ไปอยู่บ้านคนอื่น เราต้องทำขนาดนี้มั๊ย?

สวัสดีค่ะ นี่กระทู้แรกน๊าา-
เรามาอยู่บ้านเพื่อนได้ 2 เดือนแล้ว เพราะเราเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี้ตัวคนเดียว ทางบ้านมีฐานะยากจน เราจึงต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ทำงานหลังเลิกเรียน เลิกงาน 4 ทุ่ม บางครั้งก็ 5 ทุ่มเศษๆ อาทิตย์แรกที่มาอยู่ครอบครัวเพื่อนก็ต้อนรับเราอย่างดี จัดหาอาหารให้ ไม่เคยใช้ แต่เราจะช่วยเค้าทำนั่นทำนี่เอง พอเริ่มสนิทกัน(เราเป็นคนเฮฮาและเข้ากับคนง่ายมากๆ) คนในบ้านเริ่มจะจิกหัวใช้ละ พวกเค้าจะไม่ใช้งานคนในบ้านด้วยกันเอง โดยเฉพาะเพื่อนเรา ที่นอนกินบ้านกินเมือง ไม่ต้องทำอะไร ครอบครัวนี้ชอบยอกันมาก ชมกันเอง ไม่เคยดุหรือด่ากันเลย ใครทำอะไรดีไม่ดีก็เห็นดีเห็นงามด้วยกันหมด ยกยอลูกสาว(เพื่อน)อย่างกะเป็นเทพี บ้านหลังนี้ค่อนข้างใหญ่และมีฐานะ สมาชิก 5 คน พ่อแม่น้า พี่ชาย น้องสาว เลี้ยงหมา อีก 3 แมวอีก 3 ไก่อีกเล้านึง ดังนั้นไม่แปลกหรอกที่มันจะเลอะเทอะ เละเทะไปหมด หน้าที่ขั้นแรกของเราคือ หลังเลิกงาน ต้องพาหมาไปวิ่ง (ดึกๆก็เอา) กวาดบ้านถูบ้าน ซื้ออาหารติดไม้ติดมือมาด้วย(เคยไม่ซื้อ โดนนินทาเละเลย55) วันไหนผ้าเต็มตะกร้า ต้องซักก่อนเข้านอน ซักมือด้วย ถึงขั้นจะให้ซัก กกน.ให้ แต่เราไม่เอา ไม่ใช่แม่..นิ กว่าจะได้นอนก็ปาไปเที่ยงคืน (กว่าจะข่มตาหลับก็เที่ยงคืน-ตื่นตีห้า)บางครั้งเรานอนไปละ ยังมีคนมาปลุกให้ตื่น เพื่อใช้ไปซื้อของในเซเว่น เราเคยถามทำไมไม่ไปเอง หรือปลุกเพื่อนล่ะ คำตอบที่ได้มาคือ ไม่ใช้หรอก สงสารน้อง...มัน มันนอนแล้ว เดียวพรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีก (คือก็ไปพร้อมกันปะวะ มันไม่ได้ทำงานด้วย) หลายครั้งเราก็รู้สึกโมโหนะ แต่ทำอะไรไม่ได้ ต้องยอมไปก่อน แล้วเสาร์-อาทิตย์นะ วันเสาร์เราต้องตื่นเช้าขึ้นมา เพื่อซักผ้า กวาดบ้านถูบ้าน แล้วให้อาหารไก่ หมา แมว เก็บขี้หมา ขี้ไก่ ขี้แมว อาบน้ำหมา(โดนกัดเข้าให้...แล้วไม่เคยช่วยเลย ให้ใช้แค่ปลาสเตอร์แปะแผล) ตัดหญ้า ทำความสะอาดทุกซอกหลืบบ้าน ไม่เว้นขอบเล็กขอบน้อย ยอมรับเลยเหนื่อยมาก มือนี้หงิกหงอยไปเลย วันอาทิตย์ ตัดหญ้า กวาดเศษใบไม้กลางแดดหน้าบ้าน เช็ดขี้นกประตูรั้ว รถน้ำต้นไม้ ล้างรถ ขับมอเตอร์ไซน์ไปซื้อกับข้าว (ใช้เงินเราด้วย ทั้งที่ทำงานได่เงินแค่ 2-3 พัน) เราเคยโมโหจนเลือดขึ้นหน้านะ เคยด่าออกไปเรื่องความเห็นแก่ตัว การสอนลูก โมโหเพื่อน ที่ไม่ช่วยอะไรเลย มันเที่ยวได้ มีตังค์ซื้อเสื้อผ้าดีๆใส่ แต่เราไม่มีเลย เงินเสียไปกับค่ารถ และของกินในบ้าน แต่พวกเค้าไม่ได้สะท้านอะไรเลย ตอนนั้นเคยคิดจะอยู่แค่ 2 อาทิตย์ละ เริ่มทนไม่ไหว แต่ไม่รู้จะไปไหน เพราะเงินไม่พอกับเช้าหออยู่ เลยต้องทนต่อไป จนล่วงเลยไป 2 เดือนเต็มๆ จนคนในบ้านเปลี่ยนศัทพนามจากน้อง....เป็นอี....ไปเรียบร้อย ไม่มีแล้วฐานะเพื่อนและผู้อาศัย เค้ามองเราเป็นคนใช้ไปแล้วเต็มตัว ที่รอดมาได้เพราะ มีแฟน เลยไปอยู่หอกับแฟน จากนั้นก็มีเงินเก็บ แล้วมีหอเป็นของตัวเอง เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ
-ขอบคุณที่อ่านนะคะ- "สาวใต้"