เรื่องก็คือผมและแฟนตกลงแต่งงานกันแล้ว เราก็มาวางแผนครอบครัวกัน โดยแฟนผมเค้าให้เหตุผลว่าไม่อยากมีลูกเพราะไม่อยากให้เกิดมาแล้วเจอความทุกข์ ซึ่งการที่คนเราเกิดมานั้นเริ่มต้นก็ร้องไห้ โตขึ้นมาอีกก็ต้องแข่งกันเรียน โตขึ้นมาก็ต้องเจอกับปัญหาทั้งความรักและการงาน แก่ขึ้นมาต้องเจอกับโรคภัยไข้เจ็บ ซึ่งเธอไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วเจอปัญหาพวกนี้  

     ซึ่งเธอก็คอยถามเหตุผลผมว่าทำไมถึงอยากมีลูก ส่วนตัวผมเอง ผมอยากมีนะ เพราะผมรู้สึกว่าครอบครัวมันต้องมีพ่อแม่ลูก มันถึงจะครบองค์ประกอบของครอบครัวตามความคิดและความรู้สึกของผมเอง แต่พอฟังเหตุผลแล้วผมคิดว่ามันก็จริงของเค้า ตัวเราเองเกิดมาก็มีแต่ความทุกข์ เหมือนมันเป็นวัฏจักรของหารมีชีวิตอยู่ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เราคงไม่อยากให้ใครก็ตามต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ เพราะเด็กเลือกเกิดไม่ได้ แต่พ่อแม่เลือกที่จะมีหรือไม่มีเค้าก็ได้

    ตัวผมเองในตอนนั้นก็ยังไม่ได้ตัดสินใจในทันทีว่าจะมีหรือไม่มี ผมจึงลองไปถามพี่ๆที่รู้จักกัน ที่เค้ามีครอบครัวแต่งงานมีลูก และ แต่งงานกันไม่เค้าไม่อยากมีลูก
    ฝังครอบครัวที่มีลูกบอกว่า
มีลูกเหนื่อยนะ ทะเลาะกะแฟนก็บ่อย ภาระเยอะขึ้น ความต้องการจะใช้เงินมากขึ้น เวลาน้อยลง คิดเยอะขึ้น จะตัดสินใจเพื่อตัวเองไม่ได้แล้ว สวีดกับแฟนน้อยลง เป็นต้น แต่ก็ทดแทนด้วยเจ้าตัวเล็ก และความทรงจำดีๆของลูกๆ ความสุขของคนเป็นพ่อเป็นแม่
    ฝังครอบครัวไม่มีลูก
มีเวลาให้กัน คบกันเหมือนตอนเป็นแฟนกัน อยากไปเที่ยวไหนก็ไปได้ไม่ต้องคิดเยอะ ภาระก็แค่ปากท้องของตัวเองกับแฟน แต่พวกเค้าก็บอกดหงานะ เวลาเห็นคนอื่นมีลูก ไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวจิตใจกันและกัน ถ้าวันไหนทพเลาะกันหนัก อยากเลิกก็เลิกได้


      พอได้ฟังจากทั้งสองฝ่ายผมจึงตัดสินใจว่า " ณ ตอนนี้ เราจะไม่มีลูกกัน " เน้นว่า ณ ตอนนี้นะครับ คนเราเปลี่ยนใจกันได้นะ อิอิ

สิ่งที่ผมอยากถามคือ ทำไมถึงอยากมีลูกครับ ?

ปล. ผมไม่ได้กลัวรับผิดชอบไม่ไหว ดูแลไม่ได้ ไม่มีเงิน หรือไม่พร้อม เพราะฐานะทางบ้าน พร้อมอยู่แล้ว แต่หาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงอยากมี มีแต่ความรู้สึกเท่านั้นที่อยากมี ไม่อยากให้ลูกต้องเกิดมาเพราะแค่รู้สึกว่าแค่อยากจะมี อยากมีคนดูแลตอนแก่เฒ่า ผมคงสงสารลูกผมจับใจเลยนาจา

ขอบคุณล่วงหน้านะครับ