตัวตายนะ กระโดดตึกแบบแอร์โฮสเตสนั่นไง แต่ก็ทำไม่ได้ ห่วงลูกๆจะอยู่ยังไง. ห่วงพ่อกับแม่ จะมีใครดูแลท่าน
เคยซื้อไวน์มาดื่มรวดเดียว 2 ขวด เออดีแฮะ เข้าใจเลยว่าทำไมคนเราชอบกินเหล้าแก้กลุ้ม
เลยแค่อยากระบายในที่ๆไม่มีใครรู้จักค่ะ ขอบคุณจริงๆนะคะที่ช่วยรับฟัง
หรือที่จริง มันเป็นนิสัยปกติของผู้ชายวัยใกล้ 40 ที่จะต้องเป็นจอมบงการแบบนี้ จะได้ทำใจ รอลูกโตหมดก่อนแล้วค่อย converse ทางใครทางมันค่ะ
ใครเคยรู้สึกสบายใจมากมายเวลาสามีไม่อยู่บ้างคะ
เคยหากับข้าวที่เคยชอบไว้ให้ ก็บอกว่าไม่ชอบ หามาทำไม
รอทานข้าวเย็นที่บ้าน ก็ถามว่ารอทำไม พอบอกว่ารอดินเนอร์กัน ก็ทำสีหน้าไม่พอใจ
แต่งตัวสวยรอสามีกลับบ้าน กลับถามว่ารอทำไม อยู่ว่างๆไม่ไปอาบน้ำ พอบอกว่าก็จะแต่งตัวสวยรอเธอไง โดนบ่นอีก บอกตอนอยู่ว่างๆ พี่เลี้ยงอยู่ ไม่รู้จักไปอาบน้ำ จะได้มาดูลูกตอนเค้ากลับมากลางคืน
บางครั้ง ทำงานอยู่ รับสายเค้าช้า หรือ miss callเกิน 1 ครั้ง โดนบ่นอีกครึ่งชั่วโมง
บางครั้ง ที่จริงก็บ่อยๆนะ สั่งให้เราไปรับลูกให้ทันสี่โมงเย็น นี่ก็ต้องโดดงานไปรับ ตกสัปดาห์ละ2-3 ครั้ง มีการโทรเช็คด้วยนะว่าถึง รร รึยัง และบ่ายสี่โมงถึงบ้านรึยัง เลยแกล้งบอกไปว่า วันหลังก็ติด GPS ละกัน ถ้ารู้สึกว่าไม่ไว้ใจกันน่ะ
บางทีมีประชุมที่ทำงานตอนช่วงบ่ายที่เราคิดว่าสำคัญ แต่เค้าบอกไม่สำคัญ ไม่ให้เราเข้าประชุม ให้รีบกลับบ้านหาลูก โธ่ ประชุมเดือนละ 3-4 ครั้ง ยังอุตส่าห์ให้เราโดดอีก ถ้าไม่ทำตามนะ โดนบ่นอีกเป็นชั่วโมง
ทุกวันนี้เหมือนถูกเลี้ยงไว้ในกรง มีข้าวกิน มีที่อยู่ มีลูกที่น่ารัก แต่กลับไม่มีอิสระแม้แต่ในทางความคิดเลย
บางทีที่ทำงานโทรมาปรึกษาเรื่องงานตอนเค้านั่งอยู่ด้วย สามีก็มีการให้คำแนะนำว่าให้เราทำยังไงนะ แต่ขอโทษ ไอ้คำแนะนำอ่ะ มันคือทำให้เราต้องทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน แต่ถ้าเราไม่ทำตาม เค้าก็จะยืนคุมให้เราโทรศัพท์ไปทะเลาะ ด่าทอกับเพื่อน จนสุดท้ายนะ เพื่อนไม่มองหน้าเรา แต่เพื่อนกลับคุยยิ้มแย้มกับสามีเราได้ตามปกติ ตลกดีเหมือนกัน คิดแล้วก็สมเพชตัวเอง
บางครั้งอยากระบาย ก็ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง
คิดจะเล่าให้พ่อแม่ เดี๋ยวท่านก็จะเป็นห่วง ลำพังปัญหาสุขภาพท่านก็แย่พอแล้ว
จะเล่าให้ลูกคนโตที่อยู่ประถมฟัง ก็กลัวลูกจะเกลียดพ่อซะ เพราะเราก็เคยเป็นมาก่อน มันรู้สึกแย่มากๆเลยนะ ไอ้ความรู้สึกแบบนี้เนี่ย ยังอยากให้ลูกมี ฮีโร่ในใจตัวเองอยู่บ้าง
จะระบายลง Facebook มันก็ไม่ใช่พื้นที่ส่วนตัวอีกต่อไป ทุกคนก็จะรู้เรื่องของเรา และถ้าสามีรู้ว่าเราเล่าปัญหาในครอบครัวให้เพื่อนฟัง เราก็โดนบ่นอีกล่ะ
บางครั้งเคยคิดอยากฆ่าตัวตายนะ กระโดดตึกแบบแอร์โฮสเตสนั่นไง แต่ก็ทำไม่ได้ ห่วงลูกๆจะอยู่ยังไง. ห่วงพ่อกับแม่ จะมีใครดูแลท่าน
เคยซื้อไวน์มาดื่มรวดเดียว 2 ขวด เออดีแฮะ เข้าใจเลยว่าทำไมคนเราชอบกินเหล้าแก้กลุ้ม
เลยแค่อยากระบายในที่ๆไม่มีใครรู้จักค่ะ ขอบคุณจริงๆนะคะที่ช่วยรับฟัง
หรือที่จริง มันเป็นนิสัยปกติของผู้ชายวัยใกล้ 40 ที่จะต้องเป็นจอมบงการแบบนี้ จะได้ทำใจ รอลูกโตหมดก่อนแล้วค่อย converse ทางใครทางมันค่ะ