สวัสดีค่ะ ขอบอกก่อนค่ะ ว่าเป็นครั้งแรกที่เที่ยวคนเดียวและเป็นครั้งแรกที่ออกนอกประเทศ สำหรับเราปัญหาแรกคือ แม่หวงและเป็นห่วงมาก ซึ่งก็เป็นปกติค่ะสำหรับคนที่เป็นแม่แหละ ไม่ว่าลูกจะโตแค่ไหนก็ต้องห่วง แต่เรา30+ การขอออกมาผจญภัยครั้งนี้ก็เพื่อหลายๆอย่าง 1.เที่ยว พักผ่อน หาประสบการณ์ชีวิต
2.พิสูจน์ให้เห็นว่าหนูโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ค่ะ บ่ต้องเป็นห่วงเด้อ
และเนื่องจากตอนแรกคุยกับเพื่อน อยากไปเกาหลี แต่ทัวร์เต็ม งั้นไปปีนังมั้ย เห็นรีวิวต่างๆไปคนเดียวก็ได้ง่ายจัง คนอื่นกันได้ เราก็ต้องได้ อิอิ
เลยจองเลยค่ะ ทั้งตั๋วเครื่องบินลงหาดใหญ่ ต่อรถตู้ จองที่พักแบบวันเดียวให้เสร็จ แล้วบอกแม่ว่า หนูจองทุกอย่างเรียบร้อยแล้วค่ะ จ่ายค่าเสียหายหมดแล้วด้วย เอาสิ ยังไงก็ต้องได้ไปชัวร์ แต่ก็บอกแม่นะคะว่าไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวซื้อซิมไว้เล่นfb,line ยังไงก็จะคอยรายงานตัวค่ะ เบาใจได้
พอมาถึงจริงๆมันไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด คนที่นี่เป็นมิตรและยินดีให้ความช่วยเหลือนักท่องเที่ยวมาก พนักงานของHostelที่เราพัก ก็น่ารัก ถามอะไรก็ช่วยเต็มที่ และที่สำคัญเมืองนี้ ทุกตรอกซอกซอยทะลุทะลวงถึงกันหมดจ้า ยังไงก็ไม่หลงกลับที่พักได้ปลอดภัย รถเมล์ก็หลายสายที่Komtar ยังไงถ้าหลงจริงๆตั้งต้นที่นั่นได้เลยค่ะ แต่ที่ยากจริงๆคงจะเป็นการตามหาภาพวาดนี่แหละ เดินหาวนๆไปค่ะ บางรูปขนาดเจ้าถิ่นเองยังไม่แน่ใจเลยว่าอยู่ตรงไหน บอกได้ว่ารอบๆนั้นแหละ ก็อย่างว่ารูปวาดเค้าเยอะ
วันนี้ก็ต้องกลับบ้านแล้ว ยังสนุกอยู่เลย มีอะไรประทับใจเยอะมากๆ และที่ชอบที่สุดคือน้ำใจและการทักทายของคนไทยด้วยกัน เช่น มากี่วันคะ มาคนเดียวเหรอ เหงามั้ย ไปที่ไหนมาแล้วบ้าง มาพี่ช่วยถ่ายรูปให้ นี่แหละคือความสุขที่ได้เพิ่มจากการมาเที่ยว
ขอบคุณที่วันนี้เราโตขึ้นกว่าเมื่อวาน และขอบคุณที่สุดคือแม่ ผู้ที่อนุญาติให้ออกมาผจญภัย
การไปเที่ยวคนเดียวครั้งแรกในต่างแดน ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
2.พิสูจน์ให้เห็นว่าหนูโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ค่ะ บ่ต้องเป็นห่วงเด้อ
และเนื่องจากตอนแรกคุยกับเพื่อน อยากไปเกาหลี แต่ทัวร์เต็ม งั้นไปปีนังมั้ย เห็นรีวิวต่างๆไปคนเดียวก็ได้ง่ายจัง คนอื่นกันได้ เราก็ต้องได้ อิอิ
เลยจองเลยค่ะ ทั้งตั๋วเครื่องบินลงหาดใหญ่ ต่อรถตู้ จองที่พักแบบวันเดียวให้เสร็จ แล้วบอกแม่ว่า หนูจองทุกอย่างเรียบร้อยแล้วค่ะ จ่ายค่าเสียหายหมดแล้วด้วย เอาสิ ยังไงก็ต้องได้ไปชัวร์ แต่ก็บอกแม่นะคะว่าไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวซื้อซิมไว้เล่นfb,line ยังไงก็จะคอยรายงานตัวค่ะ เบาใจได้
พอมาถึงจริงๆมันไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด คนที่นี่เป็นมิตรและยินดีให้ความช่วยเหลือนักท่องเที่ยวมาก พนักงานของHostelที่เราพัก ก็น่ารัก ถามอะไรก็ช่วยเต็มที่ และที่สำคัญเมืองนี้ ทุกตรอกซอกซอยทะลุทะลวงถึงกันหมดจ้า ยังไงก็ไม่หลงกลับที่พักได้ปลอดภัย รถเมล์ก็หลายสายที่Komtar ยังไงถ้าหลงจริงๆตั้งต้นที่นั่นได้เลยค่ะ แต่ที่ยากจริงๆคงจะเป็นการตามหาภาพวาดนี่แหละ เดินหาวนๆไปค่ะ บางรูปขนาดเจ้าถิ่นเองยังไม่แน่ใจเลยว่าอยู่ตรงไหน บอกได้ว่ารอบๆนั้นแหละ ก็อย่างว่ารูปวาดเค้าเยอะ
วันนี้ก็ต้องกลับบ้านแล้ว ยังสนุกอยู่เลย มีอะไรประทับใจเยอะมากๆ และที่ชอบที่สุดคือน้ำใจและการทักทายของคนไทยด้วยกัน เช่น มากี่วันคะ มาคนเดียวเหรอ เหงามั้ย ไปที่ไหนมาแล้วบ้าง มาพี่ช่วยถ่ายรูปให้ นี่แหละคือความสุขที่ได้เพิ่มจากการมาเที่ยว
ขอบคุณที่วันนี้เราโตขึ้นกว่าเมื่อวาน และขอบคุณที่สุดคือแม่ ผู้ที่อนุญาติให้ออกมาผจญภัย